Wiązanie fundamentu belką: cechy technologiczne, rodzaje i metody połączeń
Rosnącą popularność konstrukcji szkieletowych tłumaczy się tym, że ta metoda pozwala budować domy w bardzo krótkim czasie. Aby jeszcze bardziej przyspieszyć prace, jako fundament stosuje się fundamenty palowo-śrubowe. Faktem jest, że w procesie ich układania nie ma procesów mokrych. Aby zapewnić fundamentowi odpowiednią stabilność, będziesz potrzebować kompetentnego orurowania fundamentu palowego.
Cechy fundamentu palowego
Fundamenty palowo-śrubowe są bardzo powszechne w budownictwie niskim. Dotyczy to zwłaszcza budowy domów szkieletowych i drewnianych, które wyróżniają się niską wagą.
Wyjaśniają to następujące zalety konstrukcji palowych:
- Możliwość stosowania na trudnych glebach. Dotyczy to gleby słabej, falującej i zamarzniętej. To samo dotyczy obszarów nierównych, gdzie ze względu na cechy rzeźby tego typu podbudowa okazuje się być jedynym możliwym rozwiązaniem.
- Długa żywotność. Zgodność z technologią układania, zastosowanie wysokiej jakości materiałów oraz prawidłowa eksploatacja zapewnia długą żywotność posadowienia palowego (minimum 100 lat).
- Taniość. Inne rodzaje podkładów są znacznie droższe.
- Prosta i szybka konstrukcja. Do zanurzania podpór śrubowych zwykle stosuje się specjalną technikę, która pozwala na wykonanie tej procedury w ciągu kilku godzin. Istnieje również opcja z ręcznym przykręcaniem, którą mogą obsłużyć 3-4 osoby.
Podczas układania fundamentów pod stosy śrubowe nie będą wymagane pracochłonne roboty ziemne. Najważniejsze jest prawidłowe obliczenie głębokości wkręcania i odległości między podporami.
Czynnikami determinującymi w obliczeniach są masywność przyszłego budynku oraz charakterystyka gruntu - jego skład, głębokość wód gruntowych i stopień zamarzania.
Rozważając możliwość zastosowania fundamentu palowego, należy wziąć pod uwagę fakt, że w konstrukcji nie ma stałej powierzchni podparcia. Powoduje to pewne trudności przy stosowaniu materiałów na ściany małoformatowe. Istniejący problem rozwiązuje wiązanie pali śrubowych, do których można zastosować kilka technologii. Poprawność tego zabiegu wpływa bezpośrednio na walory wytrzymałościowe gotowego budynku.
Dlaczego taśma jest potrzebna
Funkcję wiązania pełni górny element podstawy - ruszt, do którego aranżacji można zastosować kilka metod (wybór zależy od tego, z czego zbudowany jest dom). Ruszt nie może być uważany za obowiązkowy element konstrukcyjny fundamentu palowego. Mimo to zaleca się stosowanie go w każdym przypadku, co gwarantuje niezawodność i stabilność konstrukcji.
Rostverk wykonuje następujące funkcje:
- Równomiernie rozkłada obciążenie na stosy. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, w których ze względu na właściwości gruntu podpory mają różne głębokości zanurzenia. Taki stan rzeczy może powodować zniekształcenia i kurczenie się budynku. Dzięki rusztowi ryzyko takich sytuacji jest zminimalizowane.
- Tworzy ogólną konstrukcję z pojedynczych pali. Następnie podpory przestają „żyć własnym życiem”, tworząc niezawodną ramę dla domu. W rezultacie sztywność przestrzenna konstrukcji i jej żywotność zwiększają się 2 razy.
- Wiąże fundament na całym obwodzie. Płytki i zagłębiony grill przyczynia się do zwiększenia powierzchni podparcia gruntu i zapewnia ochronę strefy podziemnej przed wpływami z ulicy.
Rury fundamentowe są klasyfikowane według rodzaju użytego materiału:
- Drewniany z baru. Znajduje zastosowanie w budowie drewnianych domów szkieletowych i budynków drewnianych. Procedura aranżacyjna jest tania i może być realizowana samodzielnie lub z jednym asystentem.
- Promenada. W ten sposób wyposażane są małe budynki drewniane i szkieletowe. Do budowy rusztu, tzw. belka zespolona z kilku drewnianych desek.
- Metal. Ruszt z kanału jest w stanie zapewnić stabilność dwu- lub trzypiętrowemu drewnianemu domowi.
- Żelbetowe. Ten projekt wykazuje największą niezawodność i trwałość i może być stosowany w budownictwie kapitałowym. W trakcie układania roztwór betonu wlewany jest do wstępnie zmontowanego szalunku wyposażonego w siatkę wzmacniającą.
Wiązanie fundamentu palowego belką jest najbardziej popularne przy budowie wiejskich domów i domków. Dotyczy to zwłaszcza regionów o surowym klimacie i wiecznej zmarzlinie.
Wybór materiału
Ruszt fundamentowy palowy jest najczęściej wyposażony z pręta 200 × 150 mm. Jeśli dom w budowie ma imponujący rozmiar, lepiej przymocować go prętem o wymiarach 200 × 200 mm. Używając materiału 200 × 150 mm, należy go ułożyć na głowicach wąską częścią. W ten sposób belka spinająca będzie miała wysokość 200 mm.
Przygotowanie podstawy głowy
Dla wygody późniejszych procedur budowlanych wierzchołki pali wyposażone są w specjalne kwadratowe płyty (głowice) o wymiarach 250x250 cm.
Muszą być odpowiednio przygotowane:
- Wywierć kilka otworów (zwykle 3-4 sztuki). Ułatwiają procedurę mocowania drewnianych taśm za pomocą śrub hydraulicznych. Rozmiar śruby - 10x120 mm.
- Wykonaj hydroizolację głowic papą dachową lub innowacyjnym materiałem bitumicznym. Podczas cięcia kawałków na każdą głowicę robi się margines 20 mm na stronę: ułatwia to mocowanie.
Dzięki uszczelkom hydroizolacyjnym zapewniona jest ochrona drewnianych elementów rurociągów przed szkodliwym działaniem wilgoci. Jego źródłem jest kondensat, który podczas wahań temperatury tworzy się na zimnej powierzchni metalu. Należy dołożyć wszelkich starań, aby drewno było zawsze suche.
Warstwa hydroizolacyjna między podeszwą głowy a belką zapobiega wnikaniu skroplonej wilgoci na taśmę. To znacznie wydłuża jego żywotność i zapobiega gniciu. Aby zapobiec przesuwaniu się arkuszy hydroizolacyjnych, podeszwę głowy posmarowano masą bitumiczną.
Pręty mocujące
Aby ułatwić instalację, stosuje się wstępny układ belki na obwodzie całej konstrukcji. Umożliwia to spełnienie wszystkich parametrów projektowych dotyczących wiązania fundamentu za pomocą pręta. Ułożone belki muszą mieć ze sobą pod kątem prostym dokowanie. Aby sprawdzić prostopadłość, zmierz przekątne sekcji narożnych - muszą być identyczne.
Kolejność montażu belki:
- Węzły montażowe są wybierane jako punkt wyjścia do instalacji w miejscach, w których belki przecinają się ze sobą.
- Dokowanie drewna jest zwykle wykonywane „pół ciała”. Rzadziej można użyć bardziej niezawodnego połączenia „łapy”. Aby zapewnić szczelność drewna, jego końce należy odciąć możliwie równomiernie. Sekcje łączące są dodatkowo pokryte klejem do drewna.
- Mocowanie belki do podeszwy głowic odbywa się za pomocą śrub z łbem sześciokątnym, co umożliwia wkręcanie ich od dołu. Procedura wkręcania jest ułatwiona dzięki wstępnemu nawierceniu otworów o małej średnicy w punktach mocowania. Do dokręcania śrub służy klucz nasadowy.
- Belka wewnątrz obwodu rusztu jest również pocięta na „pół ciała”. Wcześniej drewno na odcinkach łączących jest wyposażone w rowki.
Następnie jest cięty na część końcówki, która jest zanurzona w głównej uprzęży. Konieczne jest zapewnienie, aby osadzony fragment wchodził w wyposażone siedzenie tak ściśle, jak to możliwe.
Dodatkowe mocowanie
Dla niezawodności elementy węzłów łączących są dodatkowo mocowane za pomocą stalowych wsporników wykonanych z metalowego pręta o średnicy 8 mm. Należy to zrobić w przypadku, gdy długość wkrętów samogwintujących nie wystarcza do mocnego zamocowania grubych belek. Miejsce montażu wsporników wybiera się w górnej części belki, naprzeciwko węzłów łączących. Ostre końce mocowania muszą być wbite w stałe sekcje belki, które nie są wyposażone w próbki „półdrzewa”.
Całkowite wbicie 8 mm zszywki w drewno nie zawsze jest łatwe, dlatego ta procedura jest realizowana w następujący sposób:
- Stosowane jest oznakowanie. Aby to zrobić, wystarczy przymocować zapięcie do powierzchni belki i zakreślić ją markerem.
- Wzdłuż linii znakowania wycina się rowek o głębokości 10 i szerokości 8 mm.
- Punkty na powierzchni, w których zostaną zanurzone nogi, wyposażone są w otwory o średnicy 5-6 mm. Zabezpieczy to belkę przed pękaniem podczas zatykania wspornika.
- Otwory i rowki są koniecznie impregnowane antyseptycznie.
- Zszywki są wbijane. Muszą być zanurzone równo z powierzchnią belki.
- Na przecięciu dwóch belek stosuje się połączenie półdrzewne. Wkręty samogwintujące są przykręcane od dołu. Zszywki wbijane od góry (4 szt.) Powinny tworzyć kwadratowy kształt.
Zainstalowane wsporniki nie powinny wystawać ponad wspólną powierzchnię, w przeciwnym razie utrudni to późniejsze prace budowlane.
Przydatne wideo
Sprawdzenie wypoziomowania konstrukcji
Po zakończeniu wiązania pali śrubowych z prętem, gotowa konstrukcja jest sprawdzana pod kątem poziomości. Aby to zrobić, użyj poziomu wody lub budynku. Dopuszczalna różnica przekątnych między przeciwległymi narożnikami - nie więcej niż 5 mm. Wszystkie parametry gotowego opasania muszą być dokładnie zgodne z instrukcjami zawartymi w dokumentacji projektowej. Zaobserwowane błędy należy uwzględnić podczas budowy konstrukcji ścian.
Wynik
Fundament palowy pozwala nie polegać na właściwościach gleby i warunkach klimatycznych regionu. Jeśli mówimy o budowie lekkiego domu szkieletowego, stosy są zwykle wiązane belką.
