Jak prawidłowo układać płyty podłogowe na fundamencie: podstawowe metody
Aby konstrukcja okazała się trwała i wysokiej jakości, musisz wiedzieć, jak prawidłowo układać płyty podłogowe na fundamencie. Umożliwi to uzyskanie równomiernego rozłożenia obciążenia wytworzonego przez elementy stropowe, w celu zwiększenia sztywności konstrukcji wznoszonej na ruchomym gruncie. Należy zwrócić uwagę nie tylko na algorytm działań, ale także na użyte materiały. Każdy rodzaj płyty ma swoje własne cechy, które musisz znać, aby prawidłowo zainstalować.
Rodzaje paneli
Zanim dowiesz się, jak układać płyty podłogowe na fundamencie, powinieneś zapoznać się z głównymi odmianami. Mogą być pełne, puste i żebrowane. Każdy typ ma swoje własne cechy, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze odpowiedniej opcji.
solidny
Produkty żelbetowe monolityczne wykazują duży margines bezpieczeństwa. Wymagane właściwości wytrzymałościowe zapewnia zastosowanie wysokogatunkowego cementu i wykonywanego zbrojenia.
Do ich formowania stosuje się drewniany szalunek, wewnątrz którego umieszcza się siatkę wzmacniającą, a następnie wylewa się beton. Monolityczne płyty podłogowe twardnieją i zyskują wytrzymałość po czterech tygodniach. Warunki mogą wzrosnąć przy wysokiej wilgotności lub niskich temperaturach.
Wybór na korzyść konstrukcji monolitycznej dokonywany jest przy niestandardowej formie konstrukcji. Gotowe produkty różnią się wielkością i konfiguracją. Warto od razu zastanowić się, jak prawidłowo ułożyć płyty podłogowe na ścianach, aby zapewnić wymagane parametry techniczne montowanej konstrukcji.
Uwaga! Wysoka sztywność i charakterystyka wytrzymałościowa płyt pełnych sprawia, że są one poszukiwane przy budowie obiektów przemysłowych eksploatowanych w warunkach wysokich wibracji.
Płyty monolityczne charakteryzują się następującymi zaletami:
- minimalizacja kosztów transportu, ponieważ płyty stropowe typu monolitycznego powstają bezpośrednio na terenie przeznaczonym pod budowę obiektu;
- gładka powierzchnia, która ułatwia wykonanie prac wykończeniowych;
- wysoka izolacyjność cieplna i akustyczna ze względu na brak połączeń między ułożonymi w stos elementami;
- odporność korozyjna i biologiczna;
- długa żywotność;
- bezpieczeństwo przeciwpożarowe;
- możliwość uformowania płyty, która będzie miała kształt pozwalający na wykorzystanie jej jednocześnie jako strop i element odległy.
Wady produktów monolitycznych obejmują:
- Złożoność produkcji. Niezbędna jest pewna wiedza, aby uformować powierzchnię o wymaganych właściwościach.
- Trudność instalacji. Samodzielne układanie płyt stropowych na fundamencie jest problematyczne. Do przygotowania roztworu i jego późniejszego wlania do szalunku warto zaangażować fachowców, którzy mają do dyspozycji specjalny sprzęt i narzędzia.
- Długa instalacja. Ze względu na długi okres twardnienia betonu prace budowlane muszą zostać przesunięte.
- Niemożność ponownego wykorzystania.
Próżnia
Gotowe produkty są zaprojektowane na mniejsze obciążenie niż monolityczne. Wewnątrz konstrukcji znajdują się specjalne wnęki o kształcie cylindrycznym. Umieszczone są na całej długości produktu, zmniejszając jego wagę i pogarszając właściwości izolacji cieplnej i akustycznej.
Uwaga ! Wnęki wewnątrz pustych elementów służą do układania komunikacji.
Produkty wytwarzane są w fabryce. Do ich formowania stosuje się ciężkie betony i stalowe zbrojenie o odpowiedniej wielkości przekroju. Przed położeniem płyt stropowych na fundamencie należy wykonać obliczenia kontrolne. Ich wynik pozwoli ocenić, czy zmontowana konstrukcja wytrzyma obciążenie eksploatacyjne.
Zalety pustych produktów to:
- dostępność;
- łatwość instalacji;
- wystarczające właściwości izolacji cieplnej i akustycznej;
- niewielka waga;
- długi okres eksploatacji;
- niezawodność;
- dobra odporność na zużycie;
- możliwość ponownego wykorzystania.
Z niedociągnięć warto zwrócić uwagę:
- koszty transportu i przechowywania płyt;
- standardowe parametry, dzięki którym wymiary budynku muszą być skoordynowane z istniejącymi;
- brak możliwości wykorzystania w budowie budynków o unikalnej architekturze.
Żebrowany
Takie płyty stropowe są często nazywane w kształcie litery U ze względu na charakterystyczny przekrój. Posiadają od 1 do 2 usztywnień, w zależności od konstrukcji. Dzięki temu są w stanie wytrzymać duże obciążenie zginające. Do ich produkcji stosuje się betony lekkie i ciężkie. Podczas wytwarzania produktu w formie układa się wstępnie podgrzane zbrojenie, pętle montażowe, a następnie wylewa się mieszankę betonową. Uszczelnienie tych ostatnich odbywa się poprzez zastosowanie wibracji.
Uwaga! Płyty stropowe żebrowane nie są stosowane w budownictwie mieszkaniowym.
Konstrukcje żebrowane mają zastosowanie przy budowie obiektów przemysłowych, obiektów handlowych, garaży, magazynów. W takich budynkach wystające usztywnienia na uformowanym suficie można wykorzystać do montażu różnych elementów.
Zalety elementów żebrowanych to:
- wysoka wytrzymałość;
- niewielka waga dzięki charakterystycznemu zakrzywionemu kształtowi;
- dostępność dzięki produkcji w fabryce;
- korozja, biostabilność;
- zachowanie właściwości w warunkach długotrwałego narażenia na wilgoć;
- możliwość dopasowania rozmiaru, biorąc pod uwagę lokalizację i dostępność wolnej przestrzeni;
- możliwość ponownego wykorzystania.
Wady to nieatrakcyjny wygląd ograniczający zakres zastosowania produktów oraz trudności w wykonywaniu prac instalacyjnych.
Zasady układania
Aby budynek przetrwał jak najdłużej, musisz wiedzieć, jak prawidłowo układać płyty podłogowe. Aby osiągnąć najlepszy wynik, przestrzegane są następujące zasady:
- Układanie odbywa się na przygotowanej podstawie. W przypadku odchyleń wysokości wybiera się odpowiednią metodę wyrównania.
- Powierzchnia podparcia podczas układania na podstawie żelbetowej musi wynosić co najmniej 6 cm, podczas układania na murze wielkość powierzchni nośnej wzrasta do co najmniej 12,5 cm.
- Końcowe części płyt przed rozpoczęciem prac montażowych uszczelniane są grzałką, która może służyć jako resztki płyt z wełny mineralnej lub styropianu, umieszczonego w polietylenie. Załóżmy, że układa się penoplex (wytłaczana pianka polistyrenowa). Powierzchnia pokryta zaprawą cementową. Poprawia to właściwości wytrzymałościowe płyt stropowych.
- Montaż odbywa się w taki sposób, aby skrajne strony spoczywały na przeciwległych. Część boczna jest uszczelniana różnymi metodami.
- Złom służy do regulacji położenia płyty. Aby osiągnąć najlepszy wynik, prace powinny być wykonywane przez kilka osób jednocześnie.
- Fundament jest rozmazany betonowym roztworem o grubości 2 cm, aby zapobiec jego wyciskaniu, wzdłuż taśmy układane są pręty zbrojeniowe.
- Położenie górnej i dolnej powierzchni jest dokładnie określone, aby zrozumieć, jak układać płyty stropowe. Pod działaniem obciążenia roboczego dolna powierzchnia jest aktywnie rozciągana. W celu uniknięcia przedwczesnego zniszczenia, podczas procesu produkcyjnego dolna warstwa poddawana jest bardziej aktywnemu zbrojeniu. Warstwa wierzchnia kurczy się podczas pracy, dlatego producenci mogą odmówić wzmocnionego wzmocnienia.
- Dopasowanie rozmiarów płyt odbywa się od spodu.
- Roztwór do stosowania podczas prac instalacyjnych przygotowuje się wcześniej poprzez wymieszanie składników w określonej proporcji i uzyskanie jednolitej konsystencji.
- Zaprawa betonowa wlewana w przestrzeń między płytami zawiera pewną ilość wapienia, keramzytu, tłucznia kamiennego. Obecność pustek jest niedopuszczalna, ponieważ może przez nie przejść duży procent zaprawy użytej do wykonania jastrychu betonowego, co znacznie zwiększy koszty prac instalacyjnych.
Uwaga ! Możesz odróżnić górną warstwę od dolnej po wyglądzie. W kontakcie z powietrzem górna powierzchnia jest bardziej szorstka. Dolna ze względu na kontakt z szalunkiem jest gładka.
Metody montażu
Aby prawidłowo ułożyć płyty podłogowe na fundamencie, należy zapoznać się z obowiązującymi przepisami. Instalację można wykonać:
- Na końcowych powierzchniach konstrukcji fundamentowej, umieszczonych równolegle. Panele opierają się na powierzchniach nośnych węższą stroną.
- Na konturze w kształcie litery U utworzonym przez płaszczyzny końcowe.
Przydatne wideo
Zgodność z wymogami regulacyjnymi podczas wykonywania prac instalacyjnych pozwala uzyskać poziomą pozycję sufitu. Unikanie negatywnych konsekwencji pozwoli na wybór sposobu układania elementu z uwzględnieniem cech budowanego obiektu oraz właściwości układanych elementów. Ważna jest również dokładność obserwacji algorytmu działań.
Kolejność montażu
Aby prawidłowo ułożyć płyty podłogowe na pierwszym piętrze, postępuj zgodnie z następującą kolejnością:
- zestaw działań przygotowawczych, w tym obszerny wykaz prac mających na celu przygotowanie płyt i podbudów;
- bezpośrednia instalacja przy użyciu specjalnego sprzętu i wyposażenia;
- uszczelnienie i wzmocnienie konstrukcji.
Na realizację każdego etapu nałożone są pewne wymagania, co może powodować pewne trudności podczas samodzielnego wykonywania instalacji. Specjaliści wiedzą, jak układać płyty podłogowe na fundamencie, dlatego będą mogli uwzględnić wszystkie niezbędne niuanse.
Etap przygotowawczy.
Prace instalacyjne rozpoczynają się od przygotowania fundamentu. Aby osiągnąć pozytywny wynik, konieczne jest odpowiednie przygotowanie podkładu. Szczególną uwagę zwraca się na poziomość uformowanego fundamentu. Do weryfikacji używa się niwelatora laserowego lub optycznego. Algorytm działań wygląda następująco:
- Mierzona jest różnica wysokości.
- Określa się maksymalną wartość, koncentrując się na wyborze metody wyrównania powierzchni;
- Podstawa jest wypoziomowana. Jeżeli różnica wysokości jest mniejsza niż 50 mm, podłoże wyrównuje się zaprawą betonową ze zbrojeniem powstającej warstwy. Jeśli różnica jest większa niż 50 mm, najpierw układa się warstwę cegieł lub tworzy się pas wzmacniający beton o odpowiedniej wysokości.
Fundament, do produkcji którego wykorzystano prefabrykowane bloki, jest wzmocniony pasem pancernym. Struktura powstaje na obwodzie. Jego obecność jest obowiązkowa, ponieważ pozwoli:
- równomiernie rozkładają obciążenie tworzone przez poszczególne elementy podłogowe i przenoszone na podstawę;
- pozwoli, aby podstawa taśmy lepiej wytrzymała obciążenie zginające;
- wyrównać górną powierzchnię nośną fundamentu;
- zwiększyć sztywność konstrukcji.
Grubość uformowanego pasa pancernego powinna wynosić co najmniej 20 cm, do jego budowy używa się betonu B20. Pas wzmacniający wylewany jest w technologii monolitycznej. Pręty zbrojeniowe układane są wzdłużnie w dwóch rzędach. Dzięki ich obecności konstrukcja odlewana będzie lepiej wytrzymać naprężenia zginające.
Napełnianie pasa armo odbywa się:
- jednorazowo na całym obwodzie;
- w warstwach.
Ta ostatnia metoda stosowana jest w przypadku, gdy wysokość pasa przekracza zalecane wartości, nie ma możliwości jednorazowego przygotowania wystarczającej ilości zaprawy betonowej lub prace instalacyjne są wykonywane z przerwami. Ta opcja jest akceptowalna. Jednak z punktu widzenia cech operacyjnych preferowane jest jednorazowe wylewanie, ponieważ pozwoli to uniknąć tworzenia się spoin.
Uwaga ! Kontrola poziomości górnej warstwy fundamentu w procesie jej formowania może obniżyć koszty jej formowania i przyspieszyć montaż płyty stropowej.
Biorąc pod uwagę ciężar płyt stropowych, zapewniono drogi dojazdowe dla specjalnego sprzętu i platformę do jego umieszczenia. Na całej trasie sprzęt specjalny:
- kamienie są usuwane
- roślinność jest wycinana;
- gleba jest zagęszczona;
- platforma, na której zostanie umieszczony sprzęt, jest wypoziomowana.
Wykonując prace instalacyjne poza sezonem, charakteryzujące się podwyższonym poziomem wilgotności, na placu układane są płyty, których wytrzymałość będzie wystarczająca do zapewnienia stabilności dźwigu na etapie układania płyt. Płyty o wymaganym rodzaju i rozmiarze są kupowane, dostarczane na miejsce i starannie przechowywane.
Do transportu płyt należy stosować transport o wystarczającej nośności. Wymiary nadwozia muszą być zgodne z wymiarami przewożonych produktów. Podczas transportu pomiędzy płytami umieszczane są drewniane przekładki, które nie pozwolą na przesuwanie się elementów podczas ruchu.
Aby zapobiec pękaniu paneli podczas przechowywania, szczególną uwagę zwraca się na etap magazynowania. Dla tego:
- wybierany jest płaski obszar, który nie ma znaczących różnic wysokości;
- przygotowywane są pręty o tej samej grubości, które będą używane jako uszczelki;
- kontakt pustych płyt podczas przechowywania jest wykluczony.
Przygotowywany jest sprzęt i narzędzia, które muszą być obowiązkowe, aby instalatorzy mogli prawidłowo ułożyć płyty podłogowe. Przygotowują osprzęt olinowania, a nie tylko specjalny sprzęt do podnoszenia i przenoszenia ciężkich produktów.
Panele Doborny są dopasowane do rozmiaru. Aby to zrobić, najpierw wykonuje się znakowanie płyt, biorąc pod uwagę ich miejsce instalacji. Przed rozpoczęciem pracy pod cięciem umieszcza się drewniany klocek. Następnie wykonuje się nacięcie zgodnie z oznaczeniem, kilka uderzeń jest przykładanych do górnej płaszczyzny płyty młotkiem kowalskim. Następnie dolna płaszczyzna jest łamana łomem. Do cięcia stalowego zbrojenia potrzebna jest szlifierka.
Montaż
Po całkowitym zakończeniu prac przygotowawczych na fundamencie układane są płyty stropowe. Wszystkie prace muszą być wykonywane zgodnie z przepisami i wymogami bezpieczeństwa. Pozwoli to uniknąć typowych błędów i zmniejszy ryzyko obrażeń pracowników.
Przydatne wideo
W najbardziej ogólnym przypadku instalacja odbywa się w następujący sposób:
- Podbudowa pokryta jest warstwą zaprawy cementowej o grubości 20 – 25 mm. Utworzyć ciągłą warstwę o tej samej grubości.
- Panel podłogowy jest zawieszony, za pomocą specjalnego osprzętu przesuwa się w kierunku podstawy. Podczas opuszczania elementu na miejsce montażu zawiesia są utrzymywane w napiętej pozycji. Pozwala to na skorygowanie położenia spiętrzonego elementu poprzez przesunięcie dźwigni do żądanej pozycji.
- Po sprawdzeniu wielkości powierzchni styku płyta jest opuszczana na fundament.
- W razie potrzeby dostosuj jego pozycję.
- Płyty są połączone uchami do zawiesi i przymocowane do fundamentu za pomocą kotew.
Do podnoszenia i przesuwania płyt podłogowych używa się specjalnego sprzętu, który musi być na swoim miejscu przed rozpoczęciem pracy.
Kolejność nakładania się dużych otworów
Jeżeli otwór jest wystarczająco szeroki, możliwe jest ułożenie płyt stropowych na fundamencie tylko za pomocą dodatkowych elementów. Aby nie zniszczyć całego produktu stosuje się dwie metody. W pierwszym przypadku:
- określić ilość wolnej przestrzeni, którą należy wypełnić podczas instalacji, podzielić ją na dwie;
- zamontuj pierwszą płytę, ostrożnie cofając się od krawędzi na odległość równą liczbowo uzyskanej wartości;
- zamontować wszystkie tabliczki zgodnie z wymaganiami przepisów;
- zmierzyć pozostałą przestrzeń, która powinna być liczbowo równa odległości pozostawionej wcześniej podczas montażu pierwszej płyty;
- wypełnić lukę po obu stronach konstrukcji, kładąc koniec bloków żużlowych na głównej powierzchni;
- kontrolować położenie otworów bloków, które powinny być skierowane na bok.
Pod względem złożoności druga metoda znacznie przewyższa pierwszą. W takim przypadku, po wcześniejszym ustaleniu ilości wolnego miejsca, rozłóż ją równomiernie między ułożonymi płytami. Po zakończeniu instalacji powstałe luki są zamykane w następujący sposób:
- między płytami od dołu przymocowana jest deska, która może pełnić rolę szalunku;
- zbrojenie jest układane w przestrzeni;
- przygotowywana jest zaprawa betonowa;
- wolną przestrzeń wypełnia się zaprawą betonową.
Formacja włazu
W niektórych przypadkach konieczne jest wykonanie włazu o określonej wielkości w płycie stropowej. Aby nie uszkodzić produktu żelbetowego, otwór należy wykonać z najwyższą starannością. Najczęściej prace wykonuje się w następujący sposób:
- oznaczenia są nakładane na wierzch płyty, a cięcia wykonywane są za pomocą szlifierki;
- zbrojenie jest cięte za pomocą autogenu;
- przebija się przez dno.
Przydatne wideo
Przy cięciu elementów zbrojących szlifierką należy postępować ze szczególną ostrożnością. Parametry geometryczne i charakterystyka użytego narzędzia mogą powodować zakleszczenie szlifierki pomiędzy wystającymi częściami zbrojenia. Zjawisko to może spowodować obrażenia instalatora. W przypadku braku autogenu, młotem kowalskim wykonuje się małe nacięcie, a następnie uderza się młotem w miejsce cięcia.
Podsumowanie
Układanie płyt może być wymagane przy budowie budynków o różnym przeznaczeniu. Podczas wykonywania pracy brane są pod uwagę cechy i rodzaj montowanych elementów. Mogą być monolityczne, żebrowane i puste. Wybór zależy od celu budowanej konstrukcji, charakterystyki podstawy i szeregu innych czynników.
Przed rozpoczęciem prac instalacyjnych wykonywany jest zestaw czynności przygotowawczych, w tym wyrównanie fundamentu i uformowanie dróg dojazdowych dla urządzeń dźwigowych.
Następnie wykonuje się sam montaż z regulacją położenia płyt i mocowaniem względem siebie i do podstawy. Przy dużej szerokości otworów przestrzeń wypełniana jest na różne sposoby, których wybór zależy od charakterystyki budowanej konstrukcji.
