Odmiany materiałów paroizolacyjnych do ochrony szwów montażowych na oknach PCV
Montaż i naprawa konstrukcji półprzezroczystych wymaga użycia różnych materiałów budowlanych. W szczególności, zgodnie z wymaganiami GOST, na oknach instalowana jest paroizolacja. Zastanów się, jaka ochrona jest zapewniona, jakie środki można do tego wykorzystać. Zapoznajmy się z różnicami technicznymi i cechami prac instalacyjnych. Przeczytaj do końca, a poznasz zalety i wady mastyksu akrylowego na tle taśm samoprzylepnych.
Znaczenie wykorzystania materiału
Montaż okien plastikowych polega na utworzeniu większego otworu technologicznego z marginesem około 20 mm z każdej strony. Jest to konieczne, aby móc prawidłowo dokonać regulacji położenia osłony ramy, biorąc pod uwagę poziomy. A także sztywne mocowanie jest niedozwolone z powodu rozszerzalności cieplnej plastikowej powłoki na profilu aluminiowym.
Zgodnie z technologią puste przestrzenie wypełniane są pianką poliuretanową na okres przejściowy. Jest to materiał porowaty o niskiej przewodności cieplnej. Ale nie można tego przypisać kompozycjom, które są w stanie w pełni zapobiec przenikaniu wilgoci. A ponieważ ruch pary jest zawsze skierowany w stronę chłodniejszej strefy, szwy są „drogą” jej wyjścia.
Zimą wilgoć przechodząca przez luki technologiczne nie ma czasu, aby całkowicie wyjść na zewnątrz. Dlatego gromadzi się w kondensacie i zamarza. Następnie pianka montażowa zaczyna się zapadać. Z tego powodu powstają mostki cieplne i istnieje możliwość deformacji konstrukcji okna.
Aby wykluczyć takie sytuacje, racjonalne jest stworzenie niezawodnej przeszkody dla przejścia pary. Ale potem zamieni się w kondensat na powierzchni okna i zboczu na skrzyżowaniu. Wpływa również negatywnie na ogólne środowisko. Tak więc szczeliwo szybko staje się bezużyteczne (zmienia kolor, zapada się, złuszcza), pojawiają się grzyby i pleśń.
Kompetentna instalacja
Prawidłowe technologicznie tworzenie trójwarstwowego szwu. Rdzeń stanowi tutaj pianka poliuretanowa. Jest to warstwa nośna, która odpowiada za izolację termiczną i akustyczną szczeliny. Na zewnątrz zamocowany jest materiał hydroizolacyjny. Jest to bariera przed wnikaniem wilgoci do domu, która jest w stanie wypuścić parę. Paroizolacja na oknach PCV montowana jest w celu zapewnienia równomiernego przepływu wody gazowej. Jest to minimalna objętość, którą można bezpiecznie wynieść na ulicę w całej masie.
Odmiany materiałów taśmowych
Aby właściwie zbilansować objętość pary wychodzącej na zewnątrz, rozważane są materiały o niskim współczynniku paroprzepuszczalności. W przypadku okien wskaźnik jest ograniczony do 0,01 mg/m*h*Pa. Drugą rzeczą do rozważenia przy wyborze konkretnej próbki jest zgodność z określonymi klimatycznymi warunkami pracy. W szczególności wahania temperatury wewnątrz pomieszczenia.
Generalna klasyfikacja
Do paroizolacji okien PCV stosuje się różne rodzaje taśm. Są one podzielone na kilka grup według różnych kryteriów. Jednym z nich są warunki klimatyczne eksploatacji. Są tu dwa rodzaje materiałów:
- lato - zakres temperatur pracy wynosi od +5 do +35 stopni Celsjusza;
- zima - praca jest dopuszczalna, gdy wskazania termometru są poniżej 0 stopni.
W zależności od wykonania rozróżnia się taśmy z jedną lub dwiema stronami, na które nakładana jest kompozycja klejąca. Uwzględnia się tutaj również szerokość płótna. Rozmiar dobierany jest z uwzględnieniem nakładającej się szczeliny montażowej. Konieczne jest dodanie do niego co najmniej 45 mm. Główny zakres próbek reprezentują 3 rozwiązania: 90, 120 i 200 mm.
Opcje kompozycji są omówione dalej. Od tego zależy trwałość, przyjazność dla środowiska materiału, łatwość użytkowania. Podstawą do produkcji taśm jest z reguły kauczuk butylowy lub polietylen. Produkty mogą być również metalowe lub z warstwą folii.
Rekomendacje specjalistów do selekcji
Najczęstszym błędem popełnianym przez użytkowników jest przewodnik po kosztach taśmy. Jednak przy takim podejściu ryzyko wyboru niewłaściwego materiału pod względem składu i jakości jest wysokie. Dotyczy to zarówno grupy budżetowej, jak i drogich analogów.
Eksperci zalecają zwrócenie uwagi na następujące punkty:
- Taśma z gumy butylowej. Dodatkowa warstwa wzmacniająca na bazie włókniny. Służy do późniejszego wykańczania skarp zaprawą tynkarską.
- Pełny butyl. Taśma wykonana jest w systemie Robiband. To rozwiązanie jest uważane za wysokiej jakości. Dlatego dozwolone jest stosowanie zarówno wewnątrz domu, jak i od przedniej strony szwów.
- Polipropylen. Jest to opcja budżetowa dla paroizolacji, rzadko używana przez rzemieślników. Powodem jest to, że często zdarzają się próbki o złej jakości powłoki klejącej. Z tego powodu szybko obserwuje się odklejanie się materiału od podłoża, co powoduje, że izolacja pianki montażowej przed parą wodną staje się zawodna.
- Folia. Warstwa metalowa na wierzchu polimerowej podstawy działa dodatkowo jako odbijacz ciepła z powrotem do pomieszczenia. Zaleca się wybór takich taśm pod kątem dalszego wykańczania skarp w technologii „na sucho”. Mogą to być prace poszyciowe w technice ramowej lub z wykorzystaniem profili ryflowanych.
- Metalizowany. Ta opcja jest optymalna do izolacji szwów w pomieszczeniach o wysokiej lub zmiennej wilgotności. Na przykład w łazience, wannie, saunie czy basenie.
Tabela zawiera ogólne informacje na temat różnych rodzajów taśm paroizolacyjnych do okien i zaleceń mistrzów.
| Materiał | Aplikacja | Osobliwości |
| PSUL | Taśma z pianki poliuretanowej doskonale nadaje się do zewnętrznej i wewnętrznej izolacji szwów przed wilgocią i hałasem. Ochrona jest szczelna i niezawodna. | Rolkę można rozwinąć tylko przed przyklejeniem paroizolacji do okien. Powodem jest rozszerzająca się pojemność taśmy. Po długim czasie bez montażu segment traci swoje właściwości izolacyjne. |
| Kauczuk butylowy | Uniwersalna opcja pod względem zastosowania. Dodatkowo zapewnia ochronę szwów przed rozdmuchiwaniem. | Dobrze radzi sobie z obciążeniami w obszarze obsługiwanego parapetu. |
| Słońce | Seria taśm z podkładem z włókniny syntetycznej przeznaczona jest do użytku wewnętrznego. Służy do późniejszego wykańczania skarp materiałami poszyciowymi. | Istnieją trzy główne rodzaje taśm: z jednostronną warstwą klejącą, z dodatkiem do drugiego w postaci dwustronnej taśmy klejącej lub powłoki foliowej. |
| maszyna wirtualna | Wzmocniona taśma aluminiowa i analogi służą do wewnętrznej paroizolacji spoin przed tynkowaniem lub licowaniem skarp. | W przypadku pomieszczeń mokrych lepiej wybrać próbkę oznaczoną BM +. Możesz wybrać materiał z paskami samoprzylepnymi po jednej lub obu stronach (na krawędziach). |
| GPL | Podstawa tutaj wykonana jest z pianki polietylenowej. Masa gumowa działa jak lepka substancja. Jest foliowa osłona. Materiał służy do paroprzepuszczalnej hydroizolacji szwów. | Najbliższym analogiem jest TPL - taśma paroizolacyjna z podkładem tekstylnym. Mają podobne właściwości, tylko HPL ma niższą wytrzymałość mechaniczną. Ale tak naprawdę nie wchłania wilgoci i ma elastyczność. |
Inną praktyczną opcją paroizolacji dla stoków okiennych jest taśma dyfuzyjna. Jest to tkanina poliestrowa z samoprzylepnymi paskami z kauczuku butylowego. Materiał może być stosowany jako zewnętrzna hydroizolacja oraz wewnętrzna ochrona izolacji przed parą wodną.
Cechy prac instalacyjnych
W sumie warunkowo można wyróżnić dwie technologie prawidłowego montażu paroizolacji po wewnętrznej stronie szwu. Łatwiejsza praca jest wykonywana po wyschnięciu pianki montażowej i przycięciu na równi z płaszczyzną profilu okiennego. Inne podejście realizowane jest w trzech krokach:
- taśma izolacyjna jest przyklejona wzdłuż krawędzi plastikowej osłony ramy;
- pianka montażowa jest wdmuchiwana w optymalnej objętości, aby wypełnić puste przestrzenie między oknem a otworem pod nim;
- druga wzdłużna krawędź taśmy jest mocowana do sąsiedniego podłoża z konstrukcją okienka aż do zestalenia masy piankowej.
Druga metoda paroizolacji stosowana jest podczas montażu okien plastikowych. Pierwsza opcja może zostać wdrożona po krótkim czasie. Najważniejsze jest, aby zapobiec zniszczeniu pianki montażowej pod wpływem promieni ultrafioletowych i wilgoci.
W każdym razie ważne jest przestrzeganie szeregu zasad technicznych. Specjaliści w swojej pracy spełniają wymagania określone w GOST 30971 z 2012 roku. Proces rozpoczyna się jeszcze przed instalacją okien. W szczególności ściany otworu muszą być oczyszczone ze starych wykończeń, gruzu, rdzy i grzyba. W razie potrzeby podkład jest naprawiany i wygładzany. Wynik sklejenia taśmy paroizolacyjnej ostatecznie zależy od jakości wykonanego preparatu.
Kolejnym krokiem jest prawidłowa obróbka miejsc do przyklejenia izolacji. Jest to konieczne, aby zapewnić maksymalną przyczepność podłoży do kleju na taśmach. Tutaj wystarczy usunąć resztki brudu i kurzu, tłuste plamy odtłuszczaczem. Ściany otworu impregnowane są podkładem.
Następnie wykonywany jest montaż osłony ramy z regulacją poziomu w każdej płaszczyźnie. Aby krawędzie taśmy nie kolidowały z ozdobnym wykończeniem skarp, na profilu nanoszone są oznaczenia. Następnie segmenty są cięte z marginesem na długość, aby zachodziły na końce w rogach o 100 mm. Klejenie półfabrykatów odbywa się jednym z opisanych powyżej sposobów.
W trakcie pracy należy przestrzegać kilku prostych zaleceń, które mogą zredukować wykonaną pracę do niekontrolowanego zniszczenia pianki montażowej po zakończeniu stoków:
- rozciąganie materiału – w ten sposób spadają wskaźniki jakości, a płótno może się odkształcać lub odklejać po powrocie do pierwotnego kształtu;
- fałdy - natychmiast lub wkrótce staną się zimnymi mostami i miejscami przenikania pary i wilgoci w kierunku izolacji;
- zakładki bez uszczelniacza - dotyczy to przypadków stosowania paroizolacji z paskami kleju wzdłuż krawędzi, ponieważ tutaj połączenia mogą nie być szczelne.
Jeśli zdecydujemy się przykleić taśmę na świeżą piankę, należy do tego użyć tylko dwóch rodzajów taśm: na bazie kauczuku butylowego lub aluminium. Inne opcje mogą nie być w stanie wytrzymać ciśnienia lub reagować chemicznie z wciąż ciekłą izolacją.
Cechy uszczelniaczy akrylowych
Gotowe do użycia masy uszczelniające na bazie akrylu są uważane za praktyczną i równie niezawodną alternatywę dla paroizolacyjnych taśm okiennych z PVC.
Istnieje kilka zalet:
- nie ma wymagań dotyczących równości otworu technologicznego, ponieważ płyn łatwo wypełnia pęknięcia i pory (dopuszczalne jest ponowne nałożenie kompozycji, gdy pojawią się luki);
- niska przepuszczalność gęstego filmu na przepływy wody, pary i powietrza (nie przedmuchiwany);
- nie ma zależności od parametrów geometrycznych szczeliny montażowej;
- dopuszczalne jest pełne odtworzenie uszkodzonych obszarów bez demontażu;
- przystępne ceny przy niskim zużyciu mastyksu.
Kompozycja akrylowa ma również wady. Należą do nich trzy punkty:
- nakłada się tylko na wysuszoną piankę montażową, więc zimą trzeba odczekać co najmniej 2 dni na paroizolację szwów;
- tworzenie szczególnie dwuwarstwowej powłoki ochronnej zajmuje zauważalnie więcej czasu niż utrwalanie taśm samoprzylepnych;
- ponowne użycie jest niedozwolone (paroizolację można ponownie przykleić dodatkowym środkiem).
Prace instalacyjne w przypadku mastyksu rozpoczynają się również od przygotowania terenu. Proces obejmuje podobne kroki. Kompozycję nakłada się za pomocą wygodnego narzędzia do malowania.
Przydatne wideo
Przydatne wideo
Podsumowanie
Paroizolacja służy do ochrony pianki montażowej przed parą i wilgocią z wnętrza domu.
Próbki taśmy mogą być letnie i zimowe, z podstawą z innego wzoru i materiału, z substancją klejącą po jednej lub obu stronach.
Przez zastosowanie wyróżnia się taśmy ze wzmocnieniem i bez, do prac wewnętrznych i uniwersalne, do dalszego wykańczania skarp tynkiem lub materiałami poszyciowymi.
Montaż paroizolacji odbywa się według jednej z dwóch technologii: na suchej lub świeżej piance montażowej.
Alternatywą dla taśm jest mastyk akrylowy.
Uszczelniacz w płynie tworzy plastikową, nieprzepuszczalną i dającą się konserwować warstwę.
