Penoplex - pali się czy nie: jak niebezpieczna jest popularna izolacja
Żadna konstrukcja nie jest kompletna bez użycia materiałów izolacyjnych. Często domy izoluje się spienionymi polimerami, których sposób otrzymywania budzi kontrowersje dotyczące bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Wszyscy znają piankę polistyrenową, która jest synonimem znaku towarowego penoplex; czy ten materiał się pali, czy nie, martwi wielu właścicieli, którzy wybierają izolację dla swojego domu. Przyjrzyjmy się bliżej właściwościom styropianu (EPS), zbadajmy jego palność i dowiedzmy się, jak niebezpieczny jest podczas pożaru.
O materiale
Polistyren spieniony należy do tworzyw piankowych, klasy materiałów będących spienionymi (komórkowymi) masami z tworzyw sztucznych. Na skalę przemysłową po raz pierwszy wyprodukowano go w Niemczech, w 1937 roku w ZSRR, produkcję rozpoczęto dwa lata później.
Surowcem do produkcji PPS jest polistyren i inne polimery. Proces technologiczny polega na nasycaniu masy polimerowej środkiem spieniającym, a następnie podgrzaniu masy parą. W efekcie granulki polistyrenu zwiększają swoją objętość, wypełniają formę i spiekają się, formując kształt gotowego produktu.
Istnieje inna technologia, w której procesy odbywają się w podwyższonej temperaturze i ciśnieniu. Spienioną masę wyciska się z ekstrudera, a materiał otrzymany przez wytłaczanie nazywamy ekstrudowaną (lub ekstrudowaną) pianką polistyrenową. Oba materiały są syntetykami, które charakteryzują się palnością.
Stopnie palności materiałów budowlanych
Wybór materiału do izolacji domu dokonują właściciele na podstawie różnych rozważań. Niektórzy przy ograniczonym budżecie kierują się kosztami, dla innych ważna jest prosta instalacja. Jednak wszyscy, w taki czy inny sposób, zwracają uwagę na odporność na ogień i przyjazność dla środowiska materiału budowlanego.
W Internecie pojawiają się różne, często wykluczające się, opinie na temat palności w szczególności styropianu i tworzywa piankowego. Aby dowiedzieć się, gdzie leży prawda, musisz zacząć od oficjalnej klasyfikacji palności.
Klasy palności (a także metody badania materiałów budowlanych pod kątem podatności na ogień) ustala się na podstawie dokumentacji GOST 30244-94. Klasyfikacja jest stosowana dalej w celu zapewnienia bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Materiały budowlane są narażone na działanie ognia i w zależności od ich zachowania dzielą się na dwa rodzaje: palne (G) i niepalne (NG). Z kolei maty palne budowlane tworzą następujące grupy:
- Słabo palny (G1). Takie materiały nie palą się (gasną) same, stopień zniszczenia nie przekracza 20%, a spaliny nie nagrzewają się powyżej 135 °.
- Umiarkowanie łatwopalny (G2). Materiały z tej grupy są w stanie palić się same przez nie więcej niż 30 sekund, podczas gdy są niszczone przez ogień o nie więcej niż 50%, a gazy nie nagrzewają się powyżej 235°.
- Normalnie palny (G3). Do wytłumienia mija nie więcej niż 300 sekund, podczas gdy gazy mają czas na rozgrzanie się do maksymalnie 450 °, a materiał ulega zniszczeniu o 50%.
- Produkt wysoce łatwopalny (G4). Samospalanie trwa dłużej niż 5 minut, pozostałe parametry przekraczają wartości z poprzedniego paragrafu.
Materiały budowlane są również klasyfikowane według innych właściwości, na przykład palności, zdolności do wytwarzania dymu i toksyczności produktów spalania. Każda z tych właściwości jest podzielona na grupy. Na przykład palność materiałów budowlanych dzieli się na następujące kategorie: trudnopalne (B1), umiarkowanie łatwopalne (B2), łatwopalne (B3).
Stopień palności PPS
Opowieści o niepalnej piance polistyrenowej nie odpowiadają rzeczywistości, o czym świadczy przypisana do niej klasa palności G4. I chociaż nie zapali się od płonącego niedopałka, iskry z narzędzia szlifierskiego lub rozgrzanego do czerwoności ostrza noża, zapalona zapałka, płomień palnika lub iskra autogenu mogą spowodować zapłon. Spalanie PPS jest opisane następującymi cechami:
- Temperatura zapłonu mieści się w zakresie 210-440 ° C, różnica zależy od składu konkretnej modyfikacji syntetycznej.
- Temperatura płomienia w krótkim czasie wzrasta do 1200 °C, dzięki czemu materiał jest w stanie zintensyfikować ogień.
- Spaleniu towarzyszy powstawanie toksycznego dymu, którego skład zależy również od zanieczyszczeń. Ilość emitowanych produktów toksycznych (cyjanowodór, bromowodór) jest 36 razy większa niż wielkość emisji ze spalania drewna.
Przy tych wszystkich właściwościach pianka polistyrenowa o klasie palności 4 grzeszy; z oczywistych względów nie posiada świadectw dopuszczenia do stosowania w budownictwie.
Odpowiedź na pytanie, czy oparzenia penopleksem również będzie pozytywna, chociaż ta właściwość jest oceniana zgodnie z klasą G3-G4. Wielu producentów zmniejsza palność i temperaturę spalania, dodając środki zmniejszające palność; istnieją dodatki, które zmniejszają intensywność powstawania dymu. W większości przypadków efekt uzyskuje się poprzez zastąpienie mieszanki gazowej w procesie produkcyjnym: objętość zwiększa się nie paliwem, ale dwutlenkiem węgla.
O etykietowaniu i subtelnościach prawnych
Do 2009 r. palne środki ochrony roślin, do których dodano środki zmniejszające palność, były oznaczone jako G1. W maju 2009 r. weszła w życie ustawa federalna FZ-123 „Przepisy techniczne dotyczące wymagań przeciwpożarowych”. Zmienił metodologię dystrybucji materiałów budowlanych według grup palności.
Zgodnie z całością ich cech, wszystkie grzejniki na bazie polistyrenu są obecnie klasyfikowane nie wyżej niż G3. Wynika to z faktu, że zgodnie z nowymi zasadami materiały z grup G1-G2 nie mogą tworzyć kropel stopu.
Przepisy dopuszczają stosowanie płyt wytłaczanych klasy G3-G4 w przegrodach budowlanych podlegających podwyższonym wymogom bezpieczeństwa pożarowego (szczegóły określa ustawa federalna nr 123 i SNiP 21-01-97 „Bezpieczeństwo pożarowe budynków i budowli”).
Zasady montażu płyt są określone w GOST 15588-2014 „Polistyrenowe płyty termoizolacyjne. Specyfikacje". PPS ułożony zgodnie z technologią nie będzie stanowił zagrożenia dla konstrukcji. Prawidłowy montaż umożliwia szerokie zastosowanie płyt styropianowych jako izolacji np. przy wykonywaniu mokrej elewacji.
Płyty termoizolacyjne klasy G3 to samogasnący PPS. Producenci zaznaczają go dodatkową literą „C” na końcu nazwy produktu. Rynek oferuje modyfikowaną piankę polistyrenową ekstrudowaną, której palność została obniżona do klasy G2. W składzie najnowszej generacji izolacji występuje duży procent materiałów ognioodpornych, co znajduje również odzwierciedlenie w oznakowaniu.
Jak niebezpieczny jest penoplex
Często dochodzi do nieporozumień między sprzedającymi a kupującymi. Gdy kupujący jest zainteresowany tym, czy pianka jest materiałem palnym, czy nie, sprzedawca może powiedzieć, że izolacja jest ognioodpornym materiałem budowlanym. Będzie miał rację, jeśli płyty należą do klas G1-G3, a zostanie do nich dodana impregnacja ogniochronna, która powoduje, że materiał jest samogasnący.
Jednak nawet w tym przypadku polimer nie będzie odporny na ogień: powierzchnia stopi się, a produkty spalania dostaną się do powietrza. I chociaż technologia produkcji PPS została ulepszona, a palny gaz został zastąpiony dwutlenkiem węgla, zagrożenie dla zdrowia nadal pozostaje. Podczas spalania uwalniana jest m.in. sadza i chlorowodór, a ich wdychanie może spowodować atak uduszenia, w rzadkich przypadkach obrzęk płuc.
Dlatego spieniony PPS można zaklasyfikować jako niepalny tylko warunkowo, co sugeruje jego dobrą ognioodporność. Kupujący często biorą nazwę dosłownie i uważają, że sprzedawca ich oszukuje, chociaż interpretują to samo pojęcie na różne sposoby.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Sztuczne materiały zawsze budzą obawy pod względem ich bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Jakie zagrożenie może stwarzać ten lub inny materiał budowlany, regulują dokumenty regulacyjne, a każdemu placu budowy przypisuje się pewne cechy: stopień palności, toksyczność produktów spalania, zdolność do wytwarzania dymu.
Początkowo środki ochrony roślin charakteryzowały się maksymalnym stopniem palności, ale potem zaczęto go zmniejszać, stosując dodatki zmniejszające palność. Zmodyfikowana (samogasnąca) izolacja może być stosowana w budownictwie, z zastrzeżeniem zasad montażu. Ale nawet w tym przypadku powierzchnia polimeru topi się pod wpływem ognia, a toksyczne substancje przedostają się do powietrza.
