Cechy technologiczne układania cegieł licowych
Istnieje wiele technologii dekoracyjnego wykańczania ścian i konstrukcji ogrodzeniowych, producenci oferują szeroki wybór materiałów budowlanych. Zastanów się, jak prawidłowo układać cegłę licową. Zapoznajmy się z rodzajami bloków, popularnymi schematami układu. Przeczytaj do końca, a dowiesz się, co należy przewidzieć i wykonać, aby uzyskać jak najwyższej jakości i trwały efekt.
Przegląd materiału
Układanie cegieł licowych to ostatni etap wykańczania konstrukcji ścian, ścianek działowych i elewacji. Materiał nie wymaga dodatkowej obróbki, ma wysoką wytrzymałość mechaniczną. W przypadku okładzin powierzchniowych producenci oferują wybór różnych kolekcji do projektowania zewnętrznego, koloru i kompozycji. Tak więc, zgodnie z ostatnim kryterium, rozważane są następujące opcje:
- Ceramika .
Glina wykonana jest z dodatkami mineralnymi. Formowane półfabrykaty wypalane są w temperaturze +1400-+1600 stopni Celsjusza. Dzięki temu produkt nabiera właściwości zbliżonych do naturalnego kamienia. W zależności od zastosowanych dodatków i reżimu temperaturowego podszewka może mieć kolor od jasnoczerwonego do czarnego.
- Klinkier
Jest to podgatunek cegły ceramicznej. Materiał wyróżnia się wyższą gęstością, solidnością dzięki wypalaniu w podwyższonej temperaturze do +1900 stopni Celsjusza.
Taki mur licowy praktycznie nie pochłania wilgoci, dlatego do prac licowych wymagana jest specjalna zaprawa murarska. Wady obejmują również dobrą przewodność fal dźwiękowych i wysoki koszt. Wady te są jednak niwelowane przez żywotność mierzoną w stuleciach.
- Hiperpresja .
Wykonany jest z mieszanki cementu, wapienia, dodatków zwiększających wytrzymałość i nadających określony odcień. Obrabiany przedmiot nie jest poddawany obróbce cieplnej, ale na mieszankę roboczą w formach wywierany jest duży nacisk. Dlatego materiał charakteryzuje się zwiększoną gęstością i ciężarem właściwym.
- krzemian .
Jest produktem piasku, wapna i wody. W obliczu jasnych odcieni ma wysoką nasiąkliwość, niską mrozoodporność i krótką żywotność w porównaniu z analogami. Uzasadnia to niski popyt na rynku budowlanym na materiały do prac elewacyjnych i wnętrz o zmiennej wilgotności.
Wybór konkretnego muru przy licowaniu ścian cegłami zależy od właściwości priorytetowych. Tak więc próbka klinkieru jest uważana za najbardziej praktyczną opcję. Aby rozwiązać pomysły projektowe, lepiej rozważyć kolekcje hiperpress. Cegła ceramiczna jest uważana za optymalną pod względem stosunku ceny do jakości.
Technologia murarska
Przed ułożeniem cegieł licowych warto zapoznać się z zawiłościami prac instalacyjnych. Materiał charakteryzuje się dużą wytrzymałością i kruchością, wysokim ciężarem właściwym pomimo niewielkich gabarytów. Rozważmy każdą chwilę bardziej szczegółowo, aby uzyskać wynik najwyższej jakości.
Narzędzia
Zestaw niezbędnych osprzętu zależy od doświadczenia murarza, ogólnego stanu podłoża i stopnia złożoności projektu. Tak więc do przygotowania ścian wystarczy wałek, pędzel i podkład lub dodatkowe narzędzia do demontażu, czyszczenia, wyrównywania i wzmacniania powierzchni powiązanymi produktami i mieszankami.
Do prac okładzinowych można sobie poradzić za pomocą kielni, młotka, szlifierki z tarczą tnącą do kamienia lub betonu.
Do regulacji położenia cegieł, porządkowania, poziomu budynku (bańka lub laser), stosuje się wstawki w szwach, kwadraty. Spoinowanie często wykonuje się za pomocą specjalnego narzędzia zwanego fugowaniem.
Opcje układu
Istnieje kilka sposobów układania cegieł licowych, w zależności od dopuszczalnych błędów na szwach, układu i przemienności boków. Rozważmy kryteria bardziej szczegółowo. Odchylenia graniczne dla przerw są następujące (w mm):
- 2.3 – wysokość próbki;
- 3.3 - strona spoiwa (końcowa) cegły;
- 4.4 - długa lub łyżkowa krawędź produktu.
Schemat układania materiału okładzinowego może być:
- łóżko - przód to ta strona produktu, która ma maksymalną powierzchnię;
- łyżka - na zewnątrz jest boczna (długa i wąska) część cegły;
- klejony - aby stworzyć widoczną powierzchnię, stosuje się czoło materiału bloku.
Zgodnie z metodą naprzemiennych twarzy rozróżnia się 5 tradycyjnych opcji:
- Standardowy . Podłużne lica w każdym rzędzie są umieszczone z boku w połowie długości cegły.
- Ułożone . Cegły układa się dokładnie jedna nad drugą stroną łyżki na zewnątrz. Ale tutaj, w porównaniu ze standardowym układem, wytrzymałość wykończenia jest niższa.
- amerykański (amerykański). Tutaj 4-7 są naprzemiennie obok siebie zgodnie ze standardowym schematem z jednym opatrunkiem sklejonych twarzy.
- flamandzki . W takim schemacie naprzemiennie układa się cegły o krawędzi podłużnej i poprzecznej. Każdy kolejny rząd jest powtarzany, tylko część końcowa znajduje się nad częścią łyżki z wyrównaniem osi środkowych.
- angielski . W takim przypadku najpierw montowany jest rząd z krawędzią łyżki, a następnie czoło. Następnie wzór jest powtarzany bez żadnych przesunięć.
Na podstawie wybranego układu uzyskuje się wykończenie o różnej grubości: w całej cegle lub w połowie. Należy to wziąć pod uwagę przy sporządzaniu kosztorysu. Inną opcją jest podzielenie bloku na pół, aby ułożyć elementy łączące. Kolejnym niestandardowym rozwiązaniem jest schemat ażurowy. W tym przypadku wewnątrz płaszczyzny pozostają puste przestrzenie o rozmiarze czoła cegieł. Ten projekt nie ma charakteru ochronnego, ale dobrze wygląda w różnych ogrodzeniach.
Przygotowanie podkładu
Zastanów się, jak prawidłowo ułożyć cegłę pod fugą lub prętem. Musisz zacząć od pracy na fundamencie. Ograniczenie się do jakiegokolwiek paska startowego na sztuczny kamień w postaci bloków nie zadziała. Są na to za ciężkie.
Pod murem licowym z reguły umieszcza się jeden lub drugi izolator ciepła. Oznacza to, że fundament musi mieć wystarczającą szerokość, aby cegła całkowicie na nim pasowała i nie wystawała poza krawędź. Łącznie częściej jest to 160 mm: 50 mm na izolację, 30 mm szczeliny wentylacyjnej i co najmniej 80 mm na wykończenie.
Często podstawa fundamentowa nie spełnia wymaganych wymagań pod względem wielkości i nośności. W takim przypadku wymagane są prace instalacyjne w celu rozszerzenia i wzmocnienia witryny. Istnieje kilka różnych rozwiązań, z których dwa są najczęstsze:
- Stalowy narożnik .
Na śrubach kotwiących zainstalowany jest metalowy półfabrykat. W takim przypadku wysokość półki powinna odpowiadać poziomowi platformy nośnej. Ważne jest, aby poprawnie obliczyć sprzęt i element, który rozszerza obszar fundamentu zgodnie z nośnością.
- Żelbet .
W istniejącym betonie zapomniano o stalowych prętach, które są przywiązane do ramy. Następnie montuje się szalunek, przestrzeń wypełnia zaprawą betonową. Tutaj ważne jest, aby obserwować odległość między metalowymi elementami a zewnętrznymi ścianami monolitu - co najmniej 30 mm ze wszystkich stron. Również pod konstrukcją gleba i poduszka muszą być starannie zagęszczone, a stary monolit musi zostać oczyszczony z ziemi.
Niezależnie od tego, czy ściany będą ocieplone czy nie, należy odpowiednio przygotować również powierzchnię roboczą pod mur licowy. Najpierw musisz zdemontować wszystkie urządzenia elektryczne, elementy dekoracyjne z otworów okiennych i drzwiowych, konstrukcje mocujące i okucia. Wszystko to stworzy przeszkody dla prac instalacyjnych.
Następnie musisz wyeliminować stare dekoracyjne wykończenie, łuszczenie i luźne obszary. Jeśli istnieją ogniska uszkodzeń biologicznych i korozyjnych, należy je usunąć mechanicznie i chemicznie. Dodatkowo zainstalowano tu ochronę, aby zapobiec nawrotom zmian. Celem tych środków jest zapobieganie destrukcyjnym procesom wewnątrz przyszłej struktury. Będzie używany przez długi czas w stworzonej formie bez możliwości kontrolowania stanu bazy.
Jeżeli planuje się montaż izolacji termicznej typu płytowego, platforma robocza musi być wypoziomowana. Tutaj dodatkowo będziesz musiał wyhaftować i wzmocnić pęknięcia, przywrócić rogi i wypełnić wszystkie nierówności. Dopuszczalne różnice wzdłuż płaszczyzny są z reguły ograniczone do 3-5 mm.
Izolacja jest przymocowana do roztworu kleju i specjalnych kołków za pomocą szerokich nasadek dociskowych. Ważne jest, aby nie zapomnieć o zaimpregnowaniu bazy podkładem przed każdym zastosowaniem konkretnego roztworu.
Montaż okładziny
Cegła licowa ma dużą gęstość i niską nasiąkliwość. Sugeruje to, że kompozycja murowana musi mieć silną przyczepność do ceramiki. Na placu budowy roztwór można przygotować z mieszanki cementu i piasku w proporcji od 1 do 4. Masę miesza się w czystej wodzie do uzyskania pożądanej konsystencji. Oznacza to, że cegła nie powinna się ześlizgnąć. Jako dodatki nie zaleca się stosowania niczego dodatkowo, z wyjątkiem dodatków pigmentowych o charakterze mineralnym.
Niektórzy murarze dopuszczają dodanie niewielkiej ilości gliny w celu poprawienia plastyczności. Jednak inni uważają, że materiał ten z czasem się wypłucze, co negatywnie wpływa na wytrzymałość kompozycji. To kontrowersyjny punkt, więc każdy mistrz podejmuje decyzję według własnego uznania.
Według SNiP zalecane parametry grubości szwu w okładzinie ceglanej mieszczą się w zakresie od 8 do 12 mm. Murowanie zaczyna się od usunięcia kątów prostych dla 4-5 rzędów. Po ułożeniu reszty wszystko powtarza się w tej samej kolejności: rogi i środek.
Przydatne wideo
W ½ lub całej cegle okładzina jest w każdym przypadku wykonywana, mur musi być przywiązany do podstawy podstawy. Istnieje kilka metod. Najłatwiej jest połączyć dwie płaszczyzny poprzecznymi wstawkami z całej cegły. Ale jest to możliwe tylko podczas budowy ścian przy użyciu technologii studni.
Pozostałe trzy opcje to zastosowanie elementów wzmacniających o przekroju 6-8 mm. Na przykład układanie pod prętem polega na wbijaniu metalowych prętów w podstawę podstawy, której wolna część znajduje się w szwach nowego wykończenia. Ale jest jedna wada tego podejścia. Z biegiem czasu, ze względu na rozszerzalność cieplną, wiązanie między metalem a roztworem kleju słabnie. Oznacza to, że główna funkcja zbrojenia zostanie wykonana niewystarczająco.
Alternatywą dla układania cegły pod prętem jest zastosowanie siatki zbrojącej. Ale takie rozwiązanie nie pozwala na montaż mat termoizolacyjnych. Najlepszą opcją jest opatrunek konstrukcji za pomocą prętów polimerowych z opatrunkiem kwarcowym. Takie urządzenie z końcówką ścierną utrzymuje mocne wiązanie w szwach. Mocowany do podstawy jastrychu za pomocą kołków. Syntetyczny skład również nie tworzy mostków termicznych, co jest istotną przewagą nad metalowymi odpowiednikami.
Końcowa praca
Okładzina blokowa, podobnie jak okładzina z płytek, kończy się tworzeniem zgrabnych szwów. Rozważ murowanie do łączenia - co to znaczy. Ta technika jest prosta w wykonaniu i jest wykonywana na etapie prac instalacyjnych. W tym celu stosuje się mieszankę murarską i specjalne narzędzie. Jest reprezentowany przez mały wąski metalowy pręt o szerokości około 9 mm z rączką. W przekroju może być prosty lub w formie łuku.
Ostrze robocze jest tutaj niezbędne do zagęszczenia roztworu i wyeliminowania nadmiaru. Z reguły najpierw wygładza się pionowe szwy, a następnie poziome. Najważniejsze jest, aby pracować z mieszanką, która zaczęła wysychać i twardnieć. W takim przypadku kompozycja nie będzie podatna na zagęszczanie i wygładzanie.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Cegła licowa różni się od budownictwa ogólnego gładkimi krawędziami, które nie wymagają w przyszłości dodatkowej obróbki.
Do wykańczania można zastosować 4 rodzaje bloczków licowych, ale wymagane są tylko klinkierowe, ceramiczne i hiperprasowane, ponieważ ten ostatni krzemian dobrze wchłania wilgoć i ma niską wytrzymałość.
Istnieje kilka schematów układania cegieł licowych, które różnią się naprzemiennością lic i możliwym przemieszczeniem w stosunku do poprzedniego rzędu.
Wykończenie cegieł charakteryzuje się dużą wagą ze względu na dużą wytrzymałość materiału, dlatego na etapie przygotowawczym ważne jest prawidłowe uformowanie niezawodnego podłoża o wystarczającej szerokości.
Podstawa musi być mocna, wolna od słabych i uszkodzonych obszarów oraz zabezpieczona.
Aby nowe wykończenie było nieruchome, należy je przywiązać do ściany podstawy za pomocą metalowych lub polimerowych prętów lub siatki wzmacniającej.
Szwy są często formowane z mieszanki murarskiej za pomocą specjalnego narzędzia - łączenia.
