Jak prawidłowo układać płytki klinkierowe na różnych powierzchniach
Na nowoczesnym rynku budowlanym do prac okładzinowych materiały prezentowane są w szerokim zakresie. Zastanów się, co to jest i jak przebiega układanie płytek klinkierowych. Zapoznajmy się z wymaganiami dotyczącymi klejów i fug do wykończeń dekoracyjnych. Po przeczytaniu artykułu będziesz mógł dokonać właściwego wyboru do dekoracji ścian, podłóg i schodów zgodnie ze specyfikacją techniczną.
Właściwości i klasyfikacja materiałów
Płytki klinkierowe wykonane są z gliny (łupek, torf) oczyszczonej z zanieczyszczeń. Składnik bazowy jest uzupełniony piaskiem, tlenkiem żelaza, plastyfikatorami, co wskazuje na przyjazność dla środowiska gotowego materiału. Formowanie półfabrykatów odbywa się ręcznie lub za pomocą ekstrudera. Pieczenie odbywa się przez kilka dni w temperaturze 1200-1300 stopni Celsjusza.
W rezultacie jednolita strukturalna płytka o oryginalnym jednolitym kolorze i nieograniczonej żywotności (od 130 lat) zyskuje następujące właściwości:
| Parametr | Oznaczający | Krótki opis |
| Wytrzymałość | Nie mniej niż 400 kg/cm2 | Na tle licowanych analogów jest to najtrwalsza próbka. Są kolekcje, kw. cm, który może wytrzymać do 800 kg. |
| Gęstość | Od 1400 kg/m3 | Przed licowaniem konieczne jest przygotowanie podłoża o nośności metrów kwadratowych płytek klinkierowych (14-20 kg). |
| Absorpcja wody | 2-6% | Wskaźnik pozwala na zastosowanie materiałów do projektowania elewacji klinkierowej oraz pracę w pomieszczeniach o dowolnym poziomie wilgotności względnej. |
| Odporność na mróz | F150-200 | Wysoki próg można wytłumaczyć niską absorpcją wody. Dla porównania: materiały do użytku w pomieszczeniach wytrzymują 15-50 cykli zamrażania i rozmrażania. |
| Przepuszczalność pary | 0,018 mg/m*h*Pa | Oddychalność podszewki nie wpływa na klimat wewnętrzny. |
| Przewodność cieplna | 0,95-1,2 W/M*K | Wartość ta wskazuje, że materiał nie wpływa pozytywnie na właściwości termoizolacyjne ścian lub podłóg. |
W zależności od wykończenia powierzchni płytki klinkierowe dzielą się na klasy:
- A - wysoka odporność na chemikalia (dopuszczalne zastosowanie w sektorze przemysłowym);
- B - istnieją niewielkie ograniczenia, którym na skutek reakcji chemicznej towarzyszy pojawienie się plam (przeznaczone dla przedmiotów, w których przechowywana lub przygotowywana jest żywność);
- B - wytrzymują bezpośredni kontakt z produktami gospodarstwa domowego do mycia i czyszczenia powierzchni;
- G - specjalistyczna płytka do basenów (radzi sobie z działaniem środków dezynfekujących).
Odnośnie wykonania powierzchni czołowej przypisywany jest również identyfikator cyfrowy (R to stopień chropowatości):
- 9 - gładka (szkliwiona);
- 10, 11, 12 - odpowiednio antypoślizgowe do pomieszczeń mokrych, laboratoriów, lodówek;
- 13 - drobnoziarnisty materiał ścierny zapobiegający upadkom na mokrą podłogę.
Stopień odporności na zużycie determinuje przydatność danej płytki. Możesz więc użyć materiału do okładzin:
- konstrukcje o niskim obciążeniu mechanicznym;
- lokale o małym natężeniu ruchu;
- pokoje i biura, korytarze i korytarze;
- obiekty o charakterze publicznym;
- załadowane konstrukcje.
Płytki klinkierowe posiadają szereg pozytywnych właściwości charakterystycznych dla całej grupy materiałów okładzinowych:
- odporność na wilgoć (nie gnije w warunkach stałej wysokiej wilgotności);
- obojętność na aktywność biologiczną i procesy korozyjne;
- odporność na ciepło (granica ogrzewania sięga 100 stopni Celsjusza);
- trwałość koloru (pigmenty mineralne zachowują swój pierwotny odcień pod wpływem bezpośredniego światła słonecznego).
Zakres rozmiarów z reguły reprezentują próbki o długości 240 mm i szerokości 64 (RF) lub 71 (NF) mm.
Normy obejmują również WF (50*210 mm), WDF (55*216 mm), DF (52*240 mm), 2DF (113*2400 mm), LDF (52*295 mm), LFN (71*295 mm) seria MM) i większe opcje od 150-300 mm. W punktach handlowych częściej prezentowane są tylko na stoiskach wystawienniczych, gdyż cieszą się one małym popytem. Taki materiał dostarczamy na zamówienie.
Grubość okładziny klinkierowej w zależności od przeznaczenia waha się od 7 do 20 mm. W sektorze mieszkaniowym możesz ograniczyć się do 10-12 mm. Ze względu na wszechstronność okładzin, która jest dopuszczalna do wykańczania podłóg, producenci proponują osobne rozważenie produktów do dekoracji biegów schodowych. Mogą to być np. elementy narożne, których szerokość jest identyczna jak standardowe próbki. Długość ograniczona do 115 mm.
Wybór składu kleju
Klej do płytek klinkierowych dobierany jest osobno ze względu na niską rozszerzalność cieplną okładziny. Współczynnik jest niższy niż w przypadku betonu i cegły, które często pełnią rolę podłoża roboczego. Oznacza to, że gdy zmieniają się warunki temperaturowe, istnieje ryzyko złuszczania się dekoracyjnego wykończenia. Rozwiązanie klejące powinno wykluczać taką możliwość.
Drugim punktem do rozważenia jest stosunkowo duża waga płytki. Oznacza to, że sucha pozostałość roztworu utrwalającego powinna mieć wysoką wytrzymałość na odrywanie i doskonałą przyczepność. Rzadziej bierze się pod uwagę niską nasiąkliwość klinkieru.
Podsumowując, kryteria wyboru rozwiązania można rozważyć:
- lepkość;
- silny chwyt;
- odporność na zmiany temperatury i wilgotności;
- wysoka wytrzymałość na rozdarcie, na naprężenia mechaniczne;
- elastyczność.
W tabeli przedstawiono krótki opis mieszanek i zapraw odpowiednich do układania płytek klinkierowych.
| Rodzaj kleju | Opis |
| cement | Stosuje się go do prac wewnątrz i na zewnątrz budynku. Kompozycja zawiera piasek i plastyfikatory. Klej spełnia wszystkie wymagania. |
| Pojedynczy składnik | Jednorodna elastyczna masa jest wygodna w użyciu. Jest sprzedawany w postaci gotowej pasty w metalowym pojemniku. Wadą jest długi czas schnięcia. W przypadku podłogi nie jest to przerażające, na ścianach może wystąpić przesunięcie płytek pod własnym ciężarem. |
| Dwuskładnikowy | Baza epoksydowa musi być wymieszana z utwardzaczem na miejscu przed użyciem. Kompozycja jest uważana za najlepszą pod względem przyczepności i wytrzymałości na odrywanie. |
Wybierając klej do wykończenia domu płytkami klinkierowymi, należy zwrócić uwagę na dopuszczalne warunki eksploatacji. Dotyczy to zwłaszcza kompozycji uniwersalnych. Mają różne limity wilgotności, temperatury i obciążenia. Informacje producenta są podane na opakowaniu. Eksperci zalecają zakup zaprawy z tej samej serii za pomocą kleju. Wyjaśnia to najlepsza kompatybilność kompozycji, która jest sprawdzana w tej samej sieci laboratoriów. Konkurenci rzadko przeprowadzają badania z cudzymi produktami.
Technologia instalacji
Proces układania określonej okładziny obejmuje trzy główne etapy: przygotowanie podłoża, prace licowe, fugowanie. Każdy krok wymaga przestrzegania innych zasad. Rozważ cechy technologii montażu płytek klinkierowych.
Przygotowanie bazy roboczej
Impreza ma na celu stworzenie gładkiej i trwałej powierzchni bez wad. Wszelkie założenia i odchylenia będą przyczyną krótkotrwałego wyniku wykonanej pracy.
Ogólna procedura układania płytek klinkierowych na stopniach, podłogach lub ścianach jest następująca:
- demontaż powłok do podłoża;
- eliminacja rozwarstwień, ognisk uszkodzeń biologicznych i korozyjnych;
- obróbka powierzchni zapobiegawczym utwardzaniem i środkami przeciwbólowymi;
- tworzenie narożników wewnętrznych i zewnętrznych ze wzmocnieniem;
- naprawianie i wypełnianie pęknięć i dużych porów;
- ponowne traktowanie podkładem;
- wyrównanie płaszczyzny, jeśli to konieczne, za pomocą siatki gipsowej lub włókna szklanego.
Jeśli ma być licowany z drewnianą lub drewnianą podstawą termoizolacyjną (ze sztywnych desek), instrukcje krok po kroku są podobne. Tylko tutaj koniecznie wykonuje się obróbkę powierzchni środkami odpornymi na wilgoć i antystatyczne. Dodatkowo montowana jest ramka wzmacniająca w postaci siatki tynkowej. Ostatecznym działaniem na jakąkolwiek bazę z natury uważa się za gruntowanie ciągłe.
materiał do cięcia
Pod względem twardości płytki klinkierowe porównuje się ze szkłem. Materiały łatwo się rozdrabniają i łamią, mogą pęknąć pod wpływem obciążenia udarowego. Oznacza to, że cięcie okładziny jest wykluczone. Dozwolone jest tylko cięcie tarczą pokrytą diamentem.
dekoracja ścienna
Fasada z płytek klinkierowych wykonywana jest od dolnego rzędu. Niektórzy mistrzowie wykonują pracę z góry ze względu na niską wagę poszczególnych elementów. Ale musisz wziąć pod uwagę całkowitą masę płótna, która przekracza 15 kg / mkw. Na tej podstawie zaleca się stopniowe wykończenie ścian o wysokości 5-6 rzędów, aby zapobiec kurczeniu się okładziny.
Metody instalacji mogą się różnić. Najczęściej rozważane opcje to:
- rozstawione (przy nierównych krawędziach podszewka oddaje dawne czasy);
- opatrunek łyżkowy zgodnie z kierunkiem poziomym lub ukośnym;
- łączenie parami płytek (ligacja łańcuchowa);
- prostopadły układ elementów (rybia kość);
- splot ze szczelinami wypełnionymi skrawkami, żwirem, tłuczonym kamieniem, granulkami mineralnymi.
Ponieważ płytki elewacyjne są zbliżone rozmiarem do cegieł klinkierowych, odległość między elementami murowanymi jest identyczna. Szerokość szwu wynosi tutaj 8-15 mm (poprawiona krzyżykami). Należy również przestrzegać głębokości. Po spoinowaniu klinkier powinien wystawać około 3 mm.
W przeciwieństwie do płytek i gresu porcelanowego, odwrotna strona płytki klinkierowej wykonana jest z dużym reliefem. Dlatego puste przestrzenie należy wypełnić klejem za pomocą kielni. Roztwór kleju nakłada się na ściany za pomocą pacy zębatej.
Otwory drzwiowe i okienne
Zbocza licuje się przed wykończeniem płytkami klinkierowymi elewacji ogólnej. Okaże się więc, że poprawnie wykonamy podszewkę, aby zminimalizować liczbę przyciętych elementów. Nakładany jest klej o podwyższonej lepkości i szybkim twardnieniu. Wymagania wynikają z wykończenia sufitowej części otworu.
Okładzina podłogowa
Odległość między płytkami zależy od metody produkcji materiału. Jeśli jest to podszewka wytłaczana - 8-10 mm, prasowana - 4-5 mm. Wilgotność podłoża betonowego musi mieścić się w granicach 4%. W przypadku prac na zewnątrz jastrych tworzy się z nachyleniem 1-2 stopni, aby woda swobodnie spływała z ganku lub rampy.
Warstwa klejąca powstaje analogicznie do wykończenia ściany. Regulacja położenia płytki odbywa się za pomocą gumowego młotka.
Samolot jest sprawdzany przez poziom we wszystkich kierunkach. Na ulicy zaleca się układanie dylatacji o szerokości 10 mm w odstępach co 20-25 metrów, wewnątrz budynku - od 50 m, w wąskich otworach - co 5 m.
Krok projekt
Do układania stopni klinkierowych na płaszczyźnie poziomej stosuje się płytki, których jedna z krawędzi jest zaokrąglona. Jest mała półka skierowana w dół. Po zamontowaniu wchodzi do elementów pionowych (pionów).
Również do projektowania schodów można zastosować:
- zwykłe próbki z kanciastą krawędzią;
- narożnik ozdobny fazowany;
- płytki z nacięciami lub rowkami zapobiegającymi poślizgowi;
- profil figuralny (florencki).
Wymiary płytek klinkierowych na stopnie nieznacznie różnią się od przednich. Grubość okładziny wynosi tutaj co najmniej 15 mm. W przypadku wytrzymałości na zginanie bierze się pod uwagę granicę 20 MPa. Stopień chropowatości powinien wynosić od R11.
Przed zakończeniem rzemieślnicy przygotowują i numerują elementy wystroju. Najpierw sprawdzane są układy boczne, a następnie podstawa, z uwzględnieniem szwów 8-14 mm. Płytki są cięte i szlifowane. Następnie roztwór ugniata się i przechodzi do podszewki schodów.
Istnieją dwa sposoby układania płytek klinkierowych na stopniach ganku. Pierwszy (zawieszony) dotyczy starych i krzywych schodów. Tutaj najpierw mocowany jest bieżnik ze zwiększoną odległością między płytkami o 7-8 mm (góra i dół). Szczelina wypełniona jest pianką montażową. Druga opcja (zamontowana) polega na ułożeniu pionu z podparciem nie na płytce lub podstawie, ale na klinach polipropylenowych.
Przydatne wideo
Fuga szwów
Impreza ma na celu stworzenie estetycznego uszczelnionego wykończenia, wzmocnienie powłoki i zabezpieczenie szwów. Do sprzedaży trafiają sproszkowane fugi na bazie cementu portlandzkiego z plastyfikatorami. Rozcieńcza się je wodą z dodatkiem płynnego lateksu. Mieszanki cementowe wytwarzają pył podczas mieszania, dlatego konieczne jest stosowanie respiratora.
Mieszanki epoksydowe sprzedawane są w komplecie z utwardzaczem. Takie materiały są wykorzystywane do pracy w warunkach agresywnych pod względem obciążenia i zjawisk naturalnych. Brak lepkiej konsystencji i wysokiej przyczepności. Musisz pracować ostrożnie, ponieważ trudno będzie zmyć zaprawę z powierzchni.
Fugowanie przeprowadza się dopiero po całkowitym wyschnięciu kleju pod płytką. Zastosowanie półsuchej masy cementowej umożliwia uzyskanie po zagęszczeniu szorstkiej spoiny. Częściej zadanie rozwiązuje się za pomocą pistoletu budowlanego do zapraw pastowatych, co przyspiesza i upraszcza proces. Tutaj wystarczy wycisnąć masę i usunąć wysuszony nadmiar. Płaszczyzna jest również pocierana poprzez rozmazywanie i usuwanie pozostałości gumową szpachelką lub kielnią.
Przydatne wideo
Przydatne wideo
Podsumowanie
Płytki klinkierowe wykonuje się z gliny z piaskiem, domieszkami poprzez zagęszczenie masy i wypalanie w temperaturach powyżej 1200 stopni Celsjusza.
Materiał może być stosowany do okładzin ścian, elewacji, podłóg, ganków ze schodami.
Cięcie produktów odbywa się za pomocą tarczy diamentowej do szlifierek.
Technologia mocowania zapewnia wzmocnienie i wyrównanie płaszczyzny roboczej.
Klej dobierany jest mocny, elastyczny i odporny na wilgoć, nakładany pacą zębatą na podłoże.
Fugowanie przeprowadza się po wyschnięciu kleju pastami lub mieszankami na cemencie portlandzkim z pogłębieniem szwu o 3 mm.
