Co to jest ekstrudowana pianka polistyrenowa i jak z nią pracować
Na dzisiejszym rynku budowlanym można znaleźć wiele różnych materiałów, których działanie ma na celu izolację termiczną określonej konstrukcji. Rozważ taką uniwersalną opcję, jak ekstrudowana pianka polistyrenowa. Zapoznajmy się z charakterystyką techniczną płyt, ich zaletami i wadami. Przeczytaj do końca, a dowiesz się, jak prawidłowo używać XPS do ocieplania ścian, podłóg, sufitów czy elewacji, biorąc pod uwagę rodzaj późniejszego wykończenia.
Opis techniczny
Pianka ekstrudowana wykonana jest ze spienionej masy polimerowej z dodatkami ognioodpornymi i innymi dodatkami. Przechodzi przez wytłaczarkę w celu sprasowania i uformowania półfabrykatów. Forma wydania zależy od miejsca przeznaczenia. Mogą to być przedmioty dekoracyjne, osłony rur lub płyty. Te ostatnie cieszą się dużym zapotrzebowaniem na środki termoizolacyjne. Ściereczki mają kilka opcji wykonania z następującymi funkcjami:
- cienkie podłoże;
- falista powierzchnia do tynkowania;
- krawędź jest prostokątna, z półką montażową do nakładania (ćwiartka) lub z rowkami i grzbietami tworzącymi monolityczny środnik.
Rezultatem jest lekki materiał o niskim współczynniku przewodzenia ciepła: 25-45 kg/m3. a w temperaturze +25 stopni Celsjusza około 0,032 W/m*K. (0,026 przy +10 stopniach). Dla porównania: 4 cm styropianu to 14 cm drewna, 38 cm betonu czy 85 cm muru. Próbki o niskim ciężarze właściwym stosuje się do izolacji ścian i stropów, cięższe próbki stosuje się do fundamentów i piwnic.
Inne właściwości techniczne ekstrudowanej pianki polistyrenowej wyglądają tak:
| Parametr | Oznaczający | Opis |
| Absorpcja wody | 0,2% | Wilgoć nie wnika głęboko tylko w warstwę powierzchniową, ponieważ strukturę materiału reprezentują zamknięte komórki. Polimer jako całość może być stosowany jako dodatkowa hydroizolacja podłoża. |
| Przepuszczalność pary | 0,007-0,012 mg/m*h*Pa | Sugeruje to, że płótno praktycznie nie „oddycha”, co wyjaśnia ograniczenia użytkowania bez instalacji systemów wentylacyjnych. |
| Odporność na mróz | Od 1000 cykli | Parametry techniczne i fizyczne są zachowane, gdy płyty schładzane są do -50 stopni Celsjusza. Możliwe jest zmniejszenie przewodności cieplnej po 1000 cyklach zamrażania-rozmrażania o 5%. |
| Temperatura pracy | -50-+75 stopni Celsjusza | Gdy arkusz polimerowy zostanie podgrzany powyżej +80 stopni, rozpoczyna się uwalnianie substancji toksycznych. Dlatego do prac wewnętrznych w pomieszczeniach o takich różnicach lepiej wybrać alternatywną izolację. |
| Wytrzymałość na rozciąganie | 2-3,6 kgf/sq.cm | Wytrzymałość na zginanie wynosi 4-7,1 kgf/sq.cm. Oba parametry zależą od gęstości i grubości półfabrykatów. Oznacza to, że wskazane wartości są średnimi granicznymi. |
| palność | G3, G4 | Zastosowanie komponentów uniepalniających pozwala obniżyć klasę do G1. Nie można całkowicie wykluczyć możliwości spalania. Ale odporność na zapłon materiału jest na tyle wysoka, że można go bezpiecznie stosować w budownictwie przemysłowym, miejskim i prywatnym. |
| Pochłanianie dźwięku | 25 dB | Seria EPS XPS jest stosowana na obiektach, w których wymagana jest izolacja od dźwięków uderzeniowych. |
| Dożywotni | Od 45 roku życia | Okres użytkowania deklarowany przez producenta jest ważny tylko wtedy, gdy przestrzegane są wymagania technologiczne dotyczące instalacji. |
Ekstrudowana pianka polistyrenowa ma standardowe wymiary: szerokość - 600 mm (znajduje się 580 mm), długość - 1200 lub 2400 mm (może 1000 mm). Producenci oferują również dodatkowe usługi w zakresie realizacji projektów według uzgodnionych z klientami parametrów. Grubość produktów mieści się w zakresie 20-100 mm. Materiał trafia do sprzedaży w paczkach po 4 sztuki, w zależności od wymiarów arkusza. Z reguły całkowita wysokość paczki wynosi około 40 cm.
Plusy i minusy izolacji
Biorąc pod uwagę parametry techniczne, możemy stwierdzić, że materiał jest lekki i odporny na wilgoć. Jednocześnie obserwuje się dobrą wytrzymałość, co przyczyniło się do powstania nowej okładziny termicznej, jaką są płyty warstwowe.
Korzyści na tym się nie kończą. Płyty charakteryzują się również:
- obojętność na grzyby i pleśń (tkanina syntetyczna nie jest pożywką dla bakterii z pasożytami);
- odporność produktów polimerowych na rozkład i naturalny rozkład;
- uniwersalność zastosowania bez konieczności dodatkowej ochrony przed wilgocią izolacji EPPS.
Obojętność chemiczna spienionego polistyrenu nie jest absolutna. Płyty ulegają zniszczeniu pod wpływem materiałów budowlanych takich jak:
- oleje - produkty rafinowane;
- rozpuszczalniki - aceton, toluen;
- masy bitumiczne i kleje, farby i lakiery na bazie rozpuszczalników nieorganicznych.
Warto zauważyć, że niektóre z zalet EPS mogą być również wadami. Właściwości te obejmują przepuszczalność pary, skład syntetyczny, strukturę komórkową.
Rozważmy każdy parametr bardziej szczegółowo:
- Materiał nie „oddycha”. Podczas izolowania konstrukcji punkt rosy przesuwa się w kierunku izolacji termicznej. Oznacza to, że w spienionym polistyrenie wilgoć będzie się gromadzić i zamieniać w kondensat, ponieważ para nie przechodzi przez płyty. Jest to minus zarówno przy pracach wewnętrznych jak i zewnętrznych przy zabudowie drewnianej. Tutaj wymagane jest zapewnienie naturalnej lub wymuszonej wentylacji w celu rozwiązania problemu.
- Składu polimerowego z natury nie można przypisać absolutnie przyjaznej dla środowiska grupie materiałów.
- Wysoką gęstość uzyskuje się poprzez wytłaczanie, ale izolacja nie zmienia struktury styropianu. Wyjaśnia to możliwość wykorzystania materiału jako dodatkowej izolacji akustycznej. Ale EPPS nie może pochłaniać i odbijać fal dźwiękowych, może jedynie tłumić (zmniejszać amplitudę oscylacji).
Oprócz powyższego wady obejmują wrażliwość na promienie ultrafioletowe. Oznacza to, że izolacja podlega obowiązkowej ochronie przed bezpośrednim działaniem słońca. Może to być materiał osłonowy lub okładzinowy, tynk. Kolejną wadą jest to, że gryzonie łatwo przegryzają płytki, co negatywnie wpływa na ogólną sytuację z utratą ciepła.
Zasady wykonywania prac instalacyjnych przy ścianach i sufitach
Płyty sztywne lekkie stosuje się do izolacji termicznej konstrukcji poziomych i pionowych wewnątrz i na zewnątrz budynku, w pomieszczeniach ogrzewanych i chłodnych. Do ścian i sufitów mocowanie materiału odbywa się metodą klejenia. Sekwencja działań jest następująca:
- czyszczenie podłoża ze starych wykończeń i łuszczących się elementów;
- usuwanie ognisk uszkodzeń biologicznych i rdzy, a następnie zabezpieczenie przed ponownym pojawieniem się środkami przeciwgrzybiczymi i antykorozyjnymi;
- wzmocnienie ścian i stropów poprzez wzmocnienie pęknięć z narożami, impregnację podkładami zbrojącymi;
- wyrównanie płaszczyzny tynkiem, a następnie ponowne zagruntowanie,
Klej do styropianu powinien być dobierany specjalistyczny, przy czym należy zwrócić uwagę na grubość roboczą roztworu (lub suchej pozostałości). Nałóż kompozycję na płytki równomierną warstwą za pomocą grzebienia. Wielkość zębów określają parametry dopuszczalnej grubości (pomnożone przez 2). Aby utrzymać krawędzie końcowe w czystości, co jest niezbędne do dokładnego dopasowania, klej nakłada się bez nanoszenia 1,5-2 cm na krawędzie.
Kolejnym krokiem jest dodatkowe mocowanie płyt styropianowych do specjalnych kołków do izolacji. Jest to zapięcie z szeroką plastikową nasadką, która dociska i przytrzymuje płótno u podstawy w określonej pozycji. Lepiej jest naprawić po stwardnieniu kleju, aby nie tworzyć niepotrzebnych pustek, które mogą stać się zimnymi mostami.
Szczeliny między krawędziami płyt można wypełnić pianką poliuretanową. Materiał ma podobne właściwości do styropianu, więc nie musisz się martwić o rozszerzalność cieplną lub przyczepność. Najważniejsze jest przestrzeganie 2 zasad: pianka montażowa powinna mieć niską rozszerzalność, procedurę wykonuje się dopiero po wyschnięciu kleju.
Warto zwrócić uwagę na inny sposób mocowania styropianu do płaskiej płaszczyzny - za pomocą pianki montażowej lub kleju w postaci ciastek. Takie opcje są dopuszczalne, ale lepiej jest odpowiednio przygotować samolot, nakładać masę klejącą w ciągłej warstwie. W ten sposób uzyskamy najwyższą jakość i trwały efekt.
Późniejsze wykończenie sufitu i ścian odbywa się na dwa sposoby:
- Wysuszyć . Oznacza to instalację listew i poszycie konstrukcji z materiałów płytowych. Może to być płyta gipsowo-kartonowa, sklejka, płyta wiórowa, płyta OSB. Dodatkowo istnieje możliwość zamocowania pod dekorem arkuszy pianki polietylenowej z powłoką z folii odbijającej ciepło.
- Mokry . Tutaj ściany i sufity wykończone są rozwiązaniami na bazie wody. Główną zasadą jest wzmocnienie izolacji siatką tynkarską o komórkach od 5 * 5 mm. Następnie pod okładzinę można nałożyć wyrównującą lub dekoracyjną warstwę tynku lub kleju.
Do kompozycji klejowej przymocowana jest tkanina wzmacniająca z zakładką krawędziową 15-20 cm. W celu mocnego połączenia rozwiązania z izolacją powierzchnię styropianu wykonuje się szorstka. To zadanie można wykonać za pomocą tarki do płyt kartonowo-gipsowych lub szczotki z metalowym włosiem. Należy zlikwidować śmieci, a izolację termiczną zagruntować w celu usunięcia kurzu.
Praca na podłodze
Tutaj układanie płyt odbywa się bez dodatkowego mocowania.
Przygotowanie szorstkiej podstawy jest podobne do ścian i sufitu. Różnica polega na obowiązkowym pokryciu podłogi hydroizolacją. Z reguły jest to techniczna folia polietylenowa o grubości 150 mikronów. Na obwodzie należy ułożyć taśmę tłumiącą.
Polistyren ekstrudowany układa się w 1 lub 2 2 warstwach z przesuniętymi fugami każdego kolejnego rzędu. Fugi wypełnione są pianką poliuretanową. Jeśli podłogę wyrówna się zaprawą cementową, kładzie się siatkę wzmacniającą. W przypadku systemów grzewczych wcześniej mocowana jest folia odbijająca ciepło. Pod arkuszami GVL, płyty wiórowej lub sklejki nie ma potrzeby stosowania dodatkowych warstw.
Przydatne wideo
Podsumowanie
XPS to rodzaj produktów polistyrenowych, które są wytwarzane za pomocą wytłaczarki.
Styropian płytowy Jest bardzo poszukiwany w budownictwie jako izolacja termiczna ścian, stropów, podłóg, elewacji, cokołów i fundamentów.
Główne zalety materiału: niska przewodność cieplna, odporność na wilgoć, niska waga i dobra wytrzymałość.
Głównymi wadami są niska przepuszczalność pary i niestabilność na promieniowanie ultrafioletowe.
Płyty są przyklejane do poziomych powierzchni i sufitów oraz dodatkowo mocowane do kołków „grzybowych”.
Wykończenie izolowanych konstrukcji może być dowolne.
