Spalanie drewna: cechy obróbki, użyte drewno, rodzaje i metody
Aby chronić drewno przed siłami zewnętrznymi, które mogą szybko zniszczyć jego strukturę, zwykle stosuje się chemikalia - środki antyseptyczne i ognioodporne. Alternatywną i skuteczną opcją impregnacji jest spalanie drewna. Przeczytaj, a dowiesz się, jaką technologię ochrony powierzchni drewnianych. Rozważ potrzebę wypalania, jego pozytywne i negatywne strony, rodzaje, metody i kolejność takiego przetwarzania.
Funkcje wypalania
Ogień zawsze wyrządzał duże szkody drewnu. Jest w stanie zniszczyć drewniane produkty w ciągu kilku minut. Wystawienie na działanie otwartego ognia zmienia strukturę drewna. Jednak nie zawsze wpływa to negatywnie na jego właściwości.
Dzięki kontrolowanemu oddziaływaniu ognia na drzewo można poprawić jego właściwości. Udowodniono to w praktyce od czasów starożytnych. Nasi przodkowie na różnych kontynentach zauważyli, że właściwości palonego drewna wzrastają.
Obróbka drewna ogniem to stara technika, która ma nawet swoją specyficzną nazwę - „Cedru marnowanie”. Uważa się, że ta metoda została wynaleziona na wyspach japońskich. Chociaż ślady wypalania różnych konstrukcji drewnianych znajdowano na różnych kontynentach. Tak więc na terytorium starożytnej Rosji otwarty płomień był używany do obróbki dachów, drzwi, ścian, podłóg, okien, filarów i tak dalej.
Teraz mistrzowie również szeroko stosują metodę obróbki cieplnej drewna. Chociaż nie każdy właściciel domu jest tego świadomy. Wiele osób uważa, że mądre i opłacalne jest stosowanie wyłącznie lakieru do ochrony powierzchni drewnianych. Jest to jednak substancja chemiczna. Dlatego lakier niskiej jakości może uwalniać lotne związki, które nie zawsze są bezpieczne dla ludzi.
Kiedy następuje bezpośrednie kontrolowane wypalanie drewna, włókna w górnej warstwie drewna zaczynają się zwężać. W tym przypadku pory są wypełnione sadzą, a także stopioną żywicą. Dzięki temu powierzchnia jest mniej podatna na wpływ środowiska. Zmniejsza również liczbę bakterii.
Ważny! Obróbka cieplna powierzchni drewnianej ogniem jest wygodnym sposobem jej zabezpieczenia. Często rzemieślnicy palą drewno za pomocą palnika gazowego. Są jednak inne sposoby. Niezależnie od opcji specjaliści dodatkowo korzystają ze sprzętu przeciwpożarowego. Są to gaśnice i zwykły piasek. Są jednak rzadko używane. W końcu rzemieślnicy wiedzą, jaki rodzaj drewna lepiej spalić i jak prawidłowo przeprowadzić proces, aby wykluczyć występowanie jakichkolwiek ekscesów.
Po zamknięciu porów higroskopijność materiału maleje. Ponadto w wyniku wystawienia na działanie płomieni wszystkie „zarodki” rozkładu ulegają zniszczeniu. Spalone drewno nie interesuje stolarzy - chrząszcze, którym nie jest obojętny cukier drzewny. W końcu wypala się pod wpływem ognia.
Pieczenie to tak zwany proces wędzenia. Po jego wdrożeniu drzewo staje się jeszcze piękniejszym tarcicą. Nabiera koloru ciemnej czekolady ze srebrzystym odcieniem. Materiał może również stać się nieprzezroczysty czarny. Za pomocą obróbki cieplnej możliwe jest uzyskanie koloru, na który nie pozwoli żadna inna farba.
Zalety i wady pieczenia
Proces obróbki drewna przy użyciu otwartego ognia i przy ścisłym przestrzeganiu technologii ma szereg zalet:
- łatwy w wykonaniu, nie wymaga przygotowania skomplikowanego sprzętu i może być wykonywany poza specjalnie przygotowanym pomieszczeniem;
- nie ma potrzeby dodatkowego stosowania kompozycji chemicznych do ochrony;
- w produktach i konstrukcjach drewnianych wzrasta odporność na zużycie i uszkodzenia przez mikroorganizmy.
Spalone drewno wytrzymuje działanie otwartego ognia dłużej niż w normalnym stanie. Wynika to z niszczenia formacji hemicelulozy, które łatwo ulegają zapłonowi, ponieważ podczas spalania powstają gazy pirolityczne.
Wadą wypalania jest etapowa realizacja procesu. W końcu drewno musi być nie tylko wystawione na działanie otwartego ognia. Nadal wymaga oczyszczenia i przetworzenia.
Cechy i wymagania dotyczące drewna opalanego
W starożytności do pieczenia używano drzew iglastych. Zasadniczo sosna i cedr dotknęły pożaru. Obróbce cieplnej poddano również świerk i modrzew. Teraz też wolą palić te same skały. W końcu wyróżnia je miękka struktura. Po ekspozycji na otwarty płomień uzyskuje się z nich piękny materiał o różnorodnych wzorach. Nie będzie na nim plam.
Podczas obróbki ogniowej na klonie i topoli, wzdłuż włókien tworzą się interesujące wydłużone linie. W tym przypadku brzoza staje się materiałem o niskiej pojemności cieplnej. Dzięki tej właściwości nie pali skóry po podgrzaniu.
Jeśli zdecyduje się spalić drewno, jego jakość nie ma znaczenia. Do takiego przetwarzania możesz użyć drzewa z sękami. Ich obecność pozwoli nawet osiągnąć bardziej efektywny efekt. Płyta wypalona będzie miała wgłębienia, gdy pierwotnie miała na swojej powierzchni miękkie włókna. Gdyby miały sztywną strukturę, materiał stanie się bardziej widoczny, a po zdjęciu nabierze wyrazistej faktury.
Ważny! Płyta wiórowa może być również poddana działaniu ognia, gdy płyty są pokryte okleiną sosnową. W tym przypadku spalane jest tylko suche drewno. Jego znaczenie nie powinno przekraczać 15%.
Odmiany wypalania
W przeszłości drewno spalano po prostu umieszczając je na ogniu. Rozpalano go na wolnym powietrzu lub w piecu. Teraz używają specjalnego sprzętu. Pozwala na zmianę temperatury wypalania. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie różnych efektów na powierzchniach drewnianych.
Obecnie rzemieślnicy stosują trzy główne opcje obróbki cieplnej za pomocą otwartego płomienia:
- Wypalanie powierzchniowe.
To najpopularniejsza opcja, która jest wykonywana w minimalnym czasie. Przeprowadza się go głównie na placu budowy konstrukcji drewnianej lub montażu produktu. Proces odbywa się za pomocą palnika lub palnika gazowego. Charakterystyczną cechą tej opcji jest głębokość wypalenia. Jest to 1-5 mm.
- Głębokie przetwarzanie.
Ten rodzaj wypalania jest często stosowany do produktów drewnianych, które były już używane do określonych celów. Często również przy pomocy głębokiego wypalania rozróżniają sztabkę. Ostateczny kolor materiału zależy od czasu ekspozycji na otwarty ogień. Ta metoda pozwala uzyskać np. drewno kruczoczarne lub grafitowe. Różni się głębokością strzelania, która może wynosić 20 mm.
- Pełne przetwarzanie.
Ta opcja jest wykonywana przy temperaturze płomienia około 400℃. Dlatego drewno jest przetwarzane na specjalnym sprzęcie - są to instalacje piecowe próżniowe. Podczas pełnego wypalania ilość drewna zmniejsza się 2 razy. Dlatego ta opcja jest używana w przypadku produktów jednostkowych.
Przydatne wideo
Cechy technologii
Zastosowanie płomienia jako ochronnej obróbki świeżego drewna pozwala na usunięcie wszelkich nierówności z powierzchni. Ten proces zastępuje nawet szlifowanie. Jednak przygotowanie odbywa się zawsze najpierw, podczas którego gałęzie, występy, brud itp. są usuwane z drewnianych półfabrykatów.
Wypalanie palnika
Praca odbywa się za pomocą najbardziej nagrzanej lampy lutowniczej. Płomień z niego skierowany jest prostopadle do drewnianej powierzchni. Czas trwania narażenia na ogień zależy bezpośrednio od grubości przedmiotu obrabianego i wyniku, jaki ma zostać uzyskany. Jednak wypalanie zawsze przeprowadza się równomiernie na całej powierzchni. Powinien nabrać równomiernego wyrazistego wzoru. Następnie następuje szlifowanie.
Jeśli spalisz drzewo maksymalnie rozgrzaną lampą lutowniczą i pomalujesz je, będziesz w stanie uzyskać postarzaną drewnianą powierzchnię. Zazwyczaj proces jest wykonywany osobno dla każdej planszy.
Obróbka powierzchni drewnianej palnikiem gazowym
Przed spaleniem drzewa palnikiem gazowym lub innym urządzeniem konieczne jest usunięcie farby, lakieru, oleju z obrabianego przedmiotu. W końcu po ich stopieniu na powierzchni pozostaną ślady. Jednocześnie drewno pokryte olejem schnącym nie jest spalane. Jednocześnie bejcowane drewno traktuje się tak samo jak materiał świeży.
Palnik gazowy jest często używany do głębokiego wypalania. W końcu jest w stanie stworzyć potężny płomień. Jednocześnie dokładnie kontrolowany jest czas narażenia na działanie ognia w poszczególnych obszarach. Musi być taka sama w każdym miejscu, jeśli konieczne jest uzyskanie jednolitego wzoru na całej powierzchni.
Pod koniec wypalania drewno jest nawilżane. Ponadto zawsze konieczne jest zwilżenie powierzchni po takim samym czasie po ekspozycji na ogień. Gdy drewno ostygnie, jest czyszczone. Zwykle do usuwania sadzy używa się pędzelka.
Przetwarzanie więcej japońskiego
Jeśli współczesne spalanie drewna odbywa się według technologii japońskiej, to po stosunkowo długim narażeniu na działanie płomienia z powierzchni usuwana jest wierzchnia warstwa wypalonego drewna. Następnie obrabiany przedmiot jest myty, a następnie traktowany olejem tungowym w celu zwiększenia wodoodporności i właściwości antyseptycznych drewna.
Dziś wypalanie w stylu japońskim odbywa się za pomocą palnika gazowego. Ta metoda obróbki pozwala na uzyskanie produktu drewnianego o czarno-srebrnej, głęboko teksturowanej powierzchni. Ta metoda jest szeroko stosowana w Japonii przy budowie domów. Za pomocą tej technologii budynki mieszkalne są chronione przed pożarami.
Wypalone drewno we wnętrzu lub na elewacji domu ma przedłużoną żywotność. Kilkukrotnie przewyższa wytrzymałość zwykłego drewna. Po obróbce ogniowej powierzchnie drewniane są impregnowane lub lakierowane.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Obróbka drewna otwartym płomieniem pozwala nie używać środków zmniejszających palność i środków antyseptycznych do ochrony materiału. W drzewie po wypaleniu zmniejsza się higroskopijność, wzrasta odporność na zużycie i mikroorganizmy. Ponadto spalony materiał jest trudniejszy do zapalenia.
Teraz takie przetwarzanie odbywa się za pomocą palnika lub palnika gazowego. Można przeprowadzić wypalanie pełne, głębokie lub powierzchniowe. Podczas realizacji pierwszej opcji drewno wysycha. Wykorzystuje się do tego instalacje pieców próżniowych, w których temperatura dochodzi do 400℃.
Często też drewno jest wypalane według nowoczesnej japońskiej technologii. Pozwala uzyskać głęboko teksturowaną powierzchnię pokrytą olejem tungowym.
