Paroizolacja na podłogę - co to jest, jakie są rodzaje, jak prawidłowo zamontować
Jednym z głównych warunków komfortowego mieszkania w domu jest stabilny mikroklimat wewnętrzny. Od tego będzie również zależeć trwałość konstrukcji. Dolna część budynku jest w jakiś sposób narażona na źródło wilgoci - od pary, która pojawia się w pomieszczeniu. Właściwie zorganizowana paroizolacja podłogi jest jedyną przeszkodą dla tego rodzaju destrukcyjnego czynnika. Zastanów się, co to jest i z jakich materiałów się składa, jakie są rodzaje, jaka jest ich osobliwość i jak je prawidłowo zainstalować.
Cel, skład, właściwości
Paroprzepuszczalna membrana podłogowa to materiał rolkowy z co najmniej dwiema specjalnie perforowanymi warstwami. Jego główną funkcją jest przepuszczanie pary lub substancji gazowej tylko w jednym kierunku. Czyniąc to, wykonuje następujące zadania:
- Zapewnia swobodne odprowadzanie skondensowanej wilgoci na zewnątrz – z warstwy izolacyjnej i tortu konstrukcji drewnianej.
- Zapobiega przenikaniu pary wodnej z pomieszczenia do materiału podłogowego, który powstaje podczas naturalnych procesów domowych - gotowania, prania, brania prysznica, oddychania ludźmi i zwierzętami itp.
- Utrzymuje atmosferę pomieszczenia przed wnikaniem cząstek materiału termoizolacyjnego.
Ułożenie paroizolacji na podłodze jest konieczne ze względu na naturalne procesy zachodzące w warstwie izolacyjnej. Chociaż masa termoizolacyjna ogranicza przenikanie zimna do pomieszczenia, sama się ochładza. Jego temperatura jest zawsze niższa niż powietrza w domu. Dlatego bez dodatkowej membrany, która zapobiega przenikaniu wilgoci z pomieszczenia, będzie stale tworzyła kondensat.
Akumulacja wilgoci bardzo szybko doprowadzi do rozwoju wyjątkowo niekorzystnych procesów dla konstrukcji drewnianych i samej izolacji. Będą pod wpływem różnych biologicznych czynników niszczenia - owadów, zgnilizny, pleśni, grzybów i tak dalej.
Notatka! Nie powinieneś myśleć, że jeśli jako grzejnik zostanie wybrany materiał obojętny pod względem wilgoci, to paroizolacja na podłogę nie będzie wymagana. Wręcz przeciwnie, watowana warstwa termoizolacyjna szybko nasyci się wilgocią i stanie się inkubatorem grzybów i pleśni, a piankowy plastik przyczyni się do ich gromadzenia się w drewnianych elementach ramy. Wszystko to szybko doprowadzi do zniszczenia drobnych wykończeń, bali, a nawet ścian domu.
Różnica w stosunku do hydroizolacji
Membrana paroizolacyjna do podłogi różni się od czystej hydroizolacji. Pierwszy układa się w pomieszczeniu, drugi - na zewnątrz (warstwa rozgrzewającego ciasta). Głównym celem tych ostatnich jest ochrona przed wnikaniem wilgoci z zewnątrz: z wód gruntowych i powodziowych, deszczu i parowania z gleby. Jego struktura jest taka, że jest w stanie przepuszczać parę. W pierwszym przypadku materiał nie przepuszcza ani pary, ani wilgoci, ale w przypadku bardziej zaawansowanej konstrukcji je wydobywa.
Istnieje również opcja pośrednia - hydroizolacja podłogi. Dzięki perforowanej strukturze i przemieszczeniu warstw zapewnia niezawodną wymianę gazu i pary (wyprowadza je), ale nie prowadzi wody do wewnątrz. Jednocześnie można go układać bezpośrednio na podstawie, podczas gdy zwykła modyfikacja wymaga szczeliny powietrznej.
Odmiany
Niemożliwe jest prawidłowe rozwiązanie kwestii prawidłowego ułożenia paroizolacji na podłodze bez uwzględnienia istniejących rodzajów materiałów. W formie filmu stosuje się następujące odmiany:
1. Polietylen.
Charakteryzuje się dostępnością, niskim kosztem, wszechstronnością instalacji, ale jednocześnie niewystarczającą wytrzymałością. Dlatego podczas instalacji należy zachować szczególną ostrożność. Ponadto główny obszar folii nie powinien stykać się z izolacją lub płytami - musi być między nimi szczelina.
Jednak jego główną wadą jest brak przepuszczalności powietrza. Z tego powodu dochodzi do zakłócenia wymiany gazowej pomieszczenia, powstawania efektu cieplarnianego i gromadzenia się kondensatu w podłodze.
Ochrona polietylenu dzieli się na następujące podgatunki:
- Perforowany. Posiada niewielkie przebicia, dzięki czemu służy jako hydrobariera.
- Bez perforacji. Charakteryzuje się całkowitą nieprzepuszczalnością warstwy, dlatego stanowi dobrą przeszkodę w przechodzeniu pary.
- Folia. Znajduje zastosowanie w miejscach o dużej wilgotności powietrza - w łaźniach, saunach, prysznicach.
- Wzmocnione 2-warstwowe. Służy jako para i hydroizolacja.
2. Polipropylen.
Trwalszy materiał paroizolacyjny w porównaniu z polietylenem. Podczas instalacji pamiętaj o pozostawieniu warstwy wentylacyjnej. Jest podzielony na dwie modyfikacje:
- Wzmocniony.
Posiadają specjalną warstwę na bazie celulozy i wiskozy, która zatrzymuje wilgoć i zapobiega tworzeniu się kropel kondensatu. Dzięki temu woda najpierw jest wchłaniana, a następnie po prostu wysycha, nie uszkadzając przy tym wewnętrznych konstrukcji drewnianych czy termoizolacyjnych.
- Niewzmocniony.
Wykonany w formie konwencjonalnej folii. Podczas pracy wewnątrz może tworzyć się kondensacja. Paroizolację na podłodze pierwszego piętra w drewnianym domu trudno ułożyć na bazie tego materiału.
Bardziej doskonała i funkcjonalna w środowisku środków paroizolacyjnych jest membrana dyfuzyjna. Może być jedno lub dwustronna. W pierwszym przypadku para może uciekać tylko w jednym kierunku, w drugim - w obie strony. Jego instalacja odbywa się koniecznie ze szczeliną przepływu powietrza.
W zależności od pełnionych funkcji dzieli się na standardowe i zaawansowane. Pierwsza opcja ma dwie warstwy folii polipropylenowej i służy do ochrony przed parą wodną z wnętrza budynku dla elementów ramowych i izolacji. Głównym zakresem zastosowania jest aranżacja ścian i podłóg. Utrudnia wnikanie do wnętrza drobinek kurzu izolacji termicznej oraz brudu.
Zaawansowane membrany dyfuzyjne obejmują następujące 4 kategorie:
- Złożony.
Składa się z dwóch gęstych warstw. Jest to paroizolacja na podłogę w drewnianym domu nad ziemną podłogą lub betonową podstawą.
- Wzmocniona paroizolacja ze wzmocnioną powierzchnią antykondensacyjną.
Służy do ochrony materiału izolacyjnego przed parą pochodzącą z pomieszczenia, w stropach między piętrami, a także na strychach i pod dachem.
- Wzmocniony.
Zawiera dwie standardowe warstwy + siatka polipropylenowa. Nadaje się do wszelkich podłóg, w tym piwnicy i wysokiej wilgotności.
- Ochrona przed wiatrem, parą wodną i wodą.
Jest to płótno wiatro- i paroszczelne, składające się z membrany na bazie polipropylenu i wzmocnionej folią lub lavsanem. W porównaniu ze standardową paroizolacją ma mniej otworów przepustowych. Stosowana jest jako warstwa podkładowa pod systemy grzewcze wbudowane w strop.
Rada! Szukając niedrogiego rozwiązania na pytanie, jak położyć paroizolację na betonowej posadzce, może się przydać glassine. Składa się z papieru o wysokiej gęstości impregnowanego masą bitumiczną. Materiał dobrze wchłania wilgoć, przepuszcza powietrze i jest obojętny na różnice termiczne. Jednak ze względu na jego palność i podatność na wilgoć nie zaleca się układania jej na konstrukcjach drewnianych.
wymagania materiałowe
Wiedza o tym, jakie początkowe właściwości powinien mieć materiał, pomoże Ci zrozumieć, jak położyć paroizolację na posadzce, jak zwiększyć trwałość całej konstrukcji i jak zapobiegać oddziaływaniu na nią destrukcyjnych czynników w dalszej eksploatacji. Niezawodna ochrona przed wilgocią i parą musi spełniać następujące wymagania:
- Przedstaw zestaw podstawowych parametrów technicznych określonych przez producenta - dla izolacji lub przepływu wody i pary oraz wymiany powietrza.
- Mają wygodną formę montażu - z reguły w postaci cienkiej folii w rolkach.
- Mają wystarczającą ognioodporność.
- Bądź obojętny na wilgoć i zmiany temperatury otoczenia.
- Różnią się odpornością na czynniki biologiczne - owady, grzyby, pleśń itp.
- Charakteryzować się wystarczającą wytrzymałością na rozciąganie i przebicie.
- Mają żywotność nie mniejszą niż sam projekt.
Rekomendacje! Prawidłowe rozwiązanie kwestii prawidłowego ułożenia paroizolacji na podłodze jest możliwe tylko wtedy, gdy materiał ma warstwę folii z jednej strony, tylko poprzez zrozumienie celu metalizowanej powłoki. Służy do odbijania promieniowania cieplnego. Ponieważ jest montowany na wierzchu izolacji, oznacza to, że warstwa folii powinna być skierowana do wnętrza pomieszczenia. Jednocześnie do łączenia pasków ze sobą lepiej jest użyć taśmy konstrukcyjnej o podobnej powłoce.
Wybór strony układania
Aby konstrukcja w pełni funkcjonowała, a materiały zachowały swoje pierwotne właściwości, bardzo ważne jest, aby wiedzieć, po której stronie położyć paroizolację na podłodze w drewnianym domu. Jednak nie wszystkie firmy produkcyjne dostarczają do produktów informacje o technologii montażu. Istnieją następujące oznaki praktycznego określenia pożądanej strony warstwy w każdym przypadku dla jej dalszego prawidłowego ułożenia:
- Dwustronny materiał jest wyłożony gładką stroną w kierunku izolatora ciepła, a wełnistą stroną na zewnątrz. Powierzchnia z mikroteksturą ma za zadanie pochłaniać i zatrzymywać wilgoć.
- Folię polipropylenową układa się z płaską powierzchnią wewnątrz, a siatką - na zewnątrz.
- Rolki paroizolacyjne z folią są zawsze wyłożone warstwą metalizowaną wewnątrz domu.
- Walcowany materiał jest zwykle nawijany w taki sposób, że zewnętrzna część jest zawsze skierowana do wewnątrz.
- Strona do układania na zewnątrz ma ciemniejszy odcień niż strona wewnętrzna.
- Folie polietylenowe mogą być wyłożone z każdej strony.
Przydatne wideo
Ważna informacja! Ze względu na to, że folia paroizolacyjna ma przede wszystkim chronić przed wnikaniem wilgoci z wnętrza domu, układa się je pomiędzy materiałem termoizolacyjnym a górną kondygnacją. Jednak w konstrukcji może znajdować się druga warstwa - między deskami wyciągowymi a izolacją - aby zapobiec przenikaniu wilgoci z gruntu lub piwnicy. Często stosuje się do tego specjalną hydroizolację paroizolacyjną na podłogę.
Układanie - metody, cechy
Istnieją dwie główne opcje układania paroizolacji na podłodze - jest to nad ziemną podłogą i w suficie międzywarstwowym. Rozważmy pokrótce technologię obu metod.
Układanie w podłodze nad ziemią odbywa się według następującego algorytmu:
- Po stronie kłody i ścian wypchane są pręty do mocowania podłoża.
- Wcześniej wszystkie elementy drewniane były traktowane związkami antyseptycznymi.
- Zainstalowane są deski na dolną kondygnację.
- Podszyte są ochroną przed wiatrem i wilgocią.
- Następnie układany jest materiał izolacyjny.
- Na nim kładzie się warstwę paroizolacyjną.
- Zainstalowane są deski podłogowe.
Przydatne wideo
W zakładce międzywarstwowej instalacja odbywa się w podobny sposób. Jeśli jednak górne pomieszczenie nie jest ogrzewane - strych lub poddasze - to paroizolacja jest wyłożona od strony sufitu, a ochrona przed wiatrem jest układana na podłodze od podłogi powyżej. Dodatkowo delikatne wykończenie dolnej kondygnacji może służyć jako podkład pod górną kondygnację. Może to być sklejka, płyta wiórowa itp.
Ważny! Aby zmontowany placek podłogowy nie zawilgocił, miał dobrą izolację termiczną i nie zawalił się, konieczne jest posiadanie pomysłu jak prawidłowo ułożyć paroizolację na posadzce – nie tylko pod kątem prawidłowe ułożenie jej warstw, ale także uszczelnienie całego systemu. Aby to zrobić, materiał należy ułożyć od końca do końca, a punkty styku z konstrukcją domu należy bezpiecznie połączyć taśmą klejącą.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Aby zrozumieć, jak prawidłowo umieścić paroizolację na podłodze, najpierw musisz wiedzieć, że istnieją jej następujące odmiany:
- Polietylen.
- Polipropylen.
- Rozproszona membrana.
- Pergamin.
Paroizolacja zapobiega przenikaniu wilgoci z pomieszczenia do podłogi - izolacja lub stelaż drewniany. Jednocześnie, w zależności od konstrukcji i przeznaczenia, może mieć właściwości hydroizolacyjne – nie przepuszczać wody, lecz wydzielać parę. Z reguły stosuje się go w pomieszczeniach o dużej wilgotności powietrza, a także zapobiega przedostawaniu się wilgoci z gruntu lub piwnicy. Materiał należy układać ściśle zgodnie z przeznaczeniem obu stron. Montaż odbywa się zarówno w posadzce naziemnej, jak iw stropach międzykondygnacyjnych.
