Technologia przygotowania i aplikacji zaprawy wapiennej do tynkowania ścian
Przy wykańczaniu ścian zewnętrznych i wewnętrznych stosuje się zaprawę wapienną. Pomimo tego, że w sklepach ze sprzętem oferowane są różne nowoczesne mieszanki do prac wykończeniowych, ta kompozycja zasługuje na uwagę. Zastanów się, jakie rodzaje zapraw wapiennych są używane w każdym przypadku, jak je prawidłowo przygotować i o czym należy pamiętać podczas pracy z wapnem.
Wapno: właściwości i zastosowania
Pozytywnymi właściwościami wapna są wytrzymałość i wysoka przyczepność. Jedną z jego głównych zalet jest dość niski koszt, który ostatecznie wpłynie na ogólny budżet budowy.
Wapno dodane do zaprawy tynkarskiej ma właściwości antyseptyczne, zapobiegając tworzeniu się pleśni i grzybów na powierzchni ścian.
Najważniejszą właściwością wapna jest plastyczność, która wiąże wszystkie składniki mieszanki w jednorodną masę. Najdrobniejsze cząsteczki wodorotlenku wapnia są w stanie zatrzymywać wodę na chropowatej powierzchni, co zmniejsza tarcie między elementami, tworząc tak zwane „smarowanie”. Zamiast syntetycznych plastyfikatorów do partii dodaje się wapno.
Istnieje kilka podstawowych przepisów na przygotowanie mieszanki. Ale zanim ich użyjesz, musisz dowiedzieć się, jak ugasić wapno.
Gaszenie wapna przed mieszaniem
Do przygotowania różnego rodzaju emulsji stosuje się wapno gaszone (hydrantowe) - wodorotlenek wapnia. Najpierw należy go zgasić wodą. Aby to zrobić, weź pojemnik o odpowiednim rozmiarze, na przykład beczkę lub koryto. Pojemnik musi być metalowy bez rdzy, drewniany lub plastikowy.
Biorąc pod uwagę, że masa po gaszeniu znacznie wzrośnie, pojemnik jest pobierany trzykrotnie więcej niż początkowa objętość wapna palonego. Aby ugasić duże porcje wapna, w ziemi przygotowywany jest otwór. Grudki wapna lub zmielonego proszku umieszcza się w pojemniku i zalewa odpowiednią ilością wody.
Uwaga ! W połączeniu z wodą natychmiast rozpoczyna się reakcja chemiczna - wapno zaczyna gwałtownie wrzeć, dlatego należy uważać, aby się nie poparzyć. Środki bezpieczeństwa obejmują specjalną odzież ochronną, rękawice gumowe lub silikonowe, okulary ochronne.
W procesie hydratacji wykorzystywana jest zimna woda w następujących proporcjach:
- Gaszenie „puchu” - 1 litr wody na 1 kg wapna;
- Gaszenie „ciasta” - 0,5 l wody na 1 kg wapna.
Szybkie gotowanie trwa 36-48 godzin, masę kilkakrotnie dokładnie miesza się. Po nawodnieniu odstawić na dwa tygodnie, po czym przesiać przez sito w celu usunięcia grudek. Mieszanka hydrantowa jest gotowa do użycia.
Przygotowanie piasku do przygotowania zaprawy wapiennej
Na budowie używa się kilku rodzajów piasku:
- Rzeka.
- Kariera.
- Rozdrobnione odpady górnicze.
- Piasek kwarcowy jest używany do tynków teksturowanych lub artystycznych.
- Baryt - dla placówek medycznych i do ochrony ścian przed promieniowaniem tła.
Czasami zamiast piasku jako wypełniacz do dekoracyjnego wykańczania powierzchni służą wióry marmurowe.
Piasek dobierany jest z uwzględnieniem frakcji i kształtu ziaren. Gruboziarnisty, przeplatany muszlami, nie nadaje się do kształtowania i wyrównywania ścian.
Kamieniołom z niewielkim dodatkiem gliny będzie idealnym wypełniaczem do tynków cementowo-wapiennych. Drobny przekrój i nieregularny kształt z ostrymi krawędziami przyczynia się do dobrej przyczepności do powierzchni. Niewielki procent gliny nie pozwoli na szybkie osiadanie emulsji.
Przed zmieszaniem piasek przesiewa się przez drobne sito o drobnych oczkach od 3 do 5 mm. Ta frakcja nadaje się na start tynku. Do wykończenia przesiać przez sito z komórką 1-1,5 mm. W tym procesie odsiewa się kamyki, muszle i inne obce wtrącenia o dużej frakcji. Plamy muszlowe nadają się do dekoracji zewnętrznej elewacji.
Rodzaje zapraw wapiennych
W praktyce stosuje się kilka mieszanek z wapnem:
- gipsowo-wapienny;
- glina wapienna;
- cementowo-wapienny;
- Terrazytyczny.
Najpopularniejszy cement. Emulsja z gipsem służy do precyzyjnego wykańczania, gdy wymagana jest idealnie płaska powierzchnia i szybkie schnięcie. I rzadko używają go z gliną - do pieców, kominków i lepianek na obszarach wiejskich. Dla każdego przepisu konieczne jest wybranie i przygotowanie wszystkich składników.
Gips do mieszanek
Zaprawę wapienno-gipsową do tynkowania ścian stosuje się tylko w pomieszczeniach o niskiej wilgotności.
Zalety tynku gipsowego
Ta powłoka jest stosowana na sufitach ze względu na niską wagę. Ściany pokryte są warstwą około 5 mm, co pozwala wydać znacznie mniej materiału niż przy użyciu zaprawy tynkarskiej z cementem.
Zalety powlekania takim składem:
- Łatwa przewodność pary - wilgoć nie gromadzi się pod warstwą materiału, zapewniona jest dobra wentylacja.
- Po wykończeniu nie jest wymagane lakierowanie, malowanie ani tapetowanie, ponieważ ściana staje się gładka i uporządkowana.
- Bezpieczeństwo przeciwpożarowe - gips nie jest palny. Dlatego nie ma ryzyka zapłonu.
- Wysoka plastyczność – masa łatwo się rozciąga, dlatego ścianka pokryta jest cienką warstwą, co zmniejsza koszty materiałowe i koszty robocizny.
- Po podgrzaniu i zmoczeniu nie uwalniają się toksyczne składniki, ponieważ masa składa się wyłącznie z naturalnych składników.
Przygotowanie roztworu
Proporcja masy gipsowej:
- Suchy proszek gipsowy - 1 część.
- Zaprawa wapienna do tynku - 3 części.
Składniki są wstępnie wymieszane na sucho w proporcji 1 część gipsu na 1 część wapna. Następnie oba składniki miesza się do uzyskania emulsji.
Po wymieszaniu emulsję przenosi się na ścianę na pół godziny. Obszar jest podzielony na małe sekcje, a mieszaninę rozcieńcza się wodą w małych porcjach. Jeśli opóźnisz czas, partia będzie musiała zostać wyrzucona, ponieważ stwardnieje i stanie się bezużyteczna. W płaszczyźnie pionowej masa twardnieje bardzo szybko, dlatego należy ją natychmiast wyrównać.
Aby wydłużyć czas schnięcia, do kompozycji dodaje się olej schnący.
Powłoka wapienna
Do wyrabiania ciasta weź glinę, piasek i wapno. Proporcja zależy od zawartości tłuszczu w glinie, która w każdym miejscu ma inne właściwości.
Zalety prostej powłoki glinianej
Zalety powlekania gliną:
• Łatwość obsługi.
• Dostępność materiałów.
• Taniość.
• Przewodność cieplna.
• Odpowiedni dla alergików, ponieważ pochłania wszystkie zapachy, pozostawiając czyste powietrze w pomieszczeniach.
Ze względu na to, że ta metoda jest stosowana tylko w domu w sektorze prywatnym, metody przygotowania i aplikacji są różne.
Przygotowanie zaprawy gliniasto-wapiennej
Ogólne zasady obejmują oczyszczanie glinki z zanieczyszczeń i jej wystarczającą zawartość tłuszczu dla uzyskania dobrej plastyczności. Przed zmieszaniem glinkę zalewa się wodą i pozostawia na 5 godzin do spęcznienia. Następnie dodaje się ciasto wapienne w stosunku 1: 1 i dwie części piasku. Po dokładnym wymieszaniu przejdź do nakładki na płaszczyźnie pionowej. Do masy okresowo wlewa się wodę, aby nie wyschła.
Przydatne wideo
Zaprawa wapienno-cementowa
Zaprawa wapienno-cementowa jest uważana za uniwersalną do prac zewnętrznych i wewnętrznych.
Gdzie stosuje się zaprawę wapienno-cementową?
Jest stosowany:
- do wykańczania elewacji budynków prywatnych;
- budynki gospodarcze;
- sklepy produkcyjne;
- balkony i loggie;
- lokale mieszkalne.
Ograniczenia w stosowaniu kompleksu wapienno-cementowego:
- W strefach klimatycznych o dużej wilgotności nie zaleca się stosowania na elewacjach budynków.
- W wilgotnych piwnicach.
- W mokrych warsztatach.
- Do wszelkich prac zewnętrznych i wewnętrznych, jeśli wskaźnik wilgotności przekracza 65%.
Materiał przeznaczony do surowej dekoracji ścian. Jest trwały i ma dość długą żywotność.
Proporcje i przygotowanie mieszanki cementowo-wapiennej
Najpierw wybierz markę cementu. Gatunek M400 nadaje się do obróbki powierzchni wewnętrznych, a M500 nadaje się do pracy na zewnątrz. Lepiej nie brać przeterminowanego cementu, ponieważ będziesz musiał zwiększyć zużycie, a jakość będzie niska. Na przykład marka M500 po miesiącu przechowywania staje się marką M450, a po sześciu miesiącach traci około jednej czwartej swoich właściwości wiążących i wiążących.
Proporcje zaprawy do tynkowania ścian z cementu i piasku przedstawia tabela.
| Gatunek cementu | Cement | Piasek | Limonka |
| M400 | 1 wiadro | 4 wiadra | 0,2 wiadra |
| M500 | 1 wiadro | 5 wiader | 0,2 wiadra |
Suche składniki umieszcza się w betoniarce lub innym pojemniku, miesza do uzyskania gładkości, a następnie dodaje wodę, około połowy całkowitej objętości. Jeśli od razu wylejesz całą wodę, mówca może okazać się zbyt płynny, więc wlewa się go porcjami, obserwując konsystencję wsadu.
Na 1 kg cementu potrzeba około 400 g wody. Im mniej wody, tym grubsze będzie połączenie i tym trudniej będzie wrzucić masę. Konsystencję wsadu należy łatwo wymieszać szpachelką lub kielnią. Jeśli roztwór nie jest wystarczająco plastyczny, nadmiar wody nie poprawi jego właściwości, a jedynie pogorszy jego jakość.
Aby mieszanina była optymalna do pracy, zamiast nadmiaru wody dodaje się plastyfikator. W tym przypadku jest to ciasto wapienne, które układa się na końcu wsadu. Można go nałożyć trochę więcej, zwiększając plastyczność elementów i trzykrotnie wydłużając czas wiązania. A praca z nim jest łatwiejsza i wygodniejsza. Jedna partia wystarcza na cały dzień pracy - nie trzeba tracić czasu na ponowne mieszanie.
Proporcje cementu i piasku w zaprawie do tynkowania ścian mogą się różnić w jednym lub drugim kierunku.
Przydatne wideo
Do prac na zewnątrz stosowana jest ciężka zaprawa cementowo-wapienna. Jest wodoodporny i chroni konstrukcję przed niskimi temperaturami. Do wnętrz odpowiednie są lekkie, z dużą ilością piasku. Bierze się pod uwagę, że lekkie plastry służą mniej i szybciej się kruszą. Mrozoodporność takich mieszanek jest mniejsza niż ciężkich.
Zaprawa cementowo-wapienna do tynku wysycha przez długi czas, dzięki czemu od razu tworzą dużą porcję. Gotową emulsję pozostawia się na 15 minut do „dojrzewania”, ponownie miesza i nakłada na ściany. Jeśli przygotowuje się dużą objętość, masę miesza się od czasu do czasu, aby zachować jednolitość.
Wapno różni się składem zanieczyszczeń węglanowych. Dlatego przed przystąpieniem do głównych prac związanych z wyrównywaniem płaszczyzny wykonuje się partie próbne i testuje je na niewielkich powierzchniach w celu określenia optymalnych proporcji zaprawy cementowej do tynkowania ścian.
Tynk terrazytowy
Przeznaczony jest do dekoracyjnego wykańczania elewacji. Charakteryzuje się szybkim wiązaniem, dlatego cała kompozycja przygotowywana jest w formie suchej i zagniatana wodą w małych porcjach, od razu nakładana na elewację. Po wyschnięciu elementy ozdobne są przecierane w celu odsłonięcia kolorowego wypełnienia.
W skład kompleksu wchodzą następujące elementy:
- Puszysta limonka.
- Mika.
- Żetony marmurowe.
- Rozbita ceramika lub szkło.
- Biały cement.
- Biały piasek.
- Kohler (pigment).
Tynkowanie ścian
Gotowe rozwiązanie wykończeniowe nakłada się na samolot. Podczas twardnienia warstwa kurczy się (skurcz). W rezultacie pojawiają się pęknięcia, a warstwa tynku pozostaje w tyle za podstawą. Aby uniknąć takiej sytuacji, tradycyjnie stosuje się metalową siatkę wzmacniającą. Ta technologia jest sprawdzona i niezawodna. Jednocześnie ma szereg wad, w tym pracochłonność i złożoność procesu produkcyjnego.
Nowoczesne techniki obejmują wstępne gruntowanie masą klejącą do wysokiej jakości mocowania masy na płaszczyźnie pionowej. Dzięki tej technice siatka wzmacniająca nie jest wymagana. Mieszankę tynku nakłada się natychmiast, zapobiegając wysychaniu podkładu.
Przydatne wideo
Przed wrzuceniem materiału na samolot ustawiane są beacony, aby po wyschnięciu można było zobaczyć, jak bardzo wystąpił skurcz. Zużycie mieszanki na 1 metr kwadratowy przy grubości warstwy 5 mm - 5-6 kg. Jeśli grubość wynosi 10 mm, zużycie wyniesie odpowiednio 10-12 kg na metr kwadratowy.
Za pomocą szpachelki lub kielni gotową emulsję nakłada się na kielnię lub linijkę, prowadząc ją od dołu do góry w celu równomiernego rozprowadzenia na płaszczyźnie.
Na małych powierzchniach wyrzuca się je szpachelką lub kielnią. Po rozprowadzeniu na całej powierzchni tynk jest ostatecznie wyrównywany tarką. Duże nakłady pracy są podzielone na osobne sekcje, aby mieszanina nie odpadała i nie trzeba było jej powtarzać.
Schnięcie gotowej warstwy trwa kilka dni, czasem całkowite wyschnięcie i skurczenie zaprawy cementowo-wapiennej zajmuje dwa tygodnie. Pożądane jest, aby w tym okresie temperatura powietrza nie przekraczała 10-20 stopni. W komfortowej temperaturze wilgoć stopniowo odparowuje, co zapobiega pękaniu i łuszczeniu się.
W czasie upałów szybko wysycha, pojawiają się najpierw mikropęknięcia, a następnie duże postrzępione pęknięcia. W podwyższonych temperaturach wskazane jest zacienienie ściany lub pokrycie jej polietylenem. Nie trzeba dodawać, że temperatury poniżej zera w procesie suszenia są niedopuszczalne.
Po wyschnięciu nakłada się cienką warstwę wykończeniową i ponownie suszy. Ściana jest gotowa do malowania lub innego dekoracyjnego wykończenia.
Przydatne wideo
Wniosek
Wapno zawsze będzie w mieszankach materiałów budowlanych. Po przestudiowaniu kilku metod przygotowania mieszanin wybierają najlepszą opcję dla danego projektu i wykonują wysokiej jakości obróbkę ścian za pomocą kompozycji:
• Wapień gliniany;
• cementowo-wapienny;
• gips wapienny;
• Terrazyt.
Ściany domu obrobione wewnątrz zaprawą wapienną na długo zachowają ciepło i komfort, dekoracyjny tynk terazytowy ochroni elewację budynku przed zniszczeniem.
