Plusy i minusy farb do betonu i ich zastosowanie
Na parkietach handlowych farba do betonu prezentowana jest w szerokim zakresie. Dotyczy to marek, cen i kompozycji. Rozważmy bardziej szczegółowo cechy różnych powłok, główne zalety i wady ich stosowania. Zastanówmy się nad podstawowymi wymaganiami dotyczącymi materiałów do malowania powierzchni mineralnej i jej przygotowania przed wykończeniem. Po przeczytaniu artykułu łatwiej będzie zdecydować się na farbę.
Charakterystyka betonu jako podłoża do malowania
Sucha pozostałość z zaprawy cementowej ma wysoką wytrzymałość i odporność na naprężenia mechaniczne. Materiał charakteryzuje się niską nasiąkliwością i słabą przyczepnością. Powierzchnia jest zwykle gładka i gęsta pomimo porowatej struktury.
Przygotowanie powierzchni
Podczas pracy z farbą do betonu na zewnątrz i wewnątrz należy zwrócić uwagę na schnięcie międzyoperacyjne. Jedynym wyjątkiem jest etap usuwania stałych zabrudzeń, występów i słabych miejsc, starych wykończeń dekoracyjnych. Jeśli na powierzchni są pęknięcia, należy je wyhaftować.
Następujące działania mają na celu ochronę fundacji:
- Ogniska uszkodzeń biologicznych . Takie miejsca należy najpierw wyleczyć za pomocą środków do niszczenia grzybów, pleśni, bakterii i pędzla z bieżącą wodą. Następnie sucha powierzchnia jest impregnowana na całym obszarze środkami antyseptycznymi.
- Ślady rdzy . Mogą występować na powierzchni betonu zbrojonego metalem lub w przypadku zastosowania okuć. Korozja jest usuwana mechanicznie oraz za pomocą specjalnych płynów. Następnie obszary są pokrywane podkładem antykorozyjnym. Dopuszczalne jest również traktowanie roztworem siarczanu miedzi (do 15%).
- Sadza i tłuszcz . Podlegają one obowiązkowemu wycofaniu. W tym celu na parkietach są gotowe fundusze. I możesz rozcieńczyć około 500 gr. soda kalcynowana w wiadrze z czystą wodą. Inną opcją jest woda z mydłem.
Barwienie betonu nie zawsze przeprowadza się po wypełnieniu porów i wyrównaniu powierzchni tynkiem i szpachlówką. Ale w każdym przypadku konieczna jest praca z pęknięciami, aby zatrzymać dalsze niszczenie płyty. Aby to zrobić, obszar należy zaimpregnować wzmacniającą glebą, a wnękę wypełnić masą naprawczą. Lepiej, jeśli jest to zaprawa cementowa lub polimerowa.
Uważa się, że powierzchnię należy całkowicie przeszlifować do stanu gładkiego, aby nie było widać żadnych skaz w postaci zarysowań po ścierniwie. To stwierdzenie jest częściowo nieprawdziwe, ponieważ technologia barwienia oznacza lepsze dokowanie z szorstką podstawą. Wystarczy użyć papieru ściernego o średniej ziarnistości i pracować małymi okrężnymi ruchami bez silnego nacisku. Większość materiałów lakierniczych wypełnia mikropęknięcia w aplikacji dwuwarstwowej, ukrywając drobne defekty.
Ostatnim krokiem na etapie przygotowawczym jest obróbka powierzchni podkładem. Wybór materiału opiera się na warunkach pracy podłoża betonowego (wewnątrz lub na zewnątrz, przy stałej lub zmiennej wilgotności, temperaturze). Należy również wziąć pod uwagę podstawę farby, która będzie poplamiona. W każdym przypadku musi istnieć możliwość aplikacji podłoża mineralnego, głębokiej penetracji i wysokiej przyczepności.
Przegląd głównych elementów lakieru
Klasyfikuj materiały według przeznaczenia i składu. Może to być odporna na ścieranie farba do betonu do użytku zewnętrznego, wewnętrzna lub uniwersalna. Materiały lakiernicze mogą być organiczne lub wodne. Różnią się także spoiwa i barwniki.
Na przykład najtańsze farby powstają na schnącym oleju (oleju) lub żywicy alkidowej. Obecnie są używane do betonu rzadziej niż inne materiały ze względu na ich krótką żywotność. To tylko 1-2 lata. A zastosowanie ogranicza się do ścian, ponieważ wytrzymałość folii jest niska. Ale istnieją znacznie ulepszone farby o bardziej złożonych formułach.
Akryl
Ta farba do betonu nadaje się zarówno do użytku zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Zależy od tego, czy kompozycja jest przygotowywana na wodzie, czy na rozpuszczalnikach. Te pierwsze nie emitują toksyn i są dopuszczalne do stosowania w pomieszczeniach bez wentylacji. Pigmenty z reguły są pochodzenia naturalnego: dolomit, talk, kreda. Na elewacje i chodniki stosuje się materiały organiczne, które są bardzo odporne na naprężenia i mróz. Ale zapach znika na długi czas, a powłoka schnie dłużej niż odpowiednik wodny.
Pozytywne cechy to również elastyczność, trwałość (do 20 lat), odporność na wilgoć i zachowanie kształtu wraz z kolorem pod wpływem promieni ultrafioletowych. Kolory mogą być nasycone, a folia przepuszcza powietrze o różnym stopniu połysku. Dopuszczalne jest czyszczenie na mokro detergentami z mydłem. Nałóż farbę w 2 warstwach. Zużycie osiąga 200 gr/mkw.
Płyta winylowa
Farba ta jest często porównywana do akrylu, ponieważ żywice mają podobny charakter i właściwości. Ale ten pierwszy jest gorszy pod względem odporności na wilgoć, obojętności na kwasy, paroprzepuszczalności i trwałości (około 7 lat). Związki te mają również bogaty kolor i tworzą mocny film. Ekologiczne farby do betonu znajdują zastosowanie zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz pomieszczeń.
Stosunkowo niski koszt jest uzasadniony nie tylko niższą jakością. Farba zawiera dużą ilość rozpuszczalnika. Fakt ten ma negatywny wpływ na wysychanie elewacji przy suchej lub wietrznej pogodzie, ponieważ parowanie podłoża następuje zbyt szybko. Obserwuje się również skurcz, co wyklucza wykończenie już pomalowanej powierzchni. Ale gruba warstwa materiału pozwala zrezygnować z wtórnego zastosowania. Film powstaje w ciągu dwóch godzin. Średnie zużycie 130 gr/mkw.
Lateks
Należy zauważyć, że lateks syntetyczny może występować w postaci wodnej dyspersji z kopolimerem styren-butadien, polioctan winylu, akrylan lub uretan. To znaczy w rzeczywistości - farba akrylowa to podgatunek grupy powłok lateksowych. Ale materiały na parkietach są traktowane jako różne kompozycje.
Ogólna charakterystyka materiału sprowadza się do wszechstronności, to znaczy można pomalować fasadę i pokój dziecięcy. Pokrycie oddycha, szybko wysycha, nie przepuszcza wilgoci, utrzymuje czystość, nie pachnie, nie zawiera metali i toksyn. Preparaty pigmentowane przez długi czas zachowują nasycenie. Folia jest elastyczna i może mieć różne stopnie połysku. Nakłada się w 2-3 warstwach. Zużycie wynosi średnio 180 gr/mkw.
Poliuretan
Głównym składnikiem jest produkt rafinacji oleju. Powłoki z elastomerami są wykonywane jako samodzielne kompozycje i do mieszania z utwardzaczem do użytku wewnętrznego i zewnętrznego w obecności baldachimu. Wynika to z długiego czasu schnięcia (do 14 dni). Folia z powłoką jednowarstwową ma 1 mm, co wystarcza do wypełnienia małych ubytków w podłożu. Odporna na ścieranie farba do betonu ma wysoką odporność na naprężenia mechaniczne i wodę. Ale pod wpływem słońca zanika.
Praca z farbą poliuretanową ma swoje własne cechy. W ten sposób przyczepność do betonu można poprawić, traktując podłoże rozcieńczoną farbą. Aby to zrobić, do kompozycji dodaje się 15% całkowitej masy podkładu epoksydowego. A między warstwami wlewa się trochę kwarcu o ułamku do 0,3 mm. Zużycie 200 gr/mkw. Ważne jest, aby śledzić okres trwałości zapakowanej farby, który można ograniczyć do sześciu miesięcy. Żywotność może przekroczyć 10 lat.
Istnieje możliwość produkcji na bazie poliuretanu takiej farby polimerowej jak posadzka samopoziomująca. Jest to płynna kompozycja, która spełnia wysokie wymagania w zakresie wytrzymałości, odporności na zużycie i wodoodporności. Powłoka może być jednowarstwowa, ponieważ grubość może osiągnąć 8 mm. Jednocześnie wypełniane są pęknięcia o szerokości do 2 mm, blokowane są różnice wzdłuż płaszczyzny o wysokości do 4 mm na 3 metry. Narzędzia czyścić acetonem, rozpuszczalnikiem lub ksylenem.
krzemian
Do produkcji tej farby mineralnej stosuje się płynne szkło potażowe. Barwnikami mogą być tlenki metali lub składniki odporne na alkalia. Materiał charakteryzuje się wysoką przyczepnością do betonu, paroprzepuszczalnością, wytrzymałością i odpornością na wysokie temperatury. Powłoka jest gładka, chroni powierzchnię przed korozją i bakteriami pleśni.
Między innymi nasycenie kolorów może być dowolne. Pod wpływem słońca matowienie nie występuje. Ale farba nie jest plastyczna, co utrudnia malowanie nierównego betonu z pęknięciami. Konieczne jest nałożenie kompozycji na oczyszczony beton, ponieważ praktycznie nie ma kompatybilności materiałów lakierniczych z analogami. Nie zalecany do użytku w pomieszczeniach ze względu na zawartość cynku i innych metali. Powłoka utrzymuje się około 20 lat. Zużycie osiąga 250 gr/mkw. Drugą warstwę nakłada się w ciągu jednego dnia, schnie prawie 10 godzin.
Guma
Farba składa się z wody (5%), reszta to lateks akrylowy i dodatki. Dzięki temu materiał pokryciowy charakteryzuje się wysoką przyczepnością i elastycznością, paroprzepuszczalnością, odpornością na różne temperatury, wilgotność i naprężenia mechaniczne. Po zamoczeniu powłoka nie ślizga się, co tłumaczy zastosowanie farby odpornej na ścieranie na betonie do prac na zewnątrz i na podłogach wewnątrz budynku.
Folia zachowuje deklarowane właściwości przez 8 lat lub dłużej. Wysycha nie dłużej niż 2 godziny. Preparaty w aerozolu są gotowe do użycia po 20 minutach. Barwienie można przeprowadzić przy ujemnych odczytach termometru. Zużycie to ok. 200 gr/mkw.
Przydatne wideo
Żywica epoksydowa
Farba hydroizolacyjna do posadzek betonowych może być utwardzana na zimno lub na gorąco, dwuskładnikowa, proszkowa lub natryskowa. Dodatki to żywica akrylowa lub fenolowa, kwarc lub szkło w postaci pyłu. Mają pozytywny wpływ na odporność na promieniowanie ultrafioletowe i naprężenia mechaniczne.
Użyj kompozycji do malowania betonu na ulicy lub wewnątrz budynku, w pomieszczeniach gospodarczych i placówkach medycznych. Farbę epoksydową nakłada się również na samopoziomujące podłogi w celu nadania powierzchni sztywności i twardości. Powłoka zabezpiecza podłoże przed korozją, wilgocią, uszkodzeniami biologicznymi i mechanicznymi. Można czyścić dowolnym detergentem. Kompozycję nakłada się w 2-3 warstwach z pośrednim suszeniem do 24 godzin. Średnie zużycie 250 gr/mkw. Żywotność może wynosić 20 lat.
Klasyfikacja powłok według przeznaczenia
Często na opakowaniu można znaleźć napis, który mówi o wszechstronności farby. Może to oznaczać 3 różne treści. Albo mówimy o przetworzonym podłożu (beton, drewno, szkło), albo o zastosowaniu do prac wewnątrz i na zewnątrz budynku, albo do malowania ścian, sufitów i podłóg. Dlatego wybierając jedną lub drugą kompozycję materiałów lakierniczych, konieczne jest przeczytanie szczegółowych instrukcji.
Rozważ podstawowe wymagania dotyczące malowania na betonie, w zależności od malowanego obiektu:
- Paweł . Ze względu na stałe lub okresowe obciążenia podłoża materiały muszą charakteryzować się dużą wytrzymałością, odpornością na ścieranie i czyszczenie na mokro. Kryteria te spełniają kompozycje z żywicą akrylową, poliuretanową, alkidową lub epoksydową, płynne szkło.
- Fundacja . Do listy farb do betonu na podłogę można dodać silikon, który doskonale zabezpiecza porowatą podstawę. Ważna jest tutaj obojętność na warunki pogodowe, bakterie z pleśnią i elastyczność.
- Nawierzchnia drogowa i płyty chodnikowe . Na ulicy do obciążenia mechanicznego dodawane są ekstremalne warunki ze zmianami temperatury i wilgotnością. Farby alkidowe, poliuretanowe i gumowe radzą sobie z tym.
Farba elewacyjna do betonu do stosowania na zewnątrz spełnia te same wymagania co nawierzchnia drogowa. Jedyną różnicą jest to, że wskaźniki wytrzymałości i odporności na zużycie mogą mieć niższe wartości. Częściej stosuje się materiały rozpuszczalne w wodzie, ponieważ można je łatwo myć do wyschnięcia, nie pachną i szybko schną.
Do malowania wewnętrznych konstrukcji betonowych można stosować wszystkie farby wodorozcieńczalne. Dopuszczalne są również związki organiczne. Ale aby z nimi pracować, ważne jest, aby zapewnić wentylację pomieszczenia. Najważniejsze, aby nie tworzyć przeciągu, ponieważ prądy powietrza zakłócają naturalny proces cieńszego parowania. Oznacza to, że deklarowane właściwości suchej pozostałości (filmu) będą w rezultacie niedoszacowane.
Technologia kolorowania
Istnieją trzy sposoby nadawania koloru strukturom betonowym. Najbardziej trwałą opcją jest pigmentacja roztworu na etapie jego przygotowania. Nie będzie to wymagało późniejszej aktualizacji wykończenia, ponieważ wygląd pozostanie niezmieniony pod wpływem słońca lub chodzenia.
Inna technologia nazywa się głęboka. Tutaj składniki użytych farb wchodzą w reakcję chemiczną z substancjami zawartymi w betonie. Rezultatem jest jednolita powierzchnia odporna na brud, wilgoć i ścieranie. Proces jest złożony i kosztowny, ale uzasadniony trwałością.
Trzecią opcją jest klasyczne nakładanie farby, która tworzy warstwę ochronną. W przeciwnym razie technologia nazywana jest powierzchnią. Wynik pod względem wytrzymałości i żywotności jest gorszy od dwóch pozostałych, ale kosztuje mniej, wybór materiałów jest bogatszy, a realizacja prostsza.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Farba do betonu może być uniwersalna, do pracy na ulicy lub w domu, do podłóg, ścian, sufitów, elewacji, fundamentów i chodników.
Rozcieńczalnikami do materiałów może być woda lub związki organiczne, produkty przemysłu naftowego.
Jako podstawę można zastosować lateks naturalny lub syntetyczny, żywicę akrylową, alkidową, winylową, fenolową lub epoksydową, poliuretan i płynne szkło.
Istnieją trzy rodzaje technologii barwienia betonu: powierzchniowe, głębokie oraz z dodatkiem barwnika na etapie przygotowania zaprawy cementowej.
