Jak dobrać odpowiednie dodatki uplastyczniające do zapraw cementowych
Cement służy do przygotowania mieszanek betonowych, wyrównujących, klejących i murarskich o różnych właściwościach. W celu poprawienia niektórych właściwości rozwiązań na rynku budowlanym wprowadzanych jest wiele dodatków. Zastanów się, czym jest plastyfikator do betonu. Zapoznajmy się z kryteriami wyboru i klasyfikacją kompozycji fabrycznych. Przeczytaj do końca, a dowiesz się z czego można zrobić plastyfikator w domu, jakie są plusy i minusy takiego rozwiązania.
ogólny opis
W czystej postaci mieszanka betonowa po utwardzeniu jest często pokryta pęknięciami i skurczami. To samo można powiedzieć o mieszance tynku i muru na podobnym składniku wiążącym. Aby wyeliminować takie konsekwencje, kompozycję uzupełnia się różnymi dodatkami. Zastanów się, jak działa plastyfikator do zaprawy cementowej, co to jest.
Jedną z wad mieszanki mineralnej jest kruchość. Trudno pracować z taką kompozycją, gdy konieczne jest wyrównanie ścian lub uformowanie zgrabnego, równego szwu między blokami cegieł. Możesz zmienić sytuację, nadając rozwiązaniu plastyczność. Plastyfikator to materiał polimerowy, którego działanie ma na celu rozwiązanie podobnego problemu.
Oprócz głównego celu, w zależności od składu chemicznego, dodatki modyfikujące mogą pośrednio wpływać pozytywnie na inne cechy. Mogą to być:
- mobilność i zanurzenie masy roboczej;
- przyczepność z elementami wzmacniającymi;
- wytrzymałość, gęstość i wodoodporność suchej pozostałości;
- odporność na pękanie;
- rozszerzalność termiczna.
Dzięki zastosowaniu dodatków plastyfikujących do przygotowania roztworu potrzeba mniej wody, co zmniejsza stopień skurczu. W takim przypadku prawdopodobieństwo rozdzielenia mieszaniny jest zminimalizowane. Łatwiej jest pracować z taką kompozycją podczas wykonywania tynków powierzchniowych, okładzin, prac murarskich.
Rodzaje plastyfikatorów
Na dodatki modyfikujące nakłada się szereg wymagań, z których część można przypisać kryteriom doboru materiałów. To zgodność z deklarowaną jakością i trwałością, odporność na warunki pracy, bezpieczeństwo dla ludzi i środowiska. Zapoznajmy się z rodzajami plastyfikatorów, które spełniają te i inne cechy.
Klasyfikacja według GOST 24211 z 1991 r.
Plastyfikatorom przypisuje się grupy oddziaływania od Ⅰ do ⅠⅤ. Każdy musi spełniać własne wymagania. Bardziej szczegółowo wygląda to tak:
- Ⅰ grupa .
Są to trujące supersilne środki o wysokiej skuteczności. Kompozycja może zawierać składniki formaldehydowe, fenole i naftalen.
Mobilność roztworu wzrasta od P1 do P5, co jest ważne w przypadku obiektów wielkogabarytowych i mieszanek poziomujących. Pośredni wpływ o charakterze pozytywnym dotyczy wskaźników siły. Ale jednocześnie zwiększa się prawdopodobieństwo odkształcenia podczas skurczu z powodu porywania powietrza w mieszaninie. To samo dotyczy rozwarstwiania.
- ⅠⅠ i ⅠⅠⅠ grupy .
Mobilność poprawia się odpowiednio do P4 i P3. Tego typu dodatki wydłużają czas pracy roztworu, gdyż spowalniają proces jego wiązania.
Ujemne momenty są zachowane w odniesieniu do napowietrzania, osiadania, rozwarstwiania i deformacji. Grupa ⅠⅠ lub mocna produkowana na bazie spoiw akrylanowych i polimerowych również poprawia tiksotropię mieszaniny. Odpowiedni do formowania produktów i elementów architektonicznych, jastrychów (w tym ogrzewania), fundamentów, mieszania tynków. ⅠⅠⅠ grupa środkowa zawiera techniczny lignosulfonian (LST), który wpływa na obojętność na siarkę i chlor.
- ⅠⅤ grupa .
Wyprodukowany ze związków krzemu odpornych na działanie kwasów. Mobilność wzrasta do wartości granicznych P2. Tutaj dodatek pomaga osiągnąć maksymalną jednorodność podczas mieszania, co oznacza jakość suchej pozostałości. Zmniejsza się również paroprzepuszczalność, co jest uzasadnione dużą gęstością mieszanki.
Warto zauważyć, że wymienione punkty dotyczą tylko wyraźnego zachowania. W tym samym czasie laboratoria testowały wpływ dodatków na składniki oryginalnego kompozytu, co odpowiadało terminom przydatności i zasadom przechowywania. Jeśli składnik wiążący był zbrylony lub wykonany ponad 3 miesiące temu, plastyfikator do zaprawy cementowej był przechowywany w magazynie przez długi czas, wówczas bezpośredni i pośredni wpływ na beton, tynk, klej może różnić się od deklarowanego w GOST.
Kompozycja
To, jak dodatki mogą wpływać na beton, determinuje również skład chemiczny. Tak więc plastyfikatory mogą zawierać melaminę, związki krzemu, lignosulfoniany, środki powierzchniowo czynne, sole kwasów karboksylowych i inne składniki. Konsumentowi łatwiej jest zrozumieć nie w szczegółowym rozpatrzeniu ich wpływu, ale w całościowym. Dlatego dodatki plastyfikujące łączy się w następujące grupy:
- katalityczny. Działają analogicznie do utwardzacza - przyspieszają proces wiązania. Latem wstępne twardnienie przebiega szybciej, co pozwala na wcześniejszy demontaż szalunku i kontynuowanie prac budowlanych. Zimą rozwiązane zostało zadanie zmniejszenia zużycia energii na ogrzewanie betonu (jest to niezbędne do prawidłowego procesu dojrzewania w ciągu pierwszych 28 dni).
- Opieczętowanie. Głównym zadaniem jest poprawa plastyczności. Pośrednio dodatki pomagają zmniejszyć ilość powietrza w roztworze. Zwiększa to gęstość, wodoodporność i ogólną wytrzymałość suchej pozostałości.
- Napowietrzanie. Ta grupa plastyfikatorów do zapraw działa jak środek spieniający. Takie dodatki służą do uzyskania porowatego sztucznego kamienia. Materiał ten charakteryzuje się stosunkowo niskim ciężarem właściwym oraz odpornością na zmiany temperatury (nie odkształca się).
- Płyn przeciw zamarzaniu. Takie narzędzie pozwala pracować w temperaturach ujemnych, ponieważ działanie dodatku ma na celu obniżenie zerowego progu zamarzania wody. Plastyfikator jest w stanie spowolnić lub całkowicie zatrzymać hydratację cementu, co wpływa na końcową wytrzymałość suchej pozostałości. Wskaźnik marki może więc wzrosnąć o 1-2 rzędy wielkości. Zmniejsza również prawdopodobieństwo rozwarstwienia.
- Superplastyfikatory. Uniwersalna grupa materiałów ma złożony pozytywny wpływ na zawiesinę cementową. Tutaj zmniejsza się nasiąkliwość, wzrasta wytrzymałość, gęstość, mrozoodporność. Dodatkowo rozwiązywane są problemy z wykwitami, korozją chemiczną okuć metalowych. Takie plastyfikatory stosuje się do zaprawy murarskiej, wyrównywania i betonu.
Materiały sprzedawane są w postaci koncentratu lub suchej mieszanki. Przed użyciem płyn rozcieńcza się wodą zgodnie z recepturą producenta. Zużycie na 50 kg cementu - 500-750 ml gotowego produktu. Proszek jest również mieszany z wodą o temperaturze pokojowej w stosunku 1 do 2. Zużycie uzależnione jest od konkretnego rodzaju dodatku.
Alternatywne przepisy
Plastyfikator do cementu można kupić lub wykonać z dostępnych komponentów. Mogą to być detergenty, żywność i mieszanki budowlane. Na przykład w przypadku betonu odpowiedni jest następujący przepis:
- Mydło w płynie lub szampon - 0,2 litra na 50 kg cementu portlandzkiego. Przyczynić się do wydłużenia czasu pracy rozwiązania do 3 godzin.
- Proszek do prania - 100-150 gramów na worek cementu. Materiał spowalnia proces hydratacji.
- Wapno hydratyzowane - 20 kg na worek spoiwa do elewacji i 50 kg do dekoracji wnętrz. Korzyści obejmują lepkość, mobilność, gładkość, obojętność na grzyby, pleśń i bakterie.
- Konstrukcja PVA - 0,2 litra na 10 litrów betonu. Klej poprawia wodoodporność.
Taka kompozycja może być stosowana jako alternatywa dla fabrycznych dodatków, np. popularnego plastyfikatora C 3. Mieszanka gwarantuje, że jest przyjazna dla środowiska, chemicznie obojętna na składniki roztworu. Ale powinieneś być przygotowany na możliwe problemy. Na przykład w wyniku działania detergentów mogą wystąpić wykwity, zmienia się struktura monolitu, skurcz zwiększa się wraz z gęstością, a czas utwardzania nie może być kontrolowany. Konieczne jest dłuższe wyrabianie betonu z okresowymi przerwami. Jest to w pewnym stopniu uzasadnione spienianiem.
Domowe plastyfikatory mają więcej wad niż zalet. Korzyści w większości sprowadzają się jedynie do korzyści ekonomicznych. Ważnym wymogiem dla składników mieszanek cementowych jest brak jakichkolwiek zanieczyszczeń. W produktach gospodarstwa domowego skład może być wskazany jako niekompletny. Dlatego wielu ekspertów zaczęło rezygnować nawet z plastyfikatorów dziadka w postaci zwykłego mydła do prania. Ogólnie jakość betonu może ucierpieć z powodu dodatków chemicznych w proszkach, szamponach.
Przydatne wideo
Przydatne wideo
Podsumowanie
Plastyfikatory to funkcjonalne dodatki do zaprawy cementowej zmieniające jej mobilność.
Oprócz bezpośrednich dodatków mają one pośredni wpływ na właściwości suchej pozostałości na lepsze lub gorsze.
Wybór materiału został dokonany na podstawie składu, projektu technicznego, wydajności i dodatkowych funkcji.
Dopuszczalne jest przygotowanie plastyfikatora w domu.
