Kable grzejne do wpustów i dachów: odmiany, niuanse wyboru i instalacji
W tym artykule porozmawiamy o tym, czym jest kabel grzejny na dach, dlaczego jest potrzebny, jak go prawidłowo wybrać i zainstalować. Po zapoznaniu się z dostarczonymi przez nas informacjami zrozumiesz, co dokładnie robią rzemieślnicy, którzy zainstalują system przeciwoblodzeniowy i będziesz wiedział, czy oferują odpowiedni kabel do instalacji na dachu Twojego domu.
Do czego służy kabel grzejny?
Nierzadko zdarza się sytuacja z soplami i kawałkami nakładki, które spadają, niszcząc wszystko, co napotka na swojej drodze. Tragedii można uniknąć na dwa sposoby:
- stale czyścić dachy budynków i budowli z masy śniegu;
- zainstalować kabel grzejny na dachu.
Druga opcja jest prostsza pod każdym względem, ale ma jeden wymóg - obecność energii elektrycznej jako źródła zasilania. Oznacza to, że okazuje się, że prąd elektryczny przepływający wewnątrz kabla jest zamieniany na ciepło. Kabel nagrzewa się i topi śnieg. Woda powoli spływa drenażem, nie tworząc sopli i lodu.
Rodzaje przewodów grzejnych
Obecnie producenci oferują dwa rodzaje kabli do ogrzewania dachowego: rezystancyjne i samoregulujące.
rezystancyjny
Ten kabel był pierwszym wynalazkiem w systemach przeciwoblodzeniowych. W rzeczywistości jest to rdzeń miedziany w oplocie z tworzywa sztucznego, na którym ułożony jest drut ekranujący w postaci siatki (działa również jako uziemienie). Na wierzchu znajduje się kolejna ochronna warstwa z tworzywa sztucznego.
Ta odmiana działa jak zwykły przewodnik, w którym im większy opór, tym więcej energii cieplnej jest uwalniane. Ze szkolnego kursu fizyki pokazujemy wzór na opór elektryczny:
R = S ,
gdzie p jest gęstością metalu, L jest długością przewodnika, S jest polem przekroju kabla.
Okazuje się, że im dłuższy kabel, tym większa gęstość metalu użytego do produkcji, ale im mniejszy przekrój żył, tym więcej będzie generował ciepło. Przy dokładności powyższych parametrów opór będzie taki sam na całej długości układanego odcinka. Oznacza to, że przewodnik rezystancyjny oddaje energię cieplną na całej swojej długości w takiej samej ilości.
W przypadku systemu zapobiegającego oblodzeniu dachu nie jest to najlepszy wskaźnik. Chodzi o to, że ułożony przewodnik nie jest w równym stopniu narażony na śnieg i lód na całej długości. Na niektórych obszarach jest duża warstwa śniegu, na niektórych w ogóle nie ma pokrywy śnieżnej. W ten sam sposób ciepło jest tracone na całej długości przewodnika. Oznacza to, że sam kabel nie może reagować na obciążenia, zmieniając ilość wytwarzanego ciepła. Dlatego w niektórych obszarach marnuje się ciepło. To główna wada przewodów grzejnych do rynien i dachów.
Obecnie kabel rezystancyjny jest produkowany w dwóch rodzajach: seryjnym i strefowym. Różnią się od siebie cechami konstrukcyjnymi.
Sekwencyjny
Jest to jedna żyła w oplocie z tworzywa sztucznego, jak opisano powyżej, lub produkt dwuprzewodowy, w którym prąd płynie w dwóch żyłach w różnych kierunkach. W ten sposób niwelowane jest promieniowanie elektromagnetyczne. Oznacza to, że zwiększa się bezpieczeństwo pracy pod napięciem.
Aby zwiększyć długość ogrzewanego obszaru, odcinki przewodu grzejnego są łączone szeregowo. Jednocześnie zwróć uwagę na wzór, zmniejsza się rezystancja przewodnika, co oznacza, że zmniejsza się również jego przenikanie ciepła.
Strefowy
Są to druty dwurdzeniowe, których rdzenie są połączone nitką nichromową. Jest nawinięty spiralnie wokół drutów, łącząc naprzemiennie z jednym rdzeniem, a następnie z drugim. Połączenie odbywa się za pomocą specjalnych tzw. okienek kontaktowych. W ten sposób kabel grzejny do dachu jest podzielony na strefy wymiany ciepła.
Zaletą tej odmiany jest możliwość cięcia przewodu na sekcje, które będą działać niezależnie. Dodatkowo w połączeniu z innymi strefami, jeśli jedna z nich ulegnie uszkodzeniu, reszta zadziała.
Kabel samoregulujący
Jeśli spojrzysz na konstrukcję samoregulującego przewodu grzejnego do ogrzewania dachu, to praktycznie nie różni się on od dwuprzewodowego rezystancyjnego. Jedynym dodatkiem jest matryca, do której podłączone są dwa rdzenie. Matryca to warstwa półprzewodnikowa, która reaguje na zmianę temperatury otoczenia. W tym przypadku przede wszystkim zmienia się jego rezystancja: im wyższa temperatura, tym niższy opór. W związku z tym wytwarzane jest mniej ciepła.
Okazuje się, że sam przewodnik reguluje dopływ prądu elektrycznego do określonego obszaru, w zależności od temperatury powietrza lub śniegu. Pozwala to dodatkowo zaoszczędzić na bieżącym zużyciu.
Jedynym minusem jest wysoka cena. Jest 2-4 razy wyższy niż rezystancyjny.
System przeciwoblodzeniowy
Ogrzewanie rynnowe i dachowe to nie tylko kabel grzejny. System dodatkowo obejmuje:
- przewód zasilający element grzejny;
- jednostka mocy;
- termostat i RCD;
- zapięcia;
- sprzęgła.
Wydajność systemu zależy od termostatu. To urządzenie reguluje dopływ prądu elektrycznego w zależności od temperatury otoczenia. Dlatego w projekcie są dodatkowo instalowane czujniki temperatury.
Najprostszy termostat to termostat dwuzakresowy. Działa tylko do włączania i wyłączania systemu przeciwoblodzeniowego.
Bardziej zaawansowaną opcją jest tzw. stacja pogodowa. Monitoruje nie tylko temperaturę, ale także inne parametry, np. wilgotność powietrza, co bezpośrednio wpływa na powstawanie lodu na dachach. Stacje pogodowe działają w oparciu o zaprogramowane parametry, stąd dobre oszczędności w poborze prądu - nawet do 80%.
Montaż systemu przeciwoblodzeniowego
Możemy więc stwierdzić, że samoregulujący przewód grzejny na dach to najlepsza opcja, ale droga. Jeśli chodzi o sposób montażu, wszystkie przedstawione tutaj odmiany nie różnią się od siebie.
- Na krawędzi nawisu układanie odbywa się za pomocą węża, którego szerokość waha się między 60-120 cm .Jeśli dach pokryty jest metalowymi płytkami lub tekturą falistą, instalacja jest przeprowadzana dla każdej dolnej fali.
- Na dolinach kabel układa się w dwóch równoległych odcinkach wzdłuż elementu dachu. Odległość między nimi wynosi 30-50 cm.
- To samo dotyczy poziomych rynien kanalizacji i pionowych pionów rur.
Należy zwrócić uwagę na sposób ułożenia kabla w leju odbiorczym - jest to element między rynną a rurą, a także w rurze spustowej znajdującej się na samym dole pionu. Te dwa elementy są bardziej narażone na obciążenie z roztopionej wody. Dlatego w ich wnętrzu kabel grzejny układany jest w pierścienie lub w postaci opadającej kropli.
Metody montażu
Kabel grzejny można przymocować do dachu za pomocą różnych urządzeń. Najczęściej używa się do tego klipsów LST-S. Są to różnego rodzaju haki sprężynowe, przez które przechodzi drut grzejny. Same klipsy są mocowane do pokrycia dachowego za pomocą wkrętów samogwintujących lub klejów. Głównym zadaniem brygadzisty jest wykonanie jak najmniejszej liczby otworów w pokryciu dachowym. Dlatego zaleca się traktowanie miejsc, w których wkręty samogwintujące są wkładane w dach, szczeliwem, najlepiej silikonem.
Poniższe zdjęcie pokazuje jedną z odmian takich klipów. Łączniki mocuje się do metalowej powierzchni okapu za pomocą kleju. A wewnątrz rynien stosowane są plastikowe klipsy, które są przymocowane do krawędzi tacy na jednym końcu.
Przewód grzejny nie jest mocowany w pionowych rurach kanalizacji. Jest mocowany w lejku i na dolnym końcu rury lub wewnątrz odpływu. Kabel zwisa swobodnie w pionie.
Jeśli chodzi o sposób mocowania elementu grzejnego do płaszczyzny doliny, istnieją dwie opcje:
- Na rozciągniętym stalowym sznurku można użyć drutu o różnych średnicach. Aby to zrobić, ten ostatni jest zamocowany po obu stronach: na początku i na końcu doliny i jest dobrze rozciągnięty.
- Specjalne zapięcia, które mocuje się do kosza za pomocą kleju.
Głównym wymaganiem dla tego elementu dachu jest nienaruszanie integralności i szczelności powierzchni. Ponieważ w dolinie spływa dużo wody. A dziury w nim to duże prawdopodobieństwo wycieku.
Przydatne wideo
Podłączenie przewodu grzejnego
Ta operacja musi być przeprowadzona ostrożnie.
- Usuń plastikową izolację.
- Oplot ekranujący jest cięty wzdłuż, składając go w wiązkę.
- Odetnij dolną warstwę izolacyjną.
- Matryca jest przycinana na długość 3 cm.
- Żyły kabla zasilającego są również oczyszczone z izolacji.
- Przewody są łączone parami za pomocą rurki termoprzewodzącej. Jest to plastikowa rurka, do której z jednej strony włożony jest rdzeń przewodu grzejnego. Jest wyciągany z przeciwnej strony rury i podłączony do rdzenia przewodu zasilającego. Połączenie wykonuje się przez lutowanie. Następnie rurkę termokurczliwą naciąga się nad stawem i ogrzewa suszarką do włosów. Rozszerza się, staje się miękki, a po schłodzeniu zmniejsza się, ściskając pasma. Termorurka pełni funkcje izolacyjne.
- W ten sposób połączone są dwa przewody. A następnie dwa z nich są natychmiast zaciskane tuleją, która chroni połączenie przed naprężeniami mechanicznymi.
Przewód zasilający jest podłączony do sieci prądu przemiennego 220 V. RCD jest instalowany między punktem połączenia a przewodem. Urządzenie to ochroni cały system przed prądami błądzącymi, które pojawiają się w przypadku zerwania izolacji jednego z elementów systemu przeciwoblodzeniowego. Oznacza to, że nawet gdy osoba dotknie przewodów, prąd nie uderzy.
Należy pamiętać, że system zapobiegający oblodzeniu jest systemem uziemionym. Dlatego oplot ekranujący jest połączony z przewodem uziemiającym przewodu zasilającego w taki sam sposób, jak okablowanie. W tym przypadku dwa rdzenie (zero i faza) są połączone jedną tuleją, pętla uziemienia jest drugą.
Jeśli chodzi o podłączenie do sieci, system przeciwoblodzeniowy nie wymaga komplikacji. Zużywa mało prądu, więc wystarczy zwykłe gniazdko. Chociaż inne opcje nie są zabronione. Na przykład do centrali przez maszynę.
Przydatne wideo
Uogólnienie na ten temat
Ogrzewanie wpustów i rynien, okapów i koszy dachowych to system, który pozwala uciec od takiego problemu jak pojawianie się sopli na dachu i lodu wewnątrz systemu rynnowego. Oznacza to, że znikają problemy związane z opadaniem lawin lodowych i śnieżnych, które prowadzą do śmierci ludzi, obrażeń i szkód materialnych.
