Gęstość poliwęglanu: jak wybrać materiał lub jego analog
Jeszcze do niedawna szkło wydawało się jedynym przezroczystym materiałem do budowy, więc musieliśmy pogodzić się z jego kruchością i znaczną wagą. Potem pojawił się poliwęglan, który szybko odsunął szkło w budownictwie prywatnym; natomiast gęstość poliwęglanu od samego początku determinowała jego właściwości. Rozumiemy, jakie gatunki materiału polimerowego są używane do budowy szop i szklarni, czym się różnią i czy istnieje dla nich godna alternatywa.
Cechy poliwęglanu
Materiał polimerowy produkowany jest w postaci arkuszy o grubości od 2 do 12 mm i różnych wymiarach (standardowa szerokość według GOST wynosi 2100 mm). Istnieją dwa rodzaje termoplastów:
- Monolityczny. Solidne gładkie arkusze, mocne, odporne na zużycie i wystarczająco elastyczne.
- Komórkowy. Ma postać dwóch cienkich równoległych arkuszy połączonych zworkami. System sieciowy tworzy charakterystyczną strukturę siatkową.
Wielu właścicieli nigdy nie zastanawiało się, jak wymienić poliwęglan w szklarni lub na baldachimie, ponieważ ten materiał konstrukcyjny ma doskonałe właściwości użytkowe:
- Jest lekki, wytrzymały (odporny na rzucany kamień) i ognioodporny.
- Montaż jest prosty: lekka konstrukcja nie wymaga ciężkich (i drogich) fundamentów. Maksymalna rozszerzalność liniowa nie przekracza 3 mm na metr, co ułatwia montaż konstrukcji; możesz użyć znanego narzędzia.
- Dobrze przepuszcza i rozprasza (w przeciwieństwie do szkła) światło. Szkło prawie nie rozprasza światła, co prowadzi do nierównomiernego oświetlenia roślin: dolna część łodygi otrzymuje mało światła.
- Posiada dobrą izolację termiczną. Niska przewodność cieplna ogranicza straty ciepła do środowiska zewnętrznego.
- Obojętny, nie wchodzi w interakcje z chemią gospodarczą i nawozami.
- Temperatura pracy mieści się w granicach -40-+120°C, materiał nie traci swoich właściwości, a specjalne dodatki czynią go odpornym na promieniowanie ultrafioletowe.
Główną wadą materiału jest wysoki koszt, który jest jednak równoważony innymi cechami. Ponadto, w przypadku budowy budynku o kształcie promienia, wymagane są pewne umiejętności budowlane, aby zginać plastik bez uszkodzeń.
Cechy wyboru poliwęglanu
Do budowy szklarni bardziej odpowiednie są właściwości poliwęglanu szklarniowego (komórkowego). W porównaniu z monolitycznym odpowiednikiem jest w stanie zapewnić uprawom rolnym i sadzonkom niezbędne ciepło i światło. Monolityczny plastik ma zwykle mniejszą grubość, a także jest pomalowany na różne odcienie.
Budynki wykonane z malowanego plastiku mają atrakcyjny wygląd, ale do budowy szklarni tradycyjnie wybiera się przezroczysty materiał budowlany. Faktem jest, że kolorowe panele zatrzymują (nie przepuszczają) 40-60% energii świetlnej, a przezroczyste tylko 20%. Ponadto kolorowy materiał nie przepuszcza niektórych części widma słonecznego, a rośliny potrzebują naturalnego widmowego zestawu światła.
Okazuje się, że wykorzystanie takiego plastiku do budowy szklarni to zły pomysł. Jest mniej wytrzymały, mniej przezroczysty dla słońca i zatrzymuje ciepło w środku: połączenie cech, które prowadzi do powolnego rozwoju i niskich plonów. Być może przezroczysty poliwęglan nie wygląda tak imponująco, ale zapewni odpowiedni mikroklimat, a rośliny będą miały wystarczająco dużo światła i ciepła.
Subtelności do wyboru według grubości
Materiał do szklarni jest kupowany z uwzględnieniem cech arkuszy monolitycznych i o strukturze plastra miodu. Ważne jest, aby zrozumieć, że arkusze tych odmian o jednakowej grubości i rozmiarze będą miały różne właściwości. Do wyprodukowania metra kwadratowego pustego poliwęglanu potrzeba mniej plastiku niż do wyprodukowania panelu monolitycznego. Dzięki pustkom nie tylko waży mniej i lepiej oszczędza ciepło, ale także kosztuje mniej; dlatego jego użycie jest bardziej odpowiednie.
Punktem wyjścia dla właściwości plastra miodu jest jego grubość, co jest związane z jego gęstością; im większa grubość, tym wyższa gęstość. Na przykład gęstość poliwęglanu 4 mm dla małej szklarni wynosi 0,54-0,57 kg/m³. Taki budynek poradzi sobie z niewielkim obciążeniem śniegiem. Ale jeśli planowane jest zbudowanie ogrzewanej szklarni o średnich wymiarach, wymagany będzie materiał o grubości 6 mm i gęstości 0,84-0,88 kg / m³.
Przemysł produkuje pusty poliwęglan o grubości 4, 6, 8, 10 i 16 mm. Grubość jest związana nie tylko z gęstością poliwęglanu szklarniowego; definiuje wiele innych parametrów. Dla arkusza o wymiarach 2,1x6 m pozostałe właściwości będą wyglądały następująco (dla różnych grubości):
- Waga (kg/m²). Wzrośnie w następujący sposób: 0,8, 1,3, 1,5, 1,7, 2,5.
- Współczynnik przepuszczalności światła (w%): 82, 78, 75, 72, 62. Oznacza to, że im grubszy materiał, tym gorzej przepuszcza światło słoneczne.
- Przewodność cieplna (W/mK): 3,6, 3,4, 3,0, 2,7, 2,0. Wraz ze wzrostem grubości zmniejsza się przewodność cieplna, co jest dobre dla szklarni.
Skala konstrukcji wpływa na dobór grubości polimeru:
- W przypadku małej szklarni odpowiednie są arkusze o grubości 4-6 mm. W przypadku budynku letniego wystarcza gęstość 0,52 g / m³, ale nie wytrzyma naporu wysokiej pokrywy śnieżnej.
- W przypadku średniej wielkości budynków szklarniowych wybiera się materiał o grubości 8 mm. Przy gęstości 0,72 g/m³ budynek może być eksploatowany przez cały rok; zniesie nawet grad.
- W przypadku dużych szklarni bardziej niezawodny jest wybór grubości 10 mm.
- W dużych szklarniach stosuje się materiał o grubości 16 mm.
Poliwęglan i blacha profilowana
Jako materiał budowlany do szklarni i szklarni poliwęglan praktycznie nie ma konkurentów. Ale jeśli potrzebujesz zbudować lekki baldachim do samochodu lub strefy rekreacyjnej, daszek przy wejściu do domu, profesjonalna blacha lub tektura falista może służyć jako alternatywa dla poliwęglanu.
Oba produkty są wytwarzane metodą walcowania na zimno, ale tektura falista jest częściej stosowana jako materiał na pokrycie dachów. Posiada wyższy profil, dzięki czemu jest sztywniejsza i lepiej trzyma obciążenie niż blacha profilowana. Taras jest zwykle wykonany z ocynkowanego żelaza; powierzchnia jest chroniona przed korozją warstwą polimeru. Dla porównania plastik i metal wyglądają tak:
- Niezawodność czaszy. Składa się na nią wytrzymałość materiału i sposób jego ułożenia. Nośność profilowanego arkusza o grubości 0,5-0,8 mm jest półtora raza większa niż możliwości poliwęglanu o grubości 10 mm (180 w porównaniu do 120 kg na powierzchnię kwadratową).
- Dożywotni. Metalowy baldachim lub przyłbica wytrzyma 25-35 lat, podczas gdy w przypadku termoplastu okres ten nie przekracza 10-15 lat.
- Montowanie. Oba materiały nie powodują trudności podczas montażu. Różnica polega na tym, że profilowany arkusz zachodzi na siebie, a plastik to tyłek. Ponadto poliwęglan będzie wymagał wkrętów samogwintujących z podkładkami termicznymi i profilem ochronnym do połączeń, a także jest elastyczny i łatwo przyjmuje kształt promienia.
- Eksploatacja. Metalowy baldachim bardzo się nagrzewa na słońcu, ale zachowuje cień i tworzy wygodną strefę; z drugiej strony ma niską izolację akustyczną. Poliwęglan przepuszcza część energii słonecznej (w zależności od barwnika), jest pod nim gorąco, czasem unosi się zapach plastiku (jeśli surowce są złej jakości).
- Cena £. Pod względem kosztów rozrzut jest znaczny, w zależności od grubości i obecności ochrony UV w plastiku. Walcowany metal na baldachim będzie kosztował 2-3 razy taniej niż poliwęglan.
- Różnorodność. Większy jest wybór kolorów dla termoplastów, co może przydać się przy organizowaniu np. baldachimu na plac zabaw czy basen. Z drugiej strony na dach częściej wybierane są spokojne odcienie (ciemna zieleń, czerń, bordo), a także są one w gamie blach profilowanych.
W efekcie okazuje się, że wygląd jest kwestią osobistych preferencji, a znacznie ważniejsze stają się kategorie, takie jak koszty i wymagania eksploatacyjne, a te są różne w różnych warunkach.
Przydatne wideo
Poliwęglan i akryl (pleksi)
Istnieją inne materiały, które mogą konkurować z poliwęglanem i tekturą falistą w konstrukcji zadaszeń. Na przykład rynek budowlany oferuje analog poliwęglanu - akryl. Zewnętrznie akryl przypomina monolityczny poliwęglan; przezroczyste i kolorowe arkusze mają ten sam format i rozmiar.
W produkcji materiałów stosuje się różne surowce i różne technologie. Oba ważą mniej niż szkło (dwukrotnie), ale ich właściwości techniczne nie pasują do siebie, a wybór będzie zależał od specyfiki dalszego użytkowania. Zgodnie z właściwościami użytkowymi tworzyw sztucznych mają one następujące różnice:
- Siła i elastyczność. Dłoń należy do poliwęglanu. Jest 250 razy mocniejszy niż szkło i 30 razy mocniejszy niż pleksiglas. Oba materiały wyginają się pod wpływem ciepła, ale akryl wymaga mniej ciepła.
- Odporność na promieniowanie UV i żywotność. Poliwęglan wymaga dodatkowej ochrony przed światłem słonecznym, w przeciwnym razie zmieni kolor na żółty. Ale nawet po obróbce wytrzyma 1-15 lat, podczas gdy uformowana płyta z pleksiglasu ma gwarancję 25-30 lat na zewnątrz.
- Przezroczystość. W akrylu przezroczystość sięga 92%, w monolitycznym odpowiedniku - 88-89%, poza tym łatwiej go zarysować. Aby przywrócić przezroczystość, pleksi jest znacznie łatwiejsza do polerowania drobnym ścierniwem lub płomieniem.
- temperatury pracy. Pleksi zachowuje swoje właściwości w zakresie od -40 do +80°C. Dla poliwęglanu monolitycznego jest szerszy: od -40 do +120°C.
- Leczenie. Oba tworzywa można ciąć i wiercić konwencjonalnymi narzędziami. Nie zaleca się wiercenia pleksi blisko krawędzi: blacha może pękać; ale daje czyste połączenie podczas klejenia.
- Eksploatacja. Oba materiały nie lubią kontaktu z rozpuszczalnikami organicznymi. Akryl jest obojętny w stosunku do zasad, kwasów, alkoholi i węglowodorów (np. benzyna). Do czyszczenia wystarczy zwykła ściereczka i woda z mydłem.
Pleksi może być dobrym zamiennikiem poliwęglanu tam, gdzie wymagana jest maksymalna przezroczystość i odporność na warunki atmosferyczne. Poliwęglan monolityczny jest przydatny tam, gdzie potrzebna jest maksymalna wytrzymałość. Wśród zalet akrylu można wyróżnić niższy koszt i szerszą gamę kolorów.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Poliwęglan lany i komórkowy jest szeroko stosowany w budownictwie prywatnym; Z niego powstają szklarnie, daszki, daszki i różne ekrany. Przy wyborze materiału należy zwrócić szczególną uwagę na grubość, od tego zależą inne właściwości użytkowe tworzywa sztucznego.
Niektóre materiały konkurują z formowanym tworzywem sztucznym pod względem wydajności i możliwości zastosowania w tych samych pozycjach. Jako zamiennik może posłużyć profesjonalny arkusz lub akryl. Oba nadają się do produkcji zadaszeń i daszków, ale pod pewnymi względami mogą być gorsze lub lepsze niż arkusze poliwęglanowe.
