Cechy wyboru tarcicy i zasady instalacji skrzyni na ondulin
Aby dziś wykończyć dach w sektorze prywatnym, możesz wybrać pokrycia dachowe w różnych wzorach pod względem kształtu, koloru i składu. Dla każdego z nich przewidziano zastosowanie własnej technologii do wykonywania prac instalacyjnych. Zastanówmy się, od czego i jak prawidłowo zamontowana jest skrzynia na ondulinę. Zapoznajmy się z kryteriami wyboru tarcicy oraz rodzajem systemu wsparcia. Przeczytaj do końca, a dowiesz się, co polecają eksperci.
Dobór i kalkulacja materiałów
Ondulin waży około 5 kg/m2, więc poszycie dachowe można wykonać bez dodatkowego wzmocnienia z drewna lub drewna z recyklingu. Mogą to być płyty kalibrowane na grubość w dowolnym wzorze oraz płyty OSB lub sklejka odporna na wilgoć.
Zgodnie z technologią skrzynia jest montowana zgodnie z różnymi szczelinami montażowymi. Jest to konieczne, aby zrekompensować rozszerzalność cieplną materiału, zapewniając niezawodną podstawę do wykończenia. To ostatnie jest ważne, ponieważ śnieg utrzymuje się na szorstkich warstwach onduliny. A to powoduje ugięcie płótna, co wpłynie na wygląd dachu jako całości.
Minimalne odległości między obrabianymi przedmiotami są następujące:
- 3-10 mm - między materiałami płytowymi wykonanymi z drewna;
- 20-50 mm - między deskami krawędziowymi w przypadku ciągłej skrzyni;
- 420 mm - stopień w skrzyni desek o nachyleniu rampy 10-15 stopni;
- 450 mm - według mistrzów optymalny stopień między deskami, gdy platforma robocza jest nachylona o ponad 10 stopni;
- 600 mm - dopuszczalna odległość w skrzyni podpierającej deski dla onduliny, jeśli nachylenie jest ustawione z nachyleniem większym niż 15 stopni.
Jeśli planowane jest użycie tesy lub deski do instalacji systemu pod dachem, lepiej wybrać półfabrykaty z szeregu drzew iglastych. Naturalny wosk ma właściwości antyseptyczne, zapobiega butwieniu drewna i nadaje materiałowi właściwości odporne na wilgoć. Ale przed złożeniem skrzyni są one nadal poddawane dodatkowej obróbce środkami przeciwgrzybiczymi i związkami z dodatkami zmniejszającymi palność. A zawartość wilgoci w półfabrykatach nie powinna przekraczać 20%.
Krokwie mogą służyć jako podstawa pod platformę nośną na etapie budowy dachu. Następnie arkusz hydroizolacyjny można przymocować za pomocą drewnianych listew. W innych przypadkach do formowania podstaw poprzecznych stosuje się belkę o przekroju 400 * 500 mm. Jeśli nachylenie nachylenia jest mniejsze niż 15 stopni, lepiej jest użyć analogów o wymiarach 600 * 600 mm.
Obliczanie ilości zasobów
Najprostszym sposobem jest obliczenie ilości materiałów płytowych, ponieważ szczelina montażowa między nimi jest ograniczona do minimum. Tutaj wystarczy poznać całkowitą powierzchnię stoków i podzielić ją przez powierzchnię jednego przedmiotu obrabianego. Na przykład:
- 7*5*2=70 m2 na stokach;
- 2,5 * 1,2 u003d 3 m2 powierzchni standardowego arkusza OSB;
- 70/3=23,3 lub 24 płyty.
Do montażu poszycia dachu na ondulinę stosuje się z reguły deskę o grubości 25-30 mm (przy niewielkim nachyleniu lepiej skupić się na 40 mm), o szerokości 100-150 mm. Jako przykład obliczenia materiału rozważ przedmiot obrabiany o długości 6 m i rozmiarze 100 * 25 mm. Obszar stoków opuścimy na 70 mkw. Wtedy obliczenia będą wyglądać tak:
- dla posadzki ciągłej na jednostkę raportowania zastosujemy 50+100=150 mm;
- przy optymalnym stopniu toczenia dla onduliny 450 mm szacowana szerokość wyniesie 450 + 100 = 550 mm;
- w rezultacie warunkowy pusty obszar będzie równy 0,15*6=0,9m2 i 0,55*6=3,3m2;
- ilość desek na podstawę nośną 70/0,9=77,8 lub 78 lub 70/3,3=21,2 lub 23 sztuki;
- dodatkowo należy dodać po jednym elemencie na kalenicę, 2 segmenty po każdej stronie kalenicy, kosza, gzymsów i otworów technologicznych, ponieważ muszą być wzmocnione.
Liczbę szyn lub belek do montażu przeciwkraty dobiera się z reguły zgodnie z liczbą i długością nóg krokwi. Często ondulinę układa się na skrzyni na starym łupku. Następnie dla prętów obserwuje się krok co najmniej 500 mm. Co więcej, ich rozmiar wzrasta do 750 * 750 mm. Tutaj łatwiej jest skupić się na szerokości próbki pokrycia dachowego. Od tej wartości wzorce odejmują 200 mm. To wystarczy, aby zapewnić wytrzymałość i sztywność powłoki dekoracyjnej w kierunku wzdłużnym.
Kolejność montażu konstrukcji ramy
Przed montażem skrzyni zapewniona jest hydroizolacja przestrzeni pod dachem. Jeśli nie jest to stary łupek, stosuje się materiał membranowy. Płótna mocowane są do krokwi za pomocą zszywek samoprzylepnych lub konstrukcyjnych oraz zszywacza. Podczas montażu obserwuje się minimalne ugięcie folii, zachodzenie na krawędzie około 150 mm, uszczelnienie wszystkich połączeń. Następnie listwy są mocowane na nogach krokwi lub w razie potrzeby pod onduliną montowana jest kontrkrata.
Następnym krokiem jest uformowanie skrzyni. W przypadku promenady należy wykonać następujące czynności:
- Gzyms .
Tutaj, wzdłuż nawisu, zaleca się mocowanie desek o większej grubości niż te używane na podstawę. Pierwsze dwie płatwie poziome są mocowane w odstępie 280-300 mm. Na spadzistym dachu ten parametr jest zmniejszony do limitu 200 mm. Dolny element konstrukcyjny musi z obu stron wychodzić poza szerokość skarpy.
Ważne jest prawidłowe ustawienie poziomu, ponieważ dolna część ramy jest przewodnikiem dla całej konstrukcji i pokrycia dachowego. Mistrzowie zauważają, że na nawisie spadzistego dachu nie należy szyć sklejki lub płyt OSB, ponieważ szczeliny między deskami przyczyniają się do lepszego usuwania kondensatu spod przestrzeni dachowej.
- Podstawa .
Jeśli nachylenie stoku przekracza 15 stopni, to po drugiej desce kolejne są ustalane w odstępach od 420 do 600 mm. Aby utrzymać poziom i równą odległość, dla wygody rzemieślnicy zalecają wykonanie szablonów w postaci prętów o pożądanej długości.
- Deska wiatrowa .
Tutaj wcięcie nad podstawą mieści się w granicach 35-40 mm.
- Łyżwy .
Tutaj wzmocnienie konstrukcji zapewniają dwie skrajne deski lub belki ciasno ze sobą połączone.
- „Strefy Specjalne” .
Należą do nich otwory na komin, kanał wentylacyjny lub świetlik, gzymsy boczne, połączenia obszarów przylegających do ścian i szczytów oraz obszar doliny. Wszędzie, zgodnie z technologią, konieczne jest ułożenie podwójnej deski bez szczeliny montażowej między nimi (w linii prostej, na każdej płaszczyźnie pod onduliną lub na całym obwodzie otworu).
Innym rozwiązaniem jest formowanie podłogi ze sklejki lub płyt OSB. Najważniejsze jest zachowanie tej samej grubości co podstawa.
Do montażu ramy na szczycie systemu kratownicowego, który jest płaski w płaszczyźnie, można użyć gwoździ ocynkowanych. Jeśli występują odchylenia, łatwiej je zrekompensować za pomocą wkrętów samogwintujących. Wymiary sprzętu do skrzyni na ondulinę dobiera się z uwzględnieniem grubości łączonych elementów konstrukcyjnych. Z reguły jako wytyczne przyjmuje się długość 75 mm.
Rekomendacje ekspertów
Od pokrywy śnieżnej nacisk na pokrycie dachowe nie jest równomierny. W dolnej części obciążenie od zasp śnieżnych jest większe. Dlatego w górnej części na zboczach o nachyleniu większym niż 15 stopni odległość między deskami w skrzyni dla onduliny z optymalnego 450 mm można zwiększyć do 600 mm. Warto zauważyć, że producent w instrukcji wskazuje krok, który jest mierzony przez odcinek między liniami środkowymi użytych elementów. Jeśli skupisz się na krawędziach, różnica się zwiększy. A to doprowadzi do naruszenia lokalizacji elementów złącznych na blachach dachowych.
Często szerokość zbocza przekracza 6 metrów lub półfabrykaty do montażu ramy nośnej są krótsze. W takim przypadku musisz ułożyć deski w linii prostej. Rozwiązaniem jest bezpośrednie łączenie końców, które koniecznie muszą mieć równą grubość. Materiały arkuszowe są montowane oddzielnie na dachu.
Najbardziej ekonomiczną opcją dla zasobów do tworzenia skrzyń z małym krokiem dla onduliny są tes nieobrzynane. Tutaj głównym warunkiem zastosowania materiału jest brak ubytku, ponieważ przeszkadza on w pracach instalacyjnych na pożądanym poziomie jakości. Kolejnym ważnym zaleceniem jest naprzemienność półfabrykatów w stosunku do kierunku tyłka i góry.
Bez względu na rodzaj wybranej tarcicy konieczne jest wstępne odrzucenie. Uszkodzone półfabrykaty i z dużą liczbą wad należy natychmiast wykluczyć. Aby uzyskać niezbędną sztywność i wytrzymałość ramy nośnej, dopuszczalne są deski z niewielką liczbą sęków.
Eksperci w praktyce wybierają odległość między deskami skrzyni dla onduliny, skupiając się na 2 kryteriach. Jeśli prześcieradło pod ciężarem osoby utrzymuje swoją pozycję wzdłuż krawędzi, to krok jest akceptowalny. Drugi punkt to cechy urządzenia systemu kratownicy. Jeśli istnieje możliwość ugięcia krokwi pod pokrywą śnieżną, wówczas konstrukcję należy wzmocnić belką.
Przydatne wideo
Podsumowanie
W przypadku skrzynek ondulinowych warto wybrać tarcicę z drzew iglastych, ponieważ zawierają wosk - jest to naturalny środek antyseptyczny, który zwiększa odporność na wilgoć półfabrykatów i zapobiega ich gniciu.
System ramowy jest montowany na wierzchu arkusza hydroizolacyjnego i przeciwkraty, dzięki czemu powstaje szczelina wentylacyjna.
Grubość konstrukcji nośnej i stopień między deskami określa się w zależności od kąta nachylenia zboczy: im mniejszy, tym mocniejsza powinna być rama.
Skrzynia jest koniecznie wzmocniona wzdłuż grzbietu, nawisów, gzymsów, dolin, połączeń ze ścianami, w pobliżu otworów technologicznych na rury i świetliki.
Optymalna odległość między liniami środkowymi między deskami listwy na dachu o nachyleniu większym niż 15 stopni wynosi 450 mm, ale w górnej połowie dopuszczalne jest zwiększenie nachylenia do 600 mm.
Na spadzistym dachu ciągła skrzynia na ondulinę jest instalowana ze sklejki odpornej na wilgoć, płyt OSB lub z płyt z niewielką odległością między nimi.
