Klej do poliwęglanu - jak przykleić poliwęglan do szklarni i między sobą, kompozycje, materiały i ich cechy, przykłady, główne błędy
Ze względu na wysoki współczynnik przepuszczalności światła, izolacyjność termiczną, lekkość, elastyczność i wytrzymałość, nowoczesne materiały polimerowe znajdują szerokie zastosowanie w życiu codziennym. Jednak z tego czy innego powodu nadal są uszkodzone. Rozważać. Jaki klej do poliwęglanu jest najlepszy w określonych warunkach, jakie kleje i materiały są używane i jakie są ich główne cechy, jakie są rodzaje poliwęglanów, jak i w jakich przypadkach należy je skleić, jakie są cechy procedury, jakie to główne błędy, na które pozwalają.
Klejenie poliwęglanu: kleje, materiały i ich właściwości
W życiu codziennym istnieją dwa główne sposoby - jak przykleić poliwęglan - są to materiały tymczasowe z bazą klejącą i specjalistycznymi klejami do większych napraw. Przeanalizujmy ich cechy bardziej szczegółowo.
Tymczasowe sposoby
Do tymczasowej naprawy poliwęglanu stosuje się następujące rodzaje materiałów:
- Taśma izolacyjna.
- Szkocka.
- Płynne paznokcie.
- Taśma klejąca.
Do tymczasowych napraw powierzchni poliwęglanowych najczęściej stosuje się taśmę elektryczną i taśmę samoprzylepną. Z reguły są to pęknięcia i szczeliny, które powstają w wyniku sezonowych zmian temperatury powietrza oraz małych przebić. Główną wadą tego podejścia jest jego kruchość. Ponieważ pod wpływem wilgoci, plamy będą się stopniowo odklejać i prowadzić do powtórnej, jeszcze większej szczeliny.
Dlatego z biegiem czasu konieczna będzie naprawa jeszcze większej powierzchni materiału polimerowego. Płynne paznokcie to uniwersalny klej do szybkich napraw. Z jego pomocą uszczelniane są nie tylko otwory, ale także połączenia. Ponadto powstałe spoiny stają się hermetyczne i odporne na wilgoć.
Alternatywą dla omawianych metod jest taśma klejąca. Jest elastyczny, wszechstronny i trwały. Jednak w ogóle nie ma właściwości charakterystycznych dla markowego poliwęglanu. Dlatego jest również używany tymczasowo - do czasu wymiany lub remontu uszkodzonego sektora za pomocą specjalnych klejów.
Rada! Do szybkiego mocowania arkuszy poliwęglanowych do siebie lub innego materiału, odpowiednia jest dwustronna taśma klejąca na bazie akrylu. Może być kolorowy lub bezbarwny. Wysoka przyczepność sprawia, że jest uniwersalna w odniesieniu do wszelkich powierzchni.
Klej do remontu
Nowoczesny przemysł produkcyjny produkuje kleje, które różnią się szeregiem cech:
- Używany materiał.
- Mechanizm i czas wiązania.
- Kompozycja.
- Technologie aplikacji.
- Przepuszczalność światła.
- Odporność na wodę, ogrzewanie, chłodzenie i naprężenia mechaniczne.
- Stopnie płynności.
Chociaż nie ma specjalnych klejów do poliwęglanu, to jednak do łączenia tego materiału stosuje się środki stosowane do tworzyw sztucznych i polimerów. Takie jedno- lub dwuskładnikowe mieszanki powstają na bazie następujących związków:
- Poliamidy. Na bazie tej substancji powstają kompozycje, które pod dużym obciążeniem wykazują dobre właściwości adhezyjne. Instalacja odbywa się poprzez ogrzewanie gorącym powietrzem.
- Octan etylenowo-winylowy. Kolejna klasa baz klejących stosowanych pod wpływem ciepła. Pomimo mniejszej wytrzymałości w porównaniu z innymi środkami, kleje wykazują dobrą elastyczność i są odporne na wodę.
- Poliuretan. Jest to najbardziej odpowiedni klej do poliwęglanu - przezroczysty, trwały i uniwersalny w stosunku do innych materiałów: metali, drewna, szkła, plastiku. Jedynym minusem jest to, że aplikacja jest możliwa tylko za pomocą specjalnego urządzenia.
- Silikon. Produkowane w tubach. Różni się prostotą aplikacji i dobrymi właściwościami użytkowymi. Nie ma jednak prześwitującej struktury. Ma głównie matowe odcienie bieli, czerni i szarości.
Notatka! Pomimo odpowiedniej wydajności, kleje na bazie zasad i rozpuszczalników nie mogą być stosowane z poliwęglanem. Ponieważ substancje agresywne w ich składzie zniszczą sam materiał w miejscu kontaktu.
Rodzaje węglanu i cechy jego wiązania
Rozwiązanie kwestii klejenia poliwęglanu zależy od struktury samego materiału. Jest komórkowy i monolityczny. Każdy z nich wymaga własnego składu kleju. W każdym przypadku przeanalizujemy cechy doboru i zastosowania kleju.
Komórkowy
Poliwęglan o strukturze plastra miodu służy głównie do budowy lekkich, przestronnych budynków - szklarni, szklarni, szklarni, altan, zadaszeń itp. Główną cechą ich klejenia jest uzyskanie jednej mocnej struktury. Dlatego najbardziej praktyczne i najszybsze w tym przypadku jest stosowanie klejów jednoskładnikowych bez specjalistycznego sprzętu - z tuby.
Kompozycje tego typu zapewniają tworzonym połączeniu następujący zestaw cech wydajnościowych:
- Niezawodność i trwałość.
- Odporny na wilgoć i zmiany temperatury.
- Niezmienność właściwości pod wpływem promieni UV.
Taki klej pozwala również na wykonywanie drobnych napraw o wysokiej jakości. Przed zamknięciem otworu w poliwęglanie w szklarni, produkt nakłada się wzdłuż wcześniej zabezpieczonej powierzchni całego obwodu, a następnie na wierzch kładzie się łatkę poliwęglanową. Niezależnie od tego, czy wykonywana jest naprawa miejscowa, czy też cała konstrukcja jest montowana podczas montażu, fragmenty materiału muszą być dociskane do siebie siłą przez cały okres wiązania kleju.
Monolityczny
Modyfikacja monolityczna poliwęglanu charakteryzuje się dużymi parametrami gęstości, wagi i trwałości. Dlatego do jego klejenia stosuje się bardziej niezawodne mieszanki. Z reguły są to środki wysokocząsteczkowe oparte na:
- poliuretan.
- silikon.
- Kleje wiążące na gorąco.
Dzięki nim można zarówno skleić poliwęglan, jak i przymocować go do elementów konstrukcyjnych wykonanych z innych materiałów - metalu, drewna, plastiku. Do nakładania takich kompozycji stosuje się specjalny sprzęt. Środek termoaktywny to pręt, który jest wstępnie roztapiany i dozowany na powierzchnię.
Opcje klejenia
Istnieje kilka typowych sytuacji, w których wymagane jest sklejenie poliwęglanu:
- Pomiędzy nimi.
- W szklarni.
- Na obciążonych i nieobciążonych konstrukcjach.
Przeanalizujmy bardziej szczegółowo cechy każdego przypadku.
Pomiędzy nimi
Aby budowana konstrukcja była mocna, niezawodna i trwała, ważna jest nie tylko umiejętność sklejania poliwęglanu, ale także wcześniejszego przygotowania powierzchni. Ogólny schemat montażu arkuszy jest następujący:
- Powierzchnie kontaktowe są czyszczone i odtłuszczane.
- Kompozycję klejącą dozuje się na części klejonego obszaru.
- Arkusze nakładają się na siebie lub na siebie – w zależności od wybranej metody – na zakład lub doczołowo.
- Przez pewien czas stykające się materiały tworzą obciążenie ściskające.
- Pod koniec czasu kontrolnego ładunek jest usuwany.
- Podobnie wykonywana jest instalacja następujących elementów konstrukcyjnych.
Dobrze wiedzieć! Dla maksymalnej wygody i dawkowania klej nakłada się na powierzchnię polimeru za pomocą tuby, pistoletu, aplikatorów lub strzykawek.
Przydatne wideo
w szklarni
Pytanie, jak przykleić poliwęglan do szklarni podczas gruntownego remontu, rozwiązuje się podobnie do powyższej sytuacji, biorąc pod uwagę następujące niuanse:
- Jeśli to możliwe, krawędzie otworu są przycinane i wyrównywane.
- Następnie dobiera się łatę poliwęglanową o odpowiednim rozmiarze.
- Powierzchnie styku zarówno na łacie, jak i na strukturze są oczyszczone i odtłuszczone.
- Dozowanie kompozycji klejowej jest mierzone i nakładane.
- Materiał plastra umieszcza się na ubytku.
- Obciążenie ściskające jest utrzymywane przez określony czas.
W przypadku naprawy skrzydeł, drzwi i okien szklarni, czas określony przez producenta kleju musi zostać zachowany przed rozpoczęciem eksploatacji – do czasu uzyskania przez niego sprawności.
Konstrukcje ładowalne i nieładowalne
Ważnym czynnikiem wpływającym na wybór sposobu klejenia poliwęglanu komórkowego jest poziom obciążenia powstającej konstrukcji. Oprócz prawidłowego doboru składu kleju ważna jest technika montażu materiału. Zasady mocowania są następujące:
- W przypadku konstrukcji lekko obciążonych i nieobciążonych dopuszcza się montowanie arkuszy od końca do końca.
- W przypadku obciążonych konstrukcji - tylko zakładka.
Przydatne wideo
W tym przypadku dla pierwszej opcji stosuje się głównie kompozycje jednoskładnikowe na bazie metakrylanu metylu, a także szybko nakładane pręty termoutwardzalne na bazie octanu etylenowo-winylowego i poliamidu. W przypadku konstrukcji nośnych stosuje się dwuskładnikowy klej poliuretanowy lub silikonowy.
Główne błędy
Teoretycznie wiedza o tym, jak uszczelnić otwór w poliwęglanie, nie wyklucza następującej serii błędów praktycznych:
- Słabe czyszczenie i odtłuszczanie powierzchni.
- Niewystarczająca elastyczność utworzonych szwów.
- Destrukcyjna reakcja klejonych materiałów na spoinę spowodowana czynnikami atmosferycznymi lub niewłaściwym doborem komponentów.
- Przełom technologiczny.
Rekomendacje! Najczęściej klej silikonowy służy do klejenia arkuszy poliwęglanowych. Nie narusza struktury materiału, ma wystarczającą wytrzymałość i przezroczystość. Jednak przed nałożeniem wymagane jest dokładne oczyszczenie i odtłuszczenie powierzchni.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Aby rozwiązać kwestię klejenia poliwęglanu, należy wziąć pod uwagę rodzaj materiału, rodzaj konstrukcji, kleje i stosowane do tego techniki. Do napraw tymczasowych nałożyć: taśmę elektryczną, taśmę klejącą, taśmę klejącą, płynne gwoździe. Do niezawodnej odbudowy stosuje się kleje oparte na następujących podłożach:
- Poliamid.
- Poliuretan.
- Silikon.
- Octan etylenowo-winylowy.
Do klejenia poliwęglanu komórkowego najczęściej stosuje się jednoskładnikowy klej z tuby, do monolitycznego - dwuskładnikowy klej nakładany za pomocą specjalnego urządzenia, a także w postaci prętów, które twardnieją po podgrzaniu. Poliwęglan jest sklejany w różnych wariantach - między sobą w szklarni, w obciążonych i rozładowanych konstrukcjach. Każda sprawa ma swoją własną charakterystykę. Podczas procedury klejenia najważniejsze jest, aby nie naruszać technologii i unikać oczywistych błędów.
