Którą bejcę do betonu wybrać do barwienia powierzchniowego lub ciągłego?
Na rynku nowoczesnych materiałów budowlanych mieszanki pigmentowe prezentowane są w szerokim asortymencie. Mogą to być pojedyncze dodatki lub produkty gotowe do użycia.Zastanów się, czym jest barwnik do betonu. Zapoznajmy się z cechami użycia konkretnej kompozycji. Przeczytaj do końca, a dowiesz się, które próbki dodatkowo pozytywnie wpływają na działanie konstrukcji betonowej.
ogólny opis
Kompozycja pigmentowa jest reprezentowana przez tonery lub emulsje w postaci suchego proszku. Grupa materiałów przeznaczona jest do barwienia zaprawy lub malowania konstrukcji betonowych. W rezultacie powstaje mocny film, który dodatkowo chroni obrabianą powierzchnię przed zjawiskami naturalnymi. Jest również obojętny na oleje i rozpuszczalniki organiczne.
Przy wyborze materiału brane są pod uwagę następujące punkty:
- wysoka dyspersja, drobne rozdrobnienie (zaprawa cementowa staje się bardziej jednorodna);
- dobra zdolność krycia („przerywa” pierwotny kolor betonu);
- obojętność na zasady;
- absorpcja oleju w zakresie 40-400 jednostek na 100 gramów pigmentu (im niższy wskaźnik, tym mniejsze zużycie);
- odporność na światło słoneczne (lepiej przejawia się w grupie mineralnej, wypalanie syntetyczne);
- koszt musi odpowiadać jakości.
Z natury istnieje kilka rodzajów:
- naturalne (limonka, kreda, kaolin, ochra);
- syntetyczne otrzymuje się przez obróbkę cieplną minerałów (sadza, umbra, lazur, tlenek tytanu);
- metal (brąz, tlenek tytanu, aluminium, cynk);
- kwas.
Barwnik stosuje się z reguły do płyt chodnikowych, ponieważ materiał jest przeznaczony do ciągłego barwienia betonu. Taki toner dodaje się do roztworu na etapie jego przygotowania. Kompozycje są dostępne w handlu w postaci proszku, skoncentrowanej pasty, emulsji lub kapsułek.
Kryteria wyboru środków barwiących:
- odporność na wilgoć;
- zachowanie koloru przez jak najdłuższy czas;
- obojętność na środowisko alkaliczne cementu
Trzecia grupa materiałów to gotowe do użycia farby. Według białego składnika rozróżnia się związki naturalne i syntetyczne. Oznacza to, że baza surowcowa może być naturalna lub sztucznie wytworzona (metodą chemiczną).
Zalety stosowania środków barwiących to:
- przyjazność dla środowiska;
- stosunkowo niskie zużycie;
- oszczędność pieniędzy na dodatkowe ozdobne wykończenia;
- możliwość wykonania barwienia ciągłego lub powierzchniowego betonu;
- tworzenie różnych rozwiązań projektowych (na przykład pełna imitacja kamienia naturalnego lub tworzenie oryginalnych kompozycji).
Wady sprowadzają się do dwóch punktów. Podwyższono kosztorys materiałów eksploatacyjnych i opłatę za dodatkowe prace malarskie. Wykończenie powierzchni z czasem ściera się, blaknie i może przybierać żółtawy odcień.
Produkcja własna
Aby samemu zrobić kwasowy barwnik do betonu, musisz przygotować roztwór 1 kg wapna w 5 litrach wody jako płynną bazę. Tutaj, aby poprawić przyczepność i plastyczność, wciera się zwykłe mydło do prania. Kolejny przedmiot zagniata się w ten sposób:
- woda jest stopniowo dodawana do suchego pigmentu o wadze 0,5 kg;
- przy dokładnym wymieszaniu należy uzyskać objętość 1 litra;
- Do jednorodnej masy dodaje się 250 gramów chlorku wapnia.
Dwa gotowe rozwiązania są ze sobą mieszane. Ważne jest, aby kompozycja była jednorodna. Ten kwasowy barwnik do betonu jest doprowadzany do stanu roboczego poprzez oczyszczanie z grudek przez sito o drobnych oczkach. Następnie możesz zacząć malować lub przygotowywać zabarwiony beton.
Różnorodność materiałów
Barwnik do betonu lub płyt chodnikowych trafia do sprzedaży w postaci proszku, płynu lub dodatku.
Każda z próbek nadaje się do stosowania w określonych warunkach, posiada własną gamę odcieni. Tonery są również rozróżniane według ich przeznaczenia pod kątem dodatkowego wpływu na gotowy produkt.
Akryl
Gotowa do użycia farba wykonana na bazie spoiwa akrylowego. Kompozycja służy do pracy wewnątrz i na zewnątrz lokalu. Materiał nakłada się na podłoże betonowe za pomocą pędzla, wałka lub pistoletu natryskowego. Aby uzyskać wyraźniejszy odcień, zaleca się wykonanie barwienia dwuwarstwowego.
Kwas
Kompozycja sprzedawana jest w postaci proszku. To najpopularniejszy rodzaj barwnika. Gotowych rozwiązań kolorystycznych jest tylko 8. Można mieszać ze sobą pigmenty w celu uzyskania innych odcieni. Dopuszczalne jest również dokonywanie zmian w recepturze zalecanej przez producenta. Zaletami materiałów są odporność na blaknięcie, nasycenie oraz trwałość.
Przykłady nadawania koloru betonowi;
- biały - dwutlenek tytanu;
- czarny - sadza, tlenek węgla;
- zielony - tlenek chromu;
- czerwony - tlenek żelaza;
- żółty lub brązowy - tlenek żelaza.
Aby uzyskać najbardziej przewidywalne wyniki, warto zagnieść kompozyt na bazie białego cementu.
Do barwienia ciągłego wymagane jest 0,5-1 kg (na 50 kg masy roboczej). Zalecane proporcje w częściach:
- cement - 1;
- piasek - 2,5;
- żwir - 4;
- woda - 0,25;
- pigment w proszku - 2.
Barwnik jest również stosowany jako roztwór ze składnikiem adhezyjnym i utrwalaczem. Farbę kwasową do betonu przygotowuje się przez zmieszanie gotowej suchej mieszanki z płynną. Nakładanie odbywa się na czystym podłożu za pomocą pędzla, pędzla lub natrysku. Po 6 godzinach należy zmyć suchy osad (środowisko kwaśne), który nie został wchłonięty przez strukturę. Ponadto całkowite wyschnięcie powierzchni zajmuje 24 godziny. Zużycie do barwienia - 250-350 gramów roztworu na metr kwadratowy.
Przydatne wideo
Prosty
To uniwersalna kompozycja pigmentująca, która trafia do sprzedaży w formie pudru. Tutaj farbę ugniata się na bazie specjalnego rozpuszczalnika lub wody. W przeciwieństwie do kwasowego odpowiednika, zastosowanie ogranicza się do wnętrza i tylko do barwienia. Jest to uzasadnione słabą aktywnością chemiczną i odpornością na promieniowanie ultrafioletowe. Roztwór roboczy nakłada się wałkiem lub gąbką, aby dobrze nasączyć podłoże.
Minerał
Suchy toner jest gotowy do użycia. Nakłada się go poprzez wcieranie w stwardniały beton lub dodawany do zaprawy na etapie jej mieszania. W pierwszym przypadku używa się kielni lub szpatułki. Drugi sposób aplikacji polega na przestrzeganiu instrukcji producenta.
Technologia aplikacji
Istnieją tylko dwie metody barwienia betonu: wprowadzenie kompozycji pigmentowej do roztworu na etapie mieszania i nadanie koloru twardniejącemu lub już wykończonemu sztucznemu kamieniowi. Pierwsza opcja to inaczej produkcja kolorowego kompozytu. Minusem jest stosunkowo wysoki koszt końcowy pigmentów. Chociaż częściej zawartość barwnika dla betonu w roztworze jest ograniczona do 2-5 lub 8% (odpowiednio dla produktów o wysokiej i niższej sile barwiącej).
Drugi polega na wcieraniu lub nakładaniu materiału barwiącego, który wchodzi w interakcję z powierzchnią lub wnika w monolit na płytką głębokość. Tutaj warto od razu podkreślić istotną wadę - górne warstwy betonu są z czasem wymazane i zniszczone. Z tego powodu szary kompozyt zaczyna się przebijać.
Wykończenie powierzchni
Główną cechą tej techniki jest impregnacja konstrukcji betonowej. Dla porównania drewno lub metal pokrywa się farbą. Dlatego kompozycje muszą koniecznie mieć zdolność głębokiej penetracji. Warunki pracy - wilgotność względna 55-75%, temperatura od +10 stopni Celsjusza.
stałe zabarwienie
Na oryginalnym opakowaniu producent wskazuje recepturę i wynikowy kolor. Najbardziej jakościowy kolor cementu ujawnia się po dokładnym wymieszaniu roztworów. Dodatkowo kompozycja ma działanie ochronne monolitu przed zmianami pogody i naprężeniami mechanicznymi (np. w strefie dla pieszych).
Testowanie składu
Niektóre kolory płyt chodnikowych i betonu mają ograniczoną gamę kolorów, inne zachowują się inaczej z takim czy innym cementem. To główny powód, aby najpierw przetestować wybrany produkt i znaleźć odpowiednie proporcje, aby uzyskać pożądany efekt.
Należy zauważyć, że przy przedawkowaniu kompozycji barwiącej istnieje ryzyko pęknięcia monolitu. Może to być szczególnie prawdziwe w przypadku stosowania proszków uniwersalnych. Podczas wysychania mogą pochłaniać wilgoć, co zakłóca proces prawidłowego wysychania roztworu betonowego. Rozwiązaniem problemu może być dodanie plastyfikatorów.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Gotowe masy barwiące do betonu mogą być wykonane w postaci proszku lub dyspersji.
Główną klasyfikację przeprowadza się według składu i metody aplikacji.
Z natury rozróżnia się kolory mineralne, metaliczne, syntetyczne i kwasowe.
Barwienie odbywa się poprzez impregnację powierzchni monolitu lub dodanie pigmentów do zaprawy cementowej na etapie jej mieszania.
Możesz sam zrobić barwnik z poszczególnych składników.
Przed wykonaniem planowanej pracy zaleca się przetestowanie wybranej kolorystyki w celu zidentyfikowania negatywnych konsekwencji i ustalenia proporcji do uzyskania pożądanego rezultatu.
Lepiej pracować z betonem na białym cemencie.
