Główne odmiany fabrycznych mieszanek tynków i przepisy na domowe analogi
Do wyrównania konstrukcji pionowych stosuje się materiały budowlane o różnych właściwościach i wydajności. Zastanów się, jaka jest mieszanka do tynku ściennego. Zapoznajmy się z głównymi odmianami prostowników, w zależności od podstawowych komponentów. Przeczytaj do końca, a dowiesz się o zaleceniu samodzielnego przygotowania analogów z uwzględnieniem sposobu wykorzystania roztworów.
Ogólny opis materiału
Do uprawy ścian stosuje się dwie grupy materiałów budowlanych: tynk i kit. Różnią się między sobą głównie frakcją wypełniacza. W szorstkim roztworze jest to piasek kwarcowy, który został oczyszczony jedynie z naturalnych zanieczyszczeń. Drugi rodzaj mieszanek służy do wygładzania powierzchni, ponieważ tutaj składnik mineralny zostaje doprowadzony do stanu zapylenia.
W przypadku szorstkiego lub szorstkiego wyrównywania ścian tynk jest reprezentowany przez suche mieszanki. Podstawowymi składnikami kompozycji są jedno lub dwa spoiwa i wypełniacz. W większości przypadków są to składniki mineralne, rzadziej mieszanki uzupełniane są spoiwami polimerowymi. Rodzaj tego ostatniego jest uważany za jedno z decydujących kryteriów wyboru materiału.
Odmiany mieszanek fabrycznych
Gotowe mieszanki rozcieńcza się przed użyciem w czystej wodzie do uzyskania roztworu o średniej konsystencji. Zakres zastosowania może być ograniczony zakresem temperatur pracy i wilgotności względnej. Różnice dotyczą również wytrzymałości mechanicznej, granicznych wartości grubości powłoki jednowarstwowej. Również w składzie znajdują się pewne dodatki funkcjonalne, które wpływają na poprawę dowolnych właściwości technicznych. Mogą to być właściwości termoizolacyjne lub dźwiękoszczelne, odporność na mróz, obciążenie lub inne warunki pracy.
Cement
Najczęściej stosowana mieszanka tynków ściennych przeznaczona jest do prac wewnątrz i na zewnątrz budynku. W domu alternatywny materiał fabryczny miesza się z cementu (M400) i piasku w proporcjach od 1 do 2,5-6. Tabela zawiera krótki opis rozwiązań w zależności od przepisu:
| Marka | Proporcje | Opis |
| M50 | 1 do 6,3 | Roztwór miesza się stosunkowo płynnie. Służy do fugowania szorstkiego tynku. |
| M100 | 1 do 5 | Do wyrównania ścian wewnątrz budynku stosuje się kompozycję o konsystencji średniej gęstości. |
| M150 | 1 do 3 | Sprawny materiał powinien mieć średnią lub dużą gęstość. Służy do prac wewnątrz i na zewnątrz domu do zgrubnego i wstępnego wyrównania podłoża. |
Generalnie zaprawa cementowa charakteryzuje się niską plastycznością i kruchością. Wpływa to negatywnie na łatwość aplikacji, czystość posadzki przy ścianie roboczej. Ale problem rozwiązują dodatki plastyfikujące, które poprawiają lepkość.
Składnik wiążący nadaje mieszance odporność na wilgoć, a w połączeniu z wypełniaczem mineralnym kompozycja po wyschnięciu staje się bardzo wytrzymała. Po nałożeniu w jednej warstwie bez siatki lub włókna wzmacniającego, powłoka ma grubość od 5 do 40 mm. Do tynkowania ścian stosuje się mieszankę cementową w celu przygotowania ich do prac licowych lub późniejszego szpachlowania.
Gips
Gips ze swej natury ma wysoką nasiąkliwość. Dlatego zakres mieszanki tynków ogranicza się do suchych pomieszczeń. Ponadto składnik wiążący charakteryzuje się niestabilnością na korozję. Z tego powodu zaleca się zdemontowanie odsłoniętych wcześniej metalowych lamp ostrzegawczych. Warunkową wadę można również uznać za szybkie utwardzanie. Zjawisko to jest jednak kompensowane niskim skurczem, małym prawdopodobieństwem powstania ugięcia pod ciężarem własnego ciężaru.
Zalety i niski koszt uzasadniają duże zapotrzebowanie na mieszanki gipsowe. Za pomocą plastikowego rozwiązania, przy odpowiednim podejściu, możesz doprowadzić powierzchnię do stanu gładkiego. Ponadto kompozycja jest często używana do tworzenia dekoracyjnej tekstury, która jest następnie natychmiast malowana. Przy aplikacji jednowarstwowej bez dodatkowego wzmocnienia wartość graniczna grubości niwelatora sięga 10 cm, a na wierzchu powłoki dozwolona jest praca licowa, wykończona zarówno szpachlówką, jak i bez niej.
Limonka
Mieszanki budowlane do tynkowania ścian mogą być z jednym spoiwem lub w połączeniu z gipsem lub cementem, gliną. Pierwsza opcja ma zastosowanie tylko w suchych pomieszczeniach. Limonka charakteryzuje się niską odpornością na wilgoć. Składnik cementowy pozwala rozwiązać jednocześnie trzy problemy: zmniejszyć zdolność wchłaniania wody, poprawić właściwości wytrzymałościowe i zwiększyć właściwości adhezyjne. Spoiwo gipsowe, oprócz wpływania na dwie ostatnie właściwości, przyczynia się do szybkiego twardnienia długo schnącego wapna. Glina pozytywnie wpływa na przewodność cieplną kompozycji, nadając jej zdolność pochłaniania zapachów.
Z tej grupy materiały wyróżniają się właściwościami antyseptycznymi, niską wagą i plastycznością. Grubość dopuszczalnej warstwy zależy od właściwości składników spoiwa. W przypadku samodzielnego przygotowania mieszanki wapno palone należy podawać w wodzie przez dwa tygodnie. Warto zauważyć, że podczas reakcji chemicznej przedmiot będzie się nagrzewał i zwiększał swoją objętość.
Przed wyrobieniem roztworu ciasto wapienne należy przesiać przez sito. Do jednej części spoiwa dodaje się 2-5 porcji piasku (zwykle 1 do 4). Do natrysku podkładowego lub podstawowego wyrównywania obciążonych ścian zaleca się stosowanie kompozycji z cementem. Dla niego wapno, piasek i drugie spoiwo miesza się w stosunku 1/10/5. W przypadku gipsu proporcje wynoszą od 1 do 3, a gliny od 1 do 1. Ta ostatnia jest wstępnie nasączona wodą do pęcznienia przez 5 godzin.
Glina
Gotowa zaprawa do tynkowania ścian z zawartością gliny ma dobrą plastyczność. Materiał jest przyjazny dla środowiska, ma niską przewodność cieplną, zdolność do pochłaniania zapachów i szkodliwych substancji z powietrza. Powłoka o grubości 5-7 cm może zachować swój kształt przy stałym lub przerywanym ogrzewaniu.
Jednak krótkotrwała kompozycja dobrze wchłania wilgoć i długo śpi. Do pracy z takim tynkiem wymagana jest umiejętność. Dotyczy to zarówno aplikacji, jak i przygotowania roztworu. Tutaj konieczne jest oczyszczenie z naturalnych zanieczyszczeń, podczas namaczania roztwór należy okresowo mieszać. Aby uzyskać jednorodną masę, przedmiot obrabiany jest przesiewany lub przecierany przez sito. Do kremowego ciasta dodaje się piasek zgodnie z proporcją części objętościowych 1 do 3. Jeśli roztwór zaczął krzepnąć w wiadrze, wystarczy dodać trochę wody i ponownie wymieszać masę. Jakość tynku nie ulegnie pogorszeniu.
Praktykuje się stosowanie mieszanek na bazie samej gliny oraz w połączeniu z cementem, wapnem gaszonym lub gipsem. Pierwszy zwiększa wskaźniki wytrzymałości, dodaje do oryginalnej receptury 0,2 części. Ta kompozycja polecana jest do tynkowania ścian drewnianych. Limonka dodaje plastyczności, porcja - 0,5. Aby wykończenie twardniało szybciej, należy to zrobić masą gliniasto-gipsową. Drugi składnik to 0,25 części, piasek może mieć 2-4 porcje.
Polimer
W przeciwieństwie do wyżej wymienionych suchych mieszanek do tynków, tutaj podstawą do produkcji materiału jest wodna dyspersja określonej żywicy, spoiwa polimerowe w postaci proszku. Kompozycja zawiera również kilka dodatków funkcjonalnych, które są ściśle dozowane. Dlatego samodzielna produkcja rozwiązania jest niedozwolona.
Tabela zawiera ogólny opis najczęściej stosowanych rodzajów kompozycji polimerowych według składników spoiwa.
| Rodzaj tynku | ogólny opis |
| Akryl | Tynk paroprzepuszczalny i odporny na wilgoć posiada wysoką przyczepność do podłoża mineralnego. Jeśli kompozycja zawiera dodatki mrozoodporne, dozwolone jest stosowanie jej na zewnątrz budynku. Dzięki plastyczności suchy osad nie pęka pod wpływem wibracji i lekkiego skurczu domu. Nie zaleca się nakładania na ściany chłonące wilgoć, narażone na działanie ciepła, w warunkach stałego zapylenia. |
| Silikon | Materiał charakteryzuje się dużą elastycznością, co pozwala na zastosowanie ich do wykańczania w rejonach o aktywności sejsmicznej. Powłoka dobrze radzi sobie również ze zjawiskami atmosferycznymi, ma właściwości hydroizolacyjne i dobrą paroprzepuszczalność, wysokiej jakości przyczepność do większości podłoży. Jedynym minusem jest koszt. |
| krzemian | Podstawowym składnikiem jest płynne szkło. Powłoka charakteryzuje się wysoką odpornością na zużycie i naprężenia mechaniczne. Zakres rozciąga się na ściany zewnętrzne. Oprócz ochrony domu przed zjawiskami naturalnymi, za pomocą takiej kompozycji wykonuje się dodatkową izolację i izolację akustyczną. Ale wykończenie nie trwa długo, wypala się, ma niską ciągliwość. |
| Siloksan | Tutaj do głównego składnika często dodaje się żywicę akrylową. Odporność na wilgoć jest typowa dla wykończenia, ale do pracy na zewnątrz lepiej wybrać analog silikonowy. Istnieje możliwość zniszczenia z powodu promieniowania ultrafioletowego. |
| Cement polimerowy | Zawartość włókien polimerowych sięga 30%. Kompozycja jest plastyczna, wykazuje odporność na ścieranie, pękanie, nagrzewanie. Posiada wysoką wytrzymałość na zginanie i rozciąganie. Dopuszcza się nałożenie cienkiej warstwy w celu przywrócenia ścian lub wykańczania wyrównania. |
Odrębnym rodzajem kompozycji polimerowych jest tynk dekoracyjny. Tutaj do kompozycji dodawane są pigmenty barwiące, mączka kamienna lub pokruszone minerały. Głębokość tekstury powłoki zależy od frakcji składnika mineralnego. Z reguły podstawowym spoiwem jest żywica akrylowa. Wykończenie jest dozwolone w przypadku wielokrotnego barwienia.
Przydatne wideo
Przydatne wideo
Przydatne wideo
Podsumowanie
Tynk to materiał budowlany do wyrównywania ścian, który zawiera wypełniacz mineralny o różnych frakcjach.
Jako składnik wiążący może występować jeden lub dwa składniki o charakterze mineralnym lub polimerycznym.
Większość suchych mieszanek można wytwarzać niezależnie, różnią się one nieznacznie właściwościami technicznymi ze względu na różne receptury i brak dodatków modyfikujących.
Kompozycje polimerowe trafiają do sprzedaży w postaci gotowych roztworów lub suchych mieszanek (ze spoiwem cementowym).
W zależności od składu określa się obszar nałożenia tynku, dopuszczalną grubość powłoki oraz sposób operowania tynkiem.
Tynk może być stosowany do wyrównywania zgrubnego, jako podkład pod okładziny lub inne wykończenia, z kitem lub bez, do wykańczania ścian i elewacji.
