Zużycie i zakres mieszanki cementowo-piaskowej w zależności od składu
Spoiwo cementowe to podstawowy składnik do produkcji wielu różnych zapraw. Zastanów się, jaka może być fabryczna mieszanka piasku i cementu, w zależności od proporcji składników i dodatków funkcjonalnych. Zapoznajmy się ze znakami, które są brane pod uwagę przy klasyfikacji materiałów. Przeczytaj do końca, a dowiesz się o przybliżonym zużyciu DSP, biorąc pod uwagę sposób jego wykorzystania w budownictwie.
ogólny opis
DSP to jeden z najbardziej poszukiwanych materiałów w budownictwie. Fabrycznie przygotowaną suchą mieszankę należy rozpuścić w wodzie bez dodatku plastyfikatorów, ponieważ są one już obecne w kompozycji. Przed użyciem wystarczy rozcieńczyć masę wodą w ilości zalecanej przez producenta.
Skład DSP, niezależnie od celu, obejmuje dwa obowiązkowe składniki. Jest to z reguły czyszczone i myte, piasek rzeczny, cement tej lub innej marki. Kryteriami determinującymi zakres danej mieszaniny są proporcjonalny stosunek wypełniacza mineralnego do spoiwa, rodzaj drugiego składnika i substancji dodatkowych.
Plastyfikatory i inne dodatki w składzie mieszanki cementowo-piaskowej przyczyniają się do poprawy szeregu wskaźników technicznych. Mogą to być:
- przyczepność do podstawy roboczej;
- wchłanianie wilgoci i odporność na mróz;
- odporność mechaniczna na naprężenia i ścieranie.
Mogą być również obecne dodatki, które mają pozytywny wpływ na urabialność. Oznacza to, że roztwór roboczy staje się mniej kruchy i plastyczny. Aktywatory mogą być również obecne w celu przyspieszenia procesu krzepnięcia masy. Te i inne dodatki są w rzeczywistości jednym ze znaków klasyfikacji mieszanin zgodnie z ich przeznaczeniem.
Specyfikacje
Dzięki zawartości spoiwa cementowego zaprawa wysycha i nabiera wytrzymałości projektowej w ciągu 28 dni. W takim przypadku stripping można przeprowadzić po 2 tygodniach. Istnieją opcje spoiw, które twardnieją szybciej, ale nie są one używane w produkcji fabrycznych procesorów DSP.
Po miesiącu próbka laboratoryjna jest w stanie wytrzymać obciążenie ściskające przekraczające 10 kg/cm2. Biorąc pod uwagę bardziej szczegółowy wskaźnik, mieszaninom przypisywany jest identyfikator mocy:
- M10-M25 - kompozycja zawiera glinę;
- M50-M100 - część cementu zastępuje się wapnem (istotne przy tynkowaniu);
- M150-M200 - mieszanki uniwersalne;
- M300 - dolna granica w stosunku do betonu piaskowego o zwiększonej wytrzymałości.
W zależności od konkretnego składu i proporcji komponentów DSP rozróżnia się dwa rodzaje materiałów: lekki i ciężki. W takim przypadku brane są pod uwagę wskaźniki gęstości. Delimitacja to wartość 1500 kg/m3.
Aplikacja
Zastanówmy się bardziej szczegółowo, czym jest DSP w budowie. Najczęstszym kierunkiem jest tworzenie struktur monolitycznych. Mogą to być zarówno fundamenty, jak i oddzielne stropy, ściany, elementy architektoniczne z betonu zbrojonego. Drugą opcją jest wypełnienie jastrychu. Mogą tu również istnieć różne rozwiązania:
- podłoga na ziemi lub na szorstkiej podstawie;
- strefa dla pieszych, strefa niewidomych, ścieżka rowerowa lub parking;
- wstępny projekt budowy basenu lub innego zbiornika wodnego.
Ponadto wiadomo, że DSP można stosować w budownictwie w celu wytwarzania pojedynczych wyrobów blokowych. Często rzemieślnicy wolą samodzielnie wytwarzać płyty chodnikowe lub półfabrykaty murowane do budowy konstrukcji ściennych. Tutaj dodatkowo stosuje się formy silikonowe, jeden lub drugi szalunek i różne urządzenia do zagęszczania roztworu.
Są jeszcze dwa kierunki. Mieszanki cementowo-piaskowe są podstawą do przygotowania zaprawy murarskiej lub tynkarskiej. Rzadziej materiał jest używany do prac hydroizolacyjnych i naprawczych.
Odmiany i proporcje
Proporcje cementu i piasku w DSP obserwuje się częściej na podstawie stosunku 1 do 3. Jest to tradycyjne rozwiązanie do przygotowania większości zapraw. Z reguły służą do wylewania fundamentu lub wyrównywania jastrychu podłogowego. Na przykład w przypadku tych ostatnich odpowiednie są mieszanki marek M150 i M200. Tutaj metr sześcienny kompozycji może zawierać 465 kg piasku i 490 kg cementu portlandzkiego M400 (PC 32,5) lub 410 kg M500 (PC 42,5).
Do budowy ścian i ścianek działowych, prac murarskich, tynkowania stosuje się rozwiązanie o mniejszej zawartości spoiwa. Tutaj proporcje wypełniacza i cementu w mieszance cementowo-piaskowej wyglądają jak 1 do 4. Jeśli używany jest cement portlandzki gatunek M500 (PC 42,5), to stosunek zmienia się do 1 do 5. Natomiast dla konstrukcji wsporczych wersja tradycyjna jest nadal wymagane.
Inne rozwiązanie stosuje się w przypadku przygotowania tynku w celu wyrównania ścian w suchych pomieszczeniach. Tutaj proporcje podstawowych składników w mieszance piaskowo-cementowej mogą wyglądać tak:
- 1 do 5 przy użyciu cementu portlandzkiego M400 (PC 32.5);
- 1 do 6 w przypadku spoiwa marki M500 (PC 42.5);
- dopuszcza się zastąpienie cementu wapnem z udziałem do 50% (zachowana część objętościowa dwuskładnikowego spoiwa w masie całkowitej).
Tabela zawiera bardziej szczegółowe informacje o proporcjach cementu i piasku, które będą potrzebne do przygotowania mieszanki określonej marki.
| Marka rozwiązania (M) | Gatunek cementu portlandzkiego (M/PC) | Proporcje (cement/suchy piasek) |
| 25 | 300 (22,5) | 1:9,5 |
| pięćdziesiąt | 300 (22,5) | 1:5,8 |
| 400 (32,5) | 1:7,4 | |
| 75 | 300 (22,5) | 1:4.2 |
| 400 (32,5) | 1:5,4 | |
| 500 (42,5) | 1:6,7 | |
| 100 | 300 (22,5) | 1:3,4 |
| 400 (32,5) | 1:4,3 | |
| 500 (42,5) | 1:5,3 | |
| 150 | 300 (22,5) | 1:2,6 |
| 400 (32,5) | 1:3,25 | |
| 500 (42,5) | 1:3,9 |
Częściej w sektorze prywatnym używana jest marka cementu portlandzkiego M400 (PC 32.5). Dlatego w tabeli przedstawiono proporcje składników gatunków DSP M150-M300, które zawierają właśnie to spoiwo.
| Marka TsPS (M) | Zanurzenie stożka (cm) | Proporcje (cement/piasek) | Cel rozwiązania |
| 200 | 4-5 | 1:2,8 | Tynkowanie ścian |
| 300 | 1:2.4 | ||
| 150 | 5-6 | 1:3 | Szorstkie wyrównanie ścian, wypełnienie szwów |
| 300 | 1:2.2 | ||
| 150 | 5-6 | 1:3 | Jastrych wyrównujący podłogę |
| 200 | 4-5 | 1:2,8 |
Należy zauważyć, że nie wszystkie mieszanki cementu z piaskiem można uzupełnić różnego rodzaju zanieczyszczeniami. Na przykład wyjątek dla substancji organicznych stanowią związki o wytrzymałości klasy M100 i M150. Dozowanie poszczególnych dodatków reguluje producent. Jeśli naruszysz przepis, wpłynie to negatywnie na ogólną jakość utwardzonego roztworu.
Konsumpcja
Liczba worków DSP jest określana w zależności od rozwiązywanego zadania. Może to być murowanie, zgrubne wyrównywanie ścian lub budowanie fundamentów. Należy również wziąć pod uwagę objętość wody dla konkretnego roztworu i grubość utworzonej warstwy. Na opakowaniu producent zawsze podaje średnie zużycie, biorąc pod uwagę powłokę 10 mm.
Z reguły w praktyce wychodzą następujące wskaźniki zużycia (dla warstwy 1 cm):
- do 8 kg / m2 - prace murarskie i okładzinowe;
- do 16 kg / m2 - tynkowanie i wylewanie jastrychu;
- do 20 kg / m2 - mieszanki o wysokiej wytrzymałości do budowy fundamentu.
Często przy sporządzaniu kosztorysu projektowego ilość mieszanek podaje się w metrach sześciennych. Tak więc do posadowienia instalacji centralnego ogrzewania potrzebne będzie około 2200 kg / metr sześcienny, na jastrych około 1800 kg / metr sześcienny. Do tynkowania z reguły stosuje się lekkie wersje mieszanek zawierających wapno. Ich zużycie to 1200-1600 kg/m3.
Przydatne wideo
Przydatne wideo
Podsumowanie
DSP to mieszanka fabryczna, której podstawowymi składnikami są oczyszczony piasek i cement tej lub innej marki.
Skład gotowej mieszanki może zawierać wapno, glinę, plastyfikatory i inne dodatki funkcjonalne.
W zależności od wytrzymałości mechanicznej próbki laboratoryjnej (w kg / cm2) skład odnosi się do dowolnej marki (jeśli wytrzymałość wynosi 100 kg / cm2, to mieszanina to M100).
Zakres DSP w budownictwie obejmuje szeroki zakres: wylewanie fundamentów i wylewek, produkcja wyrobów bloczkowych i żelbetowych, tynkowanie ścian, prace licowe i murarskie, hydroizolacje i naprawy powierzchni.
Przeznaczenie mieszanki zależy od proporcji składników bazowych i zastosowanych dodatków.
Zużycie materiału zależy od sposobu aplikacji kompozycji, objętości wody w danym roztworze.
