Właściwości techniczne kotew chemicznych do betonu i porowatych podłoży mineralnych
Na etapie projektowania krytycznych obiektów i obciążonych konstrukcji ważne jest prawidłowe określenie łączników spełniających wymagania. Zastanów się, czym jest kotwica chemiczna, dlaczego jest uważana za najlepsze rozwiązanie na tle metalowych odpowiedników. Zapoznajmy się z cechami różnych modyfikacji, które można znaleźć na nowoczesnych parkietach handlowych. Przeczytaj do końca, a poznasz główne zasady używania kołków płynnych, zalecenia dotyczące wyboru odpowiednich produktów.
Charakterystyka grupy elementów złącznych
Do mocowania różnego rodzaju elementów w odpowiedzialnym budownictwie, mocowania ciężkich przedmiotów i innych prac o podobnym charakterze nie wszystkie urządzenia nadają się do wykorzystania. Jest to uzasadnione różnym obciążeniem, jakie może być wywierane na łączniki w określonych warunkach pracy. Rozważ taką próbkę jako kotwicę chemiczną do betonu: co to jest, co to jest, co jest lepsze na tle bardziej znanych metalowych śrub kotwiących.
Informacje ogólne
Kotwy w konstrukcji oznaczają gniazdo na śruby, wkręty i wkręty samogwintujące. Dostępne są gotowe „czapki” z nałożoną nicią, fakturą, szczelinami, antenami. Wykonane są z różnego rodzaju stopów tworzyw sztucznych i metali. Takie produkty należą do grupy elementów złącznych typu mechanicznego.
Kotwa w płynie pojawia się również na parkietach handlowych w różnych wzorach. Wszystkie podgatunki mają trzy wspólne cechy:
- stan początkowy jest płynny;
- produkt finalny po kontakcie z powietrzem jest stałą masą o dużej wytrzymałości i sztywności;
- forma działania - gniazdo na metalowe elementy złączne z gwintem zewnętrznym, na którym dozwolone jest wysokie obciążenie mechaniczne separacji (wskaźniki wytrzymałości są wyższe niż prawie każdy analog metalowy).
Pod względem składu kołek chemiczny jest reprezentowany przez dwuskładnikową masę o właściwościach adhezyjnych. Podstawowymi składnikami są tutaj żywice syntetyczne (pochodne akrylu, poliuretanu, poliestru). Dokładna receptura jest utrzymywana w tajemnicy przez każdego producenta, ale znane są najczęściej stosowane dodatki funkcjonalne:
- kwarc mielony – odpowiedzialny za sztywność i twardość zamrożonej masy;
- cement - zapewnia wytrzymałość mechaniczną i wysoką przyczepność kompozycji do różnego rodzaju podłoży roboczych (często z grupy mineralnej);
- utwardzacz - niezbędny do przyspieszenia procesu krzepnięcia ciekłej mieszaniny.
Zasada działania chimankera przejawia się w trzech punktach. Najpierw masa robocza jest rozprowadzana na przygotowanym otworze (otworze), wypełnia mikropęknięcia i pory. Następnie następuje proces wnikania w powierzchnię roboczą. Ostatecznie płyn krzepnie zachowując pożądany kształt ze wszystkimi gałęziami z głównej części siedziska. Wynik ten jest szczególnie istotny podczas prac instalacyjnych z luźnymi, porowatymi i pustymi podstawami. Dopuszczalne jest również stosowanie kompozycji jako kleju do kotew w betonie.
Odmiany urządzeń
Wspominając o dwuskładnikowej podstawie łącznika, warto zauważyć, że jest to stan mieszanki roboczej. W rzeczywistości chimankery pojawiają się na rynku w postaci oddzielnych preparatów, które miesza się przed użyciem za pomocą specjalnych urządzeń. Koncentrując się więc na formie produkcji, można wyróżnić trzy odmiany:
- Ampułka . Tutaj odmierzona ilość masy klejącej i utwardzającej umieszczana jest w szczelnej kapsułce wykonanej z cienkiego szkła z przegrodą wewnątrz. Próbki wykonuje się zgodnie z określoną średnicą zastosowanych śrub. W ten sposób praca jest wykonywana starannie, z dużą precyzją. Pod względem użytkowania można wyróżnić tylko wady: płyn wypływa z pionowych otworów przed stwardnieniem, materiał nie nadaje się do pracy z porowatym podłożem.
- Dwa wkłady . Tutaj dwa oddzielne pojemniki z różnymi objętościami kleju i utwardzacza są połączone z jednym wylotem. Do wyciskania kompozycji używa się specjalnego pistoletu z dwoma elementami tłoka. Mieszanie mieszanin odbywa się w dyszy. To jest nakrętka miksera z wbudowaną spiralą.
- Tuba . Jest to odpowiednik typu wkładu, tylko w zamkniętym cylindrze mieszaniny są oddzielone wbudowaną przegrodą. Jedną z zalet jest to, że do wyciskania masy roboczej można użyć konwencjonalnego uszczelniacza i pistoletu do gwoździ w płynie. Reszta urządzenia jest podobna: pojedynczy wylot i wylewka mieszająca.
Opcje wytłaczane są inaczej nazywane wtryskiem. Różnią się nie tylko wykonaniem i zastosowaniem, ale także przeznaczeniem. Istnieją materiały do wklejania metalowych przedmiotów w podstawę oraz typ uniwersalny. Pierwszy w składzie z reguły zawiera inhibitory, dodatki antykorozyjne, odtleniacze. Mają też gęstszą konsystencję. Te ostatnie są wygodniejsze w użyciu w przypadku otworów rozszerzających się do wewnątrz.
Powszechną wadą kołków do wstrzykiwania cieczy jest brak kontroli nad wypełnieniem otworu. Zwłaszcza jeśli chodzi o puste lub porowate podłoża – tutaj ze względu na nacisk wywierany na kompozycję często dochodzi do przedwczesnego wycieku masy. Rozwiązaniem może być wstępne zanurzenie w siedzisku specjalnej siateczkowej tulei. Pozwalają na bardziej równomierne rozprowadzenie płynu we wszystkich kierunkach.
Zasady prac instalacyjnych
Zastanów się, jak użyć kotwicy chemicznej. Tutaj ważne jest nie tylko przestrzeganie instrukcji używania kołków, ale także odpowiednie przygotowanie miejsca pracy. Tak więc impreza dotycząca rozmieszczenia otworów wiertniczych odbywa się z uwzględnieniem dokładności i odpowiedzialności prac instalacyjnych. W każdym razie z gniazda przewierconego perforatorem należy w jak największym stopniu pozbyć się gruzu i kurzu. Łatwiej jest wykonać zadanie poprzez wstępne czyszczenie metalową szczotką, a następnie przedmuchanie. Następnie pory zostaną uwolnione, aby utworzyć bardziej niezawodną przyczepność chimankera do podstawy.
Inną opcją czyszczenia odwiertów jest mycie. Ta metoda jest odpowiednia do pracy z bazą o zamkniętej strukturze komórkowej. Tutaj używana jest nie tylko woda, ale specjalne roztwory zawierające substancje powierzchniowo czynne (surfaktanty). Zasada jest taka: kompozycja tworzy dużą ilość piany, z której następnie usuwany jest brud i kurz. Odbywa się to przez dmuchanie.
Jeśli praca jest wykonywana na obiekcie o zwiększonej odpowiedzialności, mocowanie odbywa się na elementach nośnych, a ponadto mistrzowie zalecają użycie specjalnego przewodnika podczas wiercenia. Jest to mały cylinder, który jest przymocowany ściśle prostopadle do platformy nośnej. Aby uformować otwory w kształcie stożka, potrzebujesz wahadłowego przyrządu lub specjalnego wiertła. Tak więc średnica wlotu pozostanie w danym kształcie i średnicy.
Zaraz po oczyszczeniu przygotowanego otworu można przystąpić do pracy z betonowym chimankerem. Jeśli jest to kapsułka, to po jej zanurzeniu wkręca się kołek. Jeśli podłoże jest porowate lub ma puste przestrzenie, najpierw wkłada się tuleję siatkową, następnie łączniki, a na końcu masę iniekcyjną. Do poruszania się względem objętościowej części produkowanej masy można użyć pistoletu z dozownikiem.
Metalowy łącznik w otworze musi pozostać nieruchomy, aż kołek płynny całkowicie stwardnieje. Tutaj możesz dodatkowo użyć przewodnika lub stworzyć żądane warunki temperaturowe. Po całkowitym wyschnięciu kołka możesz zacząć używać kotew. Warto zauważyć, że po raz pierwszy zaleca się wieszanie jak najbliżej podstawy, aby wykluczyć deformację mocowania.
Przydatne wideo
Rekomendacje ekspertów
Wiedza o tym, jak używać kotwicy chemicznej, nie wystarczy, aby uzyskać trwały efekt. Ważne jest również dobranie odpowiedniej próbki do rozwiązania konkretnego problemu. W rzeczywistości wszystkie niezbędne informacje znajdują się na opakowaniu lub wkładce:
- rodzaj i charakter bazy roboczej;
- rodzaj elementów złącznych (rodzaj, rozmiar standardowy);
- warunki klimatyczne stosowania i eksploatacji (temperatura, wilgotność);
- wartości dopuszczalnego obciążenia mechanicznego;
- sposób mocowania sprzętu.
Często, w zależności od warunków otoczenia i terminu budowy, należy zwrócić uwagę na czas twardnienia kotwy chemicznej do betonu. Może to być 25-40 minut lub 6 godzin. Jeśli reżim temperaturowy nie przekracza +5 stopni Celsjusza, większość mieszanin charakteryzuje się brakiem procesu polimeryzacji (możliwe jest bardzo powolne utwardzanie). Istnieją związki, które są dopuszczalne do stosowania w wilgotnym środowisku lub pod wpływem chemikaliów.
Podsumowanie
Kotwa chemiczna to początkowo płynna dwuskładnikowa kompozycja, która po utwardzeniu służy jako niezawodny kołek do betonu i innych podłoży mineralnych.
Pod względem wytrzymałości i praktyczności chimankery są uważane za najlepsze na tle metalowych odpowiedników ze względu na wnikanie w ściany otworu, wysoką przyczepność do większości materiałów, twardość i sztywność po wyschnięciu.
Dyble płynne produkowane są na bazie żywic syntetycznych z dodatkiem mielonego kwarcu, cementu oraz dodatków funkcjonalnych.
Na parkietach produkty prezentowane są w postaci bazy i utwardzacza w trzech wersjach: kapsułki, wkłady z dwiema lub jedną tubą.
Przed użyciem masy roboczej ważne jest odpowiednie przygotowanie otworu – całkowite oczyszczenie go z kurzu i brudu.
Montaż jest gotowy do pracy dopiero po całkowitym utwardzeniu składu chemicznego.
