Wypełnianie podłogi betonem w prywatnym domu: technologia pracy, projektowanie tortu
Po wzniesieniu konstrukcji nośnych prywatnego domu rozpoczyna się etap prac wykończeniowych. Aby uzyskać wysokiej jakości układanie wykończeniowych wykładzin podłogowych, najpierw wykonuje się szorstką podstawę. Najczęstszym i najłatwiejszym sposobem jego wykonania jest wypełnienie posadzki zaprawą betonową. Rozważ zalety i wady metody, technologii wykonywania pracy, w tym cechy przygotowania mieszanki, przygotowania do betonowania, hydroizolacji, wyboru grzejnika, zbrojenia.
Zalety i wady posadzki betonowej
Podczas budowy, a nawet podczas prac remontowych w prywatnym domu, podłogę wylewa się betonem w każdym pomieszczeniu. Ten sposób układania szorstkiej podstawy stosuje się w salonach, kuchni, piwnicy, łazience, kotłowni, toalecie, garażu i tak dalej. Jego zalety to:
- umiejętność stworzenia trwałej i niezawodnej podstawy dla powłoki wykończeniowej;
- prostota urządzenia;
- dostępność materiałów do prac instalacyjnych;
- równość utwardzonej powierzchni;
- wysoki poziom wytrzymałości zgodny z technologią.
Wadą wylewania podłogi jest niska izolacyjność cieplna i akustyczna. Jednak ta wada jest eliminowana poprzez ułożenie izolacji pod warstwą betonu. Grubość izolatora cieplnego i akustycznego dobiera się w zależności od umiejscowienia urządzenia do jastrychu.
Technologia posadzek betonowych
Wylewanie betonu odbywa się zawsze po starannym przygotowaniu, co pozwala specjalistom na szybkie wykonanie nawet dużej ilości prac. Jakość utworzonego jastrychu zależy od użytego betonu. Dlatego doświadczeni rzemieślnicy przygotowują go samodzielnie lub używają mieszanki fabrycznej.
Ważny! Na jakość i wytrzymałość powstałego podłoża betonowego wpływa dokładność przestrzegania proporcji składników użytych do przygotowania roztworu.
Wykonanie jastrychu w budynku mieszkalnym z mieszanki wysokiej klasy jest niepraktyczne. Do tego wystarczy użyć betonu gatunku M200. Rzeczywiście, w prywatnym domu obciążenie podłogi nie jest krytyczne. Oczywiście można użyć betonu wyższej klasy, ale wtedy budżet budowy wzrośnie.
Specjaliści w przygotowaniu mieszanki kierują się wartościami referencyjnymi. Zazwyczaj podłogi wylewa się zaprawą, do przygotowania której stosuje się cement M400. Zgodnie z nowymi normami jest oznaczony CEM 32,5. Pozostałe składniki betonu to 2,8 części piasku o frakcjach średnich oraz woda w ilości 0,45 wagowo cementu.
Uwaga! Jeśli powstaje betonowa podłoga o dużej grubości, do przygotowania roztworu stosuje się również kruszony kamień lub żwir.
Zanim zaczniesz wylewać bazę pod podłogę wykończeniową, ważne jest, aby prawidłowo określić materiały na ciasto. Jego konstrukcja różni się w zależności od lokalizacji betonowej podstawy tworzonej w prywatnym domu. Istnieją trzy główne opcje:
- podstawą wylewanej warstwy betonu są zimne płyty stropowe;
- wylewka betonowa na ziemi;
- podstawą do nalewania staje się zakładka międzywarstwowa.
Przy wdrażaniu dwóch pierwszych opcji instalacja materiału termoizolacyjnego jest obowiązkowa. Przy obliczaniu jego grubości brane są pod uwagę wymagania termiczne. W tym drugim przypadku można zainstalować izolację, aby zwiększyć izolacyjność akustyczną stropu międzypodłogowego.
W przypadku podłóg na ziemi ciasto może składać się z następujących warstw:
- zagęszczona gleba;
- podsypka o grubości 300 mm z grubego piasku i/lub żwiru;
- warstwa betonu zanurzeniowego;
- materiał hydroizolacyjny to materiał dachowy, hydroizolacja lub inna hydroizolacja walcowana;
- izolacja;
- wzmocnienie;
- druga warstwa betonu.
Gdy betonowa posadzka jest wylewana na płyty stropowe między piętrami, ciasto może mieć następującą konstrukcję:
- paroizolacja (nie używana, jeśli ułożona jest pianka);
- warstwa izolująca ciepło i dźwięk;
- materiał hydroizolacyjny;
- jastrych cementowo-piaskowy.
Kiedy betonowa podłoga jest ułożona na zimnej piwnicy, ciasto ma prawie taką samą konstrukcję jak między podłogami. Różnica polega na tym, że materiały hydroizolacyjne i paroizolacyjne są zamienione. W swojej jakości często stosuje się zwykły polietylen.
Etapy pracy, w której powstaje betonowa podłoga w prywatnym domu, zależą od początkowej podstawy. Podczas układania roztworu na ziemi wykonuje się:
- określenie zerowego poziomu betonu - maksymalna wysokość jastrychu;
- zagęszczenie gleby;
- zasypywanie piasku, żwiru, keramzytu;
- ułożenie tortu poprzez zamontowanie wszystkich elementów;
- w razie potrzeby ułożenie siatki wzmacniającej;
- montaż lamp ostrzegawczych lub szalunków, jeśli wylewana zaprawa będzie miała dużą grubość;
- przygotowanie lub dostarczenie gotowej mieszanki;
- bezpośrednio proces wylewania betonu.
Po utworzeniu systemu „Ciepła podłoga” montaż rur odbywa się po ułożeniu warstwy zbrojącej. Betonowanie podłóg wzdłuż stropów poddasza, piwnicy i pomiędzy kondygnacjami odbywa się podobnie jak wylewanie na grunt. Różnica polega na tym, że nie wykonuje się zagęszczania gruntu i zasypywania piasku i żwiru.
Ponadto należy zainstalować złącza dylatacyjne. Ich obecność zapobiega powstawaniu pęknięć w warstwie betonu. Mogą być jednym z trzech typów:
- Połączenia izolacyjne , których urządzenie jest wykonywane, gdy wylany beton styka się z konstrukcją budynku domu. Są to ściany, kolumny i różne półki.
- Szwy konstrukcyjne , wyposażone są w nierównomierne utwardzanie warstwy betonu. Dzieje się tak, gdy powierzchnia jest wylewana w częściach, a nie w całości.
- Złącza skurczowe stworzone w celu zmniejszenia naprężeń w betonie spowodowanych nierównomiernym wysychaniem i obciążeniami ściskającymi.
W przypadku braku dylatacji warstwa betonu może pękać nawet podczas niewielkich wibracji, niezależnie od jej wytrzymałości. Zwykle są uszczelnione szczeliwem. W takim przypadku szwy powstają na głębokości nie większej niż 1/3 grubości wylanego betonu.
Preparat do polewania na ziemię
Przed wylaniem posadzek wylewką betonową w domu bezpośrednio na ziemię należy określić głębokość wody gruntowej. Betonowanie można wykonać, jeśli leży poniżej 4 m. W przeciwnym razie istnieje duże prawdopodobieństwo zalania budynku lub podniesienia się przez kapilary.
Ponadto dom musi być koniecznie ogrzewany i budowany na nieruchomym gruncie. W przeciwnym razie kształt ulegnie zmianie, a jastrych pęknie z powodu zamarznięcia podłogi i przemieszczenia gleby.
Przy określaniu poziomu zerowego, do którego zostanie wylany roztwór betonu, zwykle kieruje się próg drzwi. Jednocześnie brana jest pod uwagę grubość powłoki wykończeniowej. W końcu linoleum ma mniej niż ceramika.
Podczas przygotowywania podłoża usuwa się zanieczyszczenia z powierzchni i usuwa wierzchnią warstwę gleby. Następnie gleba jest zagęszczana, aż ślady nie będą już na niej odciskane.
Jeśli woda gruntowa jest wysoka, wylewa się warstwę gliny, aby stworzyć wodoodporny zamek. Gdy głębokość betonowania przekracza 350 mm dodatkowo stosuje się piasek. Z niego tworzona jest osobna warstwa, aby nie wykonywać grubego jastrychu.
Jednak niezależnie od głębokości betonowania konieczne jest dodanie gruboziarnistego żwiru do zagęszczonego gruntu. Z niego tworzona jest warstwa o maksymalnej grubości 400 mm. Następnie dodaje się więcej piasku. Grubość tej warstwy może wynosić od 100 do 150 mm. Piasek i żwir należy wyrównać i zagęścić.
Często mistrzowie tworzą również trzecią warstwę pokruszonego kamienia środkowej frakcji. Grubość tej zasypki wynosi zwykle 100 mm. Podczas ubijania warstwy tłucznia dodatkowo wykorzystuje się piasek do wypełnienia pustej przestrzeni między kamieniami.
Cechy hydroizolacji
Wypełnianiu podłóg w prywatnym domu towarzyszy urządzenie hydroizolacyjne. Do jego realizacji stosuje się polietylen, specjalne membrany, pokrycia dachowe. Walcowane materiały układa się w 2 warstwach i nakłada na siebie. Zwykle wynosi 150 mm.
W przypadku folii polietylenowej wszystkie jej warstwy układane są prostopadle do siebie. Do łączenia spoin służy taśma. W takim przypadku materiał hydroizolacyjny jest doprowadzany do ścian. Jego wysokość na konstrukcjach pionowych wynosi około 200 mm.
Instalacja sygnalizatorów prowadzących
Montaż profilu o przekroju prostokątnym lub kwadratowym odbywa się w celu wyrównania rozwiązania ściśle na z góry określonym poziomie. Sygnalizatory są instalowane w maksymalnej odległości 1500 mm od siebie. Pozwala to na stosowanie podczas pracy zasady dwóch metrów.
Mocowanie lamp ostrzegawczych-prowadnic odbywa się na wkrętach samogwintujących lub zaprawie betonowej. Guzki z mieszanki o wymaganej wysokości są umieszczone w takiej odległości od siebie, aby metalowy profil nie uginał się pod ciężarem narzędzia, co zrówna się z wypełnioną powierzchnią.
Przydatne wideo
Dobór materiału termoizolacyjnego i wzmocnienia podłogi
Rodzaj wymaganej izolacji jest określany na samym początku pracy. Kiedy posadzki betonowe są wylewane na ziemię, jako materiał termoizolacyjny zwykle stosuje się keramzyt. Ma przystępną cenę.
Grubość warstwy ekspandowanej gliny dobierana jest z uwzględnieniem klimatu obszaru. Średnio jest to 300-500 mm. Rozszerzoną glinę układa się bezpośrednio na ziemi. Nie tworzy warstwy piasku i żwiru.
Do izolacji stosuje się również ekstrudowaną piankę polistyrenową. Zwykle jego grubość wynosi od 100 do 150 mm.
Uwaga! Eksperci nie stosują wełny bazaltowej i styropianu do izolacji posadzki betonowej na gruncie ze względu na niską wytrzymałość i niską odporność na wodę.
Podczas tworzenia jastrychu na zimnym strychu można użyć:
- zwykła pianka;
- ekstrudowana pianka polistyrenowa;
- wełna mineralna w postaci płyt o sztywnej konstrukcji.
Aby obniżyć koszty bez utraty jakości, najpierw montuje się piankę. Zwykle jego grubość wynosi 100 mm. Wykonuje się na nim układanie cieńszej ekstrudowanej pianki polistyrenowej. Zwykle ma grubość 50 mm.
Ważny! Przy ocieplaniu posadzki betonowej wełną mineralną lub pianką zawsze wykonuje się zbrojenie. W końcu materiały te charakteryzują się niską wytrzymałością.
Wzmocnienie pozwala zwiększyć wytrzymałość ciasta, gdy podłoga jest wylewana betonem w prywatnym domu. Powierzchnia może wytrzymać duże obciążenia. Zwykle do wzmocnienia stosuje się metalową siatkę. Rozmiar komórki często wynosi 100*100 mm. W pomieszczeniach mieszkalnych stosuje się stalową siatkę prętową o średnicy 5 mm.
Podczas montażu warstwa zbrojąca unosi się nad materiałem izolacyjnym. W przeciwnym razie nie spełni swojego celu. Aby podnieść siatkę wzmacniającą o 1/3 grubości jastrychu, nie stosuje się cegieł i drewnianych klocków, ponieważ z czasem ulegają zniszczeniu. Prowadzi to do pojawienia się zagłębień w podłodze. Specjaliści używają kamieni granitowych do podnoszenia zbrojenia.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Tworząc szorstką podstawę poprzez wylanie podłogi betonem, możliwe jest stworzenie mocnej, trwałej, równej powierzchni. Nie ma jednak wystarczającej izolacji cieplnej i akustycznej. Dlatego dodatkowo podczas betonowania stosuje się grzałkę.
Projekt szorstkiego ciasta bazowego zależy od miejsca wylewania betonu. Do jego produkcji stosuje się mieszaninę cementu, frakcjonowanego piasku i wody. Zwykle wylewanie odbywa się za pomocą betonu, który ma gatunek M200. Jego układanie odbywa się na płytach żelbetowych lub glebie po hydroizolacji, montażu izolacji, siatce zbrojącej i prowadnicach.
