Dwie technologie montażu płyt kartonowo-gipsowych, 9 rodzajów płyt i jeden algorytm działania
Na parkietach handlowych produkty do płyt kartonowo-gipsowych prezentowane są w szerokim asortymencie. Gładkie i trwałe płótna mogą należeć do grupy materiałów okładzinowych i okładzinowych, co również determinuje technologię montażu płyt kartonowo-gipsowych. Rozważ główne cechy arkuszy, cechy ich mocowania do ramy lub podstawy, zasady dalszego przetwarzania nowej powłoki. Po przeczytaniu artykułu łatwiej będzie komunikować się ze sprzedawcami i kontrolować przepływ pracy.
Przegląd charakterystyk płyt kartonowo-gipsowych
Do produkcji płyt gipsowych stosuje się gips i prasowany papier wielowarstwowy. Dodatkowo do ciasta na warstwę dodaje się włókno wzmacniające. A otoczka, w zależności od przeznaczenia gotowych produktów, poddawana jest obróbce różnymi związkami ochronnymi.
Gips charakteryzuje się wytrzymałością, trwałością i przyjaznością dla środowiska. Ponadto materiał nie pali się, nie zawiera toksyn i ma zdolność oddychania, co pozytywnie wpływa na mikroklimat w pomieszczeniu.
Powłoka papierowa jest przymocowana do gipsu za pomocą klejów. Karton odpowiada za zachowanie kształtu płótna i wzmocnienie produktu. Stanowi również solidną bazę do malowania i obkładania płytkami ceramicznymi, sztucznym kamieniem.
Krawędzie płócien zwija się tekturą. Z przodu kształt krawędzi podłużnej może być inny:
- PC - linia prosta przeznaczona jest do szczelnego łączenia arkuszy;
- UK - uszlachetniona powstaje pod siatką wzmacniającą z kitem;
- PLC - półokrągły na przedniej stronie przeznaczony tylko do obróbki z rozwiązaniem wykańczającym;
- PLUK - odpowiednik PLC z przerzedzeniem jest dopuszczalny do wypełniania stawów sierpem, bandażami konstrukcyjnymi lub bez nich;
- ZK - zaokrąglony przewiduje zastosowanie tynku.
Końce pozostają otwarte. Mają zawsze prostokątny przekrój. Jest to konieczne, aby uprościć prace instalacyjne, aby zapewnić jak najściślejsze dopasowanie arkuszy. A także możliwe jest nie nakładanie dodatkowej szpachli z tynkiem wzdłuż obciążonych sąsiednich konstrukcji (na przykład z podłogą).
Specyfikacje
W sprzedaży materiały do wykańczania ścian płytami kartonowo-gipsowymi dwóch kategorii. Jeśli oznaczenie wskazuje „B”, oznacza to, że produkt powstał na starym sprzęcie. Z tego powodu dopuszczalne są małe błędy w deklarowanych wymiarach. Większość komercyjnego tynku gipsowego jest wytwarzana przy użyciu nowych maszyn, co zapewnia ścisłe przestrzeganie norm. Oznaczenie wygląda tak: ""A"". Ale nie zawsze dotyczy to płótna.
Zgodnie z normą państwową (6266-97) szerokość płyty gipsowo-kartonowej wynosi 1,2 m. Długość może być różna (zwykle 2,5 m), a grubość wynosi od 6 do 12 mm. Gęstość - ponad 850 kg/m3
Wytrzymałość blach na zginanie zależy od grubości. Tak więc, jeśli jest równy 10 mm, wówczas dopuszczalne obciążenie próbki 1,2 * 0,4 m jest bliskie 15 kg. Do płyt kartonowo-gipsowych odpowiednio 11-18 mm do 18 kg. To jest kw. metr bez przerwy może wytrzymać ponad 30 kg przy własnym ciężarze do 1,06 kg.
Stosunek płyt kartonowo-gipsowych do ognia jest następujący (klasa / GOST):
- G1 / 30244 - tworzenie się wydzieliny następuje po podgrzaniu powyżej 135℃, ale spalanie nie jest wspomagane;
- B2 / 30402 - umiarkowana palność, ewentualnie pod wpływem ciepłego przepływu o gęstości do 20 kW / mkw.);
- D1/12.1.044 i T1/12.1.044 – niewielka emisja dymu (do 50 jednostek konwencjonalnych) oraz substancji toksycznych na niskim poziomie zagrożenia.
Początkowo rozważano montaż płyt kartonowo-gipsowych na ścianie lub suficie w ogrzewanym pomieszczeniu. Ale materiał zachowuje również swój kształt i jakość po wystawieniu na działanie ujemnych temperatur. Po podgrzaniu wszystkie wskaźniki są przywracane.
Absorpcja wody wszystkich rodzajów płyt kartonowo-gipsowych, z wyjątkiem zwykłej, wynosi mniej niż 10%. Ten ostatni ma współczynnik zmiękczania, gdy jest mokry, tylko 0,45. Dla porównania: wskaźnik odporności na wilgoć wynosi 0,8.
Przewodność cieplna materiału jest stosunkowo dobra. Wartości wahają się od 0,22 do 0,35 W/m*K. Montaż ramy z odstępem do 10 mm zwiększy wskaźnik, a straty ciepła w pomieszczeniu będą nieco niższe. Jeśli chodzi o pochłanianie dźwięku, współczynnik dla GKL wynosi 35 dB. Dla porównania: pół cegły ma wyższą wartość - 44 jednostki.
Rodzaje arkuszy
GKL należy do zwykłych płyt kartonowo-gipsowych. Przeznaczony jest do prac wewnętrznych w suchych pomieszczeniach o dodatnich temperaturach. GKLV różni się tylko obróbką powłoki wodoodporną kompozycją ze środkami antyseptycznymi. Zakres obejmuje warunki o zmiennej wilgotności.
Inne materiały mają specjalne przeznaczenie:
- GKLO - ognioodporne zapewniające bezpieczeństwo pożarowe (kotłownia, szyb wentylacyjny);
- GKLVO - ulepszona wersja GKLO z impregnacją hydrofobową (do kuchni i na poddasze);
- GKLF - fasada, jedyna nadająca się do użytku na zewnątrz.
Wraz z głównymi typami platformy transakcyjne otrzymują arkusze z ulepszonymi wskaźnikami pewnych cech:
- akustyka ma zastosowanie do ochrony mieszkańców (dom, mieszkanie) lub innych przed hałasem (studio nagrań, klub);
- wzmocniony dodatkiem gipsu wzmacniającego włóknem szklanym i pogrubionej tektury dla obciążonych konstrukcji;
- odporny na wilgoć ze wzmocnieniem do wilgotnych pomieszczeń;
- wiatroszczelna o wysokiej paroprzepuszczalności i odporności na warunki zewnętrzne;
- projektanta należy montować bez ramy nośnej.
Oddzielna od innych typów jest naprawa płyt kartonowo-gipsowych. Ma grubość tylko 6 mm i jest pokryty kompozycją odporną na wilgoć. Praca z tego typu płytami kartonowo-gipsowymi polega na tworzeniu konstrukcji o zakrzywionych liniach i niskim obciążeniu.
Zalety i wady
Wady materiału arkuszowego są mniejsze niż zalety. Wszystko sprowadza się do kruchości. Z tego powodu płótno łatwo się przebija i trudno jest na nim naprawić coś cięższego niż ramka na zdjęcie. Konieczne jest dalsze wzmocnienie ramy, użycie specjalnych elementów złącznych. Niewystarczająco wysoka odporność na wilgoć jest kompensowana przez masy hydroizolacyjne i materiały wykończeniowe.
W przeciwnym razie tylko plusy. Płótna są łatwe w obróbce, tworzą równomierną powłokę. Montaż można przeprowadzić bez udziału fachowców. Zestaw narzędzi z reguły jest dostępny w każdym domu. Za pomocą arkuszy można tworzyć niestandardowe kształty przy tynkowaniu ścian, sufitów i elewacji, a także montować ścianki działowe. Natychmiast zaczynają kończyć, w przeciwieństwie do pracy z tynkiem, cegłą, blokami.
Metody montażu
Płyty gipsowo-kartonowe przeznaczone są do prac naprawczych i budowy nowych konstrukcji, które będą poddawane obciążeniu dopuszczalnemu dla materiału. Na przykład płótno nie może być używane dokładnie do podłogi. Istnieją tylko 2 sposoby montażu: na ramie lub bezpośrednio na podstawie.
Metoda szkieletowa
Zaletami montażu płyt kartonowo-gipsowych na ścianie z profilem jest możliwość formowania wnęk, łuków, niestandardowych projektów. Istnieje również możliwość wykończenia sufitów oraz wzniesienia ścianek działowych. Dopuszcza się układanie materiałów termoizolacyjnych i akustycznych, ciągnięcie ukrytej komunikacji (zaopatrzenie w wodę, kanalizacja, okablowanie elektryczne).
Ta metoda jest również odpowiednia do wyrównywania powierzchni o dużych różnicach, ponieważ tynk zajmie znacznie więcej wysiłku, czasu i pieniędzy. Wady sprowadzają się do pustej konstrukcji i zmniejszenia użytecznej powierzchni pomieszczenia.
System nośny jest montowany z drewnianej belki lub metalowego profilu, który jest reprezentowany przez stojaki i wzajemne prowadnice. Wkręty samogwintujące służą do mocowania arkuszy. Miejsca dalszego podwieszania sprzętu AGD, grzejników czy montażu urządzeń do zabudowy są dodatkowo wzmocnione zworkami w miejscach montażu elementów złącznych.
Metoda bezramowa
Okładzina ścienna z płyt kartonowo-gipsowych ma zastosowanie do stosunkowo płaskiej podstawy. Może to być mur ceglany lub blokowy. Do montażu w tym przypadku użyj kleju, pianki montażowej o niskiej rozprężności, płynnych gwoździ lub wkrętów samogwintujących.
Zaletą takiego podejścia jest oszczędność czasu, pieniędzy i materiałów eksploatacyjnych. Ponadto praktycznie zmienia się użyteczna powierzchnia pomieszczenia, a do zawieszania i osadzania urządzeń nie jest konieczne dodatkowe wzmocnienie podstawy. Ale nie można jednocześnie budować nowych form ani wznosić przegród.
Aby pokryć ściany płytą kartonowo-gipsową, oprócz równości, ważne jest przestrzeganie pewnych zasad przy wyborze instalacji bezramowej. Wysokość podstawy pionowej lub nachylonej nie powinna przekraczać długości płyty gipsowej. Wyjaśnia to wykluczenie połączeń poziomych.
Krzywizna z różnicami do 5 cm jest możliwa tylko w jednej płaszczyźnie. Oznacza to, że skręt lub tak zwana ósemka jest niedopuszczalna, ponieważ arkusze płyt kartonowo-gipsowych nie zginają się bez specjalnego przetwarzania. Łatwiej jest określić ogólny stan powierzchni za pomocą niwelatora laserowego.
Przydatne wideo
zawieszenie
Ten projekt ma zastosowanie do sufitów poziomych i nachylonych o dowolnej złożoności (poziom, krzywoliniowy, prosty). Rama jest zawieszona na podstawie. Oprócz zestawu stojaków z prowadnicami stosuje się tutaj zawieszenia bezpośrednie lub regulowane z prętami.
Są potrzebne, aby system nie odkształcał się pod ciężarem przymocowanych płyt gipsowych, materiału wykończeniowego oraz dodatkowego wyposażenia (oświetlenie, wentylacja, włazy, kino).
Instrukcje krok po kroku dotyczące instalacji
Praca z płytami kartonowo-gipsowymi składa się z trzech głównych etapów. To jest przygotowanie podstawy, montaż płyt kartonowo-gipsowych i uszczelnianie połączeń. Dodatkowe zadania obejmują montaż ramy, formowanie narożników i obróbkę połączeń płyty gipsowej z sąsiednimi powierzchniami innego materiału.
Wybór narzędzi i materiałów eksploatacyjnych
Do przygotowania bazy potrzebna będzie szpatułka, pędzle z wałkami, worki na śmieci, wiadro, wanna, ziemia i woda. Montaż ramy wiąże się z użyciem nożyc do metalu lub pił do drewna (dopuszcza się szlifierkę kątową elektryczną, wyrzynarkę), wiertarki lub dziurkacza do wiercenia otworów, wkrętaka, profili lub drewna, dodatkowego zestawu wieszaków i łączników, wkrętów samogwintujących oraz kołki.
Płyty gipsowo-kartonowe wymagają materiałów mocujących, siatki wzmacniającej lub bandaża, tynku wykończeniowego i szpachli.
Przygotowanie podkładu
Przed poszyciem ścian płytą kartonowo-gipsową podstawa jest przetwarzana, która jest przez długi czas zamykana arkuszami. Wszystko, co jest słabo trzymane, musi zostać usunięte, aby zapobiec dalszemu samozniszczeniu. Ważne jest również, aby wyeliminować ryzyko grzybów, pleśni i rdzy za pomocą środków antyseptycznych i antykorozyjnych. Jeśli jest to mokre pomieszczenie, powierzchnia jest pokryta hydroizolacją. W przypadku montażu bezramowego bez wkrętów samogwintujących wymagane będzie dodatkowe nałożenie podkładu w celu zwiększenia przyczepności i usunięcia kurzu z podłoża.
Urządzenie ramowe
Proces rozpoczyna się od znakowania. Odliczanie odbywa się od największej półki, biorąc pod uwagę szerokość profilu lub drewna. Następnie za pomocą niwelatora laserowego obrysowywane są linie rzutowanej płaszczyzny. Do niego przymocowane są prowadnice ze stopniem do mocowania w okolicy 30 cm.
Regały są mocowane z maksymalnym krokiem 0,6 m wzdłuż osi środkowej (połowa szerokości płyty gipsowo-kartonowej). Ponadto montowane są dodatkowe elementy (zawieszenia, łączniki, zworki lub przejścia dla konstrukcji wielopoziomowych).
Przydatne wideo
Mocowanie do płyt kartonowo-gipsowych
W przypadku okładzin ściennych z płyt kartonowo-gipsowych bez ramy kleje nakłada się na całą powierzchnię płótna jednorodną warstwą, punktowo lub miejscowo. Wybór zależy od stanu miejsca pracy.
Ważne jest, aby zapewnić zapięcie na obwodzie i pośrodku. Im mniej pustek, tym bardziej wiarygodny będzie wynik.
W przypadku wkrętów samogwintujących dowolną technologią obserwuje się podłużny układ łączników w odległości 10-15 cm wzdłuż sufitu, 20-40 cm wzdłuż ścian. Jeśli planowane jest dalsze układanie płytek, lepiej nie przekraczać liczby 15 cm, wcięcie od krawędzi wzdłuż obwodu wynosi 15 mm, a od rogów 25-35 mm.
Cięcie i obrzeża
Cięcie arkuszy płyt kartonowo-gipsowych odbywa się za pomocą noża budowlanego lub piły do drewna. W pierwszym przypadku wyjdzie mniej śmieci. Wyrównanie końców i dopasowanie krawędzi odbywa się za pomocą tarnika lub tarki. Gips można łatwo szlifować, a karton można ciąć nożem.
Obróbka płyt gipsowo-kartonowych
Malarze wycinają poprzeczne spoiny z małym wgłębieniem w celu umieszczenia roztworu wiążącego w ubytku. Jeśli istnieją różnice, przeprowadza się dodatkowe wyrównanie. Szwy wzdłużne i szczeliny o szerokości większej niż 5 mm są najpierw wypełniane tynkiem. Następnie skleja się tkaninę wzmacniającą. Na siatkę lub bandaż nakłada się kit.
Jeśli skurcz mieszaniny doprowadził do powstania wgłębienia, należy przeprowadzić ponowne wyrównanie. Ważne jest, aby całemu procesowi towarzyszyć gruntowanie powierzchni: przed każdą obróbką i po szlifowaniu.
Podsumowanie
Za pomocą płyt gipsowych i kartonowych można pokryć elewację, ściany i sufity wewnątrz dowolnych pomieszczeń, co jest uzasadnione wytrzymałością i właściwościami, jakie dają różne impregnaty i dodatki wzmacniające.
Montaż płyt kartonowo-gipsowych na ścianie lub suficie odbywa się szybko przy użyciu minimalnego zestawu narzędzi.
Technologia montażu może być ramowa lub bezramowa. Każdy ma swoje plusy i minusy, zastosowanie i znaczenie.
