Lepiej ogrzać wannę: główne rodzaje drewna opałowego, ich właściwości i zastosowanie
Zabiegi kąpielowe przyniosą maksimum przyjemności, jeśli zostaną odpowiednio zorganizowane. Przede wszystkim musisz kupić lub przygotować odpowiednie paliwo. Drewno opałowe jest często używane jako to. Występują w różnych rasach, więc musisz wiedzieć, które z nich są lepsze w określonych okolicznościach. Ponadto niezwykle ważne jest, aby móc odpowiednio stopić piec, szybko nagrzać łaźnię parową do wymaganej temperatury. Zapoznanie się z takimi subtelnościami sprawi, że wizyta w wannie będzie wygodna, korzystna dla zdrowia i wyeliminuje pojawienie się ewentualnych problemów.
Jakie drewno opałowe wybrać
Lepiej ogrzewać kąpiel drewnem, które długo się pali, daje dużo ciepła. Dlatego częściej pozyskuje się drewno o stosunkowo dużej gęstości, a do rozpalania pieca używa się lżejszych gatunków drewna.
Dodatkowo musisz skupić się na jakości paliwa. Stare lub zgniłe drewno opałowe nie będzie w stanie zapewnić pachnącego ducha, najbardziej ogrzewanej łaźni parowej. Ponadto opary z nich mogą szkodzić zdrowiu ludzkiemu. Dlatego do organizacji zabiegów kąpielowych wybiera się tylko świeże, starannie wysuszone drewno, które trwało nie dłużej niż dwa lata.
Można cieszyć się zapachami lasu tylko wtedy, gdy piec jest rozpalony „na czarno” (bez komina) lub gdy piec jest ogrzewany wyłącznie otwartym ogniem. Takie urządzenia piecowe są typowe dla łaźni rosyjskiej, mają wysoki efekt terapeutyczny.
Aby wybrać odpowiednie drewno opałowe do pieca, zaleca się rozważenie ich cech, porównanie głównych zalet i wad różnych ras.
brzozowy
Drewno brzozowe to tradycyjny rodzaj paliwa saunowego. Ponadto w trakcie zabiegów kąpielowych często używa się mioteł z tego samego drzewa. Pozwala to stworzyć korzystną atmosferę w łaźni parowej, aby uzyskać maksymalne korzyści z leczniczej pary. Drewno opałowe brzozowe ma cenne właściwości dezynfekujące, zaleca się używać go do ogrzewania pieca otwartym ogniem. Takie paliwo zachowuje swoje unikalne właściwości tylko przez dwa lata. Wtedy też mogą utonąć, ale oczekiwany efekt wyzdrowienia nie jest wart czekania.
Drewno brzozowe jest czasem rozpalane własną korą. Jak wiecie, ta ostatnia zawiera smołę, która zwiększa szybkość spalania.
Obecnie brzoza jest najpopularniejszym drewnem używanym do kąpieli.
Oprócz powyższych zalet charakteryzuje się znacznym przenoszeniem ciepła (w porównaniu z innymi gatunkami drzew).
Dąb
Są uważane za najlepsze do organizowania zabiegów kąpielowych. Mimo znacznych kosztów są bardzo ekonomiczne. Aby uzyskać wysokiej jakości ogrzewanie wanny, kłody dębowe potrzebują mniej niż jakiekolwiek inne. Łatwo to wytłumaczyć faktem, że mają gęstą strukturę i w rezultacie palą się przez długi czas. Przy długotrwałym spalaniu takie drewno emituje dużo ciepła (więcej niż brzoza).
Wybierając dębowe drewno opałowe, należy wziąć pod uwagę wiek ściętych drzew. Nadmiernie grube kłody z dużą ilością słojów wskazują na starość drewna. Takie paliwo nie jest zalecane do podgrzewania kąpieli. Ponadto wskazane jest unikanie młodych drzew. Najlepiej zbierać kłody o średniej grubości: dadzą one wyjątkowo wysoki zwrot ciepła.
Para lecznicza, uzyskana w wyniku wypalania dębu, ma cierpki aromat, przyczynia się do stworzenia uzdrawiającej atmosfery. Jest niezwykle przydatny zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.
Lipa
Doskonale nadaje się do organizacji zabiegów kąpielowych. Z reguły rozpalenie lipy zajmuje dużo czasu. Następnie takie drewno spala się równomiernie, po krótkim czasie zapewnia doskonałe nagrzewanie grzałki.
Kwiaty i kora lipy są stosowane w leczeniu przeziębień. Z tych części drzewa przygotowywane są wywary, które tworzą uzdrawiającą parę. Używając lipy w kompleksie, można stworzyć uzdrawiającą atmosferę w łaźni parowej.
Dodatkowo para lipowa przyczynia się do szybkiego gojenia dotkniętych, zranionych obszarów skóry.
olcha
Drewno opałowe łatwo rozpoznać po odcieniu cięcia. Może być zarówno jasnoczerwony, jak i ochrowy. W naturze występuje około dwudziestu odmian takiego drzewa, każda z nich wyróżnia się kolorem.
Główne zalety tego drewna to intensywne suszenie, brak konieczności stosowania specjalnych warunków suszenia. Drewno opałowe pozyskiwane jest najczęściej z olch rosnących z dala od zbiorników wodnych, na powierzchni wzgórz. Nie zawierają nadmiaru wilgoci, dlatego doskonale nadają się do organizowania zabiegów kąpielowych.
Olcha jest przechowywana do trzech lat. Przez określony czas zachowuje niepowtarzalny zapach, który wypełnia łaźnię parową, gdy piec nagrzewnicy jest rozgrzany.
Wcześniej podobny rodzaj drewna był używany do „czarnej” kąpieli. Podczas spalania nie dymi, intensywnie oddaje ciepło.
osika
Charakteryzują się dość niskim transferem ciepła, dlatego rzadko są używane do ogrzewania domowych pieców, podgrzewania grzałki w wannie. Czasami do rozpalania drewna opałowego z gęstszego drewna używa się cienkiego drewna z osiki lub pochodni. Palą się równomiernie, nie iskrzą, tworzą wysoki płomień. W takim przypadku osika spala się całkowicie, pozostawiając niewielką ilość popiołu.
Osikowe drewno opałowe stosowane w łaźni parowej tworzy uzdrawiającą atmosferę, która zapobiega przeziębieniom i aktywuje ludzki układ odpornościowy.
Drzewa iglaste
Najczęściej spotykane są drewno opałowe świerkowe, sosnowe. Ze względu na dużą zawartość żywicy sosna pali się znacznie goręcej niż świerk. Należy zawsze pamiętać: w takim drewnie podczas spalania pękają żywiczne zatoki (małe ubytki). W tym przypadku pojawia się charakterystyczne pęknięcie, a następnie rozsypują się liczne iskry (m.in. do uchylonych drzwiczek piekarnika).
Podczas układania iglastego drewna opałowego lub mieszania go z pogrzebaczem lepiej jest używać gogli. Ważne jest również, aby nawet mała iskra nie poleciała gdzieś przypadkowo. Nieostrożne użycie tego drewna może spowodować pożar.
Drewno kominkowe
Często drewno do kąpieli jest zbierane w lutym-marcu. Po zimowym przemarznięciu łatwo się kłuje. Ponadto w tym okresie łatwiej jest rozpoznać spróchniałe drzewa. Aby to zrobić, powinieneś zapukać w każdy pień: dźwięczny dźwięk wskaże dobrą jakość drewna, tępy - zły.
Należy również wziąć pod uwagę liczbę węzłów. Jeśli jest ich dużo, suszenie drewna opałowego potrwa dłużej. W trakcie użytkowania spalą się nie jednocześnie, ponieważ miejsca z sękami palą się nieco dłużej.
Jeśli masz własną piłę łańcuchową, bardziej opłaca się kupować solidne kłody. Jeśli taka jednostka nie jest dostępna, a nie ma szczególnej ochoty na cięcie drewna opałowego, można je kupić w postaci gotowej do użycia. Przy zakupie ważne jest, aby kontrolować następujące cechy drewna:
- Wilgotność. Wskaźnik nie powinien przekraczać 25%. Gdy jest poniżej 20%, drewno opałowe jest uważane za jeszcze lepsze.
- Jednolitość. Należy upewnić się, że jest to tylko jedna odmiana wybranego drzewa (a nie jego różne gatunki).
Ważny! Zimą drewno opałowe zebrane samodzielnie będzie musiało być suszone przez co najmniej sześć miesięcy.
Jak przechowywać
Zakupione drewno wysokiej jakości powinno być przechowywane w stanie gotowym do użycia. W przeddzień zniesienia do długotrwałego przechowywania ważne jest, aby go przygotować, dodatkowo zadbać o samego drwala. Dla wygody musi znajdować się w pobliżu łaźni.
Jeśli drzewo jest wilgotne (niedawno przetarte), z pewnością należy je wysuszyć. Pożądane jest, aby drewno zbierane na wiosnę leżało czasami przez całe lato w dobrze wentylowanym miejscu: tylko jesienią można je piłować i siekać.
Aby wysuszone drewno opałowe nie traciło z czasem jakości, zaleca się podjęcie następujących działań:
- Aby przechowywać przedmiot, zbuduj drewutnię z szerokim dachem. Lepiej umieścić go w suchym miejscu z dala od gromadzenia się wilgoci (np. na niewielkim wzniesieniu).
- Gdy nie ma możliwości zbudowania konstrukcji ochronnej, drewno opałowe należy układać rzędami w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, pokrytym łupkiem lub innym wodoodpornym materiałem.
Suszone, przetarte, posiekane drewno opałowe powinno trochę leżeć luzem na świeżym powietrzu. Następnie należy je poprawnie złożyć:
- Podczas przechowywania na zewnątrz, rury, kłody lub cegły należy układać pod drewnem. W przeciwnym razie będzie stale wyciągał wilgoć z gleby.
- Zainstaluj pionowe kraty po bokach budowanej szopy na drewno, aby podeprzeć mur z drewna.
- Jeśli stos jest planowany z kilku pionowych rzędów, należy je układać z lekkim nachyleniem.
Ciekawe! Czasami słupy pasują do różnych nietypowych kształtów: na przykład „stos”, „dom”, „piramida”, „grzyb”. Następnie dodatkowo służą jako niepowtarzalna ozdoba podwórka.
Etapy rozpalania pieca
Najpierw powinieneś uporządkować rzeczy w łaźni parowej: wyjmij przedmioty, które są niepotrzebne w procesie szybowania, usuń wszystkie śmieci i umyj podłogę. Zaleca się ostrożne traktowanie półek kompozycją antyseptyczną za pomocą pędzla. Ponadto stropy i ściany pomieszczenia wymagają czyszczenia. Pod koniec czyszczenia należy otworzyć okna i drzwi, aby dobrze przewietrzyć łaźnię parową.
Po przygotowaniu łaźni parowej można przejść do urządzenia pieca. Z reguły zasada działania każdego pieca ma pewne cechy. Ale są główne punkty, w większości takie same dla wszystkich odmian takich urządzeń grzewczych.
Ważny! Ignorowanie zasad dotyczących rozpałek często prowadzi do nieprzyjemnych, czasem tragicznych konsekwencji: zatrucia tlenkiem węgla, udaru cieplnego, pożaru.
Przygotowanie
Przede wszystkim pozostałe węgle i nagromadzony popiół należy usunąć z pieca. Następnie możesz zastosować drewno opałowe, dla bezpieczeństwa umieść je w pewnej odległości od paleniska.
Kamienie wymagają specjalnych prac przygotowawczych. W przypadku korzystania z zamkniętej grzałki, te ostatnie należy tylko lekko spłukać, w przeciwnym razie kamienie należy dokładnie umyć.
Gdy w wannie nie ma specjalnie wyposażonego prysznica, należy sprawdzić zbiornik pod kątem obecności wymaganej objętości wody. Należy pamiętać: bojler podłączony do pieca musi być napełniony. W przeciwnym razie może nagle pęknąć (pod wpływem ogromnych temperatur).
Jeśli łaźnia parowa jest oddzielnym zamkniętym pomieszczeniem, drzwi powinny być szczelnie zamknięte. Następnie otwórz drzwi lub zawory przy palenisku, dmuchawie, widoku dymu. Następnie sprawdzany jest ciąg: zapala się świeca, zbliżając się do kanału pieca. W takim przypadku płomień powinien zmienić swój kształt. W przypadku braku reakcji istnieje duże prawdopodobieństwo zatkania komina. W takich okolicznościach zaleca się wejście na dach, usunięcie zatorów za pomocą specjalnego kabla.
Do szybkiego rozpalenia przygotowywane są następujące materiały:
- kora brzozy (posiekana), wióry, wióry;
- papier;
- cztery suche polana, które z łatwością mieszczą się w komorze piekarnika.
Następnie przygotuj „ziarno”:
- Umieść 2 cienkie polana na ruszcie w odległości na szerokość dłoni (równolegle do siebie).
- Zgnij kartkę papieru, połóż ją między kłodami.
- Posyp trochę zrębków.
- Ułóż inne kłody na wierzchu (najlepiej ukośnie), pozostawiając między nimi wolną przestrzeń.
Dzięki temu papier z wiórami znajdzie się wewnątrz stabilnej struktury.
Rozpalanie pieca do sauny
Po wykonaniu powyższego przygotowania pozostaje tylko ostrożne przyniesienie zapalonej zapałki do papieru. Surowo zabrania się używania wszelkiego rodzaju łatwopalnych płynów do rozpalania pieca. W obecności lekko wilgotnego drewna opałowego można użyć tabletki suchego alkoholu. W takim przypadku ważne jest, aby postępować zgodnie z dołączonymi do niego instrukcjami.
Gdy tylko papier dobrze się rozpali, zamknij drzwiczki paleniska. Na początku (ze względu na obecność kieszeni powietrznych w kominie) spalanie będzie słabe. Ale już po kilku minutach ciąg wraca do normy, płomień wzrośnie.
Po zamknięciu drzwi pieca wskazane jest wsłuchiwanie się w dźwięki dochodzące z pieca. Charakterystyczne brzęczenie poinformuje Cię o całkowitym rozpaleniu drewna opałowego. W przeciwnym razie rozpałka będzie musiała zostać zorganizowana od nowa.
Uwaga! Drzwi paleniska muszą być lekko otwarte. W przeciwnym razie płomień zgaśnie z powodu braku powietrza.
Ładowanie drewna opałowego
Po spaleniu zrębków, przygotowane polana należy załadować do paleniska. Nie powinny całkowicie wypełniać komory spalania. Ważne jest pozostawienie do 25% nieprzydzielonego miejsca. Wtedy dobrze krążące masy powietrza usprawnią proces spalania.
Najpierw musisz położyć papier na węglach, a następnie położyć na wierzch suche drewno opałowe: wtedy będą się szybciej zajmować. Paliwo należy układać bliżej drzwi, aby całe ciepło nie dostało się do komina.
Częstotliwość podrzucania drewna zależy od jego wilgotności, wymiarów oraz ciągu w urządzeniu grzewczym. Prawie całkowicie zamkniesz popielnik i otworzysz komin do połowy, możesz przyspieszyć proces spalania. Wtedy kamienie nagrzeją się jeszcze szybciej.
Gdy rura kominowa jest jak najbardziej gorąca, należy go szerzej otworzyć, chwilowo nie wyrzucać paliwa.
Topienie kąpieli trwa około czterech godzin. Zimą proces ten może trwać nieco dłużej. W przeddzień ukończenia paleniska ważne jest, aby sprawdzić obecność tlenku węgla: podczas obracania węgli nie powinny pojawiać się niebiesko-zielone płomienie. Kiedy jeszcze się pojawią, proces piecowy musi być kontynuowany.
Ostatnie stadium
Na końcu rozpalania zasuwa, palenisko, dmuchawa muszą być zamknięte. Następnie wietrzyć łaźnię parową przez około kwadrans i zalać wrzącą wodą powierzchnie ścian, aby wytworzyła się para. Warto zauważyć, że kąpiel w takiej łaźni jest dozwolona od razu, ale lepiej byłoby trochę na to nalegać. Na początku para jest zwykle nadmiernie gorąca, po pewnym czasie staje się lżejsza.
Po zakończeniu kąpieli mokry pokój powinien być dobrze wysuszony. W łaźniach domowych układ wydechowy jest rzadko wyposażony. Aby wysuszyć łaźnię parową, musisz otworzyć drzwi i wrzucić do paleniska niewielką ilość drewna opałowego. Wtedy piec stanie się częścią wentylacji. W takich okolicznościach wilgoć odchodzi w ciągu 2 godzin.
Rekomendacje od doświadczonych opiekunów
Przed rozpoczęciem rozpalania pieca zaleca się uwzględnienie takich przydatnych wskazówek:
- Polana w komorze spalania nie mogą być ułożone zbyt ciasno, musi być między nimi wolna przestrzeń (minimum 5 mm). Jest to ważne, aby zapewnić wystarczającą cyrkulację powietrza.
- W celu zaoszczędzenia paliwa istnieje możliwość zamknięcia szybra kominowego. Ale wtedy musisz uważnie monitorować, aby dym i tlenek węgla nie przenikały do łaźni parowej. To ostatnie jest trudne do wyczucia.
- Konieczna jest kontrola stanu spalania drewna opałowego, koloru płomienia. Przy ogniu niebiesko-żółtym można stwierdzić obecność oparów. Zabrania się wtedy zamykania zaworu pieca ze względu na duże ryzyko zatrucia.
Podczas spalania pieca do sauny nie jest ważna intensywność spalania drewna opałowego, ale jego oddawanie ciepła. Ogromny płomień, silna trakcja nie są wskaźnikami wysokiej jakości podpałki. Z biegiem czasu miłośnicy saun zyskują możliwość osiągnięcia pożądanego efektu przy dłuższym spalaniu mniejszej ilości opału.
Dodatkowo zaleca się przestrzeganie zasad użytkowania grzałki:
- Wodę należy wylewać na kamyki za pomocą wentylatora. Zwiększa to obszar wypełnienia.
- Aby uzyskać cieplejszą parę, płyn należy wlać do otworów między kamieniami: te ostatnie powinny zmienić kolor na czerwonawy.
- Podczas podlewania kamyków z reguły następuje nagły głośny huk. Jednocześnie syczący dźwięk podczas parowania cieczy wskazuje na znaczny spadek temperatury w piecu.
Powyższe przydatne zalecenia pozwolą uniknąć błędów w procesie organizowania zabiegów kąpielowych, a tym samym sprawią, że będą one przyjemniejsze.
Wniosek
Aby zrozumieć lepszy sposób na ogrzanie wanny, należy dokładnie zapoznać się z rodzajami drewna opałowego dostępnymi dzisiaj w sprzedaży, przestudiować ich główne cechy, pozytywne i negatywne właściwości. Jeśli drewno jest pozyskiwane samodzielnie, ważne jest, aby je odpowiednio wysuszyć i przygotować miejsce do długotrwałego przechowywania. Przy odpowiednim podejściu do takiej procedury zebrane drewno opałowe nie straci swoich cennych właściwości przez dwa lata. Mogą być używane do rozpalania różnych pieców saunowych, jednocześnie uzyskując maksymalny efekt leczniczy. Dodatkowo musisz nauczyć się, jak prawidłowo stopić urządzenie pieca zainstalowane w wannie, przestrzegać zasad bezpieczeństwa jego użytkowania.
