Rośliny iglaste: odmiany, cechy wzrostu i pielęgnacji

19 Sierpień, 2023

167

Projektowanie krajobrazu na stronie to złożone, ale ciekawe zadanie. W trakcie jej decyzji dobiera się dokładnie taki rodzaj drzew lub krzewów, które będą przyciągać swoim pięknem i nie będą wymagały zbyt wiele czasu na pielęgnację. Chcąc cieszyć się atrakcyjnością ogrodu przez cały rok i oddychać czystym, leczniczym powietrzem warto zwrócić uwagę na rośliny iglaste. Są doskonale przystosowane do mroźnych zim o klimacie umiarkowanym, a także dobrze znoszą letnie upały i pory deszczowe. Takie drzewa można łączyć z drewnem twardym, a także różnorodnymi kwiatami i krzewami. Istnieje wiele odmian roślin iglastych, spośród których każdy może wybrać odpowiedni rodzaj.

Projektowanie krajobrazu z roślinami iglastymi

Treść artykułu [ukrywać] [pokazywać]

Cechy plantacji iglastych
Odmiany roślin iglastych
Wniosek

Cechy plantacji iglastych

Różnorodność drzew iglastych reprezentowana jest przez liczne gatunki świerków, sosen, jałowców, a także znane tuje i modrzewie. Drzewa te charakteryzują się powolnym wzrostem, ale ich oczekiwana długość życia może wynosić ponad sto lat.

Większość drzew iglastych jest wiecznie zielona i tylko modrzew ma tendencję do zrzucania igieł w okresie chłodów. Pozostałe drzewa i krzewy stopniowo zastępują swoje igły nowymi igłami, które wyrastają na czubkach ich gałęzi.

Rośliny iglaste są wysoko cenione przez ogrodników i letnich mieszkańców ze względu na ich wyjątkowe właściwości:

Zdolność do wzrostu w warunkach niewystarczającego światła i wilgoci;
Naturalne piękno formy i bezpretensjonalność w pielęgnacji;
Leczniczy zapach odświeża powietrze i korzystnie wpływa na zdrowie człowieka;
Różnorodność gatunków pozwala dobrać drzewo do dowolnej wielkości terenu.

Odmiany roślin iglastych

Główne kategorie drzew iglastych:

Wysoki;
średniego wzrostu;
niewymiarowy lub karłowaty;
Pnący.

wysokie drzewa

Główną ozdobą ogrodu stają się duże rośliny iglaste. Można je stosować jako tło, łączyć z drewnem liściastym i wszelkiego rodzaju krzewami, ozdobić żywopłoty i tworzyć wyraziste kompozycje krajobrazowe. Nawet jeśli strona nie ma dużo miejsca, nadal możesz na niej umieścić przynajmniej jeden drzewo iglaste. Za kilkadziesiąt lat roślina ta stanie się głównym akcentem terytorium i przez długi czas zachwyci oczy właścicieli. Wysokie drzewa iglaste obejmują następujące gatunki:

Jałowiec Skyrocket. Jest to wysoki krzew, który wyróżnia się oryginalną koroną w kształcie stożka. W wieku dziesięciu lat dorasta do 3 metrów. Na działkach zwykle znajduje się jedno drzewo lub tworzona jest kompozycja z niższymi gatunkami. Gdy roślina osiąga 5 metrów wysokości, jej średnica pnia przekracza 1 metr. Cechą rasy jest potrzeba dobrego oświetlenia, ponieważ cień ma szkodliwy wpływ na drzewo. Gleby do wzrostu jałowca muszą być żyzne i dobrze przepuszczalne. Roślina dobrze znosi mróz i suszę, ponieważ ma rozwinięty system korzeniowy. Drobne szare igły są ozdobne. Jałowiec dobrze zakorzenia się w ogrodach iw warunkach miejskich.

Świerk Hoopsii. Gatunek ten należy do roślin wysokich, jego bujna korona w kształcie stożka ma niebieskie igły. Wysokość drzewa może sięgać 15 metrów, a średnica pnia około 5 metrów. Roślina jest wytrzymała i nie wymaga nadmiernej pielęgnacji. W przypadku twardych igieł był nazywany wśród ludzi „kłującym świerkiem”. Drzewo dobrze zakorzenia się w miejskich ogrodach i parkach, na jego dużych gałęziach może być sporo śniegu bez szkody dla rośliny. Świerk znany jest z szybkiego wzrostu, w ciągu jednego roku może wzrosnąć o 25 cm, na działkach ogrodowych lepiej jest umieścić samo drzewo, jakość gleby nie jest dla niego zbyt ważna, ale należy unikać nadmiernej wilgoci.

Tuja Brabancja. W klimacie umiarkowanym drzewo może osiągnąć wysokość 3 metrów. Ponieważ tuja uwielbia wilgoć, lepiej nie sadzić jej na suchych obszarach. Jednocześnie roślina jest odporna na zanieczyszczenia powietrza, a także świetnie czuje się zarówno w cieniu, jak i na słonecznych obszarach. Drzewo należy do gatunku wiecznie zielonego. Jej dolne gałęzie leżą praktycznie na ziemi, a gęsta, wąska korona wznosi się w formie kolumny. Igły nie są zbyt twarde, wyróżnia się jasnozielonym odcieniem. Owoce w brązowych, owalnych szyszkach, lekko rozdętych u nasady. Tuja dobrze prezentuje się zarówno w kompozycjach, jak i samodzielnie, z jej pomocą można wyposażyć żywopłoty i piękne alejki.

Jodła Jednokolorowa. Drzewo ma piękną piramidalną koronę z niebieskawymi igłami i fioletowymi szyszkami. Spośród innych przedstawicieli rodzaju jodła wyróżnia się jaśniejszymi i większymi igłami, które są jednakowo ubarwione ze wszystkich stron. Wysokość rośliny dochodzi do 40 m, corocznie wzrasta o 20 cm Preferowane rodzaje gleby to glina piaszczysta i gliniasta, zaleca się sadzenie drzew w miejscach nasłonecznionych, dobrze oświetlonych. Ponieważ jodła jest odporna na suszę, może być stosowana na południowych obszarach o gorącym klimacie. Roślina jest dość bezpretensjonalna i doskonale toleruje niekorzystne warunki pogodowe.

Cedr Sosna Europejska. Drzewo swoim wyglądem przypomina cedr, od którego pochodzi jego nazwa. Dorasta do 25 metrów wysokości, pień ma około 100 cm średnicy. Preferuje stanowiska zacienione, ale toleruje również pełne nasłonecznienie. Igły są długie, elastyczne, ciemnozielone z niebieskawym grzbietem. Kwitnienie drzewa następuje wczesnym latem, następnie tworzą się szyszki o ciemnobrązowym odcieniu. Sosna żyje bardzo długo, średnio co najmniej 300 lat.
Cis kanadyjski. Roślina należy do wysokich, jej wysokość może sięgać 2 metrów. Gęstozielone igły są dłuższe u nasady niż na górze. Korona ma kształt piramidy, jej średnica wynosi około 2 metry. Drzewo ułatwia uformowanie pożądanego rodzaju korony. Cis jest odporny na mróz, co roku rośnie o 5 cm, kora, igły i gałęzie drzewa są trujące, ponieważ zawierają toksynę alkaloidową. Z rośliny pozyskuje się twarde i trwałe drewno.

Sosna zwyczajna Watereri. Jest to trwała odmiana mrozoodporna, wyróżniająca się okrągłą, gęstą koroną. Jego wysokość i szerokość są w przybliżeniu takie same i wynoszą około 4 metry. Igły mają szaro-niebieski odcień, rosną w pęczkach po 2 igły. Drzewo może rosnąć na prawie każdym typie gleby, ale należy unikać gleb słonych i zbyt gęstych. Roślina uwielbia słońce i nie toleruje zacienionych obszarów.

Cyprys Drakht. Krzew iglasty osiąga 3 metry wysokości, jego stożkowata korona zajmuje średnicę około 1,5 m. Gałęzie wyglądają jak wachlarz, są trochę zatłoczone, co sprawia, że korona jest jeszcze wspanialsza. Igły są miękkie, ich kolor jest szarozielony, zmieniający się w okresie zimnym w odcienie brązu. Roślina jest odporna na mróz, ale podczas suszy może ulec uszkodzeniu. Krzew powinien znajdować się w miejscach nasłonecznionych, gleba powinna być luźna. Okresowo musi być umiarkowanie zwilżony.

Hixie cisowa jagoda. Korona tego krzewu przypomina szeroką kolumnę, która rozszerza się ku górze. Odmiana ta żyje długo, ale jej tempo wzrostu jest niskie - tylko 15 cm rocznie. Miękkie zielone igły mają około 3 cm długości. Jagody rośliny nie powinny być spożywane. Do sadzenia nadają się odsączone iły o niskiej kwasowości. Drzewo rośnie w miejscach nasłonecznionych lub zacienionych, gleba musi być dostatecznie wilgotna, ale nie wolno dopuścić do stagnacji wody.

Cryptomeria japonica elegans viridis. Jest to specjalna odmiana dekoracyjna, która sugeruje możliwość formowania korony. Wysokość zwykle około 4 metrów, korona jest gęsta i bardzo gęsta. Igły są ciemnozielone z niebieskim odcieniem. Roślina lubi cień, dobrze rośnie na wilgotnych, kwaśnych glebach, znosi umiarkowane przymrozki.

Krzewy średnie

Średniej wielkości drzewa iglaste świetnie nadają się do tworzenia akcentu w kompozycjach ogrodowych. Stanowią też piękne tło dla niższych krzewów i kwiatów. Łącząc kilka różnych drzew iglastych, możesz stworzyć spokojne i spokojne miejsce do relaksu lub kontemplacji przyrody. Najciekawsze rodzaje roślin:

Sosnowy górski gnom. Jest to mały krzew, który w ciągu 20 lat dorasta do 1 metra wysokości, a w ciągu następnej dekady doda kolejny 1 metr. Kształt korony przypomina kulę, która z biegiem lat zamienia się w rodzaj owalu. Gęsto ułożone pędy tworzą ciemnozieloną koronę. Roślina preferuje miejsca słoneczne i dobrze spulchnioną glebę.

Świerk Glauka Globoza. Większość ogrodników uważa tę odmianę za krzew, ponieważ ma bardzo powolny wzrost. Roślina osiąga 3 metry wysokości dopiero w wieku 30 lat. Ma okrągłą, gęstą koronę z wieloma gałęziami, które pokryte są sztywnymi srebrno-niebieskimi igłami. Świerk jest bezpretensjonalny dla właściwości gleby, ale preferuje gleby lekko kwaśne. Drzewo kocha słońce i dobre światło, a także toleruje dość silne mrozy.

Jałowiec Chiński Mint Julep. Ciekawa odmiana roślin otrzymała tak niezwykłą nazwę na cześć mocnego koktajlu miętowego. Krzew przypomina ten napój jasnym kolorem igieł, które wydają się świeże o każdej porze roku. Gęsta, rozłożysta korona tworzy długie łukowate pędy. Roślinę należy sadzić na stanowiskach słonecznych o glebach lekkich i umiarkowanym nawilżeniu.

Cyprysowy tępy Rashakhib. Odmiana krzewu osiąga rozwój do 10 lat. W tym czasie powstaje gęsta piramidalna korona o wysokości do 2 metrów. Dekoracyjność rośliny zapewniają płynne przejścia w cieniu korony od jasnozielonego w środku do jasnozielonych i żółtych tonów na końcach gałęzi. Kolor młodych pędów jest intensywnie cytrynowy. Do uprawy nadają się miejsca nasłonecznione i jasne cienie. Gleba powinna być luźna i lekko wilgotna.

Cis Elegantissima. Ten krzew rośnie na większą szerokość niż na wysokość. W sezonie gałęzie wydłużają się o 14 cm, młode pędy na wierzchołkach rośliny są wiosną złotożółte, aw lipcu nabierają przyjemnego zielonkawego odcienia. Ta cecha daje krzewowi wspaniały efekt dekoracyjny w okresie wiosennym. Drzewo rozwija się zarówno na słońcu, jak iw lekkim zacienieniu. Odmiana jest mrozoodporna, dobrze czuje się na glebach obojętnych.

niewymiarowe rośliny

Krzewy iglaste karłowate pojawiły się w wyniku długiej selekcji przeprowadzonej staraniami specjalistów z różnych krajów. W środowisku naturalnym takie rośliny są dość rzadkie. Niskie drzewa iglaste to jedne z najbardziej spektakularnych nasadzeń ogrodowych, ale niewłaściwie posadzone mogą nadmiernie rosnąć, naruszając pewne normy. Dlatego warto zwrócić szczególną uwagę na wybór terenu pod roślinę. Najpiękniejsi przedstawiciele tego gatunku:

Tuja Bursztynowy Blask. Ten krzew ma kulistą koronę ze złotymi igłami. Dorasta średnio do 90 cm, przyrastając corocznie o 5 cm, aby odsłonić pełne piękno krzewu, należy go umieścić po stronie słonecznej, ponieważ w miejscach zacienionych igły stają się zielonkawe. Roślina jest odporna na mróz, ale lepiej przykryć ją na zimę. Tuja świetnie prezentuje się w pojedynkę i dobrze uzupełnia kompozycję z kwiatów lub innych krzewów.
Thuja orientalis Aurea Nana. Drzewo o gęstej, jajowatej koronie ma rozgałęzioną strukturę i spiczasty wierzchołek. Wysokość rośliny wynosi zwykle około 170 cm, latem igły tui są zielone ze złotym odcieniem, a zimą nabierają brązowych odcieni. Ogrodnicy uwielbiają krzew za jego bezpretensjonalność w pielęgnacji i mało wymagający rodzaj gleby. Nadal zaleca się, aby do sadzenia nie używać ciężkiej gliny, a także gleb kamienistych. Lepiej wybrać dobrze oświetlone słoneczne obszary o lekkich glebach i wystarczającym poziomie wilgoci. W zacienionym miejscu roślina również będzie rosła normalnie, ale regularne podlewanie jest ważne dla jej rozwoju. Tuja karłowata doskonale tworzy żywopłoty, może służyć również jako obramowanie.

Tuja zachodnia Caespitosa. Jest to jedna z najniższych roślin iglastych, jej wysokość nie przekracza 40 cm, gęsta korona ma półkolisty kształt, z wyglądu przypomina poduszkę. Drzewo rośnie bardzo wolno, w wieku 15 lat osiąga zaledwie 30 cm. Gałęzie krzewu są proste, a igły bardzo grube. Tuja toleruje dość silne mrozy, ale nie jest odporna na suszę. Może być uprawiana wszędzie z wyjątkiem bardzo suchych miejsc.

Tuja zachodnia Danica. Mała roślina znana jest z powolnego wzrostu. W wieku 20 lat wysokość i średnica drzewa sięgają zaledwie 60 cm, a latem igły krzewu cieszą oko jasnozielonymi kolorami, które wraz z nadejściem jesieni zmieniają się w brązowe. Lepiej sadzić tuję w bezwietrznych, zacienionych miejscach. Zimą roślinę należy przykryć, a latem chronić przed palącym słońcem. Ponieważ korzenie znajdują się powierzchownie, we wczesnych latach ważne jest regularne podlewanie krzewu. Aby gleba wokół drzewa była dobrze wilgotna, może być konieczne mulczowanie gleby.

Thuja western Hoseri. Ten wiecznie zielony niewymiarowy krzew został wyhodowany przez hodowców z Polski. Jego cechami wyróżniającymi są kulista korona, gęste łuskowate igły i kilka pni. Zielony kolor rośliny iglastej zmienia się jesienią na ciemnobrązowy. Drzewo jest odporne na mróz, jednak w pierwszych latach po posadzeniu wskazane jest korzystanie ze schronienia w okresie chłodnym. Tuja rośnie powoli i pozwala wygodnie uformować koronę. Pożądane jest sadzenie rośliny w dobrze przepuszczalnej żyznej glebie. Krzew należy również regularnie podlewać.

Pełzające drzewa iglaste

Ten rodzaj roślin jest również czasami nazywany płożącym się. Najczęściej ogrodnicy i mieszkańcy lata używają ich jako żywego kłującego trawnika na terenie. Taka dekoracja terenu zawsze przyciąga uwagę i dobrze komponuje się z innymi roślinami liściastymi i iglastymi. Niektóre odmiany krzewów osiągają zaledwie kilka centymetrów wysokości i są plantacjami okrywowymi. Wyższe rośliny mogą tworzyć piękne wiecznie zielone granice. Najbardziej znane odmiany:

Jałowiec niebieski chip. Ten poziomy płożący iglak jest popularny wśród ogrodników i architektów krajobrazu. Roślina jest bardzo dekoracyjna, jej małe srebrnoniebieskie igły rosną bardzo gęsto, tworząc po pewnym czasie po posadzeniu ciągły kłujący dywan. Tempo wzrostu krzewu jest średnie, po 10 latach jego wysokość sięga zaledwie 20 cm, kierunek wszystkich pędów jest inny, a wierzchołki są tylko nieznacznie uniesione nad poziom gruntu. Jałowiec jest nie tylko piękną rośliną, ale także bardzo pożyteczną rośliną, ponieważ posiada zdolność oczyszczania powietrza w promieniu 10 metrów wokół miejsca jego wzrostu. Krzew jest często używany do skalniaków i ogrodów skalnych, a także sadzony na glebach skalistych. Roślina jest odporna na suszę, ale wymaga regularnego podlewania, aby uzyskać piękniejszy wygląd. W takim przypadku konieczne jest zapewnienie dobrego drenażu, ponieważ ciągła stagnacja wody może zaszkodzić drzewu. Zalecane jest dobrze oświetlone miejsce do uprawy, można je umieścić w ogrodach skalnych i ozdobić niektóre powierzchnie.

Zielony dywan z jałowca. Wśród drzew iglastych gatunek ten wyróżnia się miękkimi zielonymi igłami i poziomo ułożonymi pędami, które przeplatają się i pokrywają ziemię puszystym, gęstym dywanem. Ta właściwość dała krzewowi swoją nazwę, dosłownie oznaczającą „zielony dywan”. 10 lat po posadzeniu wysokość jałowca wynosi około 20 cm, płaska korona rośnie szeroko, osiągając średnicę 150 cm, lepiej sadzić roślinę na glebach piaszczystych, odpowiednie są również gleby wapienne i glina piaszczysta. Krzew dobrze czuje się na słonecznych obszarach, ale nadal preferowane są miejsca zacienione. W gorące letnie dni należy uważać na możliwe oparzenia. Po uformowaniu można uzyskać gęstszą koronę drzewa. Dodatkową zaletą jałowca jest zahamowanie wzrostu chwastów na otaczającej glebie.

Jałowiec Książę Walii. Kolejny przedstawiciel karłowatych krzewów pełzających, których wysokość nie przekracza 15 cm, świetnie wygląda zarówno samodzielnie, jak i w połączeniu z innymi rodzajami roślinności. Odporna na mróz, może rosnąć nawet w klimacie syberyjskim i dalekowschodnim. W pierwszych latach życia korona rośliny przypomina kształt poduszki, ale w przyszłości następuje stopniowy wzrost i wzrost pędów. Owoce to małe jagody w kształcie stożka. Latem igły są zielone z lekko niebieskawym odcieniem, a zimą do koloru dodawane są brązowawe odcienie.

Jałowiec pospolity Depressa Aurea. Iglak ten charakteryzuje się jednym z najwyższych wskaźników wzrostu wśród gatunków pełzających. To około 15 cm rocznie. W wieku dorosłym roślina osiąga wysokość 50 cm, a jej średnica korony wynosi około 200 cm, gałęzie krzewu są lekko uniesione do góry, a ich końcówki zwisają swobodnie. Z biegiem lat gęsta złota korona stopniowo brązowieje. Zimą widać brązowe odcienie kolorów. Krzew jest bezpretensjonalny i może rosnąć na prawie każdej glebie, dobrze znosi mróz i cieniowanie.

Złoty Dywan Jałowca. Popularna opcja do ozdabiania klombów, tworzenia kompozycji ogrodowych i ogrodów skalnych. Krzew dorasta do 15 cm wysokości, a jego korona osiąga rozmiar 150 cm, grube igły są u góry zabarwione na złote odcienie, które w dolnej części rośliny zmieniają się w żółto-zielone odcienie. Najlepiej sadzić jałowiec w miejscach nasłonecznionych, aby zachować jego właściwości dekoracyjne.

Wniosek

Aby stworzyć piękną kompozycję przestrzeni zielonych na działce ogrodowej lub podwórku, można wykorzystać różnego rodzaju rośliny iglaste. Ich główne zalety to nie tylko wysoka dekoracyjność, ale także bezpretensjonalność w pielęgnacji, a także korzystny wpływ na zdrowie człowieka. Posadzone drzewa i krzewy zachwycą swoich właścicieli przez wiele lat.

Dziedziniec