Jak zdobywać słupki ogrodzeniowe: dziurkacz i inne urządzenia
Jakość mocowania podpór ogrodzenia decyduje o wytrzymałości i niezawodności konstrukcji. Jedną z typowych opcji instalowania podpór jest zatykanie; wbijanie słupków ogrodzeniowych za pomocą dziurkacza lub innego narzędzia jest w wielu przypadkach preferowaną opcją. Rozumiemy, kiedy można zastosować taką technologię i jakie jej odmiany nadają się do użytku w przestrzeni prywatnej.
Kiedy wybór jazdy jest uzasadniony
Bez względu na to, jak pomyślane jest ogrodzenie, właściciele strony obawiają się przede wszystkim jej niezawodności. Podpory odpowiadają za integralność ogrodzenia. Pełnią funkcję nośną, odpowiadają za estetykę ogrodzenia, dlatego starają się je jak najdokładniej montować.
Sprawdzone, ugruntowane metody montażu obejmują betonowanie lub zasypywanie poszczególnych podpór lub układanie fundamentu pasmowego. Ta ostatnia opcja chroni konstrukcję przed deformacją; układa się go pod ciężkim ogrodzeniem: kamiennym, ceglanym, kutym, z gabionów lub litego drewna.
Czasami konieczne jest znalezienie rozsądnego kompromisu między chęcią ochrony części terytorium a wydawanymi na to wysiłkami, czasem i pieniędzmi. Wbijanie słupków ogrodzeniowych uważa się za uzasadnione w następujących sytuacjach:
- Ogrodzenie terenu to rozwiązanie tymczasowe. Konstrukcja będzie pełnić swoje funkcje przez kilka miesięcy, a następnie zostanie rozebrana. Dzięki temu nie ma potrzeby wydawania pieniędzy na pełnowartościowe podpory czy fundamenty, a ogrodzenie wykonane jest z siatki łańcuszkowej, płyty lub tektury falistej.
- Ogrodzenie trzeba zbudować w krótkim czasie.
- Pomysł można zrealizować, jeśli teren nie jest podmokły, a gleba gliniasta, drobnokamienista, ma zwartą strukturę i nie ma skłonności do pęcznienia.
Optymalnym materiałem na podpory będzie profil stalowy o małym (do 50 mm) przekroju. Słupy metalowe wykonane z rur profilowanych są wygodne do mocowania odcinków ogrodzeniowych wykonanych z różnych materiałów, mają demokratyczny koszt i odporność na czynniki naturalne. Pale drewniane należy wstępnie pokryć bitumem lub innym środkiem zapobiegającym gniciu.
Plusy i minusy
Ogrodzenie zbudowane metodą uproszczoną ma następujące zalety:
- Prosta technologia. Nie musisz wykonywać prac wykopowych i wiertniczych, angażujesz ciężki sprzęt. Wykonawcy nie potrzebują specjalnych umiejętności, każdy poradzi sobie z zadaniem.
- Niskie koszty. Nie trzeba kupować tłucznia i innych materiałów do zaprawy betonowej, płacić za ich transport.
- Łatwa instalacja, oszczędność czasu. Uwalniasz się od kopania (lub wiercenia) otworów, układania szalunków, tkania klatki zbrojeniowej, przygotowywania i wylewania cementu. Wystarczy zrobić znacznik i wbić wzdłuż niego stojaki na odpowiednią głębokość.
- Niezawodność. Nawet jeśli nastąpi falowanie gruntu, podpory dobrze je wytrzymują (ze względu na małą średnicę przekroju).
Technologia nie jest pozbawiona wad. Decyzję o wbijaniu słupków ogrodzeniowych należy podjąć z uwzględnieniem możliwych konsekwencji:
- Niska wytrzymałość. Pale wbite w ziemię nie utrzymają masywnej konstrukcji. Pod naciskiem cegły lub kamienia podpory przesuną się, a sekcje zapadną się.
- Trudności z instalacją. Podczas montażu nie jest łatwo utrzymać stricte pionową pozycję regałów, trzeba ją stale sprawdzać i regulować. Górna część rury może ulec deformacji pod wpływem uderzenia, dlatego do jej ochrony stosuje się specjalne dysze.
- Technologia ma dość wąski zakres zastosowania. W miejscach o glebie mokrej, piaszczystej lub torfowej ogrodzenie będzie niestabilne. W gęstej i skalistej glebie trudno jest zanurzyć podpory na żądaną głębokość, podczas gdy istnieje duże prawdopodobieństwo odkształcenia metalowej rury.
- Skromna żywotność. Betonowanie podpór przedłuża eksploatację ogrodzenia do 40-50 lat. Konstrukcja wzniesiona w uproszczony sposób przetrwa dziesięć lat.
Metoda pracy
Niezależnie od wybranej metody montażu podpór, prace są prowadzone pod następującymi warunkami:
- Miejsca instalacji są planowane z wyprzedzeniem. Pomiędzy sąsiednimi filarami zachowane są równe odstępy w granicach 2-3 m.
- Wiarygodny wynik zapewnia pogłębienie rur o 1,2-1,5 m.
- Montaż rozpoczyna się od narożnych elementów nośnych. Po sprawdzeniu poprawności ich położenia (za pomocą poziomicy lub pionu) przeciąga się między nimi linkę, wzdłuż której kontrolowana jest wysokość podpór pośrednich.
- Podczas pracy należy uważać, aby nie odkształcić ani nie wbić rury głębiej niż to konieczne. Przywrócenie takiej podpory na pożądaną wysokość i utrzymanie jej na niej nie jest łatwym zadaniem.
- Możesz ułatwić sobie zadanie, jeśli przed rozpoczęciem pracy zaznaczysz poziom zanurzenia w ziemi na palach. Użyj farby, bitumu, środka antykorozyjnego lub innego odpowiedniego środka.
Przydatne wideo
Technologie
Istnieją trzy sposoby wbijania słupków ogrodzeniowych:
- Młot kowalski. Technikę stosuje się do niskiego (do 1,5 m) ogrodzenia. Do pracy potrzeba dwóch: jeden trzyma rurę w pozycji pionowej, drugi uderza młotem kowalskim. Aby uniknąć odkształceń, drewniany korek mocuje się na metalowym stosie (nieco większym niż średnica rury). Aby zapobiec pękaniu drewnianego włosia, opaska jest zabezpieczona stalową obręczą lub owinięta drutem.
- Przekłuwacz. Zatykanie słupków perforatorem zmniejsza pracochłonność, zwiększa szybkość pracy i jest uzasadnione przy dużych nakładach pracy. Aby wszystko działało, narzędzie jest używane w trybie wiertarki udarowej, a także będziesz potrzebować dyszy w postaci metalowego szkła zgodnie z rozmiarem rury (profilu), ale łatwo to zrobić się.
- Z pomocą kobiety stosu. Baba (inna nazwa kafara) to spadający ciężar. Ręka kobiety wykonana jest z profilu większego niż średnica filarów; do niego przyspawany jest środek ważący i uchwyty. Konstrukcję posadowiono na podporze, podnoszono za pomocą uchwytów i opuszczano siłą. Metoda pozwala wbijać wysokie tyczki, ale musisz stale monitorować poprawność ich położenia.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Wbijanie słupów pozwala zbudować pełnowartościowe ogrodzenie, oszczędzając czas i pieniądze. Metodologia ma ograniczenia. Może być stosowany na glebach gliniastych niekamienistych, ponieważ podpora będzie musiała zostać wbita w co najmniej półtora metra, aby zapewnić stabilność konstrukcji.
Wśród oczywistych zalet technologii wyróżniają się niskie koszty pracy, łatwość wykonania oraz dobra odporność na falowanie gruntu. Wady pojawią się, jeśli użyjesz technologii do zbudowania ciężkiego ogrodzenia (na przykład z kamienia) lub na mokrej i luźnej glebie.
Istnieją trzy metody, które można wykorzystać do wbijania rur do ogrodzenia na terenie prywatnym. Różnią się one pracochłonnością, ale wszystkie wymagają zabezpieczenia stosu przed obciążeniem (w trakcie procesu) oraz sprawdzenia prawidłowego jego położenia.
