Co musisz wiedzieć właściciel terenu z naturalnie rozproszonymi glebami
Gleby naturalne rozproszone to skały składające się z frakcji minerałów o różnej wielkości, które pojawiają się podczas wietrzenia powierzchni skalistych i przemieszczania się tych cząstek przez wodę, popiół. Są to luźno połączone segmenty. Jakość gleby jest ważnym wskaźnikiem w każdej prywatnej konstrukcji, ponieważ górna warstwa ziemi jest podstawą fundamentu i przejmuje wszystkie główne obciążenia z budowanego budynku oraz czynniki na niego wpływające. Dlatego przed rozpoczęciem prac budowlanych dokonywana jest ocena sytuacji hydrogeologicznej terenu.
Cechy gleby rozproszonej
W centralnej Rosji dominuje rozproszona klasyfikacja gleby, która dzieli się na torfową, gliniastą, mulistą i piaszczystą. W przypadku budowy domów prywatnych najlepszą opcją z tej listy są tylko dwa rodzaje - glina i piasek. Jednocześnie na powierzchni gliny często dodatkowo zawarte są różne zanieczyszczenia, głównie w postaci kamieni i piasku.
Podejście do przyszłej budowy zależy od stosunku dodatkowych komponentów. Jeśli gleba składa się z gliny, piasku i kamieni w mniej więcej równych proporcjach, nie będzie problemów z budową domu. Jeśli dominuje glina, powstają poważne problemy z pracą, ponieważ budowanie na takiej powierzchni nie jest bezpieczne dla stanu przyszłego budynku.
Jeśli gleba składa się z piasku i gliny, wszelkie zagrożenia muszą zostać ocenione przez wykwalifikowanych specjalistów, którzy wydadzą ostateczny werdykt, analizując ilość każdego składnika. Przewaga gliny najczęściej prowadzi do odpowiedzi negatywnej, przy dużej zawartości piasku dopuszcza się budowę.
Następujące metody pomagają określić rodzaj gleby:
A sposób
Niewielką ilość wierzchniej warstwy należy zwilżyć wodą i wycisnąć, aż woda przestanie kapać. Następnie powstałą kompozycję rozwija się ręcznie w opaskę uciskową o wielkości około centymetra i łączy się w pierścień. Cechy tej procedury są następujące:
- jeśli wydarzenie jest niemożliwe - piaszczysta gleba;
- stworzenie opaski uciskowej jest możliwe, ale konstrukcja okazuje się zawodna i łatwo kruszy się w rękach - glina piaszczysta;
- opaska uciskowa zwija się, ale po zgięciu natychmiast się zapada - lekka glina;
- struktura wygina się z pojawieniem się pęknięć - ciężka glina, bardziej zbliżona do skał gliniastych;
- opaska uciskowa z łatwością przyjmuje pożądany kształt, rozwija się bez wysiłku, nie pojawiają się na niej pęknięcia, a powierzchnia pozostaje równa, gładka - gliniana.
II metoda
Litrowy, szklany słoik wypełniony jest do połowy ziemią oczyszczoną z roślinności i innych elementów oraz czystą wodą po brzegi. Powstałą kompozycję dokładnie miesza się do uzyskania jednorodnej masy. Następnie pojemnik pozostawia się w spokoju, aż cząstki ziemi opadną, a ciecz ponownie stanie się przezroczysta. Może to potrwać od 3 godzin do 3 dni.
Rodzaj gruntu zależy od szybkości osiadania, co można łatwo odróżnić za pomocą granic między utworzonymi warstwami, które są mierzone linijką i przeliczane na procent.
Zagęszczenie gleby i właściwości powierzchni można zwiększyć poprzez zagęszczanie za pomocą specjalnego sprzętu, ubijanie elektryczne/mechaniczne, zagęszczanie wibracyjne, głębokie odwadnianie i inne metody.
Głębokość wód gruntowych
Na zachowanie i stan powierzchni ziemi istotny wpływ ma taki wskaźnik, jak poziom wód gruntowych. Najlepszą opcją jest, gdy głębokość zamarzania jest wyższa niż głębokość wód gruntowych. W przeciwnym razie istnieje ryzyko wystąpienia takiego zjawiska jak pęcznienie gleby. Średnio głębokość zamrażania powinna wynosić 1,5 m.
W procesie planowania prac budowlanych brana jest pod uwagę spójność gruntu, która zależy od poziomu wilgotności. Aby sprawdzić ten wskaźnik, użyj danych kąta spoczynku, który jest zorganizowany przez masową glebę w swobodnej formie na płaszczyźnie poziomej. Ta informacja pomaga podczas kopania rowu pod fundament, aby wyeliminować ryzyko zawalenia się skarpy.
Wybór fundacji
Wybierając fundament pod dom, bierze się przede wszystkim pod uwagę klasę gleby, jej parametry techniczne są następujące:
- gęstość;
- pojemność przepustu;
- poziom wód gruntowych;
- skład gleby.
Uwzględniany jest również charakter przyszłej konstrukcji, ilość kondygnacji, materiały ścian, wielkość i kształt budynku oraz budżet projektu.
Na glebach piaszczystych kładzie się fundament typu taśmowego, z bloczków żelbetowych, konstrukcji kolumnowych (nie wszystkie są odpowiednie). Na skalistej powierzchni nie jest wymagane silne pogłębienie podeszwy, dlatego w tym przypadku odpowiednie są niedrogie fundamenty, które mogą wytrzymać minimalne obciążenia.
Gleby gliniaste charakteryzują się dużą liczbą wad, mają skłonność do falowania, nierównomiernego osiadania. Aby stworzyć stabilną platformę, która jest w stanie zneutralizować skutki falowania, stosuje się konstrukcje betonowe monolityczne, taśmowe, blokowe.
W przypadku gleb torfowych, które są niekorzystne dla budowy, najlepszym wyborem staje się podstawa słupowo-poprzeczna, betonowo-płytkowa.
Wyborowi rodzaju fundacji, a także innym działaniom zaleca się zaufać wykwalifikowanemu specjaliście.
Układ studni, studni na glebach rozproszonych
Wiercenie studni i układanie studni na glebach gliniastych nie jest łatwym zadaniem. Wynika to ze zwiększonej lepkości i gęstości gleby. Ale jednocześnie niskie kruszenie się gleby pozwala nie wykonywać specjalnych prac wzmacniających ściany, co zwiększa szybkość instalacji. Aby uniknąć zanieczyszczenia wody, studnia lub studnia nie powinny znajdować się w pobliżu zbiorników wodnych. Warto też wiedzieć, że ze względu na właściwości gleby i małą przepustowość, źródło wody będzie się dość wolno napełniać.
Natomiast gleba piaszczysta dobrze przepuszcza wodę, ale złożoność jej ułożenia polega na uszczelnieniu ścian, ponieważ mogą się kruszyć. W tym celu często stosuje się procedurę dzwonienia. W procesie nakładania konstrukcji niemożliwe jest całkowite wypompowanie całej wody, a jednorazowe spożycie nie powinno przekraczać 25% całkowitej objętości.
Gleby rozproszone do ogrodnictwa i kształtowania krajobrazu
Piaszczysta gleba szybko wysycha, nagrzewa się, stygnie i traci niezbędne dla roślin minerały, co niekorzystnie wpływa na aranżację ogrodu, uprawę kwiatów i innych upraw.
Ten rodzaj gleby jest bardziej odpowiedni do tworzenia arenarium, czyli piaszczystych, skalistych kompozycji. Jeśli istnieje chęć zazieleniania terytorium, konieczne jest dodanie innych gleb. Najlepszą opcją jest torf i humus.
Gleba gliniana ma również szereg wad. Podczas deszczu silnie zatrzymuje wilgoć, co zamienia miejsce w bagno, aw upale gleba bardzo wysycha, zamieniając się w stan stały przypominający kamień. Takie patologiczne pieczęcie odkształcają się i uszkadzają słabe korzenie. Dlatego, aby poprawić warunki, zaleca się dodanie piasku, próchnicy, torfu do warstwy głównej, co zapobiegnie przekształceniu gleby w gęstą warstwę, nieodpowiednią do sadzenia jakichkolwiek roślin. Przy odpowiednim podejściu jabłonie, aronia, gruszki, figi i śliwki dobrze owocują na glinianych powierzchniach.
Do dekoracji krajobrazu można wykorzystać zespoły prostych, bezpretensjonalnych, ale bardzo efektownych roślin, takich jak: nagietki, floks, konwalie, facelia. Aby odtlenić glebę, czyli zmniejszyć poziom kwasowości, stosuje się wapnowanie, które poprawia warunki normalnego funkcjonowania różnych roślin.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Gleby rozproszone są złożone i nie są najkorzystniejsze do budowy domu, ale można na nich bezpiecznie osiedlić się i żyć. Wymaga to jedynie kompetentnego podejścia specjalistów, którzy prawidłowo określą właściwości i skład gleby, poziom występowania wód podwodnych i odpowiednio dobiorą rodzaj fundamentu odpowiedni dla obszaru. Urządzenie ogrodu jest również możliwe, jeśli gleba zostanie wzbogacona piaskiem, torfem i próchnicą.
