Uzupełnianie systemu grzewczego - rodzaje systemów, rodzaje chłodziw, wymagania dla nich i przyczyny utraty, cechy makijażu
Po wstępnym napełnieniu obiegu grzewczego prędzej czy później z różnych powodów poziom płynu chłodzącego nieuchronnie spada. Aby uniknąć awaryjnego wyłączenia sprzętu w zimnych porach roku, wymagane jest terminowe uzupełnianie systemu grzewczego. Przeanalizujmy, czym jest ta procedura, jakie są rodzaje systemów grzewczych i jakie są cechy obiegu w nich chłodziwa, jakie rodzaje chłodziw są stosowane i jakie są na nie nałożone wymagania, jakie są główne powody zmniejszenia poziom płynu chłodzącego w układzie, jakie cechy ma procedura uzupełniania dla układów otwartych i zamkniętych.
System grzewczy - zasada działania, odmiany, cechy obiegu chłodziwa
Autonomiczny system grzewczy to zespół współpracujących urządzeń - kocioł, rurociągi, urządzenia grzewcze i urządzenia sterujące. Zasada jego działania opiera się na przenoszeniu ciepła z urządzenia przez chłodziwo do obiegu grzewczego, składającego się z rur, grzejników i innych radiatorów. Przechodząc przez system ciecz oddaje ciepło do otoczenia, a już schłodzona linia powrotna wraca do jednostki. Następnie chłodziwo jest podgrzewane do żądanej temperatury i ponownie zaczyna się w kółko.
Istnieją 2 główne typy systemów grzewczych:
- naturalne lub otwarte .
Ruch chłodziwa w układzie odbywa się pod wpływem naturalnych praw natury. Według nich woda podgrzana, a więc mniej gęsta, zawsze ma tendencję do podnoszenia się do góry, a woda ochłodzona i gęstsza zawsze ma tendencję do osiadania. Kocioł w takim schemacie znajduje się w najniższym punkcie, a zbiornik wyrównawczy, przez który napełniany jest system grzewczy, znajduje się na samym szczycie.
Zasada działania systemu sprowadza się do następującego algorytmu:
- W wymienniku ciepła kotła podgrzewana jest woda.
- Po osiągnięciu zadanej temperatury i zmniejszeniu gęstości pędzi do górnej części obiegu grzewczego - zaczyna płynąć rurami do grzejników.
- Po oddaniu ciepła w akumulatorach ochładza się, gęstnieje i opada.
- Następnie spływa linią powrotną, zamontowaną pod lekkim spadkiem do kotła.
- Na koniec schłodzona woda wchodzi do wymiennika ciepła, jest podgrzewana i ponownie wchodzi do akumulatorów linią bezpośrednią.
W najwyższym punkcie tego systemu znajduje się specjalny otwarty pojemnik. Dzięki niemu odbywa się wstępne napełnianie, kontrola poziomu i, jeśli to konieczne, uzupełnianie chłodziwem. Ponadto zbiornik wyrównawczy działa jako wewnętrzny wyrównywacz ciśnienia. Tak więc, jeśli po podgrzaniu woda nadmiernie się nagrzeje i zwiększy swoją objętość, po prostu wejdzie do tego pojemnika i nie rozszerzy się i nie złamie rur.
Główną zaletą systemu otwartego jest niezależność energetyczna, łatwość instalacji i obsługi. Wada związana jest z niską wydajnością. Ogrzewanie będzie działać tylko na niewielkim obszarze, ponieważ im dalej akumulator znajduje się od urządzenia, tym mniej ciepła będzie odbierał.
- Wymuszone lub zamknięte .
Płyn chłodzący w układzie jest wprowadzany do obiegu grzewczego pod ciśnieniem specjalnej pompy obiegowej. Dzięki temu podgrzana woda szybciej dociera do celu i po drodze traci mniej ciepła – niezależnie od odległości od akumulatora. W przeciwieństwie do powyższego system ten nie ma bezpośredniego kontaktu z otaczającym powietrzem. Kontrola rozszerzania się w nim chłodziwa odbywa się za pomocą specjalnego zamkniętego zbiornika membranowego, podzielonego pośrodku gumową przegrodą na dwie komory - powietrzną i na chłodziwo.
Aby pompować wodę do wymuszonego autonomicznego systemu grzewczego, prywatny dom musi mieć rurę wodną, której ciśnienie jest nieco wyższe niż ciśnienie wewnętrzne w obwodzie grzewczym. Uzupełnianie odbywa się za pomocą specjalnego modułu lub po prostu zaworu zwrotnego zainstalowanego w najniższym punkcie systemu.
Uwaga! Oprócz całkowicie zamkniętych lub otwartych systemów grzewczych istnieją opcje hybrydowe. Przykładem są naturalne obiegi cyrkulacyjne wyposażone w pompę zwiększającą przepływ, zmniejszającą bezwładność i zwiększającą wydajność w ekstremalnie zimnych okresach.
Rodzaje chłodziw i wymagania dla nich
W autonomicznych systemach grzewczych do prywatnego domu stosuje się płynne nośniki ciepła następującego typu:
- Woda .
Jest to najczęstszy rodzaj płynu chłodzącego, który ma następujące zalety:
- Cena minimalna.
- Dostępność.
- Maksymalna pojemność cieplna (zdolność do przekazywania ciepła).
- Niska lepkość, a zatem najmniejsze obciążenie pompy obiegowej.
- Niska korozyjność - tylko w obecności rozpuszczonego tlenu.
- Czystość ekologiczna.
- Mały współczynnik rozszerzalności - nie więcej niż 0,03%.
Wadami stosowania wody jako chłodziwa są korozyjność niezabezpieczonych stalowych elementów układu, a także wysoka temperatura krystalizacji. Dlatego też, jeśli dom zostanie pozostawiony w chłodne dni, aby zapewnić wystarczające chłodzenie pomieszczeń do 0 0 C, wówczas woda będzie musiała zostać spuszczona. W przeciwnym razie pod wpływem rozprężania zamarzająca woda pęknie rury, baterie i wymiennik ciepła.
- Olej .
Reprezentuje płyn niezamarzający do chłodnic samochodów eksploatowanych na mrozie. Ostatnio wolą napełniać autonomiczne systemy grzewcze tylko typu zamkniętego - ze względu na wysoką toksyczność oparów nie jest stosowany w obwodach otwartych. Jest oznaczony cyframi - 65, 40 lub 30 - co oznacza znak zamarzania cieczy w temperaturach poniżej zera.
Charakteryzuje się następującymi cechami:
- Średnia cena rynkowa.
- Wskaźnik pojemności cieplnej jest średni, ale niższy niż wody.
- Wysoka lepkość - która charakteryzuje się dużym obciążeniem pompy.
- Prawie całkowity brak działania żrącego.
- Toksyczność - ze względu na glikol etylenowy, który jest jej częścią.
- Współczynnik rozszerzalności - do 0,05% - jest prawie 2 razy wyższy niż wody.
W przeciwieństwie do wody płyn niezamarzający nie powoduje korozji, ale nie zawsze jest to dobre. Tak więc, na przykład, jeśli obwód grzewczy zostanie rozhermetyzowany, ciecz zacznie przeciekać, podczas gdy woda i inne żrące ciecze szybko „zagoją” nieszczelności z tworzeniem się rdzy.
- glikol propylenowy .
Na skalę przemysłową płyny przeciw zamarzaniu na bazie glikolu propylenowego są produkowane specjalnie do autonomicznych systemów grzewczych.
Główne cechy operacyjne:
- Niska pojemność cieplna. W czystej postaci jest prawie 2 razy niższy niż woda. Jednak po rozcieńczeniu wodą wskaźnik wzrasta do akceptowalnego poziomu.
- Wysoka lepkość, która powoduje dodatkowe obciążenie sprzętu pompującego.
- Współczynnik rozszerzalności - nie więcej niż 0,05%.
- Nieszkodliwość.
- Brak działania korozyjnego dzięki dodatkom.
Chociaż glikol propylenowy jest najdroższy na liście rozważanych płynów niezamarzających, jego popularność jest wysoka ze względu na jego absolutną nieszkodliwość. W postaci oczyszczonej dodawany jest do kosmetyków i wyrobów cukierniczych.
- Marynować .
Narzędzie jest roztworem prostych soli - zwykłej soli kuchennej, chlorku wapnia i kilku innych. Jest używany jako alternatywa budżetowa - do napełniania systemu grzewczego w prywatnym domu zamiast wody. Temperatura zamarzania solanki jest tym niższa, im większe jest stężenie soli.
Funkcje operacyjne:
- Najniższy koszt to cena ilości użytych soli.
- Wystarczająca pojemność cieplna - 2/3 wskaźnika dla wody.
- Minimalna lepkość.
- Współczynnik rozszerzalności - 0,03%.
- Brak toksyczności.
Główne wady przejawiają się w postaci małej ruchliwości cieczy przy wysokim stężeniu soli i wysokiej aktywności korozyjnej na ściankach metalowych elementów układu.
Wymagania dotyczące selekcji
Ciecz wlewana do systemu grzewczego jako nośnik ciepła musi spełniać następujące wymagania:
- Wysoka pojemność cieplna .
Parametr charakteryzuje ilość energii cieplnej, jaką należy dostarczyć do 1 kg substancji, aby podnieść jej temperaturę o 1 0 C. W przypadku nośników ciepła systemów grzewczych wskaźnik ten powinien być jak największy. Zwykła woda ma najwyższy wskaźnik spośród innych płynów wlewanych do obiegu.
- Zakres temperatur pracy .
Każdy pojedynczy płyn chłodzący ma swój własny charakterystyczny zakres temperatur roboczych. Naruszenie tych warunków prowadzi do uszkodzenia sprzętu lub nieodwracalnej utraty właściwości chłodziwa.
Na przykład, gdy woda zamarza, rozszerza się i łamie rury lub grzejniki, w których się znajduje. Z drugiej strony, organiczne chłodziwa po podgrzaniu powyżej 100 0 C rozkładają się na oddzielne składniki, na zawsze tracąc swoje pierwotne właściwości.
- Aktywność korozyjna .
Aktywność chemiczna chłodziwa może prowadzić do rdzewienia metalowych części obwodu. Problem można rozwiązać za pomocą dodatków hamujących. Z tego powodu wiele płynów do wymiany ciepła zawiera specjalne dodatki.
Jednak problem najczęściej objawia się, gdy chłodziwo jest w stałym kontakcie z tlenem i praktycznie nie występuje, gdy usuwa się z niego rozpuszczone gazy.
Dotyczy to zwłaszcza zwykłej wody - po nasyceniu pęcherzykami powietrza w miejscu styku - zbiornika wyrównawczego - bardziej aktywnie koroduje stalowe rury, grzejniki i inne elementy. Dlatego tylko w przypadku zamkniętych systemów grzewczych dozwolone jest napełnianie dowolnym rodzajem chłodziwa. Ponadto najczęściej wyposażone są w nierdzewne rury z tworzywa sztucznego.
- Lepkość .
Wskaźnik lepkości określa stopień tarcia wewnętrznego, a w konsekwencji płynność. To z kolei wpływa na szybkość pompowania. Dlatego im większa jest jego wartość, tym więcej energii będzie potrzebne do przemieszczenia chłodziwa przez system.
Woda ma standard minimalnej lepkości. Wszystkie inne chłodziwa stosowane w autonomicznych obwodach grzewczych mają dużą jego wartość, a co za tym idzie najgorszą charakterystykę przepływu.
- Smarność .
Nowoczesne systemy grzewcze obejmują szereg urządzeń, w których płyn chłodzący dodatkowo pełni funkcję smarowania. To nie tylko pompa obiegowa, ale także zawory uzupełniające i odcinające awaryjne, termostat, czujniki protokołów, czujniki ciśnienia itp. Dlatego konieczne jest również dobranie cieczy na podstawie wskaźników jej smarności zgodnie z konkretnym typem systemu.
- Bezpieczeństwo dla innych .
Substancja stosowana jako nośnik ciepła w domowych systemach grzewczych musi być całkowicie bezpieczna dla innych. Nie wolno go używać w stanie oparów, ponieważ może spowodować oparzenia z powodu wysokiej temperatury podczas rozerwania.
Również płyn niezamarzający nie powinien być toksyczny, jak na przykład związki z glikolem etylenowym. Dlatego z tej liczby powodów domowe systemy grzewcze są najczęściej napełniane wodą.
- Aktywność chemiczna .
Elementy nośnika ciepła nie mogą stykać się z węzłami obiegu grzewczego. Na przykład, jeśli system grzewczy kotła dwuprzewodowego z grzejnikami stalowymi jest wypełniony glikolem etylenowym, wówczas wewnętrzna powłoka cynkowa akumulatorów szybko stanie się cieńsza.
Co więcej, podgrzanie chłodziwa do standardowych 80-90 0 C doprowadzi do utraty jego podstawowych właściwości - płynność stanie się wyższa niż płynność wody. Z biegiem czasu nieuchronnie doprowadzi to do wycieku różnych związków z uszczelkami na bazie gumy, paronitu i innych polimerów.
Rekomendacje! W większości przypadków woda jest używana do napełniania obiegu grzewczego. Jeśli jednak nie można uniknąć stosowania środka przeciw zamarzaniu, na przykład, gdy dom jest okresowo pozostawiany przez długi czas bez ogrzewania w zimnych porach roku, zaleca się dokonanie wyboru na korzyść produktów na bazie glikolu propylenowego. Jednocześnie lepiej kupować produkty znanych linii z dokumentacją techniczną potwierdzającą jakość.
Przyczyny zmniejszenia objętości płynu chłodzącego
Spadek poziomu w systemach grzewczych prywatnego domu następuje z następujących powodów:
- Przeciek. Często chłodziwo zaczyna płynąć w stawach. Pojawia się najczęściej bezpośrednio po procesie zaciskania. Dzięki temu można je natychmiast wykryć i wyeliminować. Jednak są też ukryte stare przecieki. Ich identyfikacja jest dość trudna ze względu na to, że znajdują się w betonowych wylewkach podłogowych lub ściennych. Aby wykryć taki wypadek, często konieczne jest użycie kamery termowizyjnej. Jedynym sposobem, aby tego uniknąć, jest wykonanie wszystkich połączeń w otwartym, nadającym się do użytku obszarze.
- Przekroczenie parametrów eksploatacyjnych poziomu krytycznego. Na przykład, jeśli płyn chłodzący nagle się przegrzeje, jego ciśnienie gwałtownie wzrośnie i przekroczy znak dozwolony dla sprzętu. W rezultacie zadziała zawór awaryjny, który w przeciwieństwie do modułu doładowania, zacznie niezależnie wyrzucać płyn z systemu grzewczego, aż ciśnienie wewnętrzne powróci do normy.
- Odparowanie. Często obieg grzewczy jest wyposażony w otwarty zbiornik wyrównawczy. Dzięki temu następuje częściowe odparowanie chłodziwa w kontakcie z powietrzem. Co więcej, nawet jeśli urządzenie ma tylko mały otwór, to utrata przez atmosferę będzie z czasem zauważalna.
- Utrata przez otwory wentylacyjne. Specjalne moduły są instalowane w specjalnych miejscach systemu - w szczytowych punktach, na zakrętach, przejściach. To tutaj gromadzi się duża ilość powietrza, które za pomocą tych urządzeń jest automatycznie usuwane. W takim przypadku część chłodziwa jest nieuchronnie tracona w postaci pary.
- Strata przez dźwig Mayevsky'ego. Do okresowego ręcznego odprowadzania powietrza z grzejników stosuje się specjalne mechanizmy. Podczas ich konserwacji - odpowietrzania - część płynu przewodzącego ciepło jest nieuchronnie tracona. Jednak w przeciwieństwie do kranu Mayevsky'ego i odpowietrznika, w systemie grzewczym zainstalowany jest specjalny moduł, podłączony do rurociągu lub zbiornika rezerwowego i zdolny do automatycznego pompowania wody, zapewniając w ten sposób najłatwiejszy sposób kontrolowania poziomu chłodziwa .
- Strata podczas konserwacji filtra. Filtr przeciwbłotny jest instalowany bezpośrednio przed wejściem do kotła z powrotu, a także przed wszystkimi pompami obiegowymi w obwodzie. Jego celem jest wyłapywanie drobnych cząstek stałych, aby uniknąć uszkodzenia sprzętu i zatkania systemu. Okresowo muszą być usuwane i czyszczone. Podczas zabiegu część chłodziwa zostaje utracona.
- Opróżnij podczas naprawy. Żaden system grzewczy nie jest odporny na awarie. Dlatego prędzej czy później trzeba go zatrzymać, a sprzęt zmienić lub naprawić. Towarzyszy temu zawsze całkowite lub częściowe spuszczenie chłodziwa, podczas którego nie można uniknąć strat.
Ważny! Utrata chłodziwa może wystąpić z powodu interakcji chemicznej z substancją elementów układu. Na przykład woda łączy się z żelazem podczas rdzewienia, tworząc nową substancję. Również chłodziwo alkaliczne lub kwasowe może reagować z aluminiowymi lub miedzianymi częściami obwodu. Jednocześnie w obiegu powstają nowe związki chemiczne, które nie są przydatne do funkcjonowania sprzętu.
Funkcje kanału
Systemy grzewcze typu otwartego i zamkniętego różnią się przede wszystkim cechami obiegu chłodziwa. W pierwszym przypadku porusza się grawitacyjnie, w drugim pod ciśnieniem wytworzonym przez pompę. Dlatego metody żywienia w obu przypadkach będą się różnić. Przeanalizujmy je bardziej szczegółowo.
otwarty system
Podstawą działania otwartego systemu grzewczego jest zbiornik wyrównawczy umieszczony w najwyższym punkcie. W większości przypadków jest montowany pod sufitem lub na strychu domu. Dzięki niemu procedura zasilania systemu grzewczego odbywa się z źródła wody. Poziom płynu chłodzącego w nim nie powinien spaść poniżej ustawionego znaku, w przeciwnym razie proces cyrkulacji zostanie po prostu przerwany. Oprócz unoszenia się po brzegi, aby ciecz zaczęła wypływać, nie powinna.
Aby zoptymalizować kontrolę, nowoczesne zbiorniki wyrównawcze są zaprojektowane i działają w następujący sposób:
- Linia powrotna i bezpośrednia jest dostarczana do zainstalowanego zbiornika wyrównawczego. Pierwsza znajduje się na dolnym poziomie, druga jest o 100 mm wyższa.
- Ciepła woda unosi się prostą rurą, gromadzi się i trafia do obiegu grzewczego przez rurę powrotną.
- Rura kontrolna paszy wcina się w przeciwległą ścianę zbiornika. Znajduje się 150 mm nad poziomem połączenia w linii prostej.
- Rura przelewowa jest zainstalowana 100 mm nad poziomem rury sterującej. Jego zadaniem jest automatyczne spuszczanie płynu chłodzącego ze zbiornika w przypadku jego przepełnienia - tak, aby się nie przelewał. Jego ujście prowadzi do kanalizacji lub zbiornika.
- W stanie normalnym poziom płynu chłodzącego powinien zrównoważyć się pomiędzy rurkami kontrolnymi i przelewowymi.
- Wszystkie wyloty rur są montowane w kotłowni dla lepszej kontroli i zarządzania.
- W celu wykonania uzupełnienia rura wodna jest podłączona do rurki sterującej przez zawory odcinające. W razie potrzeby zawór otwiera się i woda napełnia zbiornik wyrównawczy, aż zacznie wypływać z rurki przelewowej. Ciek wodny jest zablokowany.
- Aby sprawdzić poziom w zbiorniku, rurka kontrolna okresowo otwiera się. Jeśli zabraknie wody, poziom jest w porządku, jeśli nie, musisz doładować.
Bardziej złożony mechanizm sterowania obejmuje mechanizm pływakowy, który automatycznie monitoruje poziom i, w razie potrzeby, dodaje chłodziwo do zbiornika.
zamknięty system
Aby pompować wodę lub płyn niezamarzający do zamkniętego systemu grzewczego, wymagany jest bardziej wyrafinowany mechanizm niż tylko otwieranie kranu i dostarczanie go z sieci wodociągowej. Ponieważ chłodziwo krąży w hermetycznym obwodzie i jest stale pod ciśnieniem 0,5-3 bar. Nowoczesne kotły wyposażone są w manometry do wizualnej kontroli przez użytkownika, a także w urządzenia zabezpieczające do automatycznej kontroli pracy urządzeń.
Rolę takiego urządzenia w systemach zamkniętych pełni zawór awaryjny. Jeśli ciśnienie przekroczy normę, płyn chłodzący zostanie odprowadzony do kanalizacji lub specjalnego zbiornika. Co więcej, jeśli ciśnienie jest poniżej normy, czujniki ciśnienia również zapobiegną uruchomieniu urządzenia. Aby przywrócić ciśnienie do normalnego poziomu, istnieją specjalne moduły do makijażu.
Jednocześnie organizacja karmienia systemu zamkniętego wymaga rozwiązania następujących 2 zadań:
- Zapewnienie niezbędnego ciśnienia do wtrysku .
W przypadku wtrysku płyn chłodzący musi pochodzić z jakiegoś źródła. Jeśli weźmiemy pod uwagę, że ciśnienie w układzie wynosi około 2-3 bar, to należy go pompować jeszcze większym ciśnieniem – około 4-5 bar. Najłatwiejszym sposobem rozwiązania tego problemu jest użycie w obwodzie zwykłej wody, a system zaopatrzenia w wodę ma niezbędne wewnętrzne wskaźniki ciśnienia.
Następnie system jest po prostu podłączony za pomocą kranu i zaworu zwrotnego do rurociągu, a użytkownik będzie musiał tylko monitorować wzrost i osiągnięcie manometru i odciąć dopływ na czas. Nowoczesne modele kotłów wyposażone są w specjalne automatyczne zawory uzupełniające, dzięki czemu właściciel nie musi obciążać się tą procedurą.
Zupełnie inaczej jest, gdy w domu nie ma bieżącej wody lub jej ciśnienie jest niewystarczające, a także gdy stosuje się płyn niezamarzający lub wodny roztwór soli. W tym przypadku do arsenału wyposażenia serwisowego dodaje się zbiornik do przechowywania chłodziwa i pompę o wskaźniku ciśnienia przekraczającym system.
- Prawidłowe przygotowanie chłodziwa .
Żaden nowoczesny system ogrzewania typu zamkniętego nie będzie w stanie działać przez długi czas, jeśli zwykła woda z kranu lub studni zostanie bezpośrednio napełniona jako chłodziwo. Co najmniej musi zostać poddany mechanicznemu oczyszczeniu ze stałych nierozpuszczalnych zanieczyszczeń. W tym celu należy zastosować filtr mechaniczny. Jednocześnie, jeśli woda dostarczana do domu jest już poddawana takiemu oczyszczaniu, przepływ przychodzący w celu uzupełnienia powinien być nadal oczyszczany.
Przydatne wideo
Innym powszechnym problemem jest twardość wody. Tworzą go nierozpuszczalne sole, które po podgrzaniu w układzie mogą tworzyć osady w postaci kamienia i zatykać przepływ chłodziwa. Aby wyeliminować takie konsekwencje, stosuje się następujące metody:
- Zmiękczanie chemiczne z odczynnikami. Sole osadzają się na dnie pojemników lub osadzają się w filtrach.
- Instalacje z żywicami jonowymiennymi.
- Zmiękczacze filtrów instalowane w domowych zmywarkach i urządzeniach myjących.
- Filtracja według rodzaju odwróconej osmozy.
Notatka! Jeśli twardość wody nie jest bardzo wysoka lub średnia, to funkcjonalność zamkniętego systemu grzewczego, który działa bez przecieków, nie zostanie naruszona w szczególny sposób. Nierozpuszczalne sole szybko odkładają cienką warstwę na rurach i wymiennikach ciepła, ale nie wpływają na wydajność całego systemu. Kolejną rzeczą są płytowe wymienniki ciepła. W nich, ze względu na dużą objętość przepuszczanej wody, osady będą z czasem tylko rosły, a w końcu po prostu zatkają cały prześwit.
Przydatne wideo
Lokalizacja węzła do makijażu
Najlepiej i najłatwiej jest zasilać otwarty system od góry - przez zbiornik wyrównawczy. Jednocześnie nadal zaleca się wykonanie pierwszego wstrzyknięcia od najniższego punktu. Ponieważ spowoduje to wypchnięcie głównej części powietrza z obwodu.
W systemach zamkniętych pompowanie jest dozwolone z dowolnego miejsca, ponieważ płyn chłodzący krąży w zamkniętym obwodzie. Jednak nawet w tym przypadku istnieją specjalne zalecenia dotyczące lokalizacji punktu i samej procedury ładowania:
- Nowoczesne modele kotłów ściennych i kompaktowych są już wyposażone w specjalne punkty napełniania i uzupełniania.
- W celu naładowania konieczne jest wybranie miejsca w pobliżu kranu spustowego w najniższym punkcie systemu.
- Najlepszą opcją lokalizacji jednostki uzupełniającej jest rurociąg powrotny obok zbiornika wyrównawczego. Umożliwi to systemowi natychmiastową reakcję na wzrost ciśnienia, a także wyeliminowanie uderzenia hydraulicznego.
Przydatne wideo
- Jeżeli uzupełnianie odbywa się poprzez powrót, kocioł należy wyłączyć. W przeciwnym razie dostanie się zimnego chłodziwa do ogrzanego wymiennika ciepła może prowadzić do jego odkształcenia termicznego. Dotyczy to zwłaszcza modeli żeliwnych.
- Automatyczne uzupełnianie kotła stojącego z żeliwnym wymiennikiem ciepła najlepiej wykonywać przez kolektor bezpośredni.
- Jeśli to możliwe, uzupełnianie najlepiej wykonywać strzałką hydrauliczną, aby zimny płyn szybko zmieszał się z gorącym i wykluczył szok termiczny dla wymiennika ciepła.
- W kotłach kondensacyjnych wskazane jest zainstalowanie uzupełniania na powrocie - w celu zwiększenia wydajności systemu.
- Jeśli w systemie używanym do dostarczania ciepłej wody w domu znajduje się pośredni kocioł grzewczy, dozwolone jest dostarczanie z niego podgrzanej wody do uzupełniania przez linię powrotną.
Odniesienie! Nowoczesne modele kotłów oficjalnych producentów są wyposażone w dokumentację techniczną, w tym ważne informacje techniczne. Jest to przede wszystkim poprawny schemat orurowania wskazujący lokalizację jednostki ładującej.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Autonomiczny system ogrzewania opiera się na zasadzie przekazywania ciepła przez czynnik chłodzący podgrzany w wymienniku ciepła do grzejników, a następnie zawracanie go przez linię powrotną w postaci schłodzonej do kotła w celu ponownego podgrzania i uruchomienia do systemu. Istnieją systemy typu otwartego lub naturalnego oraz zamknięte lub wymuszone. W pierwszym płyn chłodzący porusza się grawitacyjnie, w drugim pod ciśnieniem za pomocą pompy.
Jako nośnik ciepła można stosować wodę, płyn niezamarzający, glikol propylenowy i solankę. Każda ciecz ma swoją własną charakterystykę i zalecenia dotyczące stosowania. Przy wyborze płynu chłodzącego brane są pod uwagę następujące cechy:
- Ciepło właściwe.
- Zakres temperatury pracy.
- Lepkość.
- działanie żrące.
- Smarowność.
- aktywność chemiczna.
- Bezpieczeństwo środowiska.
Spadek poziomu płynu chłodzącego może nastąpić z powodu takich przyczyn jak nieszczelność, parowanie, ubytki z odpowietrzników oraz naprawa lub konserwacja filtrów resetowanych przez czujnik awaryjny. Systemy karmienia typu otwartego i zamkniętego mają swoją własną charakterystykę i algorytm działania. Otwarty jest podawany przez zbiornik wyrównawczy znajdujący się w górnej części systemu, zamknięty przez zawór - z dolnej pozycji, najczęściej wzdłuż linii powrotnej. Jednocześnie na wybór miejsca do instalacji jednostki ładującej nakładane są specjalne wymagania.
