Jak uszczelnić połączenia gwintowane gazu: 6 opcji
Podczas instalowania komunikacji gazowej jednym z najważniejszych wymagań jest niezawodność połączeń rurowych. Jeśli ten warunek zostanie naruszony, łatwo może powstać sytuacja awaryjna. Uszczelnienie połączeń gwintowanych zapewnia ich niezawodność. Dlatego ważne jest, aby móc zrozumieć różne rodzaje uszczelniaczy, przy wyborze brać pod uwagę ich mocne i słabe strony.
Rodzaje stosowanych uszczelek
Podczas uszczelniania stosuje się zarówno materiały naturalne, jak i syntetyczne. Oto najpopularniejsze opcje.
Wykorzystanie lnu
Ten materiał jest jednym z najczęstszych. Jego reputację potwierdza wieloletnie użytkowanie tego materiału. Przy wyborze należy zwrócić uwagę na następujące cechy wątku:
- Nie może wykazywać żadnych widocznych uszkodzeń.
- Wymagana jest elastyczność.
- Brak zanieczyszczeń i nieprzyjemnych zapachów.
- Grubość pasm powinna być niewielka.
Podczas używania pamiętaj, że ten materiał boi się wilgoci. W kontakcie z wodą len szybko zaczyna gnić. Musisz również zwrócić uwagę na warunki temperaturowe użytkowania. Jeśli ten materiał zostanie podgrzany, może stopniowo zacząć się wypalać.
Problemy te rozwiązuje się za pomocą specjalnych impregnacji. W tym celu można na przykład użyć naturalnego czerwonego ołowiu. Ten makaron jest łatwy do samodzielnego wykonania. Aby to zrobić, musisz wymieszać biały i schnący olej. Rezultatem jest mieszanka przypominająca konsystencję śmietany. Do aplikacji należy nasmarować lnianą nić i pozostawić do wyschnięcia przed użyciem.
Naturalne uszczelniacze do gwintów są dostępne w wyspecjalizowanych sklepach. Na przykład możesz użyć następujących rodzajów past:
- Multipak to olej parafinowy ze specjalnymi dodatkami.
- Unipak zawiera olej mineralny, parafinę, wodę, mydło i kredę.
- Pastum Gas jest produkowany na bazie organicznych składników, specjalnych wypełniaczy i dodatków, a także zawiera dodatki antykorozyjne.
- Gebatout 2 to mieszanka zawierająca polimer syntetyczny, zagęszczacz, biały olej mineralny i wypełniacz.
W przypadku braku specjalnych narzędzi do impregnacji można użyć uszczelniacza samochodowego lub farby olejnej.
Prace prowadzone są w następujący sposób. Oddzielone jest cienkie pasmo - wystarczy, że jego grubość nie przekracza dwóch zapałek. Jest owinięty wokół rury wzdłuż gwintu. Procedura zaczyna się na samym końcu i kończy na krawędzi. Zawinięty len traktuje się pastą. Podczas skręcania części należy wyczuć umiarkowaną siłę.
Niski koszt i dostępność sprawiły, że len stał się popularnym materiałem. Duża siła wymagana podczas wkręcania zapewnia wysoki stopień szczelności. Jednak podczas korzystania z niego będziesz musiał zmierzyć się z kilkoma wadami:
- Właściwe wykorzystanie tego materiału wymaga umiejętności zawodowych.
- Ze względu na dużą siłę dokręcania istnieje ryzyko uszkodzenia części.
- Po podgrzaniu materiał traci swoje właściwości, co może prowadzić do utraty szczelności.
Jednak pomimo trudności używanie lnu jest nadal popularne.
Używanie pasty nieutwardzalnej
Popularna jest kompozycja, w skład której wchodzą żywice syntetyczne, akryl, silikon, oleje i wypełniacze. Konsystencja pasty jest lepką substancją nietwardniejącą. Zastosowanie takiej mieszanki polega na tym, że nakłada się ją na nić. Następnie rury są połączone.
Ta metoda ma następujące zalety:
- Podczas montażu mistrz prawie nigdy nie napotyka zacinania się nici.
- Łatwa procedura instalacji lub demontażu.
- Po nałożeniu kompozycja chroni metal przed korozją.
Wadą tej pasty jest możliwość zastosowania tylko do rur, które nie są pod ciśnieniem. Jeśli ta zasada zostanie naruszona, kompozycja, ponieważ nie twardnieje, zostanie wyciśnięta z nici. Należy również zwrócić uwagę na niewystarczającą siłę wiązania i niestabilność na wahania temperatury. Czasami takie mieszanki są używane ze sztucznymi nićmi lub lnem.
Korzystając z tej metody, napotykają następujące problemy:
- Ze względu na fakt, że szczeliwo pozostaje płynne, nie ma niezawodnego mocowania rur.
- W obecności złożonego lub agresywnego środowiska spada niezawodność połączenia.
- Jeśli szczelina między rurami jest nieznaczna, wysokiej jakości mocowanie nie zadziała, ponieważ zostanie zastosowana bardzo cienka warstwa materiału.
Stosowanie takiej kompozycji jest uzasadnione w tych przypadkach, w których wykazuje ona maksymalną skuteczność.
Stosowanie uszczelniaczy na bazie rozpuszczalników
Taka pasta po nałożeniu ulega polimeryzacji, co poprawia jakość i niezawodność połączenia rurowego. Kompozycję nakłada się na gwint przed przykręceniem rur. Gdy rozpuszczalnik odparowuje, kompozycja twardnieje. Mieszankę można stosować z lnianą wstążką lub samodzielnie.
Ta pasta ma następujące zalety:
- Wytrzymałość i niezawodność szwu.
- Odporność na zużycie połączeń rurowych.
- Łatwość instalacji.
- Stosunkowo niski koszt.
Uszczelniacz po podłączeniu rur szybko wysycha i zapewnia wysoką wytrzymałość. Wybierając taką pastę, należy zwrócić uwagę na jej jakość. Jeśli to nie wystarczy, takie połączenia będą musiały być okresowo dokręcane. Konieczne jest upewnienie się, że szczelina gwintowana nie jest zbyt duża, w przeciwnym razie kompozycja z czasem się skurczy. Jeśli będziesz musiał zdemontować, najprawdopodobniej warstwa izolacyjna zostanie zerwana.
Film pokazuje, jak używać kleju anaerobowego do uszczelniania połączeń:
Przydatne wideo
Taśmy z PTFE
Ten materiał jest również nazywany taśmami FUM. Jest często używany jako uszczelniacz podczas łączenia rur. Jego ważną cechą jest to, że nie jest zwilżany wodą, tłuszczami i rozpuszczalnikami.
Taśma zawsze pozostaje sucha iw pełni zachowuje swoją pierwotną wytrzymałość podczas pracy. Jednocześnie kompozycja ma wysoką elastyczność, dobrze wypełniając nierówności materiału podczas użytkowania.
Uzwojenia do rur gazowych sprzedawane są zarówno w postaci taśm, jak i w postaci nici. Słabym punktem uszczelek fluoroplastycznych jest to, że nie tolerują ciągłych wibracji. W takich warunkach taśma zaczyna się psuć i szybko traci swoją wytrzymałość. Materiał jest czasami używany razem ze szczeliwami silikonowymi.
W przypadku stosowania taśmy FUM do uszczelniania połączeń gwintowych gazowych, nawija się ją wzdłuż linii, zaczynając od najdalszej krawędzi. W takim przypadku im dalej od krawędzi rury, tym grubszą warstwę należy wykonać. W razie potrzeby taśmę nawija się na kilka warstw. Ich dokładna liczba zależy od wielkości szczeliny między rurami. W praktyce grubość dobierana jest w taki sposób, aby nitka przechodząca przez materiał nie wyróżniała się, a skręcanie odbywało się z zauważalnym wysiłkiem.
Ten materiał jest rzadko używany do uszczelniania rur o dużej średnicy. Uważa się, że taśmy fluoroplastyczne będą miały maksymalną wydajność pod warunkiem, że średnica nie przekroczy 3/4 cala.
Po obejrzeniu tego filmu możesz zobaczyć dwa sposoby nawijania połączeń gwintowych:
Przydatne wideo
Specjalny gwint do uszczelniania
Takie nici są wykonane z nowoczesnych materiałów. Stosowane są podobnie jak taśmy FUM. Najczęściej stosuje się izolację wykonaną z nylonu i impregnowaną szczeliwem lub poliamidem z silikonem. Materiał zachowuje swoje właściwości w ujemnych temperaturach i przy nadmiarze wilgoci.
Takie nici są dostępne w handlu. Najczęstsze z nich to Loktite 55, Sprint, Record i Tangit Unilok. Ten rodzaj uszczelniacza jest z powodzeniem stosowany zarówno do rur metalowych, jak i plastikowych. W obu przypadkach pokazuje siłę i niezawodność połączenia. Zastosowanie nici ma następujące zalety:
- Materiał jest bardzo techniczny.
- Użycie takiej nici nie wymaga umiejętności zawodowych.
- Przystępny koszt.
- Wysokiej jakości pieczęć.
To połączenie rur gazowych na gwincie ma pewne wady, które należy wziąć pod uwagę:
- Aby uzyskać dobre połączenie, gwint nie powinien być zbyt gładki. W takiej sytuacji konieczne będzie uczynienie powierzchni bardziej chropowatą.
- Tego materiału unika się w przypadku rur o dużej średnicy.
Uzwojenie do połączeń gazowych jest nawinięte wzdłuż gwintu. Następnie kompozycja twardnieje, zapewniając niezawodność dokowania. Polimeryzacja następuje natychmiast. Połączenia niemal natychmiast stają się użyteczne. Ta ostatnia cecha sprawia, że takie gwinty mają zastosowanie do napraw awaryjnych.
Uszczelniacze anaerobowe
Ten materiał jest kompozycją żelową. Po nałożeniu szybko wypełnia wszystkie wgłębienia, zapewniając niezawodność połączenia. Po skręceniu rur ze sobą dostęp powietrza zostanie zatrzymany, co spowoduje polimeryzację kompozycji.
Materiał ten charakteryzuje się łatwością użytkowania. Nakłada się go na nić za pomocą pędzla lub po prostu wyciskając go z tuby. Wystarczy lekko rozprowadzić kompozycję. Ponieważ jest nakładany w płynnej konsystencji, całkowicie wypełnia wszystkie zagłębienia.
Po skręceniu połączenia powinno upłynąć 30-40 minut do momentu polimeryzacji. Następnie połączenie zostanie naprawione, ale można je uruchomić nie wcześniej niż za jeden dzień. Dopiero potem będzie pełna gotowość do uszczelnienia połączeń gazowych.
Podczas ich używania konieczne jest, aby szczelina nie była zbyt cienka. W przeciwnym razie połączenie może nie być wystarczająco silne. Mocną stroną jest dobra wydajność nawet w warunkach stosunkowo wysokiego ciśnienia. Stopień niezawodności nie zależy od wysiłków podczas skręcania.
Wadą jest słaba tolerancja niskich temperatur. Niepożądane jest stosowanie w przypadku rur o dużej średnicy. Niezawodne mocowanie można uzyskać tylko wtedy, gdy łączone powierzchnie rur są suche.
Uszczelniacze anaerobowe sprzedawane są w wyspecjalizowanych sklepach. Najpopularniejsze marki to: Loxeal 58, SantekhMaster, Unitec EASY i Loctite 577.
Wniosek
Połączenie rur gazowych stawia wysokie wymagania dotyczące niezawodności. Zastosowane materiały uszczelniające muszą zapewniać pełne uszczelnienie. Aby zapewnić jakość połączenia, należy dobrać materiał odpowiedni do używanego sprzętu i warunków pracy.
