Linka - urządzenie, elastyczność, skład drutu, zalety drutów pełnych i linkowych, dobór, sposoby łączenia
Kiedy konieczne jest przeprowadzenie lub wymiana sieci elektrycznych w mieszkaniu, często pojawia się pytanie - jakiego rodzaju przewodnika użyć do tego, z jednym monolitycznym rdzeniem lub dużą liczbą splecionych metalowych włosów. Przeanalizujemy czym linka różni się od drutu jednożyłowego składem, urządzeniem i klasą elastyczności, jakie są cechy każdego z tych typów, co wybrać, jeśli chodzi o organizację okablowania elektrycznego w domu i jakie metody istnieją przewody łączące.
Przewody - urządzenie, skład, elastyczność
Przewody do instalacji domowej instalacji elektrycznej to rdzeń miedziany lub aluminiowy pokryty warstwą izolacyjną na bazie PVC, polietylenu, gumy lub fluoroplastiku. Jednocześnie, zgodnie z urządzeniem, dzielą się na 2 główne odmiany:
- Pojedynczy rdzeń . Są to z reguły sztywne przewodniki, składające się z monolitycznego pręta cylindrycznego lub sektorowego. Jedną z najważniejszych cech przewodników elektrycznych jest odporność na zginanie. Ta kategoria charakteryzuje się minimalną wartością tego wskaźnika. Na przykład produkty miedziane są w stanie wytrzymać około 70-90 cykli, podczas gdy odpowiedniki aluminiowe nie są w stanie wytrzymać więcej niż 10 załamań.
- Linka . Są skrętem dużej liczby cienkich metalowych włosów, których liczba może się znacznie różnić - od 7 do kilkuset. Przewody linkowe wykonane są na zasadzie kabla metalowego. Jednocześnie im cieńsze druty wchodzące w jego skład, tym wyższy wskaźnik odporności na zginanie. Na przykład dla próbek miedzi należących do 5 klasy elastyczności jej wartość może sięgać 30 tysięcy cykli.
Rekomendacje! Za pomocą skręconych przewodów wygodnie jest łączyć zaciski w gniazdach, a także wkłady w lampach - gdzie często pękają odpowiedniki jednożyłowe. Miękkość i elastyczność takich przewodów umożliwia ich wykorzystanie do podłączenia do sieci różnego rodzaju urządzeń elektrycznych, które charakteryzują się niestabilną pozycją podczas pracy, takich jak pralka wibracyjna, stale poruszająca się kuchenka elektryczna, wiertarka .
Klasy elastyczności i ich różnice
Przynależność przewodnika do tej lub innej klasy elastyczności pokazuje, jak bardzo może zginać się podczas pracy bez nieodwracalnych zmian w strukturze. Zgodnie z tym wskaźnikiem przewody są podzielone na 6 kategorii. Jednocześnie pierwsza klasa oznacza najwyższą sztywność, szósta wręcz przeciwnie, największą elastyczność.
Klasa elastyczności i struktura przewodnika zwykle mają bezpośredni związek. Im wyższy wskaźnik elastyczności, tym większa liczba rdzeni i odwrotnie.
Dobrym przykładem są dwa przewody o przekroju 1 mm2 z 3 i 5 klasy elastyczności. Pierwsza wykonana jest z drutów o średnicy nie większej niż 0,43 mm, druga - nie większej niż 0,21 mm. W ten sposób liczba żył w instancji 5 klasy będzie większa niż w analogu 3 klasy.
Cechy drutów litych i linkowych
Aby dobrać drut linkowy lub lity spełniający warunki pracy, a także odpowiednią metodę połączenia, należy przede wszystkim wziąć pod uwagę główne wady i zalety każdego z nich.
Przewody 1-żyłowe są nieruchome. Oznacza to, że można je montować tylko w warunkach, w których podczas eksploatacji nie będą poddawane różnego rodzaju obciążeniom mechanicznym – a przede wszystkim zginaniu.
Ponadto charakteryzują się następującą liczbą cech:
- Minimalny opór na kilometr przewodu.
Tak więc monolit miedziany o przekroju 1 mm 2 ma wartość tego wskaźnika około 18 omów. Jednocześnie linka o 5 klasie elastyczności o podobnym obszarze daje rezystancję 19,5 oma.
Zjawisko to występuje z powodu dwóch prawidłowości. Istnieje bezpośredni związek między polem przekroju a oporem – im mniejszy pierwszy, tym wyższy drugi. Ponadto, chociaż wszystkie przewodniki są skręcone we wspólny rdzeń, to jednak ich styk jest mechaniczny. Z tego powodu wartość oporu nieuchronnie wzrasta.
- Łatwość połączenia .
Istnieje kilka podstawowych opcji łączenia drutu jednożyłowego i linkowego, rozważ ich cechy dla próbek miedzi:
- Śruba . Drut monolityczny do tej metody jest bardziej preferowany niż drut linkowy - przekrój nie zmniejsza się, pojedyncze włosy nie są wyciskane z punktu styku.
- zaciskanie . Przy zastosowaniu zacisków typu WAGO drut jednożyłowy pasuje idealnie, czego nie można powiedzieć o analogu linkowym.
- Spawanie . Monolit jest doskonale spawany. Wręcz przeciwnie, pojedyncze cienkie włosy łatwo ulegają uszkodzeniu lub odłamaniu przez łuk.
- Lutowanie . Z reguły stosuje się go do przewodów o małym przekroju. Jednocześnie preferowana jest opcja wielordzeniowa - ze względu na specyfikę technologii.
- Naciśnięcie . Metoda jest trudna do wykonania dla monolitu o dużym przekroju, chyba że stosuje się specjalny sprzęt.
Ponadto przewód 1-żyłowy jest niedrogi, co jest szczególnie ważne przy układaniu dużej sieci.
Ze swojej strony przewód linkowy ma następującą liczbę cech:
- Wysoka elastyczność . Ta właściwość jest tym bardziej istotna dla instalacji, im większa jest powierzchnia przekroju.
- Łatwość instalacji . Elastyczny przewód lub przewód linkowy umożliwia montaż przewodów elektrycznych w prawie każdym środowisku.
- Konieczność użycia specjalnych wskazówek do wygodnego przełączania. Wychodzą niedrogie mosiężne złącza, których instalacja jest dopuszczalna bez specjalnych umiejętności.
- Możliwość łatwego podłączenia za pomocą zacisków WAGO po zapięciu.
Rada! Aby ostatecznie zrozumieć i zdecydować, który kabel jest lepiej skręcony lub jednożyłowy, należy wziąć pod uwagę warunki jego przyszłego działania. Jeśli okablowanie nie jest planowane do przeniesienia lub w jakikolwiek sposób na nie, wybór można wstrzymać w wersji 1-żyłowej. Z drugiej strony, w przypadku sprzętu przenośnego lub gdy drut będzie stale zmieniał położenie, lepiej jest dać pierwszeństwo modyfikacji linkowej.
Zasady wyboru między drutami litymi a linkami
Wybierając wersję jednożyłową lub linkową, należy najpierw wziąć pod uwagę warunki ich użycia:
- Stranded lepiej nadaje się do łączenia urządzeń mobilnych. Idealnie nadaje się również do układania w kanałach kablowych, ponieważ dobrze ugina się podczas pokonywania zakrętów.
- Do standardowego układania elektryków, a także stroboskopu, lepiej jest użyć monolitu, ponieważ podczas pracy pozostaje w jednej pozycji i lepiej toleruje obciążenia mechaniczne.
- W przypadku automatycznych osłon i wyłączników RCD lepiej jest użyć przewodu 1-żyłowego, ponieważ jest on dobrze utrzymywany na miejscu i nie ulega uszkodzeniu podczas wymiany maszyny.
- W centralach dopuszcza się montaż kabla w wersji odpowiadającej rodzajowi mocowania.
- Do okablowania telekomunikacji (telefon, internet, wideo) stosuje się specjalne przewody jednożyłowe. Sprzęt może być zasilany przez kabel wielożyłowy lub przez sam przewód.
- Do działającego elektronarzędzia używany jest sznur - linka z oplotem.
- W sprzęcie audio, akustyce i obwodach wysokiej częstotliwości stosuje się 1-żyłowe plecione przewodniki lub miękkie druty linkowe, aby zapobiec przenoszeniu prądu na powierzchnię przewodnika.
Uwaga! Często podczas początkowej instalacji okablowania w domu lub jego wymiany pojawia się pytanie, który drut jest lepszy - linkowy lub jednożyłowy - dla jakości zasilania urządzeń elektrycznych. W rzeczywistości w przypadku domowej sieci elektrycznej o napięciu 220 V i częstotliwości 50 Hz decydujące znaczenie mają tylko cechy układania sieci elektrycznej i warunki jej późniejszej eksploatacji.
Specyfika różnych metod łączenia
Z technicznego punktu widzenia połączenie przewodów dowolnego typu ma następujące ogólne wymagania:
- Niezawodność kontaktu . Przewody muszą być połączone w taki sposób, aby rezystancja złącza nie była większa niż rezystancja oddzielnej części przewodu.
Przydatne wideo
- Siła połączenia . Dotyczy to każdego okablowania elektrycznego, a jeszcze bardziej w przypadku opcji instalacji, gdy przewód jest napięty. W takim przypadku siła styku musi być równa lub większa niż sam przewodnik.
Połączenie złej jakości lub słaby kontakt prowadzi do wzrostu rezystancji odcinka obwodu, aw rezultacie do nagrzewania się przewodu. Ten ostatni z kolei zwiększa odporność. W rezultacie kontakt szybko słabnie i nadmiernie się nagrzewa. To właśnie powoduje większość pożarów w gospodarstwach domowych z powodu wadliwego okablowania elektrycznego.
Metody połączenia
Istnieje kilka podstawowych sposobów technicznie kompetentnego i bezpiecznego łączenia ze sobą zarówno przewodów linkowych, jak i jednożyłowych - są to:
- Zaciski . Opiera się na połączeniu śrubowym i śrubowym. Metoda jest prosta, trwała, niezawodna i tania. Nadaje się do przewodów jednożyłowych i wielodrutowych ze specjalnymi tulejkami.
Przydatne wideo
- Naciśnięcie . Końce drutów zaciskane są specjalnymi szczypcami i tulejami. Technologia służy do łączenia obu rodzajów przewodów, a także ich kombinacji.
- Spawanie . Do zastosowania metody wymagana jest spawarka. Najważniejsze jest stopienie końcówek skręconych przewodów. Technologia umożliwia podłączenie nieograniczonej liczby przewodów w jednym punkcie.
- Lutowanie . Nadaje się do podłączania małych przewodów 1-żyłowych. Jest również używany do kabli wielożyłowych i kombinacji obu typów, ale w tym przypadku technologia jest nieco bardziej skomplikowana.
Notatka! Konwencjonalne skręcanie nie jest technicznie poprawnym i jeszcze bezpieczniejszym sposobem łączenia przewodów. Ze względu na stałą ekspozycję na temperaturę wymiary przewodników metalowych będą się zmieniać. Z czasem doprowadzi to do utraty kontaktu, zwiększonej rezystancji i ciepła.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Przewody do układania domowej sieci elektrycznej są podzielone według struktury i składu na 2 główne typy - jednordzeniowe i wielordzeniowe. Różnią się przede wszystkim liczbą rdzeni pod warstwą izolacyjną, elastycznością i warunkami pracy. Im wyższa klasa elastyczności przewodnika, tym bardziej miękki drut i lepsza odporność na zginanie.
Druty stałe lub linkowe do okablowania można łączyć w następujący niedrogi i bezpieczny sposób:
- Sprzęgła.
- Spawalniczy.
- pilny.
- lutowanie.
Przewody 1-wire mają mniejszą rezystancję i są łatwe do podłączenia w większości dostępnych metod łączenia. Linki są bardziej elastyczne, ale wymagają specjalnego podejścia do przełączania. Dlatego każdy z nich ma swoje zalety w wyborze do różnych zastosowań.
