9 sposobów na uszczelnienie rur kanalizacyjnych
Kanalizacja to bezciśnieniowy system rurociągowy, przez który wszystkie dreny przepływają grawitacyjnie. Naruszenie integralności poszczególnych sekcji lub połączeń prowadzi do sytuacji awaryjnych. Aby wyeliminować awarię, musisz wiedzieć, jak uszczelnić konstrukcję.
Cechy procesu
Rurociąg kanalizacyjny to ogromny pusty system, w którym powstają różne gazy biologiczne. Podczas normalnej pracy substancje lotne nie mogą dostać się do pomieszczeń. W drodze do nieprzyjemnego zapachu jest syfon lub syfon w muszli klozetowej. Korek wodny w zagięciu zestawu słuchawkowego nie pozwala na przedostawanie się obcych aromatów do pomieszczenia.
Najmniejsze naruszenie integralności rurociągu kanalizacyjnego prowadzi do wnikania gazu do przestrzeni życiowej. Przyczyną może być niewłaściwa obróbka połączeń podczas montażu lub uszkodzenia mechaniczne (pęknięcia, dziury). Z zewnątrz konstrukcji wydobywa się nieprzyjemny zapach lub ścieki.
Rury wylotowe i piony kanalizacyjne z czasem zużywają się. Wymiana pojedynczego elementu lub części systemu to żmudna procedura, wymagająca umiejętności zawodowych wykonawcy. Łatwiejsze i szybsze eliminowanie wycieków poprzez uszczelnienie. Po zidentyfikowaniu przyczyny usterki właściciel może wykonać wszystkie prace bez pomocy z zewnątrz.
Przydatne wideo
Rodzaje materiałów
W przypadku naruszenia integralności systemu należy go naprawić. Dobór środków zależy od charakteru wypadku i parametrów technicznych konstrukcji. Do uszczelniania rur kanalizacyjnych z PVC stosuje się jeden z 9 popularnych materiałów.
Szpachlówka
Hydrauliczne substancje polimerowe nazywane są klejem silikonowym. Masa produkowana jest w postaci gęstej substancji, białej lub przezroczystej. Środek izolacyjny składa się z:
- guma
- utwardzacz;
- katalizator;
- podsadzkarz.
Uszczelniacze silikonowe mają wysoką przyczepność, dzięki czemu materiał jest uniwersalny przy pracy z PCV, metalem i betonem. Narzędzie nie boi się niekorzystnych zjawisk atmosferycznych, żadnych olejów i rozpuszczalników. Polimeryzacja kleju rozpoczyna się od wystawienia na działanie powietrza. W temperaturze +20 C surowiec schnie w ciągu 2,5 godziny.
Rodzaj i cena uszczelniacza silikonowego zależy od składu. Niedrogie opcje kwasu są odpowiednie dla prawie wszystkich rur, z wyjątkiem konstrukcji metalowych. Neutralne uniwersalne są droższe, ale nie mają ograniczeń co do materiału systemu kanalizacyjnego.
Podczas uszczelniania stosuje się substancję silikonową do obróbki połączeń, łączników i naprawy drobnych uszkodzeń. Po utwardzeniu na powierzchni pojawia się gęsty film przypominający gumę. Dzięki wysokim właściwościom elastycznym materiał nie pęka i nie boi się naprężeń.
Typ silikonowy pakowany jest w tuby. Uszczelnianie rur kanalizacyjnych z PVC pistoletem budowlano-montażowym. Obszary problemowe są traktowane w kółko, wyciskając masę linią ciągłą. Szew powoli wyrównuje się miękką szpatułką lub palcem w mokrej rękawiczce.
Taśma samoprzylepna
Narzędzie składa się z zewnętrznej powłoki ochronnej i bazy polimerowo-bitumicznej. Warstwy zapewniają szczeliwo o wysokich właściwościach hydrofobowych. Do pracy z rurami kanalizacyjnymi nadają się 2 rodzaje taśm samoprzylepnych:
- Lato. Służą do izolowania konstrukcji w pomieszczeniach, pracuje z maksymalną temperaturą do +300 C. Na etykiecie znajduje się litera „L”.
- Zima. Narzędzie nie traci szczelności w zakresie od -200 do +100 C, dlatego ma znaczenie na ulicy. Oznaczone literą „Z”.
Jeśli taśma zostanie nałożona prawidłowo, element przetrwa co najmniej 30 lat. Substancja ma dobrą odporność na wpływy mechaniczne i chemiczne. Narzędzie nie złuszcza się, nie odkształca i nie przepuszcza prądu.
Aby taśma nie straciła swoich właściwości hermetycznych, musi być prawidłowo zamontowana. Przed montażem z rur usuwa się brud, odtłuszcza alkoholem i suszy. Podczas nawijania konieczne jest monitorowanie napięcia materiału i równomierności rozkładu. Wykonuje się duże spiralne zakładki, równe połowie szerokości części. Do uszczelnienia wystarczą dwie warstwy ochrony.
Żywica epoksydowa
Dwuskładnikowy klej uniwersalny po polimeryzacji zamienia się w bardzo trwałą substancję, która nie ulega zniszczeniu pod wpływem wody i naprężeń mechanicznych. Składniki kompozycji łączy się przed użyciem. Proporcje i czas schnięcia zależą od rodzaju żywicy epoksydowej.
Aby uszczelnić rury kanalizacyjne, problematyczne obszary są obficie mieszane i pozostawiane do wyschnięcia. Im wyższa temperatura, tym szybsze suszenie. Substancja charakteryzuje się minimalnym skurczem oraz stabilnymi parametrami fizyko-mechanicznymi.
Konsystencja płynna - brak żywicy epoksydowej. Nadmiar szczeliwa swobodnie wnika do wnęki rury, zatykając przejście. Podczas pracy ważne jest, aby substancja znalazła się w szczelinie. Aby zmniejszyć płynność, specjaliści dodają do kompozycji klejowej pewne środki odporne na wilgoć (talk, cement).
„Spawanie na zimno”
Uniwersalny klej o właściwościach zbliżonych do epoksydu, ale z dodatkiem stali wzmacniającej lub proszku ceramicznego. Jeśli potrzebujesz uszczelniacza do plastikowych rur kanalizacyjnych i metalowych rurociągów, lepiej jest preferować „spawanie na zimno”. Polimeryzacja rozpoczyna się po kontakcie z powietrzem.
Konsystencja i sposób użycia zależy od rodzaju substancji. Klej jednoskładnikowy produkowany jest w postaci gęstej masy przypominającej plastelinę. Po rozgrzaniu w dłoniach substancja uzyskuje niezbędną przyczepność i plastyczność.
Dwuskładnikowe „spawanie na zimno” składa się z bazy i utwardzacza, które należy wymieszać. Konsystencja jest płynna jak żywica epoksydowa i stała jak glina. W wąskoprofilowych formulacjach PVC występuje składnik chemiczny, który powoduje efekt topienia tworzywa sztucznego bez wysokiej temperatury. Części są lutowane, niezawodnie uszczelniając połączenia kanalizacyjne.
Trwałość „zgrzewania na zimno” zależy od prawidłowego zastosowania. Przed użyciem obszar problemowy jest odtłuszczany (alkoholem, amoniakiem). Po wyschnięciu gotową kompozycję równomiernie rozprowadza się gumową szpatułką wzdłuż rury, małe szczeliny można posmarować palcem w rękawicy. Łatka jest dociskana do otworu, czas polimeryzacji zostaje zachowany.
Siarka techniczna
Substancja powstaje podczas przetwarzania produktów naftowych. Niedrogim narzędziem jest grudkowaty i sproszkowany. Przed użyciem siarka techniczna jest kruszona, podgrzewana do stopienia (150 C) i napełniane rurami. Po schłodzeniu szczeliwo staje się sztywne i wodoodporne. Ze względu na charakter zastosowania materiał nadaje się tylko do metalowych kanałów ściekowych.
cement portlandzki
Idealna opcja przy uszczelnianiu kielichów rur żeliwnych. Lukę wypełnia specjalny hol. Roztwór przygotowuje się z suchej mieszanki i czystej wody. Materiał do ubijania jest impregnowany klejem epoksydowym, na wierzch kładzie się warstwę cementu portlandzkiego. Powierzchnia jest wyrównana zwartą szpachelką. Po polimeryzacji blat jest starannie traktowany „szkłem w płynie”.
Po wyschnięciu substancja nie boi się mrozu i wody, dzięki czemu może być stosowana do ścieków ulicznych. Aby pracować z połączeniami, do cementu portlandzkiego dodaje się elastyczne dodatki. Wadą materiału jest trudność w demontażu.
Mastyki bitumiczne
Rury ceramiczne izolowane są substancjami na bazie polimerów lub gumy. Podczas pracy ze ściekami lepiej jest zastosować niedrogą kompozycję zimnego typu aplikacji. Bezpieczny i łatwy w aplikacji, wysycha tworząc cienką, odporną chemicznie warstwę.
Juta i konopie
Uszczelnienie krawędzi w rurach kanalizacyjnych można wykonać za pomocą specjalnych lin z włókien. Niedrogie, łatwe w użyciu materiały są uważane za przestarzałe. Surowiec charakteryzuje się dobrą odpornością na reakcje chemiczne, co pozwala na zastosowanie go w układach ceramicznych.
Jutę lub konopie pobiera się na obszary o stałej wilgotności, uszczelniając połączenia kanałów ściekowych i wodno-kanalizacyjnych. Lina jest demontowana na osobne „pasma”, nawijane wokół problematycznego obszaru. Narzędzie jest używane w połączeniu z klejem epoksydowym lub bitumicznym mastyksem.
Mankiety
Części uszczelniające wykonane są z gumy technicznej. Elementy służą do izolowania połączeń między dwiema rurami. Do pracy z kanałami lepiej jest stosować termokurczliwe typy z klejącą warstwą wewnętrzną. Po podgrzaniu mankiety owijają się wokół problematycznych obszarów, mocno je mocując.
Jak przebiega proces
Zanim uszczelnisz rurę kanalizacyjną, musisz przygotować system. Z metalu usuwane są ślady korozji, powierzchnia jest przecierana alkoholem. Do gniazda wkładany jest następujący projekt, złącza są izolowane. Podczas pracy z metalem do szczeliny można dodać kabel na 2/3 głębokości, a następnie posmarować cementem, żywicą epoksydową lub mastyksem.
Lepiej uszczelnić rury z tworzyw sztucznych środkiem silikonowym lub „zgrzewaniem na zimno”. Do łączenia elementów z różnych materiałów wymagany jest adapter. Aby zapewnić niezawodność, na części zewnętrzne i wewnętrzne nakłada się substancję izolacyjną, po czym części są wkładane.
Przydatne wideo
Wniosek
Uszczelnianie rur kanalizacyjnych to obowiązkowy proces, który zapewni komfortowe warunki w pomieszczeniu. Wybór środków do izolacji zależy od materiału konstrukcyjnego. Nowoczesne typy są łatwe w użyciu i zrozumiałe dla początkujących.
