Aksonometria ogrzewania i wentylacji domku
Aksonometria ogrzewania, wentylacji zakłada uzyskanie wizualnego obrazu 3D projektowanego rurociągu w stosunku do sytuacji rzeczywistej oraz w pełnej konfiguracji (ze wszystkimi elementami o charakterze dodatkowym).
Rzut aksonometryczny rysowany jest ręcznie lub za pomocą specjalnych programów. Jednocześnie należy wziąć pod uwagę wymagania standardów państwowych, a także zestaw norm i zasad podczas budowy.
Pojęcie aksonometrii
W prostych słowach jest to projekcja dwu- lub trójwymiarowa, która pozwala na jak najdokładniejsze narysowanie wszystkich niuansów systemu grzewczego. Projekt realizowany jest nie tylko w płaszczyźnie, aby pokazać najdrobniejsze spadki i detale.
Ciekawe! Szczegółowy schemat w kilku rzutach dotyczy tylko projektowania systemów grzewczych dla budynków niskich. W wieżowcach (ponad 5 pięter) tylko główny węzeł dystrybucyjny jest naszkicowany ze wszystkimi niuansami. Przeważnie jest to podłoga na poddaszu lub w piwnicy z zagięciami charakteryzującymi liczbę pionów.
Schemat aksonometryczny układu grzewczego uzyskuje się przez rzut równoległy w danej płaszczyźnie rzutów aksonometrycznych. Jednocześnie wykorzystywany jest układ współrzędnych prostokątnych OXYZ, do którego zostanie przypisany.
Ważny! Prawidłowy obraz kierunku rzutowania jest wykonany tak, aby nie pokrywał się z osiami współrzędnych.
Opcje projekcji
Jest to znormalizowana koncepcja, nad którą kontrolę powierza się dokumentacji regulacyjnej zatwierdzonej na szczeblu federalnym. Rzut rysunkowy może być jednym z następujących:
- O kierunku prostopadłym do płaszczyzny głównej (dimetryczny, izometryczny).
- Z kierunkiem nie prostopadłym do głównej płaszczyzny. Tutaj podział przeprowadza się na 3 typy: czołowy izometryczny; czołowy dimetryczny; poziomy izometryczny.
Zasady i schematy sporządzania projektu
Wykonanie dowolnej dokumentacji powykonawczej odbywa się według określonego schematu z algorytmem wykorzystującym symbole i zasady projektowania. Warunek ten dotyczy również wykresów aksonometrycznych przewodów grzewczych, klimatyzacyjnych i wentylacyjnych. W przypadku kompilacji za pomocą programu komputerowego domyślnie obowiązują odpowiednie normy.
Dane niezbędne do określenia wydajności systemu wentylacyjnego oraz inne informacje dotyczące danych technicznych są podane w odpowiednich normach państwowych, a także w przepisach i przepisach budowlanych. Podaje również informacje dotyczące częstotliwości wymiany powietrza, standardowej wartości temperatury otoczenia i jego wilgotności. To właśnie te wartości decydują o konfiguracji i złożoności aksonometrycznych instalacji wodno-kanalizacyjnych, grzewczych i wentylacyjnych.
Konwencje
Aksonometria ogrzewania jest opracowywana zgodnie z szacunkami, które są określane z uwzględnieniem cech klimatycznych, właściwości termoizolacyjnych budynku, rodzaju zastosowanego sprzętu i innych elementów składających się na system zaopatrzenia w ciepło. Na podstawie tych danych odbywa się instalacja.
Obwód grzewczy jest wyposażony w następujące symbole:
- T1 - linia zasilająca rurociąg do kotła grzewczego.
- T2 - gałąź powrotna z kotła grzewczego.
- T11 - linia zasilająca rurociąg systemu grzewczego.
- T21 - gałąź powrotna systemu grzewczego.
- St - pion systemu grzewczego.
- GST - główny pion systemu grzewczego.
- B1 - zaopatrzenie w zimną wodę.
- T3 - linia rurociągowa z zaopatrzeniem w ciepłą wodę.
- T4 - linia rurociągu zaopatrzenia w ciepłą wodę.
- A - rurociąg systemu wentylacyjnego.
- G - gałąź gazowa gazociągu.
Co powinno być wyświetlane
Aksonometria systemu wodociągowego, ogrzewanie odzwierciedla wszystkie maksymalne informacje dotyczące rurociągu. W szczególności wyświetla:
- Istniejące rurociągi i ich średnica.
- Miejsca, w których wymagana jest dodatkowa izolacja termiczna.
- Poziom osi każdego rurociągu, oznaczony względem znaku zerowego, którego wartość jest wskazana w opisie.
- Liczba i lokalizacja podpór, kompensatorów, zawieszeń. Informacja o nich jest napisana na półce na wynos, pod którą należy określić rodzaj opisywanego fragmentu. Informuje również o dokumencie odpowiadającym temu elementowi.
- Nachylenie wycieku (jeśli ich obecność jest wymagana ze względu na stan techniczny. Na przykład w systemie grawitacyjnym lub domkach z górnym wypełnieniem).
Ważny! Jeżeli w poziomym obszarze napełniania znajduje się jeden lub więcej wycieków, należy wskazać ich wielkość.
Oprócz powyższego aksonometria ogrzewania powinna zawierać informacje o następujących elementach systemu:
- Rodzaj zainstalowanych zaworów odcinających. Informacje o kranach i zaworach są podane na półce na wynos, pod którą znajduje się wpis wyjaśniający. Na dole znajduje się numer elementu zgodnie z katalogiem operacyjnym.
- Podstopnice i łóżka są wskazane, jeśli występują sekcje poziome. Jest również wskazany w szczegółowych oznaczeniach operacyjnych.
- Charakterystyka, lokalizacja i liczba grzejników, konwektorów i innych urządzeń grzewczych.
W odniesieniu do w/w urządzeń grzewczych należy wskazać ich główne cechy i rodzaj:
- Wszystkie dane sekcji.
- Współczynnik przenikania ciepła w grzejnikach sekcyjnych, materiał.
- Dane dotyczące grzejników żebrowych.
Zdrowy! W przypadku innych, niestandardowych elementów grzejnych, przy sporządzaniu aksonometrii ogrzewania należy wskazać ich współczynnik przenikania ciepła oraz szczegółowy opis.
Obowiązkowe elementy końcowe:
- Wszelkie instalacje grzewcze (windy, pompy obiegowe, kotły, piece z wymiennikami ciepła, pompy ciepła).
- Urządzenia hipoteczne, w skład których wchodzą kubki olejowe służące do kontroli temperatury oraz zamontowane w nich wyloty i zawory regulacyjne, służące do pomiaru ciśnienia w układzie grzewczym.
- Urządzenia, którym powierzono funkcję pomiaru wartości współczynnika przenikania ciepła systemu grzewczego.
Ważny! Wszystkie powyższe są zapisane w schematycznym przedstawieniu ściśle w przypisanej im notacji.
Nagraj kolejność
Powyższe normy określają kolejność wprowadzania informacji aksonometrycznych o systemie grzewczym. Kolejność, w jakiej elementy są wymienione, jest następująca:
- Pierwsza kolumna wskazuje jednostki grzewcze (kocioł, grzejnik, piec).
- W drugim - armatura o charakterze odcinającym i regulacyjnym (zawory, kurki, przepustnice, korki, zawory).
- Dalej - pozostałe części systemu grzewczego (zrzuty, magazyny błota, osadniki, ekspandery).
- W kolejnej turze w aksonometrii ogrzewania wskazano konstrukcje działające na zasadzie hipoteki. Należą do nich miski olejowe, a także odgałęzienia, w których zainstalowane są zawory sterujące.
- Następnie charakterystyki rurociągów są wskazane z osobną specyfikacją dla każdej średnicy. Obecność zagięć, kołnierzy, krzyżyków do spawania i śrub nie jest wskazana.
- Ostatnia pozycja w opisie zawiera informację o zastosowanej izolacji termicznej (nazwa, charakterystyka).
Ciekawe! W rzeczywistości w budynkach mieszkalnych portfele kredytów hipotecznych pozostają puste. Zainstalowane w nich termometry i manometry są usuwane po próbnym uruchomieniu instalacji. Powodem demontażu jest źle domykające się drzwi do pomieszczeń gospodarczych oraz wysoki koszt sprzętu pomiarowego.
Wymagania dotyczące skalowania
W zależności od złożoności pojedynczego elementu można dla niego sporządzić zdalny schemat. Np. w odniesieniu do węzłów rozdzielczych aksonometria grzewcza ma osobny rysunek wykonany w skali od 1 do 50 lub od 1 do 100.
W tym przypadku w stosunku do całego projektu aksonometrycznego stosuje się wartość od 1 do 200 lub od 1 do 100. W celu uzyskania szczegółowych zobrazowań poszczególnych fragmentów instalacji grzewczej stosuje się również wartości większe: od 1 do 5 lub 1 do 10.
Aby uprościć późniejszą obsługę i konserwację systemów zaopatrzenia w ciepło, wskazano osie wyrównania budynku. Warunkiem koniecznym w tym przypadku są oznaczenia odległości, wielkości terenu, wysokości nad poziomem podłogi. Zaleca się (ale nie jest to konieczne), aby liczba sekcji każdego grzejnika była wskazana na rysunku. W przypadku rurociągów z rurociągami zbudowanymi z rur ożebrowanych (jak wspomniano wcześniej), zalecana jest średnica, ilość i długość.
Aksonometria ogrzewania, wykonywana dla każdej sekcji osobno (np. dla podłóg, pomieszczeń) musi mieć unikalną nazwę. Na przykład można użyć następujących nazw:
- "Projekt I piętra" - dla planu sporządzonego w odniesieniu do I piętra budynku wielokondygnacyjnego.
- „Projekt 1-2 pięter” - połączony plan, który natychmiast charakteryzuje dane aksonometryczne dla 2 pięter.
- „Projekt kotłowni” - plan opisujący cechy konstrukcyjne rurociągu, urządzeń grzewczych, armatury i innych elementów zainstalowanych w kotłowni wiejskiej chaty, budynku mieszkalnego, instytucji.
Zdrowy! Na rysunkach aksonometrycznych systemu grzewczego długie rurociągi są oznaczone przerywaną linią przerywaną. Ponadto należy wykonać znak wskazujący rzeczywistą długość tego odcinka.
Podstawowe zasady
Jak wspomniano wcześniej, główne kryteria dotyczące wykonania rzutu aksonometrycznego systemów ogrzewania, wentylacji lub klimatyzacji są określone w normie państwowej 21.602-2003.
Postanowienia ogólne zgodnie z normą państwową
Według GOST 21.602-2003 aksonometria ogrzewania jest opracowywana zgodnie z warunkami, które odnoszą nas do GOST 21.101 i szeregu dodatkowych standardów państwowych. Pod tym linkiem do dokumentacji roboczej trafiają następujące dokumenty:
- Rysunki celów roboczych wykorzystywane w planie budowy i instalacji (rysunki OB).
- Szkice przedstawiające ogólne widoki produktów o niestandardowym planie.
- Dokumenty potwierdzające specyfikę i jakość zastosowanego sprzętu i podzespołów.
Ważny! Obecność kwestionariuszy, lokalnych szacunków i rysunków wymiarowych może być wymagana tylko po uzgodnieniu z klientem.
Lista podstawowych rysunków OV obejmuje:
- Ogólne informacje o schematach pracy.
- Projekty, przekroje, schematy montowanych systemów i ich instalacji.
Ważny! Dopuszcza się uwzględnienie schematów połączeń podstacji cieplnych wśród głównych rysunków OV, pod warunkiem, że średnica ich wejścia nie przekracza 150 mm.
Każdy system otrzymuje nazwę, która jest zbudowana z odpowiedniej marki (wskazanej w tabeli pokazanej na obrazku). Druga wartość to numer seryjny systemu w granicach powyższej marki.
Instalacje systemów grzewczych otrzymują nazwy podobne do systemów, w których są zawarte.
Poszczególne elementy systemu grzewczego otrzymują oznaczenie oparte na marce pokazanej w tabeli na zdjęciu i wartości porządkowej każdego fragmentu w jej obrębie.
Możliwe jest indeksowanie poszczególnych pionów dużymi literami. Ten warunek dotyczy tylko pionów.
Linię rurociągu w rzucie aksonometrycznym instalacji wentylacyjnych lub grzewczych, a także ich elementy, przedstawiane są za pomocą graficznych znaków schematycznych, o których spis wspomniano wcześniej. Takie oznakowanie jest zatwierdzone zgodnie z GOST 21.206, który zawiera wszystkie niezbędne tabele charakteryzujące warunki ich użytkowania.
Jak zrobić aksonometrię
Jak stało się oczywiste, informacje zawarte w dokumentacji powykonawczej pisane są zgodnie z ustalonym algorytmem skrótów i oznaczeń. Najłatwiejszym sposobem stworzenia obrazu izometrycznego za pomocą programów architektonicznych jest użycie programu AutoCAD. Praca z nim rozpoczyna się od wyboru odpowiedniej płaszczyzny, po czym za pomocą wbudowanych narzędzi pomocniczych wybierane są określone parametry i wykonywana jest pożądana konstrukcja.
Ważny! Jak już wspomniano, główną zaletą pracy ze specjalnymi programami jest obecność wszystkich standardów i reguł w ustawieniach podstawowych (system samodzielnie wyświetla niezbędne parametry). Przy pomocy takich wirtualnych asystentów aksonometria wentylacji czy ogrzewania nie wydaje się być tak trudnym zadaniem.
AutoCAD to oprogramowanie do projektowania architektonicznego 2D lub 3D. Po raz pierwszy wydany w 1982 roku. Dziś znalazł zastosowanie w prawie wszystkich gałęziach przemysłu i budownictwie. W tym prywatne, niskie. Poziom jego lokalizacji jest tak zbudowany, że jest w stanie pracować w 18 językach. Na język rosyjski przetłumaczona jest nie tylko dokumentacja pomocy, ale cały interfejs, w tym wiersz poleceń. Wyjątkiem wersji rosyjskiej jest instrukcja programowania.
Montaż ręczny
Jeżeli aksonometria wentylacji, ogrzewania, klimatyzacji jest budowana ręcznie, bez użycia programów, konieczne jest uwzględnienie wymagań wspomnianych wcześniej przepisów państwowych. Ta opcja jest jedną z najbardziej złożonych i obejmuje tworzenie 2 typów: szkiców i pełnoprawnego rysunku.
Szkicowanie nie jest oficjalną opcją. Dlatego nie obowiązują go surowe wymagania. A rysunek nakłada pewne obowiązki. Przede wszystkim dotyczy to:
- Wybór odpowiedniego kąta widzenia. Ten punkt jest podstawowym zadaniem, które projektant musi rozwiązać. Szczegółowa analiza planu kondygnacji (dla budynków wielokondygnacyjnych) ułatwi zadanie. Rysunek powinien być umieszczony w taki sposób, aby spód przylegał do projektanta, lewa ręka nieco poniżej pierwszej osi konstrukcji, a prawa ręka pod ostatnią osią. Najbliższym punktem elewacji powinien być lewy narożnik budynku. Będzie to używane jako punkt początkowy rysunku aksonometrycznego.
- Wykrywanie orientacji linii rurociągu. Rozwiązanie tego problemu jest znacznie prostsze. Sieć biegnąca równolegle do bliższych i dalszych ścian budynku jest przedstawiona jako pozioma linia równoległa do ścian.
- Prawidłowe skalowanie.
Zdrowy! Jeśli wymiary rysunku nie mieszczą się na arkuszu, mogą wystąpić pęknięcia. W takiej sytuacji na rysunkach (na obu arkuszach) umieszczana jest linia przerywana.
Inne wymagania
Aksonometria grzewcza, podobnie jak inne rurociągi, wykonywana jest zgodnie z wymaganiami ww. norm państwowych. Ponadto należy zauważyć, że muszą być spełnione następujące warunki:
- Budowa linii pomocniczych kanału. Tutaj powinieneś wyświetlić rzuty geometryczne, charakterystykę, kształt i szerokość pasma w każdym kanale. Do każdego odgałęzienia rurociągu dołączony jest opis w postaci przypisu z półką. Powyżej tego ostatniego zaznaczono przekrój, długość i szerokość. Jeśli użyto okrągłej rury - średnica. Poniżej znajduje się moc wyrażona w metrach sześciennych.
- Etykiety elewacji są rysowane po lewej lub po prawej stronie schematu. Z ich pomocą następuje orientacja prawidłowej lokalizacji systemu rurociągów w budynku. Znak początkowy wyświetla poziom podłoża, od którego rozpoczyna się kolejne odliczanie. Wartości są zapisane w milimetrach. Wyświetlanie linii z rur prostokątnych mierzy się od dolnych ścianek, rurki okrągłe - od środka okręgu.
- Oznaczenie rekuperatorów, wentylatorów, grzejników i armatury odbywa się zgodnie z zatwierdzonymi symbolami określonymi w GOST.
- Jeśli lokalna wentylacja jest opracowywana z indywidualnym spadkiem lub parasolem, rysunek powinien przedstawiać wszystkie istniejące kontury wyposażenia. Odbywa się to za pomocą konturu z liderem lub oddzielnym oznaczeniem.
- Przy opracowywaniu aksonometrii instalacji wentylacyjnej na schemacie odzwierciedlane są istniejące włazy rewizyjne. Oznaczenia wykonywane są na zasadzie podobnej do pracy z przewodami powietrznymi: wykonywane jest objaśnienie, nad którym odnotowywana jest marka produktu. Numer nomenklatury z projektu jest podany poniżej.
- Dodatkowe załączniki o charakterze pomiarowym (manometry, czujniki, urządzenia pomiarowe) są oznaczone zgodnie z symbolami.
- Przęsła pokryte izolacją termiczną lub środkami zmniejszającymi palność są oznaczone z adnotacją o ich wielkości i właściwościach materiału izolacyjnego.
- W obecności złożonych systemów wentylacyjnych (w dużych obiektach) rurociąg może przechodzić przez cały budynek. Przecięcia ze ścianami, ściankami działowymi i płytami stropowymi są oznaczone i oznakowane. Oznakowanie ścian odbywa się za pomocą osi budynku.
- Oznaczenie kanałów powietrza nawiewanego jest oznaczone literą „P”, wywiew - „B”. Po wartości literowej zapisywana jest liczba wskazująca numer seryjny określonego potoku. Dlatego w jednej aksonometrii systemu wentylacyjnego można znaleźć zarówno P1, jak i V1 i tak dalej, w zależności od liczby poszczególnych gałęzi.
- Wentylatory są oznaczone zgodnie z liniami, na których są zainstalowane.
- Skala jest warunkiem wstępnym, który musi być obecny na każdym rysunku. Projekcje akonometryczne nie są wyjątkiem.
Sprzęt grzewczy
Cały sprzęt jest podzielony na główny i pomocniczy. Pierwsza to kotły lub inne elementy grzejne, dodatkowe to grzejniki, rurociągi i cała istniejąca armatura.
Aby określić charakterystykę wymaganego sprzętu, konieczne jest poznanie wartości mocy właściwej kotła. To z kolei może się różnić w zależności od cech klimatycznych regionu.
Zdrowy! Dla Moskwy i regionu moskiewskiego jego wartość waha się od 1,2 do 1,5 kW.
Uwzględniając te poprawki, moc konwektora grzewczego obliczana jest według klasycznego wzoru matematycznego:
Wkotł = S x W / 10:
- W to obliczona moc elementu grzejnego.
- S to całkowita powierzchnia ogrzewanego pomieszczenia.
Sprzęt pompujący może być termiczny lub cyrkulacyjny. Bez tego system ogrzewania wiejskiego domku po prostu nie może normalnie funkcjonować, co doprowadzi do uszkodzenia kotła. Charakterystyka pomp wodnych dobierana jest w ścisłej zgodności z charakterystyką techniczną urządzeń grzewczych i rurociągów. Ponadto muszą być:
- Łatwy w montażu, demontażu i obsłudze.
- Cichy i przyjazny dla środowiska.
- Niezawodny z odpowiednio długą żywotnością.
W niskiej zabudowie prywatnej stosuje się 3 rodzaje systemów grzewczych.
Klasyczna dwururowa zasada działania. W takich systemach ciepła woda jest dostarczana przez jedną gałąź, a wraca przez drugą (powrót). Pompa w takich liniach jest montowana na rurociągu powrotnym.
Zdrowy! Obecność pompy obiegowej wody określa się w zależności od długości linii zaopatrzenia w ciepło, powierzchni pomieszczenia, średnicy rurociągu i szeregu dodatkowych warunków. W niektórych przypadkach (mała gałąź rurociągu, mocne kotły z wbudowanym sprzętem pompującym) pompa może nie być potrzebna.
System pionowych pionów. Zasada działania jest podobna do opisanej wcześniej metody. Różnica polega na tym, że pompa obiegowa jest zainstalowana na odgałęzieniu zasilającym rurociągu. Zapewnia to cyrkulację gorącej wody przez górne grzejniki i spontaniczne „spuszczanie” do akumulatorów dolnego układu. Tak więc zasilanie odbywa się w standardowy sposób - jedną rurą, powrót - drugą.
Zdrowy! Różnica może wystąpić w zależności od lokalizacji okablowania. Istnieją rurociągi z dolnym lub górnym systemem rozgałęzień.
Schematy jednorurowe obejmują cyrkulację płynu przenoszącego ciepło w cyklu sekwencyjnym: od jednego grzejnika do drugiego, z powrotem do kotła. Ta zasada jest najprostsza, ale mniej skuteczna. Ten ostatni warunek staje się powodem, dla którego urządzenie jednorurowe jest używane niezwykle rzadko i głównie w domach wiejskich. Jako źródło ogrzewania budynków przeznaczonych na pobyt stały nie stosuje się tej metody.
Obliczenia mocy
Określanie mocy urządzeń grzewczych odbywa się z uwzględnieniem szeregu cech systemu grzewczego i cech operacyjnych budynku. Wszystkie z nich wyświetlają ogrzewanie aksonometryczne. Zależą od następujących parametrów:
- Charakterystyki materiałowe i termoizolacyjne ścian nośnych i stropów.
- Maksymalne zużycie energii cieplnej na każde pomieszczenie (oddzielnie).
- Rodzaj i liczba grzejników, a także liczba sekcji w nich.
- Liczba pionów, odgałęzień, obwodów (jeśli występują).
- Rodzaj podłączenia urządzeń grzewczych.
- Parametry rurociągu i elementów blokujących.
Po wykonaniu obliczeń wszystkie są wyświetlane w dokumentacji. Aksonometria grzewcza to nie tylko graficzna reprezentacja wszystkich fragmentów rurociągu, ale także szczegółowy opis charakterystyk pomocniczych i operacyjnych linii. Dlatego informacje uzyskane w wyniku powyższych obliczeń muszą być koniecznie dołączone do przygotowywanego projektu.
Schemat aksonometryczny wentylacji domku
Aksonometria wentylacyjna opracowywana jest na zasadzie podobnej do konstrukcji rysunku opisującego szczegóły budowy instalacji grzewczej. Wskazuje dokładne współrzędne reprezentacji punktu, a także gałęzie przejścia komutacji. Widok wizualny jest podobny do opisanego wcześniej: projekt realizowany jest w 3 rzutach, pod warunkiem, że schematyczny obraz przedstawia urządzenie na różnych poziomach planarnych.
Co powinno być wyświetlane
Przede wszystkim aksonometria wentylacyjna powinna pokazywać najdokładniejsze informacje o przebiegu rurociągu i miejscach montażu jego elementów. Obejmują one:
- Wentylatory.
- Przewody powietrzne.
- zawór.
- amortyzatory.
- Kraty.
- Włazy rewizyjne.
- Dystrybutorzy i inne urządzenia wchodzące w skład systemu wentylacyjnego.
Ponadto aksonometria wentylacyjna pokazuje charakterystykę zainstalowanych fragmentów, wymiary zaworów, adapterów, przepustowość armatury pomocniczej.
Zdrowy! Maksymalnie zbudowany schemat stanie się głównym dokumentem wykorzystywanym w kolejnej instalacji. Każda nieprawidłowa wartość może prowadzić do naruszenia funkcji cyrkulacji i nieprawidłowego działania rurociągu.
Jak należy wykonać aksonometrię?
Aksonometria wentylacji tworzona jest z optymalnym kątem nachylenia, co zapewnia maksymalną jakość wyświetlania całego systemu. Jednocześnie konieczne jest stworzenie warunków zmniejszających liczbę przecinających się odcinków i innych miejsc, których przegląd jest trudny. Dobrze dobrany punkt obserwacyjny pozwala uzyskać najlepsze wyobrażenie o konfiguracji i niuansach kanału wentylacyjnego.
Kanały kanałów wentylacyjnych są pokazane jako linie ciągłe. Charakterystyki są napisane za pomocą linii pomocniczych. W takim przypadku konieczne jest wskazanie średnicy / przekroju kanałów powietrznych, ich przepustowości, a także natężenia przepływu krążącego przez nie powietrza. Obraz rurociągów położonych pionowo tworzą pionowe linie. Poziomo - prostopadle, równolegle do podłogi.
Wentylacja aksonometryczna, podobnie jak na rysunkach instalacji grzewczych, jest głównym rysunkiem, którym kieruje się instalator. Wyjaśnia to ścisłe przestrzeganie określonej skali podczas rysowania jednego schematu. Musi być „przymocowany” do konstrukcji w taki sposób, aby przynależność do tej lub innej części konstrukcji była oczywista i nie budziła wątpliwości.
Schematyczny obraz zawiera wszystkie kluczowe i pomocnicze elementy składające się na system wentylacyjny. Wyświetla nie tylko potok, ale także inne komponenty:
- Wentylatory montowane osobno lub w kanałach.
- Lokalne „parasole” ssące.
- Zasuwy, zasuwy i inne zawory.
- Kraty.
Każdy z obecnych elementów oznaczony jest cyfrą lub literą, co sprawia, że czytanie diagramu jest proste i zrozumiałe.
Ważny! To oznaczenie pozwala uniknąć nieporozumień i prawdopodobieństwa „rozbieżności” podczas prac instalacyjnych.
Przykład prostego obwodu
Stworzenie efektywnego systemu wentylacji to jeden z głównych punktów wpływających na korzystny mikroklimat wewnątrz domku. System wentylacyjny może działać zarówno w sposób wymuszony, jak i naturalny. Ponadto wynik zależy od wielu powodów: rodzaju materiału budowlanego, z którego zbudowane są ściany nośne, posadzki, układu wewnętrznego, liczby pięter i wielu innych czynników.
Rozważ najprostszą opcję projektowania systemu wentylacyjnego na konkretnym przykładzie. Schematyczny obraz pokazano poniżej, a jego opis jest nieco dalej.
„Deszyfrowanie” schematu:
- Otwór do wentylacji wyciągowej, wyposażony w kratkę i membranę.
- Wylot wentylacyjny w ramie okiennej.
- Wylot wentylacyjny w ścianach. Chroniony przez przepustnicę i filtr.
- Otwór cyrkulujący strumień powietrza w wewnętrznej przegrodzie.
Wniosek
Możliwe jest samodzielne opracowanie aksonometrycznego systemu wodno-kanalizacyjnego, ogrzewania, wentylacji, klimatyzacji, ale będzie to wymagało specjalnego programu. Za jego pomocą z łatwością zbudujesz rysunek graficzny, szkic, schemat. Ułatwi zadanie dowolnej umiejętności pracy z rysunkami i asystentami inżynierii komputerowej. Powstały obraz wyświetli wszystkie rurociągi, krany, zawory i inne elementy systemu, co znacznie ułatwi późniejszą instalację.
