Jak określić fazę i zero - główne metody i ich zastosowanie krok po kroku?
Przeprowadzenie najprostszych prac elektrycznych związanych z obsługą domowej sieci elektrycznej wymaga obowiązkowego zrozumienia, jak określić fazę i zero. Cechą niektórych urządzeń jest ścisłe przestrzeganie lokalizacji przewodów zasilających, których naruszenie doprowadzi do nieprawidłowego działania lub awarii. Przeprowadzenie takiej kontroli jest dość proste przy pewnych umiejętnościach i stosunkowo niedrogich narzędziach, a nawet bez nich. Sposobów jest kilka i dalej radzimy sobie z każdym z nich.
Krótko o domowej sieci elektrycznej
Z reguły jednofazowa sieć zasilająca o napięciu 220 V i 50 Hz jest dostarczana do prywatnych budynków wielopiętrowych. Potężne linie trójfazowe są układane we wspólnych rozdzielnicach wieżowców, a następnie redystrybuowane w jednej fazie i zero dla każdego konsumenta (mieszkania).
Budując i urządzając nowe mieszkania, ćwiczą również układanie pętli uziemienia, ponieważ. jest niezbędny do bezpiecznej pracy najmocniejszych urządzeń gospodarstwa domowego.
W związku z tym połączenie z gniazdem lub żarówką z reguły musi zawierać dwa przewody - fazowy i zerowy i można je uzupełnić uziemieniem mieszkalnym.
Dostarczanie domów prywatnych odbywa się na tej samej zasadzie, ale dość często stosuje się zasilanie trójfazowe o napięciu 380 V bezpośrednio do mieszkania. Co więcej, niektóre artykuły konsumenckie, takie jak kotły grzewcze lub obrabiarki z domowego warsztatu, wymagają właśnie tego potężnego napięcia.
Jednak nawet w tym przypadku sieć użytkownika jest redystrybuowana, co zapewnia równomierny rozkład obciążenia na liniach jednofazowych. Standardowe gniazdko domowe zasilane jest wyłącznie dwoma lub trzema (uziemionymi) rdzeniami.
Stosowanie przewodu uziemiającego w domowej sieci elektrycznej jest jednoznacznie zalecane przez wszystkich ekspertów, szczególnie w przypadku budynków prywatnych.
Znajdowanie fazy i zera bez narzędzi
Jedyna opcja, jak określić fazę bez przyrządów, jest uważana za niewystarczająco dokładną, ponieważ. jest to oznaczenie okablowania w różnych kolorach, co nie zawsze spełnia normy.
W idealnym przypadku wszystkie produkty kablowe muszą spełniać wymagania międzynarodowej normy IEC 60446-2004, opracowanej zarówno dla producentów, jak i dla specjalistów wykonujących prace instalacyjne z okablowaniem elektrycznym.
W sieci jednofazowej wszystko jest ustalane bez trudności. Zerowy rdzeń roboczy jest z reguły izolowany niebieskim lub niebieskim materiałem. Kolor uziemienia ochronnego jest zwykle prezentowany w wersji żółto-zielonej z paskami. Faza jest wybierana w dowolnym kolorze (innym niż wymienione), na przykład może być brązowy.
Może się wydawać, że opisana metoda jest dość prosta i uniwersalna. Jest to jednak warunkowe, ponieważ opisane "barwienie" nie zawsze jest stosowane. Dotyczy to zwłaszcza budynków starej konstrukcji radzieckiej, w których izolację przewodów wykonano w ten sam sposób - w kolorze białym.
Ważny! Podczas pracy z okablowaniem już ułożonym przez kogoś z wielokolorową izolacją zgodnie z normami, nie można mieć całkowitej pewności, że instalacja przez specjalistów została przeprowadzona ściśle według zasad. Nie należy wykluczać ewentualnych błędów popełnionych przez poprzednich „mistrzów”, z reguły zapraszanych z zewnątrz na zasadzie „aby taniej”.
Często zdarzają się produkty kablowe, których przewody absolutnie nie odpowiadają ogólnie przyjętym kolorom. Bez schematu wypełnienia, który zawiera opis, takie oznaczenia kolorystyczne nie będą pomocne.
Dlatego istniejący problem, jak określić, gdzie jest faza, a gdzie jest zero, należy rozwiązać w inny sposób, za pomocą niezbędnych urządzeń.
Szukaj fazy i zera za pomocą różnych urządzeń
Nie ma alternatywnych sposobów radzenia sobie z drutami bez specjalnych narzędzi. Opcje opisane gdzie indziej są z reguły niewiarygodne i dlatego nie są zalecane, ponieważ. może prowadzić do niepożądanych konsekwencji.
Dlatego należy rozważyć sposoby sprawdzenia fazy i zera, gwarantujące niezawodność i bez zagrożenia dla zdrowia i życia.
Za pomocą śrubokręta wskaźnikowego
Najprostszą metodą, odpowiednią dla prawie każdego laika, jest użycie śrubokręta wskaźnikowego, zwanego po prostu „kontrolą”.
Wygląd takiego wkrętaka różni się nieco od najzwyklejszego, jedynym wyjątkiem jest wypełnienie wewnętrzne. Nie zaleca się jednak używania jego żądła standardowo poprzez wkręcanie lub odkręcanie śrub. Z reguły prowadzi to do skrócenia żywotności urządzenia.
Jak określić fazę i zero za pomocą najprostszego śrubokręta wskaźnikowego:
- końcówka śrubokręta powinna dotykać styku;
- następnie dotknij palcem metalowego pałąka uchwytu;
- świecenie diody LED wewnątrz klamki wskazuje, że ten styk jest w fazie, a brak światła wynosi zero;
Za pomocą opisanej metody można określić styki fazowe gniazda, przełącznika lub innego urządzenia elektrycznego.
Praca ze „wskaźnikiem” wymaga przestrzegania środków bezpieczeństwa:
- podczas testu, gdy urządzenie zetknie się ze stykami, zabrania się dotykania dolnych części „kontrolki” rękami;
- przed rozpoczęciem testu należy wyczyścić śrubokręt, aby wykluczyć możliwość przypadkowego uszkodzenia izolacji;
Przydatne wideo
- podczas pracy w celu określenia obecności lub braku napięcia roboczego w sieci, w celu zapewnienia bezpieczeństwa osobistego, należy najpierw sprawdzić działanie śrubokręta wskaźnikowego na urządzeniach, które są pod napięciem.
Informacja! Nie należy mylić wersji wskaźnikowej śrubokręta z urządzeniem używanym do wybierania numeru. Są podobne, ale konstrukcja tych ostatnich wiąże się z użyciem baterii. A korzystanie z takiego urządzenia nie polega na dotykaniu palcem pałąka podczas sprawdzania styków, bo. spowoduje to poświatę, niezależnie od rodzaju drutu.
Korzystanie z multimetru lub testera
Aby dowiedzieć się, jak znaleźć fazę i zero za pomocą multimetru, najpierw musisz poprawnie wybrać żądany tryb urządzenia - określając wskaźniki napięcia AC. Z reguły jest to sektor po prawej stronie przycisku wyłączania i ma nazwę „ACV”. Tam należy wybrać wskaźnik przekraczający napięcie sieciowe (220V). Zwykle jest to dzielenie o wartości „750”, ale może być inna liczba. Najważniejsze, że powinien być wyższy niż zmierzony.
Pomiarów można dokonać na różne sposoby:
- Jedna z sond powinna stykać się ze stykiem gniazda lub przełącznika, a druga powinna być zaciśnięta między dwoma palcami. Jeśli drobne odczyty (poniżej 10V) zostaną odzwierciedlone na skali testera, kontakt będzie wynosił zero. Potwierdza się to poprzez przyłożenie końcówki sondy do drugiego kontaktu. Wartości powinny wzrosnąć do kilkudziesięciu (lub ponad stu) woltów. Dlatego ten kontakt będzie etapowy.
- Dla tych, którzy boją się osobiście dotknąć sondy, istnieje inna opcja. Końcówka pierwszego pręta nadal jest włożona w jeden z otworów w gnieździe, a koniec drugiego musi dotykać ściany, na której znajduje się to gniazdo. Rezultatem będą wskaźniki identyczne z opisanymi w poprzedniej metodzie.
- Innym sposobem jest kontakt jednej z sond z gwarantowaną powierzchnią uziemioną (obudowa panelu elektrycznego lub niektórych urządzeń), a drugiej z kontaktem mierzonym. Przewód fazowy będzie tym, który się styka, co zmieni odczyty napięcia na multimetrze na wartość 220V.
Przydatne wideo
Praca z testerem oznacza również przestrzeganie pewnych zasad bezpieczeństwa:
- zastosowanie pierwszej metody pomiarowej (z sondą zaciśniętą palcami) wymaga obowiązkowego wstępnego sprawdzenia poprawności włączenia urządzenia (tryby „~V” lub „ACV”), ponieważ pomyłka może doprowadzić do porażenia prądem;
- przez niektórych „doświadczonych” elektryków określanie fazy odbywa się metodą tzw. „kontrolki światła”, która jest zabroniona przez przepisy i kategorycznie nie jest zalecana do użytku, zwłaszcza przez zwykłych niedoświadczonych użytkowników.
Podczas korzystania z testera często popełnianych jest szereg błędów, które mogą prowadzić do złamania. Tak więc próba pomiaru przemiennego wysokiego napięcia na pewno doprowadzi do awarii urządzenia. Należy również uważnie monitorować poprawność zakresów ustawionych na urządzeniu. Chęć określenia wskaźników napięcia przemiennego, nieumyślnie pozostawiając stałą skalę, pociągnie za sobą gwarantowaną awarię.
Podsumowanie
Pytanie, jak określić, gdzie jest faza i gdzie jest zero w przewodach, jest dość powszechne i ważne dla wielu zwykłych ludzi, ponieważ nie we wszystkich przypadkach potrzebny jest elektryk. Aby to ustalić, będziesz potrzebować minimalnych umiejętności posługiwania się prostymi przyrządami pomiarowymi, znajomości podstaw prac elektrycznych i wdrażania elementarnych zasad bezpieczeństwa. W rzeczywistości wszystko sprowadza się do znajomości kolorowego oznaczenia okablowania w kablach elektrycznych, nabycia i nauki obsługi śrubokręta wskaźnikowego lub multimetru (tester).
