6 sposobów na połączenie plastikowej rury z metalową
Podczas układania kanalizacji lub układania zaopatrzenia w wodę powinieneś wiedzieć, jak podłączyć plastikową rurę do metalowej. Przeanalizujemy takie opcje połączeń, jak bezgwintowe i gwintowane, za pomocą spawania, złączy lub „kraba”. Rozważ ich różnice, gdzie najlepiej je zastosować, jakie są różnice w materiałach, ich właściwościach i jak wpływają na rodzaj połączenia. Zapoznajmy się z opcjami łączników gwintowanych i do czego służą.
Trochę o rurach
Przed podłączeniem rur wykonanych z metalu i tworzywa sztucznego należy je rozważyć osobno.
Najczęściej do ogrzewania i kanalizacji w pomieszczeniach stosuje się rury z żeliwa, stali, miedzi i tworzywa sztucznego. Miedziane są „miększe” w obróbce, ale ich koszt jest wyższy, więc nie są powszechnie stosowane.
Metal dzieli się na następujące podgatunki:
- Stal . Często ulegają korozji, a ich średnica wewnętrzna zmniejsza się wraz z narastaniem rdzy lub płytki nazębnej, co prowadzi do konieczności częstej wymiany lub czyszczenia układu.
- Ocynkowane . Bardzo trudny materiał do montażu lub instalacji rurociągu, ale jego główną cechą jest to, że „ocynkowane” rury są mniej podatne na korozję i narastanie.
- Stal nierdzewna . Jest dość trudny do przetworzenia, a wartość rynkowa jest największa.
Rury z tworzyw sztucznych wykonane są z następujących materiałów:
- Polietylen . Jest bardzo miękki i plastyczny, ale nie nadaje się do wody o wysokiej temperaturze - przy +80°C materiał zaczyna się odkształcać i pojawiają się przecieki.
- Polipropylen . Swobodnie wytrzymuje temperatury wody do +90 ° C, co pozwala na stosowanie takich rur nawet w systemach grzewczych. Polipropylen jest lekki, co ułatwia montaż.
- Polichlorek winylu . Służy do produkcji rur kanalizacyjnych, ponieważ materiał ten nie nadaje się do ogrzewania i zaopatrzenia w wodę.
Uwaga! Temperatura chłodziwa w systemach grzewczych nie przekracza 85 ° C, a jeśli nie ma silnych mrozów, wystarczy około 60 ° C, a na ciepłą podłogę i 25-35 ° C.
Kiedy musisz połączyć plastikowe i metalowe rury
Metal i plastik są łączone w kilku sytuacjach:
- Kocioł grzewczy posiada metalową rurę wylotową. Jeśli rury systemu grzewczego są plastikowe, konieczne będzie połączenie różnych materiałów. Zwykle w tym miejscu instalowany jest rozdzielacz.
- Jeśli do domu podłączone jest centralne zaopatrzenie w wodę i ogrzewanie, prawdopodobieństwo jednoczesnego remontu rur zewnętrznych i wewnętrznych jest praktycznie zerowe.
- Jeżeli część układanej linii podlega zwiększonym obciążeniom mechanicznym i termicznym, to ten odcinek trasy może być wykonany z rur metalowych.
- W przypadku zderzenia się urządzeń technologicznych z plastikowymi przewodami z systemem.
Metody połączenia
We wszystkich przypadkach można stosować zarówno gwintowane, jak i bezgwintowe połączenia rurowe. Pierwsza opcja montażu jest niezawodna i stabilna, a druga jest bardziej popularna, ponieważ czyszczenie i tworzenie gwintów nie wymaga dużego wysiłku, jeśli wcześniej jej tam nie było. Dla każdego systemu sposób montażu dobierany jest indywidualnie - nie ma uniwersalnego.
Połączenie okuć PCV i metalowych
Najprostszy sposób, jak połączyć metalową rurę z polipropylenową, rozwiązuje się za pomocą gwintowanej złączki. To urządzenie ma z jednej strony gwint o wymaganej średnicy, który należy wkręcić w metalową rurę. Po przeciwnej stronie znajduje się złącze, za pomocą którego plastik będzie następnie lutowany. Okucia wykonane są w wersji prostej lub obrotowej, dzięki czemu wygodnie jest wykonywać łuki lub rozgałęzienia w systemie.
Przeprowadzenie przejścia metalu do polipropylenu (PP) jest bardzo proste:
- Pierwszym krokiem jest usunięcie złączki z metalowej rury, w której będzie znajdować się złącze. Jeśli go tam nie ma, rurę należy przeciąć, nasmarować koniec smarem, a następnie wykonać nacięcie za pomocą obcinacza nici.
- Powstały koniec jest dokładnie czyszczony papierem ściernym i wycierany. Następnie należy uszczelnić zamierzone połączenie (nawinąć taśmę FUM i pokryć ją silikonem). Należy pamiętać, że na obwodzie nici nie powinny znajdować się więcej niż 2 warstwy szczeliwa, a krawędź taśmy powinna być skierowana wzdłuż jej przebiegu.
- Oprawę należy nawijać ręcznie, bez narzędzi pomocniczych. Jest to konieczne, aby nie odkształciło się z powodu zbyt silnego działania zewnętrznego. Jeśli po zakończeniu tego procesu system przecieka, złączka jest starannie dokręcana.
- Kolejny etap PP jest zgrzewany do złącza.
Jeśli planowane jest zainstalowanie węzła, w którym jest więcej niż dwie rury, sprzedawcy części hydraulicznych mają do tego celu różne okucia.
Przydatne wideo
Łącznik Gebo
Jednym z popularnych sposobów łączenia rur bez spawania i gwintowania są łączniki Gebo. Doskonale nadaje się do łączenia zarówno rur jednorodnych, jak i rur z różnych materiałów, na przykład do łączenia rur żeliwnych i stalowych z tworzywem sztucznym lub między sobą.
W rzeczywistości jest to złączka zaciskowa, która może być jedno- lub dwustronna (częściej). Jedna z odmian Gebo wykonana jest w formie trójnika, za pomocą którego można wykonać zarówno połączenia, jak i adaptery. Łącznik składa się z korpusu, pierścienia zaciskowego, uszczelki po bokach i nakrętki kielichowej, która ściska wszystkie części razem.
Montaż takiego systemu jest dość łatwy, nawet jeśli nie ma doświadczenia w pracy ślusarskiej:
- Konieczne jest oczyszczenie przyszłych spoin papierem ściernym.
- Następnie należy założyć nakrętkę i pierścienie w określonej kolejności: zaciskanie, zaciskanie i uszczelnianie.
- Następnie zakłada się samo mocowanie Gebo i zaciska nakrętką.
Zalety mocowań Gebo:
- łatwość instalacji;
- brak wewnętrznych naprężeń;
- Świetna odporność na rozciąganie i ściskanie;
- podczas instalacji możliwe jest nieosiągnięcie idealnego wyrównania rur - dopuszczalne jest odchylenie rzędu 5–6 °;
- żywotność mocowania Gebo do 60 lat;
- przy zakupie wydawany jest paszport zapięcia;
Wśród niedociągnięć można wyróżnić fakt, że urządzenie jest jednorazowe. Jeśli zdemontujesz już zmontowane elementy złączne, uszczelki i pierścienie zaciskowe będą musiały poszukać nowych. Trzeba też uważać na podróbki, które zdradzają brak dokumentów.
Przydatne wideo
Spawanie rur
Spawanie odbywa się wyłącznie bezgwintowe łączenie rur metalowych. W przypadku plastiku i metalu ta metoda jest rozważana tylko wtedy, gdy na końcu plastikowej rury została wcześniej założona metalowa zaślepka lub adapter, o długości wystarczającej, aby zapobiec nadmiernemu nagrzewaniu się plastiku. Ponadto nie zaleca się spawania gazowego, ponieważ jeszcze bardziej nagrzewa metal.
Standardowa procedura spawania jest następująca:
- W zamierzonym miejscu szwu wykonuje się fazowania;
- Spoiny czyści się papierem ściernym (zaczynając od gruboziarnistego, a kończąc na drobnoziarnistym).
- Spawanie odbywa się szwem pionowym. W takim przypadku konieczne jest monitorowanie łuku i braku „pasm” z elektrody.
- Gdy szew stwardnieje, sprawdź jego wytrzymałość (stukając go np. młotkiem).
- Następnie szew jest czyszczony papierem ściernym - najpierw gruboziarnistym, a następnie drobnoziarnistym.
Zaletami spawania jest prostota samego procesu, szczelność połączenia oraz możliwość zastosowania go do dowolnej średnicy rury bez obaw, że złącze będzie małe.
Uwaga! szew spawalniczy może zostać zniszczony przez silne obciążenia lub wibracje, ponieważ występują w nim naprężenia szczątkowe. Ponadto spawanie klasyczne nie może łączyć żelaza z miedzią i aluminium.
Zastosowanie kołnierzy
Kołnierze umożliwiają wykonanie wysokiej jakości połączenia rury profilowej bez spawania i gwintowania, co czyni je bardzo popularnymi. Ponadto wszystkie kołnierze są produkowane zgodnie z GOST, co oznacza, że znalezienie odpowiedniej części jest dość proste.
Kołnierze to płyty zaciskowe, które są przyspawane lub przykręcone do gwintów wstępnie wyciętych w rurach. W komplecie z kołnierzami znajdują się również śruby i nakrętki o odpowiedniej średnicy, którymi dokręcane są płyty. Ostatnim elementem pakietu jest pierścień uszczelniający, który powtarza kształt kołnierzy i jest umieszczany między nimi podczas montażu.
Kołnierze występują w dwóch głównych typach:
- przez przejścia łączące rury o tej samej lub różnych średnicach;
- stubs - używane do tworzenia ślepego zaułka.
Są one również podzielone na podgatunki: płaskie, okucia, pierścieniowe, kołnierzowe, do naczyń i gwintowane. Najczęściej mają kształt koła lub owalu, ale zdarzają się też kwadratowe.
Łączniki kołnierzowe umożliwiają hermetyczne połączenie rur o dowolnej średnicy. W zależności od materiału połączenia kołnierzowe mogą wytrzymać ciśnienie do 20 MPa, ale w życiu codziennym częściej stosuje się te zaprojektowane na 1,6 - 2,6 - 4 MPa.
Montaż kołnierza jest prosty:
- Wszystkie spoiny są czyszczone papierem ściernym.
- Płyty kołnierzowe są przyspawane lub przykręcone do końców rur.
- Podkładka uszczelniająca jest umieszczona pomiędzy kołnierzami.
- Całe połączenie jest mocowane za pomocą śrub i nakrętek.
Przydatne wideo
osłona klipsa
Innym dość prostym sposobem połączenia dwóch rur o tej samej średnicy bez spawania i gwintowania jest zacisk zewnętrzny.
Rury są łączone, nakładana jest na nie gumowa uszczelka, która z kolei jest zaciskana składanym klipsem - jest ściągana czterema lub sześcioma śrubami.
Tą metodą można również wykonać trójniki i gałęzie. Aby to zrobić, jedna z części klipsa musi mieć odpowiednie zapięcie, jak na poniższym rysunku.
Inne metody połączenia
Nieco zmodyfikowana metoda klipsowa - krab do rury profilowej, jest również uważana za jedną z powszechnych metod. Wsporniki do takiego mocowania wykonane są ze stali ocynkowanej, której grubość wynosi około 0,15 cm Połówki takich części są mocowane do siebie za pomocą śrub i nakrętek z podkładkami. W ten sposób można przymocować do czterech rur o różnych rozmiarach, a wytrzymałość takiego połączenia można porównać ze spawaniem.
Główną zaletą systemu jest to, że jest składany i wielokrotnego użytku. Ale ma też swoje wady:
- dokowanie można wykonać tylko prostopadle;
- promień rury nie powinien przekraczać 7,5 cm, w przeciwnym razie nie będzie pasować.
Istnieje inna opcja łączenia metalowej rury z plastikową bez gwintowania i spawania - jest to użycie zacisku, który można zastosować w trudno dostępnych miejscach. Główną zaletą zacisków jest szybkość montażu i wysokiej jakości dokowanie połączeń.
Podsumowanie
Rury plastikowe produkowane są z trzech rodzajów surowców: polietylenu, polipropylenu, polichlorku winylu. Metal składa się głównie ze stali i miedzi, rzadziej stosuje się żeliwo. Do instalacji systemu grzewczego lub zaopatrzenia w wodę najczęściej używa się polipropylenu i stali.
Istnieje wiele sposobów łączenia rur wykonanych z różnych materiałów: za pomocą kształtek, łączników Gebo, kołnierzy, nakładek zaciskowych, łączników krabowych lub zacisków. Spawanie nadaje się tylko do łączenia jednorodnych materiałów, ale jeśli metalowa końcówka zostanie nałożona na plastikową rurę, to ta metoda może być również zastosowana.
Wszystkie te metody nie są rzemieślnicze, a komponenty do ich stosowania są dostępne w handlu. Najważniejsze jest, aby poradzić sobie z samym systemem i zakupić niezbędne elementy złączne o odpowiednim rozmiarze.
