Jakie wymagania powinno spełniać okablowanie w wannie - podstawowe zasady i przepisy
Budowa wanny na wsi lub na terenie wiejskiego domu jest jednym z obowiązkowych zadań większości właścicieli. Jednym z najbardziej krytycznych elementów aranżacji jest podłączenie zasilania i ogólna praca przy zasilaniu. Ponieważ okablowanie w wannie pracuje w trudnych warunkach i jest prowadzone w sposób ukryty, konieczne jest zachowanie najwyższej staranności podczas instalacji. Czytaj do końca, a unikniesz błędów, wyeliminujesz ryzyko zwarcia i innych problemów.
Specyfika instalacji elektrycznej w wannie
Okablowanie elektryczne w każdym pomieszczeniu jest niezbędnym elementem poprawy. Stanowi jednak również główne źródło zagrożenia i wymaga dużej uwagi i staranności podczas montażu. Energia elektryczna w łaźni jest wykorzystywana znacznie aktywniej niż w dzielnicach mieszkalnych, ponieważ większość wydziałów nie ma okien. Przebywanie bez oświetlenia podczas zabiegów kąpielowych jest bardzo niebezpieczne, ponieważ w ciemności łatwo można się zranić lub poparzyć.
Osobną złożonością i odpowiedzialnością jest instalacja przewodów i elementów obwodu zasilania. W większości przypadków montaż podtynkowy służy do ochrony elektryka przed wilgocią i wysokimi temperaturami. Jednocześnie po zamontowaniu obudowy dostęp do okablowania jest utrudniony, więc nie należy dopuszczać do błędów i zaniedbań. W przeciwnym razie przynajmniej kontakt przewodów zostanie utracony, aw najtrudniejszym przypadku nastąpi pożar. Sauny są zwykle wykonane z drewna i innych materiałów palnych, więc ryzyko należy ograniczyć do minimum.
Szczególną uwagę należy zwrócić na ochronę użytkowników przed kontaktem z prądem elektrycznym. Jeśli w saunie używane są grzałki elektryczne, potrzebny będzie dobrze wyposażony obwód uziemiający i wyłączniki automatyczne (RCD). Ponieważ okablowanie w wannie i łaźni parowej działa w trudnych warunkach, wybierane są specjalne marki kabli z podwójną izolacją i wystarczającym przekrojem.
Wymagania PUE
Okablowanie wykonywane jest zgodnie z wymaganiami PUE 7 (aktualne wydanie przepisów dotyczących instalacji elektrycznych). Ponadto należy przestrzegać norm GOST R 50571.12-96 (sekcja dotycząca pomieszczeń, w których znajdują się piece do sauny).
Stosowana jest ukryta lub otwarta metoda układania przewodów. Tych koncepcji nie należy mylić z montażem podtynkowym i powierzchniowym, gdy przewody są umieszczone pod skórą lub nad nią. W tym przypadku mamy na myśli ułożenie kabla w stroboskopie ściany betonowej lub ceglanej lub na powierzchni płaszczyzny nośnej zgodnie z określonymi warunkami.
Wszystkie wymagania, które musi spełniać okablowanie elektryczne w wannie i łaźni parowej, są wyszczególnione w PUE i GOST. Postanowienia podstawowe:
- Zapewnij niepalną ochronę dla wszystkich przewodów. Zwykle używa się do tego metalowej rury (elastycznego węża). Wymóg wynika z obecności wilgoci i kondensatu, a także z zagrożenia pożarowego ścian lub okładziny wanny.
- Aby odciąć drut od ściany z materiału palnego (drewno lub poszycie z materiału palnego), stosuje się niepalną wykładzinę. Najczęściej instalowany jest metalowy pasek, którego szerokość jest o 20 mm większa niż średnica kabla (100 po obu stronach).
- Panel elektryczny musi być wyposażony w RCD o prądzie wyzwalającym nie większym niż 30 mA (prąd nieuwalniający). Zalecana wartość to 10 mA.
- Przełączniki i gniazdka nie powinny być instalowane w łaźni parowej ani w łazience. Ich klasa ochronności musi wynosić co najmniej IP-44 (z osłonami), a dla opraw wymagana jest klasa ochronności IP-54.
- Zaleca się wybór specjalnego kabla do sauny, żaroodpornego, podwójnie izolowanego i z trzema żyłami miedzianymi (przewodem fazowym, neutralnym i uziemiającym).
- Układanie kabli nad piekarnikiem jest zabronione. Przejście przez ścianę wykonano w metalowej tulei. Wszystkie połączenia są zaciskane, zaciskane lub spawane.
- Konieczne jest zorganizowanie uziemienia. Ponadto zdecydowanie zaleca się wykonanie ochrony odgromowej.
To tylko podstawowe zasady, które obowiązują we wszystkich typach łazienek. Przed rozpoczęciem instalacji okablowania elektrycznego konieczne jest wyjaśnienie, w jaki sposób istniejący plan pracy jest zgodny z aktualnymi wymaganiami i skorygowanie wykrytych błędów.
Sporządzamy schemat
Aby sporządzić schemat, należy sporządzić ogólny plan lokalu i narysować poszczególne elementy (ściany lub sufity, na których w wannie zostanie zainstalowane okablowanie elektryczne. Przede wszystkim umieszczone są gniazda i przełączniki. Kierowane przez wymagań PUE oraz ze względu na łatwość użytkowania Elementy te nie są stosowane w pralniach, a łaźnie parowe ograniczają się jedynie do opraw oświetleniowych.
Tablica rozdzielcza umieszczona jest przy wejściu, zwykle w przedsionku. Konieczne jest zapewnienie swobodnego dostępu do wyłącznika głównego (maszyny), aby w razie potrzeby można było szybko odłączyć zasilanie pomieszczenia lub jego poszczególnych części.
Zgodnie z GOST R 50571.12-96 okablowanie w łaźni parowej nie powinno znajdować się bliżej niż 80 cm od pieca lub komina. Sam pokój jest podzielony na 4 strefy, z których za najbezpieczniejszy obszar uważa się 0,5 m od podłogi i tyle samo od pieca. Nie ma ograniczeń dotyczących odporności cieplnej sprzętu i okablowania. Biorąc jednak pod uwagę, że w łaźni parowej używane są tylko urządzenia oświetleniowe, należy kierować się wymaganiami dotyczącymi trzeciej i czwartej strefy:
- strefa 3 - odcinek 0,5 m od podłogi i 0,3 m od stropu, odległość od pieca 0,5 m;
- strefa 4 - cała powierzchnia przekroju sufitu pomieszczenia w odległości 0,3 m od sufitu lub poszycia sufitu.
W przypadku trzeciej strefy konieczne jest, aby izolacja okablowania wytrzymała nagrzewanie o co najmniej 170 °. Jeśli używany jest sprzęt do kontroli temperatury, jego granica ogrzewania musi wynosić co najmniej 125°. W czwartej strefie izolacja musi wytrzymać co najmniej 170°, a zalecana granica to 200°.
Wybór marki drutu, elementów elektrycznych
Warunki pracy kabla w łaźni parowej są bardzo trudne. Do instalacji potrzebny jest wysokiej jakości kabel do kąpieli, żaroodporny, z miedzianymi przewodami. Odpowiednie są zarówno marki jednordzeniowe, jak i linkowe, ale drugi typ jest uważany za bardziej preferowany. Zaleca się stosowanie następujących odmian:
- RGKM;
- DOTYKAĆ;
- PRKS;
- PVKV.
Są to marki skręconych drutów miedzianych, które mogą wytrzymać nagrzewanie izolacji do 180 °. Ponadto odpowiednie są pojedyncze i skręcone druty PMTK (dopuszczalne ogrzewanie do 200 °) lub importowany kabel OLFLEX HEAT 205 (do 200 °).
W przypadku innych pomieszczeń odpowiedni jest kabel VVGng-LS lub jego niemiecki odpowiednik NYM.
Przekrój jest obliczany na podstawie całkowitej mocy urządzeń elektrycznych plus 20-30% marginesu bezpieczeństwa. Przykład obliczenia:
W toalecie używane są dwie lampy o mocy 100 W każda, czajnik elektryczny o mocy 1 kW oraz podgrzewana podłoga o mocy 4 kW. Całkowita moc wszystkich konsumentów:
0,1 + 0,1 + 1 + 4 = 5,2 kW.
Dodajemy rezerwę mocy i otrzymujemy 6,24 kW. Teraz musisz określić maksymalną siłę prądu, dla której powinieneś podzielić moc przez napięcie:
5200 W / 220 V = 23,6 A. Dla tej wartości odpowiedni jest drut miedziany o przekroju 3 mm (wartość w tabeli). Możesz pójść w drugą stronę - skorzystaj z kalkulatora internetowego, który w kilka sekund poda wymaganą wartość. Istnieje wiele podobnych zasobów na życzenie. Wstaw własne wartości do okien programu i uzyskaj wynik. Zaleca się powielenie obliczeń na dwóch lub trzech kalkulatorach, aby wyeliminować możliwość błędu.
Gniazda i przełączniki są również dobierane w oparciu o moc urządzeń i osprzętu. Do lodówki wystarczy gniazdka 10A, a do elektrycznego podgrzewacza wody potrzeba gniazdek 16 lub 24A.
W przypadku pomieszczeń niemokrych wymagania można zmniejszyć, jeśli są one oddzielone od pomieszczeń mokrych. Jednak cała elektryka w wannie podlega wymogom PUE, więc łatwiej jest korzystać z tego samego typu urządzenia.
Sposoby wprowadzania przewodów do wanny
Kabel można ułożyć na dwa sposoby:
- powietrze;
- pod ziemią.
Metoda powietrzna ma wiele zalet. Jest znacznie szybszy. Do wiszących drutów potrzebne są tylko podpory (słupy, siano domów lub inne konstrukcje wsporcze). Ważną zaletą jest możliwość zobaczenia przewodu i oceny jego stanu. Z reguły do wlotu powietrza stosuje się drut samoizolujący (SIP). Muszą być spełnione następujące wymagania:
- odległość między punktami zawieszenia nie powinna przekraczać 25 m;
- wysokość wejścia co najmniej 2,75 m od poziomu terenu;
- odstęp między podłożem a ugięciem wynosi co najmniej 3,5 m.
Jedyną wadą tej metody jest możliwość zerwania lub uszkodzenia drutu podczas silnych wiatrów, spadających drzew lub innych przedmiotów, podczas produkcji dowolnej pracy. Jednocześnie przywrócenie linii jest znacznie szybsze niż w jakimkolwiek innym przypadku.
Wejście kabla podziemnego jest trudniejsze. Będziesz musiał wykopać rów, co nie zawsze jest wygodne ze względu na architekturę krajobrazu, komunikację i inne zakłócenia. Prace ziemne są czasochłonne, ponieważ najczęściej wykonywane są ręcznie. Jednak ta metoda układania zapewnia niezawodną ochronę kabla przed wpływami zewnętrznymi. Czynniki atmosferyczne, możliwość zerwania drutu podczas prac naprawczych lub budowlanych są wykluczone. Wymagania dotyczące układania kabli podziemnych:
- głębokość wykopu powinna wynosić co najmniej 0,8 m;
- używany jest kabel zbrojony (na przykład VBBSHV);
- kabel do kąpieli układa się swobodnie, rozciąganie jest wykluczone;
- przy wejściu do budynku zastosowano metalowy rękaw.
Po ułożeniu i zasypaniu wykopu konieczne jest wyznaczenie trasy, aby zapobiec przypadkowemu uszkodzeniu kabla podczas wykopu. Główną wadą tej metody jest niebezpieczeństwo zalania wykopu wodą gruntową lub deszczową. Jeśli wilgoć zamarznie, kabel może ulec uszkodzeniu lub przecięciu, co wymaga żmudnych i długotrwałych napraw.
Przydatne wideo
Który sposób wybrać
Wybór jednej lub drugiej metody układania kabla jest zwykle podyktowany warunkami witryny:
- odległość od domu lub zewnętrznej szafy rozdzielczej do wanny;
- obecność budynków, elementów małej architektury, podpór;
- stan gleby, obecność wody glebowej, możliwość powodzi wiosną i jesienią;
- pora roku, w której nawiązywane jest połączenie.
Przydatne wideo
Kolejność montażu i instalacji elektryków
Instalacja, okablowanie i okablowanie w tak specyficznym pomieszczeniu jak wanna to złożona procedura, która odbywa się w kilku etapach:
Praca na zewnątrz. Kabel układa się w taki czy inny sposób, wchodzi do łaźni.
Praca wewnętrzna. Układanie przewodów we wszystkich pomieszczeniach, montaż oświetlenia, gniazdek, włączników i innych urządzeń.
Warto zauważyć, że prace wewnętrzne i zewnętrzne praktycznie nie przecinają się ze sobą, dzięki czemu mogą być wykonywane jednocześnie lub zamiennie. Prace wewnętrzne zajmują więcej czasu, ponieważ trzeba śledzić przewody, instalować i podłączać urządzenia sterujące, gniazda i przełączniki oraz oświetlenie. Przyjrzyjmy się bliżej tym procedurom.
Tablica rozdzielcza
Przed podłączeniem rozdzielnicy konieczne jest doprowadzenie kabla zasilającego (wejście) w miejsce jej instalacji. Wszystkie wyłączniki RCD są wybierane do ekranu za pomocą automatów z odcięciem 10-30 mA. Jest to ważny punkt, ponieważ każdy automat musi zapewnić odcięcie przed pojawieniem się prądu nieuwalniającego - wartości, przy której osoba nie jest w stanie samodzielnie przerwać kontaktu z przewodami.
Sama tarcza jest zainstalowana na wysokości 1,4-1,8 m od poziomu podłogi. Jest to optymalna wysokość, na której maszyny są wyraźnie widoczne.
Kabel zasilający jest wprowadzany do ekranu i rozprowadzany w odcinkach. Jeśli tak nie jest, możesz od razu hodować żywność dla konsumentów. Przewód do wanny musi być miedziany, trzyżyłowy, z przewodem uziemiającym podłączonym do specjalnej szyny PE na ekranie.
Przydatne wideo
Gniazda i przełączniki
Gniazda i wyłączniki montuje się na poszyciu lub na wykończonej powierzchni ścian. Do tego czasu okablowanie powinno być ułożone we wszystkich pomieszczeniach, aw punktach mocowania gniazd i przełączników należy wykonać pętle montażowe lub ślepe zaułki z niewielkim marginesem montażowym długości.
Na ścianach ceglanych lub betonowych konieczne jest wykonanie gniazd na skrzynki (do wewnętrznego montażu elementów). Jeśli ściany są drewniane, montuje się niepalne okładziny. Odstęp między nimi a drewnianą powierzchnią powinien wynosić co najmniej 10 mm.
Pudełka są mocowane w gniazdach za pomocą szpachli. Przewody można łączyć tylko wewnątrz puszek, na zewnątrz nie powinno być żadnych punktów połączeniowych. Jeśli długość przewodu nie pozwala na zainstalowanie go w tym obszarze, należy wziąć dłuższy odcinek, a krótszego użyć w innym miejscu.
Montaż wszystkich elementów odbywa się na bieżąco, nie są wymagane żadne dodatkowe czynności.
Oświetlenie
Niezbędne jest stosowanie opraw o stopniu ochrony co najmniej IP 54. W łaźni parowej należy zastosować specjalny przewód do sauny, żaroodporny i wyposażony w podwójną izolację. Z reguły urządzenia oświetleniowe są instalowane na ścianie w strefie 3. Tutaj mniej się nagrzewają, dzięki czemu są w stanie długo pracować. Obudowy opraw należy uziemić przewodem podłączonym do szyny PE. Po zamontowaniu i podłączeniu lampy umieszcza się w oprawach i zamyka klosze.
Montaż lamp w dodatkowych pomieszczeniach odbywa się w ten sam sposób. Jedyną różnicą jest marka drutu (dozwolone jest stosowanie zwykłych typów kabli o niskiej temperaturze izolacji).
Przydatne wideo
Podsumowanie
Montaż instalacji elektrycznej odbywa się zgodnie z wymaganiami PUE (sekcja „dla saun i pomieszczeń mokrych”). Konieczny jest dobór kabla do sauny, który spełnia wszystkie wymagania prawne i prawidłowe ułożenie go zgodnie z normami bezpieczeństwa.
Gniazda, przełączniki, urządzenia do kontroli temperatury są wybierane na podstawie warunków pracy. Upewnij się, że wszystkie urządzenia są przystosowane do prądu i obciążenia oraz że spełnione są wymagania ochrony przed wilgocią (IP).
Podczas wykonywania prac instalacyjnych należy postępować zgodnie z procedurą, skoordynować je z procesem montażu okładziny lub wykończenia lokalu.
