Połączenie przewodowe: metody tradycyjne i nowoczesne
Współczesny człowiek nie wyobraża sobie życia bez urządzeń elektrycznych. Spotykają się na każdym kroku. Ale aby działały, potrzebna jest energia elektryczna. W artykule rozumiemy, jak prawidłowo podłączyć przewody w skrzynce przyłączeniowej, aby wykluczyć możliwość zwarcia lub odwrotnie - zły kontakt.
Co to jest skrzynka przyłączeniowa
Wszyscy wiedzą, że przewody z ekranu nie idą w linii prostej, ale są rozprowadzone po pomieszczeniach. W każdym z nich zamontowane są punkty wyprowadzenia przewodów elektrycznych: gniazdo, włącznik, żarówka.
Aby ułatwić procedurę dystrybucji, istnieją skrzynki połączeniowe. Każda żyła w łączniku przewodu jest układana zgodnie z od dawna ustalonymi zasadami. Okablowanie układa się pod sufitem, cofając się od niego o około 15 cm Kabel doprowadzony do pewnego punktu musi odchodzić prostopadle od głównej linii elektrycznej. Pudełko przyda się do ukrycia wszystkich połączeń.
Istnieją dwa rodzaje tych pudełek:
- Wewnętrzne – w tym przypadku całe urządzenie chowane jest w ścianie pomieszczenia i tylko osłona jest wynoszona na powierzchnię, dzięki czemu później elektryk może bez problemu dostać się do podłączonego węzła.
- Zewnętrzny typ puszek pozwala na montaż bezpośrednio na ścianie pomieszczenia.
Kształt puszek połączeniowych może być inny: prostokątny lub okrągły, ale mimo to każda z nich ma cztery wyloty. Czasami zdarzają się urządzenia z dodatkowymi otworami. Do każdego wylotu przymocowana jest złączka lub gwint do mocowania węża falistego. Taki stan rzeczy doskonale nadaje się do naprawy lub wymiany okablowania elektrycznego.
Korzyści z zastosowania puszki połączeniowej:
- Łatwy dostęp do węzłów w przypadku awarii lub sprawdzenia napięcia;
- Najczęściej elektrycy popełniają błędy w punkcie połączenia, wtedy w skrzynce przyłączeniowej najłatwiej jest sprawdzić wszystkie węzły;
- Takie skrzynki ostrzegają lokal przed możliwym pożarem;
- Pudełka pomagają również zaoszczędzić pieniądze na zakupie kabli wielożyłowych.
Rozbiórki
Przed podłączeniem przewodów w dowolny z ośmiu znanych sposobów, elektryk musi wykonać prace przygotowawcze, a mianowicie oczyścić żyłę z folii ochronnej. Wszystko, czego potrzebujesz, to nóż uniwersalny, aby wykonać zadanie. Każdy może wykonać tę operację, ale trzeba uważać, aby nie uszkodzić wiązki przewodów. Dlatego musisz słuchać zaleceń doświadczonych elektryków i postępować zgodnie ze wszystkimi ich radami:
- Kabel jest umieszczony na stole lub płaskiej desce;
- Dociśnij mocno do deski palcem;
- Nóż jest wciśnięty w izolację pod kątem;
- Podczas wyjmowania kulki izolacyjnej drut powinien się poruszać, ale nie nóż;
- Po wykonaniu okrągłego nacięcia osłona jest łatwo rozciągana i wyjmowana z kabla.
Współcześni elektrycy używają ściągacza do usuwania warstwy ochronnej. To narzędzie może być mechaniczne, półautomatyczne i automatyczne. Jego zaletą jest to, że żyła po operacji pozostaje nienaruszona.
Metody połączeń przewodowych
Połączenie przewodów w skrzynce przyłączeniowej odbywa się z uwzględnieniem wielu czynników:
1. Rodzaj materiału z jakiego wykonane są przewody:
- aluminium;
- miedź;
- stal i stopy.
2. Z otoczenia, w którym będzie zlokalizowane okablowanie:
- na zewnątrz;
- Pokój;
- okablowanie podziemne;
- prowadzenie kabla pod wodą.
3. Ilość użytych przewodów .
4. Przekrój rdzeni pasuje lub nie .
Biorąc pod uwagę wszystkie te aspekty, instalator wybiera sposób, w jaki zamontuje węzeł stykowy w puszce połączeniowej. Istnieje osiem sposobów podłączenia przewodów.
Zwój
Jednym z najłatwiejszych i najtańszych sposobów jest skręcanie przewodów. Był używany przez naszych dziadków. Pomimo tego, że ta metoda jest stosowana od dawna, nie jest najlepsza i jest całkowicie zabroniona w zasadach instalowania urządzeń elektrycznych. Powodem tego zakazu jest to, że prawidłowo wykonane skręcanie przewodów służyło w tamtych czasach tylko do oglądania telewizji i słuchania radia, a także do oświetlania pokoju. Tym samym nie udźwignął obciążenia, w przeciwieństwie do nowoczesnego wyposażenia mieszkań.
Mimo to skręcanie jest konieczne. Stanowi podstawę dla innych metod okablowania, takich jak lutowanie i spawanie.
Zalety zwoju:
- Nie wymaga dodatkowych kosztów zakupu dodatkowych akcesoriów.
- Do wykonania tej pracy nie jest wymagany żaden wysiłek.
- Możliwe jest połączenie kilku kabli razem.
Minusy:
- Ta metoda jest najbardziej zawodna w zastosowaniu w nowoczesnym okablowaniu elektrycznym.
- Nie może łączyć kabli, których żyły wykonane są z różnych metali.
- Skręcanie nie może być używane do nowoczesnych zastosowań, ponieważ przy zmianie okablowania nie można rozdzielić końcówek kilka razy pod rząd. Z drugiej strony skręcania nie można nazwać metodą „wszystko w jednym”, ponieważ łatwo się rozwija.
Podczas instalacji skręt musi być wykonany z wysoką jakością, aby później nie trzeba było go przerabiać. W tym celu stosuje się szczypce, za pomocą których druty są zaciskane na jednym końcu, a za pomocą drugiego wykonują ruchy obrotowe. Dzięki temu przewody są równomiernie skręcone.
Skręt musi być izolowany, aby chronić go przed wpływem środowiska zewnętrznego, dzięki czemu może się utleniać i stać się bezużyteczny. Aby to zrobić, użyj termorurek, kładąc je najpierw na jednym z kabli, a następnie na złączu. Jeśli wszystko zostanie wykonane poprawnie, okablowanie będzie służyć przez kilka lat.
Lutowanie
Metoda lutowania polega na połączeniu wszystkich żył okablowania za pomocą stopionego lutu. Najczęściej w ten sposób lutuje się druty z miedzi. Ale dzisiaj wynaleziono różne topniki, które mogą również lutować żyły aluminiowe. Jednak elektrycy nie akceptują i powstrzymują się od takich połączeń. Ale czasami zdarzają się sytuacje, w których nie pozostaje nic innego, jak połączyć drut miedziany i aluminiowy za pomocą specjalnych topników.
Zalety:
- łączenie przewodów ze sobą przez lutowanie jest znacznie bardziej niezawodne niż skręcanie;
- kable wielożyłowe można lutować razem;
- bardziej niezawodny w działaniu i nie wymaga dodatkowych kontroli;
- odnosi się do jednego z najtańszych sposobów instalowania komponentów elektrycznych.
Wady:
- wymaga dużej inwestycji czasu i pracy, ponieważ materiał musi być odpowiednio przygotowany do pracy;
- ta metoda wymaga wykwalifikowanego pracownika, który wie, jak pracować z lutownicą.
- nawet biorąc pod uwagę złożoność lutowania, nie można nie przyznać, że ta metoda jest znacznie wydajniejsza niż skręcanie.
Przydatne wideo
Kłócić się
Aby montaż elektryczny w skrzynce przyłączeniowej był niezawodny, należy zastosować spawanie. Metoda jest bardzo podobna do lutowania z jedną różnicą. W takim przypadku zamiast lutownicy stosuje się spawarkę.
Zalety:
- Jest to najbardziej niezawodna metoda, z której korzystają wszyscy elektrycy.
- Spawanie polega na podgrzaniu końcówek wszystkich drutów do temperatury, w której zaczynają się topić i tworzą solidną kulkę, która z czasem nie poluzuje się i nie straci kontaktu.
Wady:
- Główną wadą tej metody jest to, że tylko osoba, która wie, jak obsługiwać spawarkę, może wykonać instalację.
Zaciskanie
Zanim połączysz ze sobą przewody bez lutowania, musisz przygotować wszystkie narzędzia i akcesoria. W takim przypadku potrzebne są tuleje rurowe, w które wkłada się i wyciska rdzenie kabli przeznaczonych do montażu. W ten sposób zarówno tulejka, jak i przewody są jednocześnie odkształcane w określonych miejscach, co zapewnia niezawodny kontakt.
Plusy:
- Przewody są połączone raz na zawsze. Ponadto taki styk elektryczny nie wymaga dodatkowej konserwacji. Zakuwanie umożliwia łączenie kabli z rdzeniami miedzianymi i aluminiowymi.
Minusy:
- Do wykonania pracy niezbędne jest posiadanie specjalnych szczypiec lub prasy kształtującej, a także dobranie odpowiednich tulei. Ich wielkość zależy od ilości przewodów, które trzeba połączyć w jeden węzeł.
Przed podłączeniem drutu aluminiowego do drutu miedzianego należy je wstępnie obrobić, aby nie utleniały się podczas pracy. Druty aluminiowe należy pokryć pastą kwarcowo-wazelinową, aby utworzyć warstwę ochronną i uniknąć utleniania. Miedź jest przetwarzana tylko z wazeliną, aby zmniejszyć tarcie podczas zaciskania, a tym samym uniknąć uszkodzenia połączonych żył.
Ważny! Podczas instalowania styków elektrycznych należy pamiętać, że zakończeniem każdego połączenia przewodu jest jego izolacja. W tym celu najczęściej stosuje się taśmę izolacyjną, która jest owinięta wokół węzłów okablowania.
Połączenie śrubowe
Ta metoda jest niezawodna i stosowana od dawna. Przede wszystkim nadawał się do tych przypadków, w których konieczne było tworzenie obwodów elektrycznych o wysokim napięciu. Ale dużą wadą są duże wymiary węzła. Dla niego konieczne jest zainstalowanie nieporęcznych pudeł, które nie wyglądają estetycznie w mieszkaniu. W nowoczesnych puszkach przyłączeniowych takie połączenie jest całkowicie niemożliwe do umieszczenia.
Zalety:
- Połączenie śrubowe jest idealne w przypadkach, gdy trzeba utworzyć węzeł stykowy z drutów miedzianych i aluminiowych. Wystarczy między żyłami włożyć podkładkę, która nie pozwoli na kontakt tych metali.
- Korzystanie z tej metody połączenia jest bardzo łatwe i proste. Ponadto w razie potrzeby zawsze można go zdemontować i ponownie złożyć.
Instalacja odbywa się w następujący sposób. Niewielka część warstwy izolacyjnej jest usuwana z drutów, rdzeń jest zdejmowany, składany w pierścień i zakładany na śrubę. Pamiętaj, aby użyć stalowych podkładek, które nie pozwalają pierścieniom zsunąć się ze śruby, a także stykać się ze sobą.
Przydatne wideo
Nowoczesne technologie
Nowoczesne metody łączenia przewodów obejmują zastosowanie gotowych akcesoriów dodatkowych, które są nie tylko łatwe w obsłudze, ale również pełnią funkcję elementu izolacyjnego. Najpopularniejsze z nich to:
- listwy zaciskowe;
- Czapki PPE;
- zaciski samozaciskowe;
- listwy zaciskowe typu dźwigniowego.
Bloki zaciskowe
Zaciski wykonane są z tworzywa sztucznego. Wewnątrz nich umieszczona jest mosiężna wkładka, która po obu stronach ma śruby. W trakcie łączenia, pozbawiona izolacji, żyła wprowadzana jest pod wkładkę i mocno dociskana śrubami.
Zalety:
- niski koszt urządzenia;
- prosta praca;
- węzeł wychodzi niezawodny i mocny;
- oba przewody miedziane i aluminiowe są ze sobą połączone.
Wady:
- często pozbawieni skrupułów producenci wytwarzają wadliwe produkty;
- zamontowane są tylko dwa kable;
- okablowanie aluminiowe i linkowe nie pozwala na użycie podkładek, ponieważ samo aluminium jest kruche i często pęka, a rdzenie kabla linkowego są cienkie i mogą wyślizgiwać się spod tulejek;
- pomimo niezawodności ta metoda jest znacznie gorsza od lutowania i spawania.
Bloki zaciskowe Wago
To najbardziej niezawodne urządzenie do podłączania przewodów elektrycznych. W takim przypadku żyły są mocowane za pomocą mechanizmu sprężynowego. W tym celu zapewniona jest specjalna dźwignia. Dzięki temu można podłączyć dowolny rodzaj okablowania, zarówno jednożyłowego, jak i wielożyłowego. Druty aluminiowe i miedziane są również łatwe do zamocowania.
Ważny! W sprzedaży dostępne są dwa rodzaje listew zaciskowych Wago. Niektóre są jednorazowe, inne wielokrotnego użytku. Podczas instalacji okablowania elektrycznego należy pamiętać, że w przypadku prac naprawczych jednorazowe podkładki będą wymagały wymiany. Te wielokrotnego użytku są znacznie droższe, ale jednocześnie są zdejmowane z węzła i ponownie zakładane.
Zalety:
- Połączone są przewody wykonane z tego samego materiału, a także z różnych.
- Węzeł jest tworzony z kilku rdzeni jednocześnie.
- W linkach żyły nie strzępią się i nie rozrywają.
- Podkładki są małe i łatwo mieszczą się w puszce połączeniowej.
- Prace wykonujemy szybko i solidnie.
- Produkt wysokiej jakości.
- Blok wyposażony jest w otwór na wskaźnik, w przypadku sprawdzania napięcia w sieci.
Wady:
- Wysoka cena.
Czapki PPE
Czapki są wykonane z tworzywa sztucznego i mają wewnątrz sprężynę, która zaciska i utrzymuje węzeł. Wystarczy założyć nasadkę na zakrętkę, a zostanie na niej zamocowana.
Zalety:
- najtańszy produkt
- tworzywo jest odporne na ogień, co chroni mieszkanie przed ogniem;
- łatwy w użyciu;
- posiada niezbędną paletę kolorów, dzięki czemu można łatwo wskazać wszystkie gałęzie okablowania.
Wady:
- jakość produktu nie jest wysoka;
- nie pozwala na łączenie ze sobą kabli o różnych żyłach.
Zacisk "Nakrętka"
„Nut” lub „Nutlet” to dwie płytki, w rogach których znajdują się śruby. Przewody przed pracą należy oczyścić i połączyć z płytkami. Następnie powierzchnia jest pokryta powłoką karbolitową w celu izolacji.
Zalety:
- niski koszt urządzenia;
- nietrudny w użyciu;
- łączy przewody wykonane z różnych materiałów i przekrojów;
- doskonale izoluje węzeł.
Wady:
- mocowanie nie jest niezawodne, z czasem śruby słabną i należy je okresowo dokręcać;
- nie nadaje się do montażu w puszce połączeniowej ze względu na niewygodne wymiary.
Połączenie przewodów, których żyły mają inny przekrój
Aby pracować z takim okablowaniem, musisz użyć listew zaciskowych Wago. Ponadto posiadają otwory na przewody o różnej grubości. Można je również lutować razem.
Ważny! W przypadku konieczności połączenia przewodów aluminiowych i miedzianych o różnych przekrojach stosuje się specjalne złączki Wago, w których montuje się urządzenie zabezpieczające metale przed utlenianiem.
Jeśli dostępne jest okablowanie linkowe i jednożyłowe, to znowu nie można obejść się bez Wago. Tylko ta metoda będzie najbardziej niezawodna w porównaniu z innymi metodami opisanymi powyżej. Nie oszczędzaj na bezpieczeństwie swojego domu.
Przydatne wideo
Wniosek
Jest prawdopodobne, a nawet normalne, że nie każda osoba będzie w stanie samodzielnie wykonać okablowanie w swoim mieszkaniu, ale zaleca się poznanie wszystkich sposobów podłączenia przewodów. Pozwala to zrozumieć, jaką pracę wykonuje elektryk i upewnić się, że sieć jest niezawodna i bezpieczna. Jest to szczególnie ważne przy korzystaniu z nowoczesnych technologii. W końcu prawie wszystkie urządzenia w kuchni działają wyłącznie na energię elektryczną.
Trochę więcej uwagi! Napisz w komentarzach, co myślisz - czy jest potrzeba tak dużej liczby sposobów podłączenia przewodów, czy wystarczy posiadać jeden z nich? |
