Główne zasady projektowania wnętrz w stylu rokoko
Jeśli konieczne jest pokazanie luksusu w całej jego monumentalności, lepiej przyjrzeć się baroku. Być może nie znajdziesz lepszego stylu na przekazanie powagi i wielkości. Nic więc dziwnego, że szlachta francuska na początku XVIII wieku była po prostu zmęczona przebywaniem cały czas w tak ciężkiej sytuacji. Szlachta pragnęła lekkości i zabawy. Ale aby wieczne wakacje były zawsze podkreślane przez ten sam luksus. Dlatego pompatyczny barok płynnie przekształcił się w styl rokoko, który korzystnie różnił się jasnymi kolorami i zwiewnością.
Trochę tła historycznego
Mało kto wie, ale początkowo styl ten był używany tylko do dekoracji grot ogrodowych. W końcu nazwa wzoru jest grą francuskiego słowa rocaille, które ma jedno ze znaczeń, jak dekoracja z muszelek i kamieni. Później to wyrażenie zaczęło oznaczać ogród skalny.
Niektórzy rockmani odnieśli tak wielki sukces w swojej pracy, że szczególnie udane elementy wystroju przeniosły się z ogrodów do wnętrz pokoi. Stało się to za króla Ludwika XIV. Ale oficjalne uznanie dla stylu rokoko przyszło znacznie później, a Jean Meissonier uważany jest za inspiratora tego kierunku. To w jego obrazach zaczęły pojawiać się asymetryczne formy.
W rzeczywistości prologiem do stylu było dzieło Antoine'a Watteau, który malował swoje obrazy na samym początku XVIII wieku. I choć już od połowy stulecia we Francji panowała moda na klasycyzm z antycznymi symetrycznymi ornamentami, rokoko pewnie przetrwało w niektórych salonach aż do początku nowego stulecia.
Dzieje się tak dlatego, że aż do połowy XIX wieku nie był uważany za odrębny styl. W tym czasie wielu było przekonanych, że rokoko było logiczną ewolucją ciężkiego baroku. Choć tak naprawdę monumentalność tych ostatnich została po prostu złagodzona przez coraz lżejszy kierunek. I bez względu na to, co mówią później, okres rokoka we Francji nie bez powodu nazywano czasem Kupidyna i Wenus.
Główne cechy Rokoko
Ponieważ jednak styl został uznany za całkowicie niezależny, zidentyfikowano dla niego pewne cechy. Przede wszystkim musisz zdecydować, kto pasuje do takiego projektu. To marzycielskie i wyrafinowane natury, które kochają wyrafinowanie we wszystkim.
Ale aby zrealizować cały królewski luksus tego kierunku, trzeba mieć sporą fortunę. Ponieważ potrzebujesz dużego wiejskiego domu, a materiały do dekoracji w stylu rokoko nie są tanie. Jedyne ekskluzywne meble będą potrzebowały prawie całego muzeum. I to nie mówiąc już o draperiach i pojedynczych dziełach sztuki.
Charakterystyczne cechy rokoka:
- Przeważają kolory pastelowe, rozcieńczone bielą i bogatym złoceniem. Są jednak wyjątki, które po pomyślnym wdrożeniu wyglądają bardzo dobrze.
- Sztukateria jest obecna prawie na wszystkim. Ozdabia sufit i ściany. Jeśli w pokoju są kolumny, nie mogą się bez niego obejść. Nawet w oknach można znaleźć podobny wystrój.
- Każda powierzchnia, czy to ściany, tekstylia czy płaszczyzny mebli, pokryta jest wzorami, ornamentami, haftami, rysunkami czy mozaikami.
- Potrzebujemy ręcznie robionych mebli od znanych mistrzów przeszłości. Przeważnie z drogą, wzorzystą tapicerką i pokrytą intarsjami.
- Aby podkreślić styl, będziesz potrzebować wielowarstwowych luksusowych tekstyliów.
- Mile widziane są fabuły z mitów, a także duszpasterstwa.
- Złocenie to niemal główny element dekoracji. Jego ślad jest obecny na prawie wszystkich przedmiotach w pomieszczeniu.
Szczególnie gorliwi koneserzy muszą być rzeczywiście powściągliwi. Bo po wszystkich przekształceniach budynek mieszkalny zamienia się w muzeum. I choć w XVIII wieku styl rokoko we wnętrzu był ceniony nie tylko za luksus, ale i za wygodę, to we współczesnych realiach życie wśród ekspozycji może wnieść do życia spory dyskomfort.
Ale kierunek jest wygodny, ponieważ nie można go używać w czystej postaci. Dobrze miesza się z niektórymi innymi gatunkami. A w dzisiejszych czasach częściej używa się go do podkreślenia niektórych obszarów w pomieszczeniu. Dlatego możliwe jest, aby nie ograniczać się tylko do wiejskiej rezydencji i przenieść styl do nowoczesnych mieszkań miejskich. Ponadto dotychczasowa interpretacja stylistyki jest znacznie uproszczona.
Nowoczesny kierunek
Dzisiejszą wersję stylu rokoko, bez przesady, można nazwać minimalistyczną. Bo charakterystyczny rocaille (loki) pozostał tylko na meblach i dodatkach, a przede wszystkim na lustrach. Takie zniesienie jest koniecznością, ponieważ orientacja miejska jest nieco inna w niedostatku dekoracji, w przeciwieństwie do głównej.
Styl rokokowy nie jest już używany w swojej pierwotnej formie, ale uzupełnia klasycyzm, aw niektórych przypadkach nieco rozrzedza monumentalny barok. Dlatego kierunek stracił swoje słynne pastelowe kolory. Ściany są teraz wykończone znacznie jaśniej, a meble w jasnych kolorach stanowią dla nich kontrast.
Współczesne rokoko przybiera czasem nawet czarno-białą postać. A klasyczne meble w nim zyskały bardziej niezwykłą tapicerkę, często w jasnych kolorach. Parkiet w salonie zastąpiony laminatem, aw kuchni i łazience płytkami ceramicznymi. A miękka skóra egzotycznego zwierzęcia na podłodze będzie świetnym dodatkiem do klasyki.
Można powiedzieć, że dziś rokoko przejawia się tylko w szczegółach. Częściej tylko w meblach i dodatkach. I tylko lampa podłogowa z kryształowymi wisiorkami lub kandelabrami i lustrami obszytymi rocaille może przypominać o minionej epoce luksusu i wdzięku.
Wzory i kolory
Główną ideą stylu rokoko jest możliwość zanurzenia się w iluzorycznym, fantastycznym świecie. Ucieczka od rzeczywistości przesycona jest młodością i kobiecością, romantyzmem i zmysłowością. I choć wystrój pokoi nosi piętno wyrafinowania, styl skupia się przede wszystkim na komforcie.
Pomagają w tym niektóre kombinacje palet:
- biały i złoty;
- jasnoniebieski i biały;
- jasnoróżowy i jasnozielony;
- jasne odcienie niebieskiego, różowego i zielonego;
- beż i złoto.
Początkowo większość wzorów zawierała element rocaille. Lok muszli morskiej i nierówne perły były głównymi detalami niemal wszystkich zdobień. Ale z czasem do rokoka pojawiły się girlandy z przeplotem łodyg i liści. A także przepych kokardek i rozwijających się wstążek.
Styl rokoko jest najczęściej rozpoznawany po następujących wzorach:
- muszle lub muszle;
- kartusze;
- skrzydlate amorki;
- motywy kwiatowe.
Kopiując styl barokowy, rokoko szeroko wykorzystuje malarstwo artystyczne na ścianach i sufitach. Wydawać by się mogło, że główny wątek fabularny odrzuca jedynie mitologię. Na sufitach znajduje się firmament z aniołami. Fauny i nimfy wraz z figurkami dziecięcymi. Ale w głębi kryje się rzecz czysto ziemska - kobieta i mężczyzna, a także ich związek.
dekoracja ścienna
Styl rokoko we wnętrzu pokoju zawsze wyróżniał się lekkością i pięknem. A to osiąga się poprzez wykończenie powierzchni. Ściany niosły w sobie cały dotyk luksusu i okazało się, że wyraża się to za pomocą rzeźbionych paneli i obszernych draperii. Wykorzystano również drogie tekstylne tapety i kraty w przewiewnych odcieniach.
Eter i elegancję osiągnięto dzięki zakazowi linii prostych. Wszystkie wzory artystyczne składały się z winiet, loków i misternych splotów. Co więcej, wystrój rozprzestrzenił się na ściany, w tym wszelkie otwory.
Nowoczesny wystrój w stylu rokoko w dużym stopniu wspomaga szeroka gama tapet. Od błyszczącej do jedwabistej. Tynk wenecki daje doskonały efekt. Ale najczęściej korzystają z odbioru wkładek z tekstyliów. Ponadto najlepsze wrażenie wizualne powierzchni uzyskuje się, gdy ściana jest podzielona na dwie połówki w płaszczyźnie poziomej. Na dole wklejona jest solidna tapeta. Góra podszyta jest tkaniną.
Nie da się obejść bez luster. Nie tylko powiększają przestrzeń. Dziwaczna gra refleksji uruchamia wyobraźnię, która przenosi człowieka do iluzorycznego, baśniowego świata. Efekt jest wzmocniony, gdy lustra są ustawione naprzeciwko siebie.
Dzieła sztuki są aktywnie włączane w tworzenie wnętrza. Obrazy, gobeliny, a także rzeźby służą jako dekoracja i często podkreślają styl rokoko. Różnorodne freski mają również dużą wartość artystyczną. Tą techniką często przycina się również ściany.
projekt sufitu
Dekorację górnej części sali rozpoczyna paduga. Tak zwane płynne przejście od ścian do sufitu. Jego głównym celem jest wygładzanie narożników. Element jest bogato zdobiony sztukaterią i z reguły pokryty złoceniami. Ale jeśli konieczne jest obserwowanie surowości atmosfery, powierzchnia jest posrebrzana.
Sam projekt sufitu wykonywany jest w dwóch wersjach. W pierwszym przypadku powierzchnię zdobią jasne freski. Często motywy mitologiczne. W drugim prosty sufit zawiera fantazyjne elementy stiukowe, a zwieńczeniem wystroju jest luksusowy żyrandol.
Te ostatnie mogą być ładne z misternymi kryształowymi wisiorkami. Ale imitacja kaskady świec też wygląda fantastycznie. Takie żyrandole doskonale nadają się do salonu w stylu rokoko. Jeśli chodzi o sypialnie, muszą użyć luksusowego, ale mniejszego modelu.
Dekoracja podłogi
Jak wszystko w dobrym stylu, podłoga musi być chwytliwa. Klasyczną opcją projektu jest parkiet. Ten naturalny materiał jest niezawodny i niezwykle trwały. Ma piękną fakturę, która tworzy artystyczny wzór i wnosi do pomieszczenia poczucie komfortu.
Podłogi marmurowe są nie mniej cenione i wyglądają luksusowo. We współczesnych realiach jest często zastępowany płytkami, które doskonale imitują ten materiał. Szczególne znaczenie ma ton powierzchni i jej zdolność do odzwierciedlenia elegancji mebla i wyrafinowania wystroju.
Ale luksus stylu rokoko można podkreślić również wspaniałym malowanym dywanem. Ponadto doda jeszcze większego komfortu pomieszczeniu. Element dekoracyjny będzie idealnie pasował do każdego salonu, ale najlepiej nadaje się do sypialni.
Mądry wybór tekstyliów
Warstwy i obfitość tkanin to jeden z ważnych elementów. Dlatego im bardziej zawiły projekt zamykający okno, tym lepiej. Pelmety i falbany, frędzle i lamówki, a także warkocze, podwiązki i frędzle. To wszystko są nieodzowne atrybuty draperii okiennej w pokoju rokoko.
Kluczem do sukcesu będzie zastosowanie materiałów, które nie są tak ciężkie i ciemne jak w baroku. Najlepiej wyglądają zasłony z naturalnego jedwabiu, swobodnie opadające na podłogę. Jeśli na łóżku używany jest baldachim, materiały i kolory należy dobierać zgodnie z zasłonami okiennymi.
Poszewka na łóżko pikowana, z ażurowym haftem i frędzlami. Tonem musi znaleźć poduszki. Jeśli w jadalni znajduje się duży stół i istnieje chęć udekorowania go obrusem, należy dobrać materiał pasujący do tapicerki siedzeń krzeseł.
Oświetlenie
Nie można obejść się bez luksusowego żyrandola z kryształowymi wisiorkami w stylu rokoko. Ale niezwykle rzadko spełnia swoje bezpośrednie funkcje i służy głównie jako elegancki wystrój sufitu i całego pomieszczenia. Głównymi akcentami w oświetleniu pomieszczenia są kinkiety ścienne. W końcu styl często wymaga intymności i stworzenia odrobiny zmierzchu.
Jest to konieczne, aby aktywować grę światła i cieni, aby wywołać romantyczną i iluzoryczną scenerię. Do tych celów często używane są lampy podłogowe, a także kandelabry z prawdziwymi świecami. Umieszczając je w odpowiedniej odległości od luster, można osiągnąć uderzający efekt wizualny.
Meble rokokowe
Wszystkie meble z tamtych czasów miały wdzięczne formy. I w przeciwieństwie do klasycyzmu, z którym równolegle rozwijał się styl, miały płynne linie. Do ich produkcji użyto najlepszych i najdroższych gatunków drewna.
Do mebli w stylu rokoko zastosowano:
- czerwone drzewo;
- palisander;
- klon;
- orzech;
- cytrynowy.
Meble tapicerowane były brokatem, aksamitem lub jedwabiem. Ale oprócz wysokich kosztów i wysokiej jakości, mistrzowie tamtych czasów dosłownie wkładają duszę we wszystko. A ponieważ wszystkie meble były wykonywane wyłącznie ręcznie, często stawały się na równi z dziełami sztuki. A każdy szanujący się mieszkaniec miasta z klasy zamożnej po prostu musiał mieć takie środowisko w swoim domu.
Modą były niskie krzesła i krzesła do siedzenia, a także sofy o dużej głębokości. Przedmioty te łączyła wspólna cecha. Mieli zakrzywione nogi i plecy o podobnej konfiguracji. Powierzchnię często zdobiły ażurowe rzeźby. A tapicerka siedzeń zawierała romantyczne sceny lub była ozdobiona kwiatowymi wzorami.
Wszystkie meble w stylu rokoko miały figurowe nogi, które były różnie zdobione albo intarsją i rzeźbą, albo brązową podszewką. Dodatkowo powierzchnie zostały obficie pokryte złoceniami. Na takich nogach podpierały się kanapy, komody i duża ilość różnych ławek.
Wszystkie szafki straciły swój prosty prostokątny kształt. Teraz ich kontury zostały opływowe, a powierzchnie ozdobione falistymi liniami i delikatnymi koronkowymi zdobieniami. Wszystkie meble zostały starannie polakierowane. A inkrustowany kością słoniową i klejnotami był uważany za szczególny szyk.
Do sypialni w stylu rokoko wybrano specjalne łóżko. To przestronne miejsce do spania, najczęściej umieszczone pod baldachimem z rzeźbionymi kolumnami. I z reguły miał umiejętnie wykonany zagłówek, który był również duży.
Epoka rokoko słynie również z tego, że dała światu sekretarzy i kantonierów. Tak misternie nazywane w tamtych czasach szafkami na ważne dokumenty. Kolejnym ważnym szczegółem, bez którego styl rokoko nie mógł się obejść, był ekran. Jej obecność była powszechna nie tylko w buduarach szlachetnych dam, ale we wszystkich salonach. Za jego pomocą zwykle ogrodzono niektóre obszary dużej sali. Na przykład miejsce do gry w karty.
Wniosek
Styl rokoko charakteryzuje wyrafinowanie i kobiecość. Reżyseria jest na wskroś przesiąknięta romantyzmem i zmysłowością. A dzięki tym cechom powstaje wyjątkowa atmosfera komfortu i ciepła. Ale pomimo takiego udomowienia styl pozostaje pierwotnie królewski. Dzięki wspaniałemu pięknu i luksusowi otoczenia.
Eksperci twierdzą, że w historii różnych kultur po raz pierwszy udało się podnieść komfort do rangi sztuki. Ale nie jest trudno przenieść ducha tamtych czasów na teraźniejszość. Wystarczy zastosować we wnętrzu elementy rokoko. Ponieważ styl łatwo miesza się z innymi. W końcu tylko dodanie detali stiukowych do sufitu już dodaje pomieszczeniu luksusu i wyrafinowania.
