Żywopłot wierzbowy: jak stworzyć elegancką wersję ogrodzenia wiejskiego
Możesz ozdobić granice terenu w oryginalny i romantyczny sposób, używając wierzby jako żywopłotu. Takie ogrodzenie może stać się nie tylko estetyczną częścią modnego obecnie ekoprojektu, ale także przynieść praktyczne korzyści. Jak wybrać odpowiednią odmianę, posadzić rośliny, zadbać o odpowiednią pielęgnację żywego ogrodzenia – poniższy materiał pomoże Ci dokonać właściwego wyboru.
Zalety i wady
Wykorzystanie wierzby jako materiału ogrodzeniowego sprawia, że jest ono znacznie piękniejsze i trwalsze niż tradycyjne ogrodzenia drewniane i metalowe. Zielone ogrodzenie organicznie wpisuje się w krajobraz i przy odpowiedniej pielęgnacji przetrwa co najmniej 30-40 lat. Oprócz imponującej trwałości wierzbowa struktura ma inne zalety:
- Ekonomia i dostępność. W większości przypadków materiał do sadzenia można znaleźć w pobliżu najbliższej rzeki lub stawu. Jeśli chcesz ekskluzywny - w wyspecjalizowanych sklepach oferują odmiany ozdobne o różnych kształtach korony.
- Bezpretensjonalność. Wszystkie odmiany są światłolubne i mało wymagające dla gleby; większość dobrze znosi warunki miejskie i dobrze ścina. Jedyne, czego potrzebuje wierzba, to wystarczająca wilgotność gleby.
- Zasady sadzenia wierzby są proste, a pielęgnacja, choć regularna, nie jest uciążliwa.
- Szybki wzrost. Aby uzyskać pełnoprawne ogrodzenie świerkowe, trzeba poczekać kilka (czasem nawet 10) lat. Solidna, wysoka ściana wierzby zachwyci właścicieli maksymalnie za dwa, trzy lata.
- Plastikowy. Elastyczny materiał, z którym łatwo się pracuje i tworzy nasadzenia o różnych profilach, od ogrodzenia po ażurowy łuk czy altanę.
- Praktyczna korzyść. Zielony żywopłot nie tylko ukrywa dom przed wzrokiem ciekawskich, ale także chroni podwórko przed kurzem, a inne rośliny przed silnymi wiatrami.
Wadą żywopłotów wierzbowych jest duże nagromadzenie wilgoci w glebie u korzeni, wzrost samych korzeni i cień żywopłotu; wszystkie razem zakłócają normalny rozwój innych roślin. Jeśli stworzono dogodne warunki dla terenów zielonych, wierzba zaczyna szybko rosnąć, zajmuje dużo miejsca i wymaga częstego przycinania.
Różnorodność gatunków
Wierzba to bardzo pospolita roślina. Od tropików po koło podbiegunowe rośnie ponad pięćset gatunków dzikiej wierzby; te, które rosną obok osoby, otrzymały indywidualne imiona. Tak więc wierzba (duże drzewo), wierzba (krzew), winorośl i wierzba (niskie krzewy) są szeroko znane.
Większość gatunków ma przezroczystą koronę, wąskie liście, elastyczne pędy i kwiatostany w kształcie kotka. Do produkcji żywopłotów tradycyjnie stosuje się następujące rodzaje wierzby:
- Ostrokrzew (wierzba). Niewielkie (dorastające do 10 m) drzewo o zaokrąglonej koronie i gałęziach przypominających gałązki. Roślina charakteryzuje się szybkim wzrostem, mało wymagająca dla gleby, preferuje miejsca nasłonecznione, odporna na mróz i suszę, dobrze znosi zanieczyszczenia gazowe. Jest używany jako żywe ogrodzenie; pojedyncza wierzba na trawniku również ma malowniczy widok.
- Srebrny (biały, wierzba). Drzewo wygląda imponująco, osiąga 25-30 m wysokości, ma rozłożystą, opadającą koronę. Spód wąskich liści ma srebrzysty brzeg; przy wietrznej pogodzie drzewo wygląda bardzo imponująco. Hodowcy wyhodowali kilka odmian, które można sadzić jako zielone ogrodzenie.
- Fioletowy. Elegancki krzew o cienkich gałązkach, dorastający do 2-4 m. Kolor liści waha się od niebiesko-szarego do srebrno-zielonego, kolor kolczyków nadał nazwę roślinie. Wierzba purpurowa jest mało wymagająca w warunkach wzrostu, ale nie toleruje nasiąkania wodą. Światłolubne, może rosnąć w warunkach miejskich i suchych, na glebach o lekkim zasoleniu. Krzew jest rośliną miodową i w okresie kwitnienia przyciąga pszczoły, co może być wadą przy wyborze odmiany. Fioletowy płot z wierzby będzie służył przez ćwierć wieku.
- Kulisty (kruch). Odmiana o kulistej, rozłożystej koronie i szarozielonym ulistnieniu. Wczesna roślina miodowa, żyjąca do 75 lat, zachowuje swój efekt dekoracyjny zimą dzięki jasnożółtej barwie pędów. Wierzba jest bezpretensjonalna dla gleby i lekka, mrozoodporna, odpowiednia na żywopłoty. Gałęzie łamią się pod wpływem silnego wiatru, więc często miesza się je z innymi gatunkami.
- babiloński (płacz). Jedno z najpiękniejszych drzew o długich pędach zwisających do ziemi i koronie, która żółknie dopiero zimą. Dorasta do wysokości 10-12 m, uwielbia wilgoć i światło, nie boi się mrozu, kwitnie po rozkwitnięciu liści.
Przygotowanie materiału
Materiał do sadzenia można przygotować niezależnie. Ponieważ sadzenie zielonego ogrodzenia odbywa się od początku wiosny (podczas ruchu soków) do końca jesieni (przed pierwszymi przymrozkami), w tym okresie zbiera się również sadzonki. Sadzonki wycina się z jedno- lub dwuletnich pędów w następujący sposób:
- Wybrano zdrowo wyglądającą roślinę. Wędki są cięte w odległości 20-30 cm, na każdym blanku powinno pozostać 5-7 żywych pąków. Ważne jest, aby dolny krój był skośny, a górny krój miał co najmniej 0,5 cm.
- Jeśli zbierane są młode pędy, długość półfabrykatów wzrasta do 1,4-1,5 m.
- Półfabrykaty są cięte na sadzonki bezpośrednio przed sadzeniem w glebie. Zebrany materiał do sadzenia można przechowywać w ciemnym, chłodnym pomieszczeniu, owiniętym polietylenem lub mokrym piaskiem.
- Jeśli sadzonki są cięte jesienią, można je pozostawić w ciepłym pomieszczeniu do wiosny.
- Czasami (opcjonalnie) sadzonki trzyma się przez 2-3 dni w wodzie do pojawienia się korzeni, które następnie traktuje się roztworem stymulatora wzrostu.
Jeśli planowane jest użycie odmian ozdobnych do produkcji żywopłotów, materiał do sadzenia kupowany jest w wyspecjalizowanych sklepach lub szkółkach. Sadzonki, w przeciwieństwie do sadzonek, mają własne korzenie. Zaleca się wybierać wysokiej jakości rośliny dwuletnie: bez uszkodzeń, z całymi gałęziami i korą.
Sadzonki są zwykle sprzedawane w pojemnikach lub z korzeniami zapakowanymi w wilgotne płótno. W miarę możliwości warto przyjrzeć się kondycji korzeni: do sadzenia nadają się rośliny o dobrze rozwiniętych i wilgotnych korzeniach. Jeśli system korzeniowy jest suchy, roślina prawdopodobnie nie zakorzeni się.
Przydatne wideo
Jak zrobić ogrodzenie z wierzby
Wierzba w żywopłocie ma niezwykłą zdolność do szybkiego zapuszczania korzeni i zapuszczania korzeni w nowych warunkach. Urządzenie ogrodzenia obejmuje następujące kroki:
- Wybór lokalizacji. Głównym kryterium jest oświetlenie. Optymalny poziom to bezpośrednie światło słoneczne przez 4-5 godzin dziennie. Wiadomo, że wierzby mogą rosnąć w mniej komfortowych warunkach, w półcieniu. Jednak sadzonkom lub sadzonkom trudno będzie tworzyć gęste zarośla, pędy będą cieńsze i bardziej kruche.
- Narzut. Zgodnie z wcześniej obliczonymi parametrami, granice żywopłotu są wyznaczane za pomocą kołków i rozciągniętego między nimi sznurka. Jeśli potrzebujesz szczególnie grubego, nieprzenikalnego żywopłotu, rośliny sadzi się w dwóch rzędach.
- Zgodnie z oznakowaniem wykopany jest rów o głębokości 60 cm i długości 50 cm.
- Sadzonki umieszcza się w wykopie, zachowując między nimi odległość 20 cm.
- Wykop pokryty jest przygotowaną wcześniej mieszanką gleby, kompostu i torfu (w równych proporcjach).
- Wprowadzenie nawozów mineralnych jest opcjonalne. Dodatek poprawi wzrost, ale jeśli gleba jest bogata, nasadzenia będą się bez niego aktywnie rozwijać.
- Posadzone pędy są przywiązane do kołków wbitych w ziemię. Jeśli sadzonki muszą być zamocowane pod pewnym kątem, rama listew jest wcześniej przygotowywana i instalowana wzdłuż wykopu.
- Ziemia wokół roślin jest rozluźniona i podlewana. Jeśli od samego początku regularnie i obficie podlejemy wierzbowy płot, nawet na suchej, piaszczystej glebie nie dojdzie do załamania i wzrostu.
- Zaleca się przeplatanie sadzonek w celu uzyskania gęstej struktury w przyszłości nie wcześniej niż sześć miesięcy do roku. Do tego czasu rośliny będą wystarczająco silne, a pnie stracą swoją pierwotną kruchość.
Przydatne wideo
Konserwacja ogrodzenia na żywo
Willow jest niezwykle bezpretensjonalna, jednak aby kompozycja była gęsta, będziesz musiał podjąć następujące działania:
- Terminowe podlewanie przyczynia się do szybkiego wzrostu. Odbywa się zwykle raz na dwa tygodnie. W gorących, suchych czasach podlewanie staje się częstsze nawet raz w tygodniu.
- W pierwszym roku życia wokół ogrodzenia zaleca się usuwanie chwastów; okresowo poluzować glebę. Również pod koniec każdego sezonu usuwane są opadłe liście.
- Nawożenie sprzyja szybkiemu wzrostowi: letni opatrunek - minerały, jesień - superfosfaty.
- Kształt żywopłotu wierzbowego utrzymuje regularne strzyżenie. Ścina się go dwukrotnie, wiosną i jesienią, po czym zwykle karmi się go nawozami.
Kształt kompozycji sadzonek wierzby określa rama. Oprócz zielonego ogrodzenia popularną opcją jest łuk; do jego utworzenia z góry wykonuje się konstrukcję ramy, częściej spawaną metalową.
Wiele osób uważa, że nie warto często ścinać roślin, aby zachować naturalno-romantyczny wygląd żywopłotu. Jednak ogrodzenie stanie się tak zarośnięte, że stanie się zbyt gęste i trudniej będzie je uporządkować. Podczas ścinania usuwane są wysuszone i uszkodzone gałęzie, a także pędy naruszające dany kształt.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Żywopłot wierzbowy to malownicza i praktyczna kompozycja, która zdobi więcej niż jedną osobistą działkę. Jego zalety to możliwość oryginalnego podziału na strefy, długa żywotność i rzadka bezpretensjonalność.
We wszystkich strefach klimatycznych rośnie wiele rodzajów dzikiej wierzby. Do stworzenia żywopłotu nadają się rośliny o długich, elastycznych pędach.
Aby zielone ogrodzenie było gęste i piękne, odpowiednie jest wystarczająco oświetlone miejsce. Po posadzeniu ważne staje się regularne podlewanie i spulchnianie gleby; pierwsza fryzura odbywa się za rok.
Rama określa pożądany kształt kompozycji. Sadzonki są natychmiast przywiązywane do niego, ale zaleca się wiązanie ich za rok, kiedy rośliny tracą początkową kruchość.
