Jarzębina kwiczołowa: bezpretensjonalna dekoracja ogrodu

Chcąc, aby ich strona była piękna, każdy właściciel stara się wybierać rośliny, które ostatecznie stworzą harmonijną kompozycję. Jarzębina kwiczołowa będzie świetnym sposobem na udekorowanie okolicy. Krzew nie wymaga kompleksowej pielęgnacji i zapuszcza korzenie na każdej działce ogrodowej.

Odniesienie botaniczne

Jarzębina kwiczołowa w projektowaniu krajobrazu jest chętnie wykorzystywana zarówno przez profesjonalistów, jak i amatorów. Roślina otrzymała swoją nazwę ze względu na oczywiste podobieństwo kształtu liści do znanej jarzębiny. Krzew liściasty można opisać następującymi parametrami:

• W wieku dorosłym krzew osiąga wysokość 2-3 m przy średnicy korony do 2 m.
• Roślina jest bezpretensjonalna, szybko rosnąca, z bujną, rozłożystą koroną.
• Krzew składa się z wielu wyprostowanych pędów o grubości do 1,5 cm.
• Liście osiągają 15-28 cm długości, składają się z 12-23 listków o bardziej wydłużonym i spiczastym kształcie niż jarzębina.
• Kwiaty białe, lekko żółte, średniej wielkości (10-12 mm), o przyjemnym aromacie. Kwiaty są zbierane w kwiatostany-wiechy w kształcie piramidy o długości 25 cm. Każdy kwiat ma długie pręciki z pylnikami, dzięki czemu kwiatostany wyglądają na puszyste.
• Kwitnienie trwa od czerwca do lipca, owocem jest polysemyanka.

Cechy i zalety

Krzew należący do rodziny Rosaceae posiada szereg cech, które należy wziąć pod uwagę kupując sadzonkę; Najważniejsze z nich to:

• Odporność na mróz. Roślina wytrzymuje mrozy do -30°C. W warunkach mroźnej zimy północno-zachodniego regionu na otwartym polu wymagana jest ochrona - schronienie z gałęziami świerkowymi.
• Sezon wegetacyjny rozpoczyna się wczesną wiosną.
• Kwiczoł dobrze rośnie na glebach wilgotnych i nieurodzajnych (piaszczystych). Chociaż dorosła roślina jest uważana za światłolubną, dobrze rośnie w półcieniu. Krzew źle znosi suszę, tracąc efekt dekoracyjny; w ekstremalnym upale wymaga podlewania.

Kwiczoł to prawdziwy prezent dla początkujących ogrodników-amatorów. Roślina szybko kiełkuje i z powodzeniem rośnie nie tylko na terenach wiejskich, ale także miejskich (przyrost roczny do 10-12 cm). Toleruje przeszczep i coroczne wiosenne strzyżenie, wykonywane w celach sanitarnych i odmładzających.

Choć w naturze kwiczoł może rozmnażać się również przez nasiona, to w domu jest dość trudno go uprawiać. Szybszą i bardziej produktywną metodą rozmnażania są sadzonki (korzenie lub pędy). Roślina jest uprawiana ze względu na szereg pozytywnych cech:

• Pełne wdzięku pierzaste liście i duże kwiatostany sprawiają, że krzew nadaje się do użytku ozdobnego.
• Obfite i długie kwitnienie sprawia, że kwiczoł jest cenną rośliną miodową.
• Roślina zawiera wiele przydatnych substancji, w tym witaminy C, P, olejek eteryczny, garbniki. Preparaty oparte na kwiczole mają właściwości lecznicze: antyseptyczne, antybakteryjne, przeciwreumatyczne. Krzew ma szerokie zastosowanie w medycynie ludowej jako regulator ściągający, tonizujący i metaboliczny.
• Krzew może służyć do stabilizacji gleby na skarpach i terenach o podłożu piaszczystym.

Rodzaje

W warunkach naturalnych różnego rodzaju kwiczoły występują w strefie umiarkowanej Europy i Azji, w tym na wyspach Japonii i Półwyspie Koreańskim. W Federacji Rosyjskiej roślina rośnie na Dalekim Wschodzie, Syberii i Uralu Południowym. Hodowcy wyhodowali około dziesięciu odmian, które są z powodzeniem uprawiane w Europie i Ameryce Północnej; najpopularniejsze to:

• Kwiczoł Pallas. Maksymalna wysokość kwiczołu w naturze to 5-6 m, ale te wykorzystywane do celów dekoracyjnych nie dorastają powyżej 2,5-3 m. 0,8 m. Mimo niewielkich rozmiarów ma dość duże kwiaty w porównaniu z innymi gatunkami. Chociaż krzew wyróżnia się wytrzymałością, bezpretensjonalnością i przedwczesnym rozwojem (kwitnie w pierwszym lub drugim roku), często nie ozdabia działek ze względu na kruchość.

• Kwiczoł drzewiasty (Kirillova). Najwyższa roślina ze wszystkich odmian, o wysokości korony sięgającej 5-6 m. Krzew ma bujny, ale zadbany wygląd, cieszy się kwitnieniem od lipca do sierpnia. Cenna jakość - wysoka (do -25°C) mrozoodporność.
• Filc. Wysokie (do 6 m), z szeroką koroną, rzadko kwitnące i źle tolerowane przez mroźne zimy to główne powody małego zainteresowania ogrodników.

Faworytem działek ogrodowych i domowych jest jarzębina; w projektowaniu krajobrazu w Rosji chętnie stosuje się dwie odmiany:

• Stelifila (Stellifila). Dobrze znosi ostre rosyjskie zimy i ma oryginalne liście o brązowawej krawędzi.
• Sam (Sem). Krzew ozdobny, rosnący wolno, dlatego idealnie nadaje się do formowania żywopłotu. Służy do nasadzeń pojedynczych i grupowych na polanach i brzegach zbiorników.

Zasady lądowania i opieka

Do uprawy kwiczołu nie jest potrzebna specjalna wiedza z zakresu ogrodnictwa. Aby roślina dobrze zakorzeniła się w otwartym terenie, przestrzegane są następujące zasady:

• Wybór czasu. Krzew sadzi się jesienią lub wraz z nadejściem wiosny, zanim liście zaczną kwitnąć.
• Dla każdej rośliny wykopuje się otwór o szerokości 0,6-0,7 m i głębokości 0,5 m. Odległość między otworami wynosi co najmniej 1 m.
• Otwór przygotowuje się pokrywając dno warstwą materiału drenażowego. Na drenaż wylewa się warstwę ziemi z nawozem (humusem). Na wierzchu umieszcza się sadzonkę, korzenie przykrywa ziemia.
• Chociaż wszystkie rodzaje kwiczołów preferują wilgotną glebę, ważne jest utrzymanie bilansu wodnego, aby roślina nie zachorowała od nadmiaru wody. Pod każdą sadzonkę wylewa się 2 wiadra wody, ziemia jest ściółkowana.

Dalsza pielęgnacja polega na terminowym podlewaniu buszu z okresowym rozluźnieniem gleby. Przycinanie w celu utrzymania kształtu odbywa się raz w roku, jesienią lub wczesną wiosną. Pod koniec lata, kiedy kwitnące kwiatostany zaczynają psuć wygląd rośliny, są one usuwane.

Wartość dla projektowania krajobrazu

Główną wartością dekoracyjną kwiczołu jako krzewu w architekturze krajobrazu są jego liście, które zmieniają kolor w zależności od pory roku. Przez cały sezon korona wygląda malowniczo. Młode liście mają pomarańczowo-różowy odcień, latem w okresie kwitnienia ich kolor staje się jasnozielony, a jesienią bordowo-pomarańczowy. Młode pędy pojawiają się przez całe lato i tworzą iluzję kwiatów.

Ogrodnikom, którzy chcą udekorować okolicę, proponuje się wykorzystanie jarzębiny w projektowaniu krajobrazu; z czym jest połączony, podpowiedzą następujące pomysły:

• Krzew jako główny element kompozycji ogrodowej, otoczony kwiatami i bylinami zielnymi.
• W ramach nasadzeń grupowych w połączeniu z innym krzewem (np. liliowym).
• Jako element żywopłotu i zamiennik drogich upraw (irga, tuja).
• Krzew posadzony obok bardzo wysokiego drzewa zakamufluje pień koroną.
• Kwiczoł w kontrastowym kroju. Białe kwiatostany harmonijnie prezentują się na tle drzew iglastych, a także obok drewnianej ławki lub dużych kamieni.

Wniosek

Ten krzew ozdobny jest opłacalnym zakupem dla każdego miejsca, które może uszlachetnić terytorium. Kwiczoł ma być jasnym akcentem w ogrodzie, niezależnie od tego, czy rośnie w grupie, czy sam ozdabia trawnik. Jeśli chcesz, aby krzew cieszył się jasnymi kolorami od wczesnej wiosny do opadania liści, przycinaj po kwitnieniu, a następnie nakarm roślinę.

Trochę więcej uwagi!

Jak myślisz, czy warto postawić na taką ozdobną roślinę liściastą? Bez względu na to, jak jest to bezpretensjonalne, część opieki jest dość pracochłonnym procesem - przycinaniem. W każdym razie należy pamiętać o aktywnym wzroście rośliny. Aby młode pędy nie chwytały otaczającej przestrzeni, płytkie korzenie krzewu muszą być otoczone pierścieniem ochronnym.