Spoinowanie betonu: cechy technologii maszynowej i ręcznej
Produkcja jastrychu betonowego jest procesem wieloetapowym. Beton lany - prace wykończeniowe w ułożeniu powłoki. Jest uważany za jeden z kluczowych etapów, od których zależą właściwości eksploatacyjne betonowej podłogi. Rozumiemy, dlaczego potrzebny jest proces fugowania, jakie metody i metody obróbki są stosowane.
Po co szlifować beton
Utwardzanie posadzki betonowej jest wydłużone w czasie (całkowite utwardzenie trwa 28-30 dni), a krzepnięciu masy towarzyszą następujące procesy:
- Następuje oddzielenie wypełniacza. Największe frakcje tłucznia i piasku wpadają do dolnej warstwy jastrychu, płuca dążą do powierzchni.
- Po ułożeniu z mieszanki wodno-cementowej uwalnia się mleczko cementowe (wodny roztwór wodorotlenku wapnia). Produkt wychodzi na powierzchnię, reaguje z dwutlenkiem węgla i tworzy nierozpuszczalną w wodzie warstwę węglanu wapnia.
- Występuje skurcz masy. Wynika to z faktu, że w procesie krzepnięcia część wody odparowuje.
Wszystkie te zmiany negatywnie wpływają na jakość jastrychu betonowego; pojawiają się następujące wady:
- W strukturze betonu w miejscu odparowanej wody pozostają mikropustki. Przyczyniają się do pojawienia się pęknięć i znacznie zmniejszają trwałość powłoki. Faktem jest, że wytrzymałość betonu zależy od siły przyczepności wypełniacza do materiału, a puste przestrzenie sprawiają, że wypełniacz jest mobilny.
- Zaschnięta woda pozostawia na powierzchni muszle i nierówności, które pogarszają wygląd i jakość posadzki betonowej.
Wady znacznie obniżają wytrzymałość posadzki. Jeśli pozostają bez opieki, niejednorodna warstwa wierzchnia zaczyna się łuszczyć, a z czasem tworzą się głębokie wyżłobienia. Aby podłoga nie zapadła się całkowicie, konieczne jest przeprowadzenie kosztownych napraw, ale nawet one nie zawsze mogą przywrócić pełnię wytrzymałości.
Bardziej opłacalnym sposobem zapobiegania niszczeniu powierzchni jest fugowanie posadzki betonowej. Eliminuje mankamenty związane z przyrostem siły: zagęszcza wierzchnią warstwę, czyniąc ją gładszą i bardziej jednolitą. Zabieg często łączy się z zastosowaniem posypki, fugi o specjalnych właściwościach.
Kolejność fugowania
Pocieranie powierzchni w celu usunięcia nierówności i zwiększenia odporności na zużycie jest dość skomplikowaną technologicznie operacją wymagającą kwalifikacji wykonawcy. Można to zrobić na dwa sposoby: ręcznie lub przy użyciu specjalistycznego sprzętu. Ta druga opcja jest bardziej wydajna pod względem czasu i wysiłku, szczególnie w przypadku dużego obszaru pracy. Fugowanie odbywa się sekwencyjnie w dwóch etapach.
Szorstka fuga
Wykonuje się na świeżo ułożonym betonie po 3-9 godzinach od wylania mieszanki (w zależności od temperatury i wilgotności powietrza). Kryterium wystarczającego utwardzenia (zestawu wytrzymałości początkowej) jest głębokość śladu: nie powinna przekraczać 3-4 mm. Procedura obejmuje następujące kroki:
- Posypkę (uszczelniacz) rozprowadza się po powierzchni równą warstwą, stosuje się 2/3 ilości potrzebnej na dany obszar.
- Poczekaj na wystarczające zwilżenie mieszanki (powierzchnia powinna ściemnieć).
- Powłokę przetrzeć szlifierką z ostrzami („helikopterem”) lub dyskiem. Wykonaj dwa przejazdy obok maszyny (prostopadle do siebie).
- Po obróbce pozostałą 1/3 posypki rozprowadza się na podłodze, aby mogła wysuszyć powierzchnię.
Zaprawa wykończeniowa
Obróbka wykończeniowa rozpoczyna się 9-15 godzin po pierwszym etapie. Aby określić gotowość wylewki betonowej, dociska się do niej rękę (musi pozostać czysty). Ostateczne spoinowanie jastrychu ma dwa cele: ostatecznie wyrównuje powierzchnię betonu i nadaje mu pożądane parametry estetyczne (nadaje połysk lub matowi).
Aby uzyskać efekt dekoracyjny, na maszynie zainstalowane są ostrza polerskie. Po wykończeniu jastrych jest dodatkowo traktowany kompozycją polimerową, a następnie wycinane są spoiny dylatacyjne (temperaturowe).
Sprzęt do fugowania
Do spoinowania używa się kielni do betonu (popularna nazwa to „helikopter”). Urządzenie ma dość prostą konstrukcję:
- Napęd (może być elektryczny, benzynowy lub wysokoprężny) i skrzynia biegów są zamocowane na ramie.
- Za pracę odpowiadają pracujące noże (lub tarcza), zamknięte w siatce ochronnej.
- Na uchwycie wyświetlane są kontrolki: regulacja wysokości i kąta nachylenia łopatek zacieraczki, a także dźwignia zatrzymania awaryjnego.
Szlifierki podzielone są na dwie grupy w zależności od ilości prowadnic i zestawów narzędzi roboczych: urządzenia jedno- i dwuwirnikowe. Jednostki jednowirnikowe mają następujące cechy:
- Znajdują zastosowanie na budowach ograniczonych do powierzchni 500 metrów kwadratowych.
- Powierzchnia styku podczas pracy mieści się w zakresie 0,6-1,2 m. Narzędziem roboczym jest tarcza lub ostrza.
- Większość maszyn jest wyposażona w silnik elektryczny; w przypadku braku prądu stosuje się modyfikacje z silnikiem benzynowym.
- Dzięki przekładni można regulować prędkość i siłę obrotu narzędzia roboczego. Przyciski i dźwignie sterujące znajdują się na wydłużonym uchwycie.
- Możliwość kontrolowania prędkości pozwala na wykonanie wysokiej jakości zgrubnej obróbki wykańczającej. Zwiększenie prędkości obrotowej do maksimum przy użyciu ostrzy wygładzających służy do końcowego wyrównywania.
- Zaletami maszyn jednowirnikowych są kompaktowość, wszechstronność, mobilność, a także niewielka (35-70 kg) waga.
Śmigłowce dwuwirnikowe do iniekcji betonu są urządzeniami profesjonalnymi i charakteryzują się następującymi cechami:
- Cecha konstrukcyjna. Szlifowanie posadzki betonowej odbywa się za pomocą dwóch zestawów narzędzi roboczych. Średnica łopatek (tarcz) zacieraczki waha się od 60-120 cm.
- Maszyną steruje jedna osoba, wykluczony jest jej kontakt z obrabianą powierzchnią. Fotel i jednostka sterująca znajdują się u góry między wirnikami. Jednostka działa na napędzie elektrycznym lub benzynowym, pozwala na regulację prędkości narzędzia roboczego.
- Modyfikacje obejmują samochody z niskimi i wysokimi siedzeniami. Niektóre modele są uzupełnione o napęd hydrauliczny, a sterowanie odbywa się za pomocą joysticków.
- Wysoka wydajność. Sprzęt wykorzystywany jest w obiektach o powierzchni ponad 600 metrów kwadratowych.
- W niektórych modelach z dwoma wirnikami można zainstalować narzędzie robocze o średnicy do 2 m. Pozwala to zwiększyć wydajność do 20 kwadratów na minutę.
- Zaletą maszyny dwuwirnikowej jest możliwość obróbki dużych powierzchni. Minusem jest wysoki koszt jednostki i jej słaba manewrowość.
Ściśle mówiąc, zwyczajowo nazywa się jednostki z łopatkami śmigłowcami, chociaż w życiu codziennym pod tą nazwą mieszczą się również szlifierki tarczowe (koronowe). Regulacja prędkości obrotowej jest ważna przy wyborze trybu szlifowania, a wydajność i zwrotność maszyny zależy od mocy silnika i średnicy narzędzia roboczego (średnica 90 cm jest uważana za uniwersalną).
W trudno dostępnych miejscach (na przykład wzdłuż ścian lub w narożnikach) szlifowanie odbywa się za pomocą obrzynarki: jednowirnikowej jednostki z dyszami do 60 cm, również podczas fugowania betonowej podłogi helikopterem , wózki (maszyny dozujące) służą do równomiernego rozprowadzania posypki. Wózki dozujące mogą być zautomatyzowane lub ręczne; ich konstrukcja składa się z następujących części:
- Pojemnik do załadunku mieszanki uszczelniającej. Kontener wyposażony jest w okienka z żaluzjami do dozowania polewu i jego równomiernego rozprowadzania.
- Ślimaki sprawiają, że luźna mieszanina jest jednorodna.
- Koła muszą być na tyle szerokie, aby tor z załadowanego wózka nie był głęboki.
Technologia fugowania szorstkiego betonu śmigłowcem
Spoinowanie zgrubne wykonuje się po wstępnym związaniu mieszanki betonowej, gdy jeszcze zawiera ona wystarczającą ilość wilgoci, ale ruch po niej nie pozostawia głębokich śladów. Do szlifowania zgrubnego używa się agregatu z tarczami kielni. Tarcze są montowane na wierzchu ostrzy zamiatających; mocowanie następuje za pomocą specjalnych rowków.
Szorstkie wygładzanie i szlifowanie pozwalają na usunięcie wszelkich nierówności z powierzchni, staje się ona stosunkowo równa i chropowata. Krawędzie posadzki betonowej (na przykład wzdłuż ścian) są przetwarzane najpierw, ponieważ mieszanina twardnieje szybciej od krawędzi.
Ważną konsekwencją fugowania jest wypychanie nadmiaru wilgoci ze struktury podłogi; dzięki temu masa betonowa schnie szybciej; jednocześnie beton jest zagęszczany. Po pojawieniu się mleka cementowego na jastrychu rozprowadza się posypkę. Technologia stosowania mieszanki zbrojącej ochronnej znajduje zastosowanie tam, gdzie spodziewane jest zwiększone obciążenie: w obiektach przemysłowych, magazynowych, handlowych, na parkingach, w centrach handlowych.
Mieszankę do cementowania betonu śmigłowcem stosuje się w następującej kolejności:
- Dwie trzecie obliczonej ilości mieszanki jest rozprowadzane na powierzchni stołu za pomocą wózka dozującego.
- Poczekaj, aż mieszanina wchłonie mleko cementowe i ciemnieje. Następnie za pomocą młynka miesza się go z mlekiem; powstała masa zatyka pory betonowej podłogi, uszczelniając i wyrównując płaszczyznę.
- Po pierwszym przejściu młynka pozostała jedna trzecia mieszanki jest rozprowadzana na jastrychu, czekając na nasycenie wilgocią.
- Technologia spoinowania zgrubnego polega na kilkukrotnym powtórzeniu spoinowania zgrubnego (co najmniej dwa przejścia w kierunku wzajemnie prostopadłym).
Przydatne wideo
O użytych mieszankach
Posypka jest suchą mieszanką sypką składającą się z dodatków mineralnych i innych związanych cementem. Nakłada się go zawsze na świeżo ułożoną posadzkę betonową, a jego zużycie regulowane jest oczekiwanymi obciążeniami eksploatacyjnymi:
- W miejscach o małym i średnim natężeniu ruchu wystarczająca prędkość przepływu wynosi 3-5 kg na metr kwadratowy.
- W miejscach o dużym obciążeniu zużycie wzrasta do 5-8 kg na metr kwadratowy.
Większość fug bazuje na cemencie portlandzkim. Aby nadać kompozycji o określonych właściwościach, stosuje się modyfikatory, włókno pochodzenia polimerowego, włókno stalowe i wypełniacz, od których zależą właściwości wytrzymałościowe jastrychu. W zależności od rodzaju wypełniacza dodatki dzielą się na następujące typy:
- Mieszanka na bazie piasku kwarcowego jest uważana za najtańszą. Nadaje się do stosowania na obiektach o średnim obciążeniu ścieralności, zwiększa wytrzymałość betonu nawet do 1,5 razy. Aby uzyskać efekt dekoracyjny, piasek maluje się na różne odcienie.
- Mieszanki korundu z wiórami korundowymi w składzie sprawiają, że jastrych betonowy jest dwukrotnie mocniejszy; powierzchnia jest odporna na wpływy mechaniczne i ścierne. Posypka korundowa stosowana jest w pomieszczeniach przemysłowych lub miejscach o stałym obciążeniu ściernym.
- Dodatki metaliczne. W składzie znajdują się metalowe wióry, betonowa posadzka wytrzyma obciążenia warsztatu przemysłowego lub magazynu.
Przydatne wideo
Technologia drobnego szlifowania
Po wstępnym przygotowaniu ostateczne spoinowanie betonu odbywa się za pomocą helikoptera; technologia polega na zastosowaniu szlifierki z ostrzami. Szlifowanie dokładne przeprowadza się w co najmniej dwóch przejściach, przy czym drugie przejście jest prostopadłe do pierwszego.
Do wykańczania wybierz młynek o dużej mocy; Tylko w ten sposób można uzyskać idealnie równą i gładką powierzchnię. Wytworzenie niezbędnego nacisku i uzyskanie wysokiej jakości zagęszczonego jastrychu za pomocą narzędzia ręcznego jest prawie niemożliwe. Standardowe szlifowanie dokładne obejmuje następujące etapy:
- Po przejściu zgrubnym śmigłowca na stole pozostają fale 6-8 mm. Rozłóż polewę na podłodze i poczekaj, aż mieszanina zostanie nasycona wilgocią i ciemnieje.
- Wykonaj przejście szlifierką z tarczą, zmierz poziomość podłogi za pomocą szyny kontrolnej.
- Proces mielenia powtarza się, w razie potrzeby ponownie stosuje się posypkę. Odstęp między przejazdami wynosi od pół godziny do godziny, w zależności od szybkości wiązania posadzki betonowej. Szlifowanie kończy się, gdy po helikopterze nie pozostają żadne ślady.
- Wykonaj fugę wykańczającą za pomocą ostrzy, zwykle wystarczą dwa lub trzy przejścia. Dodatkowo można pokryć podłogę impregnatem polimerowym w celu zwiększenia jej odporności na zużycie, wodę i substancje agresywne.
Przydatne wideo
Ręczna metoda spoinowania jastrychu betonowego
Jeśli niezbędny sprzęt nie jest dostępny, należy ręcznie zacementować jastrych podłogowy (dotyczy małych pomieszczeń). Gotowość jastrychu określa się w ten sam sposób (zgodnie z głębokością pozostałego śladu, nie więcej niż 3-4 mm).
Do pracy potrzebna będzie kielnia, tarka i ochraniacz na kolana; topping jest rozprowadzany ręcznie. W przypadku projektów średniej wielkości dozwolone jest użycie przygotowanej samodzielnie mieszanki. Składa się z cementu i drobnego piasku; Pył kwarcowy lub korundowy nadaje się jako wypełniacz, płynne szkło pomoże poprawić wynik.
Ręczne spoinowanie betonu wykonuje się w następującej kolejności:
- Rozprowadzić posypkę na powierzchni wylewki betonowej.
- Mieszankę rozcierać okrężnymi ruchami za pomocą tarki.
- Wyrównaj powierzchnię papierem ściernym. Nie da się w ten sposób uzyskać najbardziej gładkiej powłoki, ale jakość będzie wystarczająca na potrzeby domowe.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Posadzka betonowa musi być wystarczająco wytrzymała na ścieranie, naprężenia i wstrząsy mechaniczne; cementowanie prac betonowych w celu poprawy tych właściwości, a także stworzenia atrakcyjnego wyglądu.
Proces fugowania jest uważany za ważny etap układania jastrychu betonowego; obejmuje dwa rodzaje prac: spoinowanie zgrubne i wykańczanie. Aby uzyskać efekt wysokiej jakości, stosuje się specjalne kielnie, wybierając model zgodnie z mocą i ilością pracy do wykonania. Posypka służy do poprawy struktury powierzchni i jej uszczelnienia. Na małych obiektach fugowanie posadzki betonowej wykonuje się ręcznie.
