Fuga: jak obliczyć zużycie
Po zakończeniu układania płytek należy wykonać fugowanie. Ostateczny zabieg nie pozwala na przedostanie się wilgoci i obcych cząstek pod płytkę, co zwiększa trwałość i wytrzymałość ceramiki. Zużycie gotowego rozwiązania na luki zależy od wielu czynników, które warto zrozumieć.
Podstawowe koncepcje
Fugowanie odbywa się po ułożeniu okładziny. Po stwardnieniu materiału powierzchnia wygląda kompletnie i pięknie. Surowce chronią płytkę nie tylko przed zniszczeniem, ale także przed pojawieniem się grzybów i pleśni między szczelinami.
W przypadku montażu między płytkami na ścianach pozostaje niewielka szczelina do 3 mm, a na podłodze do 4 mm. Obliczenie zużycia fugi zależy od 4 czynników:
- Wymiary okładzin. Im mniejsza płytka, tym więcej materiału pójdzie. Duże modele są uważane za najbardziej ekonomiczne pod względem ilości użytych surowców.
- Gęstość roztworu. Mniejsza ziarnistość substancji zapewnia niewielkie zużycie zaczynu.
- Głębokość szwu. Charakterystyka zależy od grubości płytki.
- Szerokość linii. W instrukcjach dotyczących materiału wykończeniowego producenci wskazują minimalne luki. Im większa linia, tym więcej rozwiązania pójdzie.
Parametry zużycia fugi mogą zależeć od profesjonalizmu wykonawcy i jakości pracy. Nowicjusz, który ma do czynienia, wyda więcej substancji niż osoba z doświadczeniem. Aby ukryć nieprawidłowości i defekty, w niektórych obszarach konieczne będzie użycie większej ilości surowców niż wymaga technologia.
Podczas konsumpcji brana jest pod uwagę plastyczność materiału. Wysokiej jakości fuga nie powinna spływać po płytce. Roztwór wykańczający wnika w szwy, nie tworząc pęcherzyków. Po wypełnieniu ubytków surowiec wysycha, tworząc trwałą powierzchnię. Często w celu skorygowania parametrów konieczne jest zwiększenie zużycia substancji.
Rodzaje fug
Aby stworzyć piękny i trwały szew, stosuje się różne rodzaje materiałów budowlanych. Surowce dobierane są z uwzględnieniem charakterystyki okładziny, szerokości linii oraz warunków, w jakich płytki będą użytkowane. Wśród typów rozważ 3 popularne.
Cement
Zaprawa betonowa to niedroga fuga stosowana do prac wykończeniowych wewnętrznych i zewnętrznych. Substancja ma prostą technologię mieszania i aplikacji, która jest odpowiednia dla początkujących. Zaprawa ma konsystencję przypominającą kit, ale z szybszym czasem schnięcia. Wady są przy tym łatwe do usunięcia, a pęknięcia pokrywane świeżą warstwą.
Piasek jest dodatkowo dodawany do zaczynu cementowego dla linii grubszych niż 5 mm, dla małych wystarcza standardowy skład. Ze względu na porowatość substancja wchłania wodę, co stwarza dogodne warunki do rozwoju pleśni w wilgotnym pomieszczeniu między szwami. Podczas pracy z roztworem należy wziąć pod uwagę skurcz, który wpływa na zużycie kompozycji.
Producenci produkują zaczyny cementowe w różnych formach. Profesjonaliści używają materiału wykończeniowego w postaci suchej. Aby przygotować roztwór, połącz proszek z wodą, wymieszaj i zabierz się do pracy. Gotowe opcje płynne są sprzedawane w wiaderkach. Po otwarciu opakowania zużyć natychmiast.
Gęstość masy wpływa na zużycie zaczynu cementowego. W zależności od producenta współczynnik waha się od 1,7 do 2,1 jednostki. Jeden kwadrat płytek zajmuje od 150 do 200 g materiału budowlanego.
Żywica epoksydowa
Fuga do spoin wykonana jest na bazie żywicy, w której dla wzmocnienia dodaje się utwardzacz. Po połączeniu uzyskuje się bardzo mocną, elastyczną i wodoodporną masę, wizualnie przypominającą plastik. Materiał nadaje się do pracy w wilgotnych pomieszczeniach (łazienka, wanna) oraz do licowania „powierzchni mokrych”.
Fuga epoksydowa szybko schnie, co jest niewygodne dla początkujących. Jeśli technologia zostanie naruszona, początkujący może zrujnować nie tylko kosztowną masę, ale także płytkę. Po uderzeniu w płytkę trudno jest usunąć cząsteczki bez pozostałości. Prawidłowo nałożony materiał budowlany przetrwa do 50 lat bez pęknięć i wypaczeń.
Współczynnik gęstości fugi waha się między 1,4-1,6 jednostki. Zużycie kompozycji wykończeniowej uzależnione jest od grubości i głębokości linii, na parametry mają wpływ wymiary okładziny. Średnio mistrz pobiera od 100 do 150 g substancji na kwadrat standardowej płytki.
Polimer
Składniki polimerowe (lateks, poliuretan) są dodawane do żywicznej bazy zaprawy. W efekcie uzyskuje się mocną i elastyczną kompozycję, która dobrze skleja nawet bardzo cienkie szwy. Masa budowlana nie pęka podczas ruchu płytki (podczas skurczu, trzęsień ziemi), doskonale nadaje się do wilgotnych pomieszczeń. Wady to wysoka cena i aktywność chemiczna.
Surowce na bazie polimerów mają podobne właściwości do związków epoksydowych. Współczynnik gęstości mieści się w zakresie 1,5-1,7 jednostek. W zależności od rodzaju płytki i techniki jej układania przy wypełnianiu ubytków stosuje się gotowe surowce od 80 do 150 g na 1 kwadrat.
Jak obliczyć średnie
Producenci fug drukują na opakowaniu. Ceresit, Prospectors i Litokol w swoich rekomendacjach często wskazują minimalne parametry, które nie są uniwersalne. Aby obliczyć objętość materiału budowlanego, musisz wybrać odpowiednie wskaźniki.
Rozmiar płytki
Przed rozpoczęciem pracy należy zmierzyć parametry płytki. Informacje o okładzinie można znaleźć na etykiecie lub na stronie producenta. Profesjonaliści zalecają ręczne ponowne sprawdzenie długości i szerokości za pomocą linijki papierniczej. Średnio wskaźniki wahają się od 10 * 10 do 60 * 60 cm, grubość materiału zaczyna się od 6 do 12 mm.
Charakterystyka szwów
Parametr zależy od wielkości płytki. Standardowe szczeliny między płytkami o szerokości mieszczą się w zakresie 2-10 mm. W indywidualnych przypadkach projektanci zalecają stosowanie opcji zajmujących od 20 do 35 mm. Duże szwy pozwalają skorygować wady okładziny lub stworzyć efekt wizualny.
Montaż ceramiki odbywa się na przygotowanych ścianach lub podłogach. Przed zainstalowaniem płytki materiał układa się na płaskiej poziomej powierzchni. Technologia pomaga zidentyfikować niedociągnięcia i słabości wykończenia, możliwe jest przewidzenie ewentualnych wad.
Przybliżone obliczenia
W kalkulatorach online początkowe dane są wprowadzane w milimetrach, a sama automatyzacja wykonuje wszystkie czynności. Jeśli nie ma dostępu do Internetu, obliczenia można przeprowadzić niezależnie. Podczas wykonywania operacji wskazane są parametry płytki i szczeliny, gęstość masy jest zaznaczona w kg / m2. Specjalna formuła pomoże określić ilość zużycia fugi na szew:
- (szerokość + długość) / (długość * szerokość) * grubość * szerokość szwu * 1,6 + 10% = zużycie surowców;
- (100+100)/(100*100)*6*3*1,6+10%=0,64 kg/m2 lub 640 g.
W rezultacie otrzymujemy ciężar materiału budowlanego, który będzie potrzebny przy obróbce luk. Na parametry składają się zwielokrotnione cechy płytek i szwów. Współczynnik o wartości ułamkowej to gęstość surowca wskazana na opakowaniu. Dla opcji epoksydowych i polimerowych - 1,6, dla cementu - do 2,1.
Dodatkowa poprawka umożliwiająca przyjmowanie fugi z niewielkim marginesem. W przypadku profesjonalistów 10-procentowa luka wystarcza na wysoką jakość pracy, biorąc pod uwagę małżeństwo. Dla początkujących lepiej zwiększyć współczynnik procentowy o 15 jednostek.
Im większa płytka, tym mniejsze zużycie materiału. Podczas układania mozaiki zużywa się więcej surowców niż w przypadku licowania podłóg lub ścian. Gdy samoobliczenie nie uwzględnia dodania koloru. W zależności od intensywności koloru składniki barwiące zwiększają wagę masy od 0,3 do 3%, o czym należy pamiętać przed użyciem substancji.
Wniosek
Fugowanie to specjalny materiał do prac wykończeniowych, który zapewnia trwałość płytek. Aby dokładnie obliczyć gotową wagę, nie jest konieczne korzystanie z kalkulatora internetowego. Istnieje prosta formuła, która pozwala z niewielkim marginesem określić ilość surowców.
