Jak wyposażyć automatyczne podlewanie w szklarni - prawidłowo i bez dodatkowych kosztów
Hobbystyczni ogrodnicy i wieśniacy, którzy uprawiają warzywa na sprzedaż, dążą do uzyskania maksymalnych plonów przy minimalnych kosztach. Można to osiągnąć stosując sprawdzone nasiona, nawozy i automatyczne podlewanie w szklarni. Procedura automatyzacji obejmuje kalkulację systemu, zakup węży, sterowników, filtrów oraz ich połączenie w jeden system.
Korzyści z automatyzacji
Każdy, kto ma doświadczenie w ogrodnictwie wie, że latem nie należy liczyć na pogodę, ale trzeba z góry obawiać się, że podlewanie w szklarni i ogrodzie jest regularne i wystarczające.
Jeśli możliwe jest użycie wody z wodociągu, studni lub pobliskiego akwenu, należy natychmiast zadbać o automatyczny system nawadniania szklarni podczas instalowania i układania ciepłych łóżek. Koszty te zwrócą się później wielokrotnie dzięki zwiększonej wydajności. Opieka automatyczna to:
- systematyczne podlewanie, niezależne od obecności ogrodnika, jego zatrudnienia, dobrego samopoczucia i możliwości;
- redukcja kosztów czasu, ponieważ konieczne będzie branie udziału tylko w konserwacji systemów, ich czyszczeniu, wymianie uszkodzonych obszarów i innych pracach, które można wykonać w dogodnym czasie;
- szacunek dla miejsca, ponieważ podczas podlewania bez interwencji człowieka łóżka nie są deptane, rośliny nie są uszkadzane przez ruchomy wąż;
- możliwość zorganizowania optymalnego automatycznego nawadniania w szklarni z uwzględnieniem potrzeb roślin, np. pomidory i ogórki wymagają różnej ilości wilgoci w glebie, powietrza i częstotliwości nawadniania.
Wiele osób zniechęca wielkość początkowej inwestycji, ale można ją najpierw wypróbować w małej szklarni, w której uprawiane są rośliny, które potrzebują najwięcej wody. Przekonawszy się o wygodzie i skuteczności technologii, przystępują do jej rozpowszechniania w całej witrynie.
Rodzaje automatycznego nawadniania
System nawadniania szklarni jest ułożony na różne sposoby. Wybór zależy od wielkości terenu, sposobu zaopatrzenia w wodę, uprawianej rośliny, możliwości finansowych i chęci właściciela terenu.
Systemy nawadniające są powszechne:
- tryskający;
- kroplówka;
- pod ziemią;
- za pomocą plastikowych butelek.
Nawadnianie zraszaczowe jest praktykowane przy wystarczającej ilości wody dostarczanej pod dobrym ciśnieniem. Szybko nawilża całą objętość szklarni i roślin od korzeni po liście. Ta metoda jest bardziej odpowiednia dla otwartych przestrzeni lub dużych szklarni rolniczych. Na niewielkim obszarze konieczne jest zapewnienie zwiększonej wentylacji, ponieważ choroby rozwijają się na większości roślin pod wpływem nadmiernej wilgoci.
Nawadnianie kropelkowe jest najbardziej ekonomiczną metodą, która zużywa najmniej wody. Wymaga kompetentnego obliczenia węży, szybkości podawania, planowanego rozmieszczenia sadzonek. Jeśli wszystkie prace przygotowawcze zostaną wykonane prawidłowo, nawadnianie kroplowe najskuteczniej odzwierciedli się w plonie.
Bardziej złożoną opcją jest podziemne nawadnianie kroplowe. Jego zaletą jest to, że woda jest dostarczana bezpośrednio do korzeni, a wierzchnia warstwa gleby pozostaje sucha. Dzięki temu nie jest wymagane spulchnianie ani mulczowanie gleby. Ale ta warstwa jest najtrudniejsza do ułożenia, wymaga ostrożności podczas kopania zagonów i kontrolowania chwastów, aby nie uszkodzić węży. Bardzo trudno jest kontrolować poziom podlewania. Zatkanie otworów w podziemnych rurach można rozpoznać tylko po tym, że rośliny zaczynają więdnąć z powodu braku wody.
System nawadniania w szklarni przy użyciu plastikowych pojemników jest półautomatyczny, ponieważ wymaga regularnego i dość częstego napełniania butelek wodą. Główną zaletą metody jest taniość i prostota.
Ale łóżka z takimi urządzeniami bardzo szybko zaczynają wyglądać niechlujnie, dziury są zatkane ziemią, a same butelki to resztki roślinne. Aby zapewnić roślinom wystarczający dostęp wody, konieczne jest regularne czyszczenie otworów. Na glebie gliniastej nie należy stosować tej metody, ponieważ nawet przy pierwszym zwilżaniu gleba niezawodnie zatyka szczeliny do nawadniania.
Zastosowanie plastikowych butelek zawieszonych nad poziomem gruntu zapobiega zapychaniu się pojemników ziemią, ale w upalne dni woda szybko się nagrzewa i paruje. Powoduje to marnowanie wody i dodatkowy wysiłek przy napełnianiu butelek.
Schematy urządzeń i instalacji
Instalacja systemu automatycznego nawadniania szklarni rozpoczyna się od planowania i obliczeń. Przykładowy plan pracy obejmuje:
- pomiar powierzchni szklarni;
- sporządzenie układu (łóżka, ścieżki, systemy grzewcze, lokalizacja pojemników z nawozami itp.);
- obliczenie długości głównych węży po określeniu wielkości obszaru sadzenia, dla którego należy zsumować długość wszystkich grządek i dodać odległość do zbiornika na wodę;
- obliczenie liczby okuć, biorąc pod uwagę fakt, że średnia odległość między nimi wynosi 30 cm, ale wskaźniki mogą się różnić w zależności od cech plantacji (ich wielkości, odległości między krzewami i zapotrzebowania na wilgoć).
Obliczenie niezbędnego wyposażenia obejmuje pompy, filtry, automatykę, złącza rozruchowe, kurki i zawory dystrybucyjne oraz inne części, które będą wymagane do instalacji systemu.
Istnieją firmy, które specjalizują się w profesjonalnym montażu automatycznych systemów nawadniania szklarni, zajmują się wszystkimi pracami związanymi z obliczeniami, projektowaniem i instalacją sprzętu.
Przed ułożeniem węży przygotuj dla nich miejsce. Jeżeli założymy, że woda będzie dostarczana grawitacyjnie, wówczas konieczne jest ustawienie systemu z lekkim spadkiem w kierunku od źródła wody. Na odległych końcach węży zainstalowane są dodatkowe krany lub wyjmowane korki, przez które pod koniec sezonu spuszczana jest pozostała woda.
Podczas układania pod ziemią wykopuje się rów o głębokości od 10 do 50 cm, biorąc pod uwagę grubość warstwy gleby i poziom korzeni roślin.
Jeśli zakupiony zostanie gotowy system nawadniania kroplowego, wystarczy po prostu rozprowadzić go na glebie i połączyć poszczególne części. Przy stosowaniu zwykłych węży do podlewania wykonuje się w nich otwory do mocowania taśm ściekowych przez złącza startowe. Wskazane jest mocowanie rozłożonych węży i taśm za pomocą uchwytów, aby nie przesuwały się pod naporem wody lub podczas pielęgnacji roślin.
Podczas znakowania węże są odcinane z pewnym marginesem, aby nie rozciągały się za bardzo. Zapas zależy od długości łóżek i może wynosić od 30 cm do 1 metra.
Cały wyprodukowany system jest podłączony do źródła wody. Nawadnianie zraszaczowe można przeprowadzić bezpośrednio z sieci wodociągowej. Nawadnianie kroplowe będzie wymagało zainstalowania zbiornika na pewnym wzgórzu. Wybór wysokości zależy od wielkości i konstrukcji samego zbiornika. Konieczne jest znalezienie poziomu, na którym wygodnie jest zatankować. Pompy służą do pompowania wody.
Na odcinku węża między zbiornikiem a szklarnią przymocowane są:
- filtry, dzięki którym węże i taśmy nie zapychają się od środka;
- krany do odcinania i regulacji dopływu wody;
- dodatkowy wylot do podłączenia pojemnika z płynnym nawozem.
Dołączony jest również sterownik do automatycznego sterowania automatycznym systemem nawadniania w szklarni. Jest to najbardziej wrażliwy element, dlatego należy go chronić przed wilgocią, kurzem i innymi niekorzystnymi warunkami. Pożądane jest umieszczenie go pod dachem lub w pomieszczeniu i zapewnienie połączenia z siecią elektryczną. Sterownik jest zaprogramowany z uwzględnieniem potrzeb roślin w wilgoci. Ustawia czas rozpoczęcia nawadniania i czas dostarczania wody. W sezonie ustawienia będą się zmieniać wraz ze wzrostem sadzonek, zmianą temperatury i poziomu wilgotności. Warunki w szklarni mają na celu utrzymanie stabilnych warunków klimatycznych, więc ustawienia są zmieniane rzadziej niż na otwartych przestrzeniach.
Jeśli w jednej szklarni uprawia się kilka roślin, pożądane jest stosowanie różnych reżimów nawadniania.
Przydatne wideo
Rodzaje węży
Przemysł produkuje kilka odmian węży do nawadniania, które różnią się wytrzymałością, elastycznością, odpornością na zginanie i ceną.
Zazwyczaj kryterium wyboru jest kompromisem między cechami produktów a ich ceną.
Węże dzielą się na:
- wlot, który jest zamontowany między źródłem wody a zbiornikiem;
- podlewanie, przez które woda jest dostarczana do roślin;
- taśmy zapewniające dostarczanie kapiącej cieczy.
Do produkcji produktów stosuje się polichlorek winylu i gumę. Rzadziej spotykane są węże wykonane z silikonu, tekstyliów lub innych materiałów. Żywotność węży waha się od 2 do 8 lat, w zależności od materiału.
Węże PVC mogą różnić się:
- grubość ściany;
- konstrukcja jednowarstwowa lub wielowarstwowa;
- obecność zbrojenia wewnętrznego.
Im grubszy wąż, tym dłużej powinien wytrzymać, ale grubościenne materiały mniej wyginają się i szybciej pękają na zagięciach. Wzmocnione węże łączą w sobie wytrzymałość i elastyczność, ale są znacznie droższe i trudniejsze do wywiercenia otworów do nawadniania kroplowego.
Produkty mogą być okrągłe lub płaskie. Taśmy płaskie przeznaczone są specjalnie do nawadniania kropelkowego, posiadają gotowe otwory zlokalizowane z jednej lub kilku stron powierzchni. Taśmy z górnymi otworami są używane do sadzenia truskawek lub rzędów niskich roślin. Jeśli są wyjścia boczne, taśmy umieszcza się pod krzakami lub wysokimi sadzonkami.
Osobną kategorią są węże porowate, które nazywane są również płaczącymi lub sączącymi się. Posiada osobliwą strukturę, w której woda swobodnie przenika przez drobne szczeliny, równomiernie rozmieszczone na całej powierzchni. Nie musisz do niego dołączać dodatkowych warstw ani samodzielnie robić dziur.
Przy wyborze węża bierze się pod uwagę jego kolor, ponieważ:
- węże przezroczyste nie są zalecane do automatycznego nawadniania szklarni, ponieważ na wewnętrznych ścianach zaczynają rosnąć w nich mikroorganizmy;
- w ciemnych wężach woda szybko się nagrzewa, co jest dobre przy dostarczaniu cieczy z wodociągu lub studni;
- jasne kolory są wyraźnie widoczne wśród zielonej roślinności, dzięki czemu węże są mniej narażone na działanie narzędzi rolniczych podczas pielęgnacji grządki;
- kolory, które komponują się z otoczeniem (gleba, rośliny) są wybierane, jeśli nie chcą przyciągać zewnętrznej uwagi.
Różne cechy są cenione przy nawadnianiu ręcznym i automatycznym. Tak więc automatyczny system nawadniania szklarni nie wymaga, aby wąż był lekki, łatwy do rozwijania i skręcania. Dużo ważniejsze jest to, że jest odporny na temperatury, słoneczny kolor, łatwo przecina się ręcznym narzędziem, ale jednocześnie nie kruszy się i nie pęka.
Czasami, aby przyspieszyć i obniżyć koszty pracy, system nawadniania szklarni wykonuje się w sposób uproszczony. W zwykłym wężu do podlewania w określonych odległościach wykonuje się wąskie i cienkie nacięcia, przez które woda dostanie się do ogrodu. Wadą tej metody jest to, że trzeba mieć mocną rękę i doświadczenie, aby nie zepsuć sprzętu i uzyskać węża szczelinowego.
Sprzęt do systemów automatycznych
Automatyczne nawadnianie szklarni to początkowo kosztowne przedsięwzięcie. Dlatego prawie każdy właściciel gruntu stara się znaleźć niedrogi, ale niezawodny sprzęt, który może zapewnić stabilną pracę systemu.
Na szczególną uwagę zasługuje dobór układów automatyki, które pełnią funkcję timerów lub sterowników. Timery to prostsze urządzenia, z ich pomocą można ustawić czas rozpoczęcia i zakończenia nawadniania w ciągu dnia. Możesz skonfigurować wiele sesji dziennie.
Kontrolery są jednokanałowe i wielokanałowe. Te pierwsze są używane w małych szklarniach, podczas gdy te drugie mogą jednocześnie obsługiwać kilka szklarni lub zapewniać kilka trybów nawadniania. Sterowniki różnią się tym, że posiadają wyświetlacz, na którym ustawia się czas nawadniania, zużycie wody i inne wskaźniki.
Najdroższe modele wyposażone są w moduły GSM, które zapewniają możliwość zdalnego sterowania systemem z telefonu.
Drugim najważniejszym elementem wyposażenia jest pompa. Jeśli woda jest dostarczana z systemu wodociągowego, możesz się bez niej obejść. Jednak zwykle w systemach automatycznych przewidziany jest zbiornik pośredni, w którym woda jest podgrzewana do temperatury komfortowej dla roślin. W takim przypadku do napełnienia zbiornika potrzebna jest pompa. Wybierając go, weź pod uwagę:
- moc (objętość wody przepuszczonej na jednostkę czasu);
- wymiary i waga, więc musisz wiedzieć o zapinaniu;
- widok (zanurzalny, powierzchniowy);
- zasilanie (elektryczne, diesel);
- wydajność (zużycie energii elektrycznej lub innego paliwa wymaganego do napełnienia pojemników).
Optymalny model powinien podołać zadanym nakładom pracy i mieć niewielką dodatkową rezerwę mocy.
Kolejnym obowiązkowym dodatkiem są filtry, które są montowane między zbiornikiem a wężami do podlewania. Ich głównym zadaniem jest wychwytywanie cząstek stałych, które dostają się do cieczy, aby nie dostały się do układu i nie zatkały układu. Zazwyczaj stosuje się filtry siatkowe, które można łatwo wyjąć, wyczyścić i odłożyć na swoje miejsce.
Instalując system nawadniający w szklarni, należy zadbać o przewietrzenie pomieszczenia, aby zapewnić naturalne parowanie.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Automatyczne podlewanie w szklarni to realna i niezbyt kosztowna racjonalizacja, która pozwala uwolnić czas i ręce na inną pracę oraz ustanowić systematyczną i racjonalną pielęgnację roślin, niezależnie od stanu zdrowia, możliwości i zatrudnienia ludzi.
Układ automatycznego nawadniania wymaga:
- Planowanie lokalizacji;
- obliczenia ilości i zakresu niezbędnego sprzętu;
- instalacja instalacji wodno-kanalizacyjnej wewnątrz szklarni;
- instalacja urządzeń automatyki.
Ale po zakończeniu prac wystarczy podłączyć system i tylko monitorować jego stan.
