Aparatura do spawania argonem: którą wybrać?
Spawanie argonem wymaga więcej pracy, ale pozwala na lepszą pracę. Wybierając urządzenie, należy wziąć pod uwagę cechy związane z jego użytkowaniem. Wiedząc, czego szukać, możesz znaleźć najbardziej odpowiednie urządzenie. Przy wyborze należy wziąć pod uwagę nie tylko cechy urządzenia, ale także dostępność dodatkowej funkcjonalności.
Co to jest spawanie argonem
Podczas korzystania z tej metody ogrzewanie powstaje za pomocą łuku elektrycznego. Ta metoda nazywa się spawaniem TIG. Gaz obojętny stale wchodzi do miejsca spalania, zapobiegając utlenianiu metalu. Aby uzyskać pożądane warunki, potrzebujesz źródła prądu, które zapewnia wysoki prąd przy niskim napięciu.
Elektroda nie topi się podczas procesu zgrzewania, co zwiększa dokładność i dokładność pracy. Do produktu podłączony jest przewód masy. Po dotknięciu elektrody wolframowej, która jest pod napięciem, na obrabianym przedmiocie powstaje łuk. Jego długość powinna wynosić 2-5 mm. Temperatura łuku wynosi 2000-5000 stopni. Jest to określane przez natężenie prądu dostarczane przez spawarkę.
Czasami konieczne jest zapewnienie niewielkich drgań poprzecznych. Może to być wymagane podczas spawania części, które mają między nimi niewielką szczelinę lub gdy konieczne jest zwiększenie szerokości szwu. Cienkie szwy są spawane poprzez przesuwanie elektrody w linii prostej. W tym drugim przypadku połączenie staje się bardzo zgrabne.
Podczas pracy czasami używany jest drut elektrodowy. Jej spawacz podaje drugą rękę. Za jego pomocą możesz zwiększyć wysokość szwu, nadać mu łuskowaty wygląd, wykonać dodatkową metalową powierzchnię.
Gaz obojętny jest podawany do palnika. W tym celu w większości przypadków używany jest argon. Wypiera powietrze z przestrzeni roboczej, zapobiegając procesom utleniania metali, a także eliminując powstawanie porów w szwie. Spawanie argonem tworzy piękne i trwałe połączenie części.
Strumień argonu obniża temperaturę dyszy palnika i elektrody, zmniejszając ich zużycie. Pod koniec pracy gaz obojętny chłodzi strukturę spoiny.
Plusy i minusy spawania argonem
Korzystając z tej metody, uzyskuje się następujące korzyści:
- Wysokość szwu można regulować za pomocą drutu elektrodowego lub omijając go.
- W trakcie pracy nie powstają odpryski gorącego metalu.
- Nagrzewanie następuje lokalnie, wykluczając występowanie deformacji przedmiotu obrabianego.
- Może bezpiecznie łączyć cienkie powierzchnie.
- Szwy, które uzyskuje się przez spawanie argonem, mają wysoką wytrzymałość.
- Nie tworzy się żużel.
- Powstają cienkie i schludne szwy.
- Powstałe połączenia są uszczelnione.
- Możesz spawać metale, których nie można łączyć przy użyciu konwencjonalnego spawania.
- Po zakończeniu pracy często nie ma potrzeby dodatkowej obróbki.
Ta metoda spawania ma następujące wady:
- Proces jest wolniejszy niż przy konwencjonalnym spawaniu.
- Konfiguracja i użytkowanie spawarki wymaga fachowej wiedzy i umiejętności.
- W przypadku stosowania dodatku konieczne jest wyregulowanie podawania drutu. Szybko się zużywa i wymaga stałej uwagi.
- Stosowane są elektrody wolframowe, które są droższe niż konwencjonalne.
- Podczas wykonywania pracy konieczne jest zapewnienie obecności butli z argonem.
- W przypadku ruchu powietrza lub przeciągu argon jest wydmuchiwany, co utrudnia spawanie. Aby praca była wykonywana jakościowo, należy ją wykonać w pomieszczeniu lub zastosować ochronę przed wiatrem.
- Zastosowanie ceramicznej dyszy ogranicza widoczność szwu.
- Nasadka palnika utrudnia pracę w trudno dostępnym miejscu.
Spawanie argonem pozwala usprawnić obróbkę, ale wymaga zapewnienia odpowiednich warunków do pracy.
Wybór spawarki
Aby zdecydować, która spawarka jest potrzebna, musisz ustalić, dlaczego planuje się jej zakup. W tym celu brane są pod uwagę:
- Wymagana jest ocena własnego doświadczenia ze spawaniem TIG. Jeśli jest niewystarczająca, to zastosowanie takiej techniki może stać się nieskuteczne.
- Należy wziąć pod uwagę grubość obrabianych przedmiotów i rozważyć możliwość zastosowania zwykłego rodzaju spawania.
- Jakie materiały należy spawać. W niektórych przypadkach spawanie metodą TIG jest najlepszym sposobem, w innych można rozważyć alternatywy.
- Musisz określić, czy planujesz używać tej techniki regularnie, czy jest ona wymagana do jednorazowego zastosowania.
Po udzieleniu odpowiedzi na te pytania możesz zacząć wybierać odpowiedni model spawarki.
Istnieją modele wykorzystujące zarówno prąd przemienny, jak i stały. Pierwsza opcja nadaje się do pracy z aluminium, magnezem lub metalami, które mają warstwę tlenku. Maszyny na prąd stały służą do spawania stali, żeliwa lub miedzi. Istnieją uniwersalne modele, które pozwalają wykorzystać rodzaj prądu, który jest potrzebny w konkretnym przypadku. Są łatwe do odróżnienia po nazwie, ponieważ muszą zawierać znaki „AC / DC”.
Urządzenia różnią się w zależności od ilości użytego prądu spawania. Wybór zależy od rodzaju prądu, materiału i grubości spawanych części. Po ustaleniu, które z nich będą wymagały przetworzenia, wybierają technikę, która jest w stanie zapewnić odpowiedni tryb działania.
Np. jeśli mówimy o elementach stalowych o grubości do 6 mm, to konieczne jest zapewnienie 200 A. W przypadku, gdy ma być spawana stal do 1 mm lub miedź do 5 mm, to natężenie prądu w wymagany będzie zakres od 5 do 200 A.
Kupując, musisz ocenić stabilność łuku elektrycznego przy prądzie mniejszym niż 10 A. Jest to ważne, jeśli planujesz przetwarzać cienkie części.
Niektóre urządzenia mogą używać trybu impulsowego. Służy do obróbki małych części. Działa przy małych prądach. W tym trybie efekt termiczny na metalu jest zmniejszony. Podczas pracy prąd okresowo zmienia się od maksimum do minimum i odwrotnie.
Każde urządzenie może zapewnić ograniczony czas ciągłej pracy. Zależy to od używanego prądu i zwykle trwa kilka minut. W praktyce ten czas to nie więcej niż 3-4. Dlatego możesz wybrać spawarkę o krótszym czasie pracy, oszczędzając na tym.
Niedoceniany parametr doprowadzi do wydłużenia czasu przetwarzania. W takim przypadku konieczne będzie częste przerywanie spawania w celu schłodzenia zespołu roboczego. Zawyżony parametr doprowadzi do wzrostu kosztu urządzenia.
Dodatkowe funkcje
Należy zwrócić uwagę na możliwość prawidłowego wypełnienia krateru. Przy niedokładnej pracy może tworzyć się w końcowej części szwu. Aby tego uniknąć, konieczne jest zapewnienie płynnego spadku natężenia prądu w końcowej sekcji. Spawarka wykorzystuje do tego celu specjalny tryb.
Prawidłowe wykonanie łuku jest ważne, ponieważ wyeliminuje pewne problemy. Jeśli łuk elektryczny zapali się w kontakcie z przedmiotem obrabianym, możliwe jest przepalenie metalu. Zajarzenie wysokiej częstotliwości pozwala na zajarzenie łuku bez dotykania przedmiotu obrabianego, eliminując ten problem. Jednocześnie na części nie pozostają żadne wtrącenia wolframu. Efekt uzyskuje się dzięki krótkotrwałemu wstępnemu podawaniu silniejszego prądu.
Oczyszczanie gazem obojętnym chroni szew przed utlenianiem. Zapewnia chłodzenie elektrody wolframowej i palnika ceramicznego. Można to również wykonać przed lub po wyłączeniu łuku elektrycznego.
Należy wziąć pod uwagę, jakie napięcie jest potrzebne do działania. W przypadku większości urządzeń odpowiednia jest jednofazowa, równa 220 V. Mocniejsze będą wymagały trójfazowego, zapewniającego 380 V.
W niektórych urządzeniach dodatkowo stosuje się chłodzenie cieczą palnika. Zmniejsza zużycie i wydłuża żywotność tego urządzenia.
Wyposażenie dodatkowe
Zazwyczaj spawarka jest kupowana z palnikiem argonowym, ale w niektórych modelach premium jest sprzedawana osobno. Dotyczy to na przykład niektórych marek EWM, Lincoln Electric.
Wybierając palnik, weź pod uwagę następujące kwestie. Mogą być typu przyciskowego lub zaworu. Różnią się sposobem, w jaki są włączane. W pierwszym przypadku otwiera się je przez naciśnięcie przycisku, w drugim - przez przekręcenie zaworu.
Długość rękawa 2-5 metrów. Ten parametr zależy od konkretnych zadań spawacza. Decyduje o tym wielkość obrabianych przedmiotów i wymagany stopień mobilności.
Do działania potrzebna jest butla z gazem obojętnym. Przy regularnym użytkowaniu spawarki wystarcza pojemność 10 litrów. Jest mały i łatwy do przechowywania i transportu. Podczas pracy na produkcji lub w warsztacie kupują butlę o pojemności 150 litrów.
Aby z niego skorzystać, potrzebujesz węża, który łączy go z urządzeniem. Dodatkowo potrzebne będą: skrzynia biegów oraz manometry wysokiego i niskiego ciśnienia. Za pomocą pierwszego z nich kontrolowany jest pozostały gaz, drugi pozwala regulować jego dopływ do pracy.
Spawanie wymaga elektrod wolframowych. Są dostarczane z różnymi kolorami końcówek w zależności od rodzaju metali, z którymi będziesz musiał pracować. Najczęściej używane są te, w których końcówka jest niebieska.
Średnica elektrod wynosi 1,6-4,0 mm. Musi odpowiadać grubości przedmiotów obrabianych, zastosowanej sile prądu i głębokości, na jaką wykonywana jest penetracja.
Jeśli części są ściśle ze sobą połączone i nie oczekuje się znacznego obciążenia mechanicznego, drut można pominąć. W innych przypadkach konieczne jest zapewnienie jego nabycia. Materiał musi być taki sam jak spawane części.
Czasami za pomocą drutu elektrodowego wykonuje się napływ metalu o odpowiedniej grubości. Zwykle jest to konieczne do jego późniejszej obróbki w celu nadania danego kształtu.
Wniosek
Aparaty do spawania argonem mają więcej funkcji niż konwencjonalne, ale aby z nich korzystać, trzeba mieć odpowiedni poziom wiedzy i umiejętności. Spawanie argonem nie tylko pozwala na dokładniejszą pracę, ale także umożliwia obróbkę metali, których nie można łączyć w zwykły sposób. Wybór odpowiedniej maszyny i akcesoriów pomoże zapewnić mocną, wysokiej jakości spoinę.
