Studnia licencja dla osób fizycznych: rejestracja, wymagania, grzywny
Kontrola obiegu zasobów wodnych z wnętrzności ziemi jest konieczna, ponieważ jest ściśle związana z ekologiczną jakością życia i sytuacją epidemiologiczną na tych terenach. Na tej podstawie sporządzono zestaw ustaw, które ograniczały korzystanie z zasobu. Właściciel terenu potrzebuje licencji na studnię, aby osoby fizyczne mogły rozpocząć pompowanie wody. Jak to zdobyć i jakie są kary za nieprzestrzeganie, czytaj dalej…
Ramy prawne
Państwo trzyma się tego stanowiska: grunty, w tym źródła wody, są własnością publiczną. Korzystający z zasobu zobowiązuje się do zrekompensowania wydatków poprzez potrącenie podatków do budżetu.
Rozporządzenie jest sprawiedliwe i aktualne. Ustawa federalna „O podłożu” została wprowadzona w 1992 roku. Zgodnie z prawem podatek płaci każdy, kto korzysta ze studni do celów przemysłowych, wynajmuje zbiorniki wodne, instaluje elektrownie itp. Licencja na studnię dla osób prawnych była wcześniej wymagana pod następującymi warunkami:
- Przygotowywano wodę do sprzedaży;
- Wydajność pompowania przekroczyła 100 m³ dziennie;
- Woda była wypompowywana z głębokości 40 i więcej metrów.
Ten układ pozostał niezmieniony do 2015 roku. W 2016 r. zmieniono przepisy i przedstawiono projekt dotyczący opodatkowania prywatnych działek - stowarzyszenia daczy wykorzystują zasoby podglebia do nawadniania i picia. Jednak opinia publiczna gwałtownie zareagowała na wiadomość o wymogach rejestracji studni na wodę, dlatego obywatelom zaproponowano „amnestię wodną” – obowiązującą do 31 grudnia 2019 r.
Przepisy prawne:
- Ordynacja podatkowa z 2000 r. N117-FZ;
- ustawa N217-FZ;
- Zasady ochrony wód, wprowadzone dekretem rządowym z 2016 r. N94.
W 2020 roku upłynął okres relaksacji i weszła w życie ustawa o ogrodnictwie i ogrodnictwie – studnie wykopywane na użytek zbiorowy muszą być koncesjonowane, zasób należy rozliczyć i opodatkować.
Warunki wydobywcze bez licencji
Nowelizacja ustawy federalnej „O podłożu gruntowym”, w przeciwieństwie do poprzednich zmian, jasno określiła warunki, na jakich pozyskiwanie wody na miejscu wymagałoby zezwolenia. Na początku 2015 r. ludność ekscytowała informacja o nowych przepisach budowlanych i grzywnach przewidzianych za łamanie prawa – wynikało to z wysokich kosztów samego licencjonowania oraz surowych wymagań dotyczących korzystania z odwiertu, których nie można było spełnić w ramach obszar podmiejski.
Sprawę wyjaśniło Ministerstwo Ekologii. Organ wyjaśnił, że nowe przepisy są skierowane bardziej do osób wydobywających wodę w dużych ilościach lub do celów komercyjnych. Artykuł 19 ustawy federalnej „O podłożu” wyraźnie określa warunki, w których nie jest wymagane licencjonowanie:
- Surowiec wydobywany ze studni jest wykorzystywany wyłącznie na potrzeby właściciela terenu i nie jest przeznaczony na żadną działalność komercyjną. W rzeczywistości klauzula ta nakłada ograniczenia nie tylko na przedsiębiorców rozpoczynających działalność i partnerstwa publiczne, ale także na źródła osobiste, z których właściciel korzysta wspólnie z sąsiadami (daje im swobodny dostęp, zwiększając konsumpcję).
- W ciągu dnia wypompowuje się nie więcej niż 100 m³ wody.
- Studnia wyposażona jest na poziomie pierwszego poziomu wodonośnego - jest to woda gruntowa, która w normalnych warunkach występuje na głębokości do 5 metrów od powierzchni gleby.
- Źródło zasobu wodnego nie jest połączone z systemem miejskim (scentralizowanym) i nie podlega rachunkowości państwowej. Wszelkie informacje o odwiertach podlegających kontroli państwa można uzyskać w wydziale Funduszu Informacji Geologicznej (do którego przypisane jest określone terytorium). W celu konsultacji właściciel musi złożyć wniosek i uiścić opłatę państwową.
Artezyjskie źródła
Ustawa o studniach w prywatnym domu dotyczy również studni artezyjskich. Taka woda jest uważana za bardziej użyteczną, ale warto ją wydobywać zgodnie z przepisami. Warstwa artezyjska leży znacznie niżej niż poziom wód gruntowych - aby dostać się do skał wapiennych, trzeba zejść na głębokość 20-200 metrów pod ziemię.
Każde takie źródło podlega obowiązkowej licencji, nawet jeśli jest przeznaczone do użytku osobistego (naruszony jest jeden z warunków użytkowania - głębokość studni nie przekracza 5 metrów). Chodzi również o to, że wapienne warstwy wodonośne w obecności złoża są uwzględniane w bilansie państwa. Dlatego właściciel prywatnej działki nie będzie mógł za darmo wypompować wody artezyjskiej na własny użytek.
Kwestie licencyjne i odpowiedzialność za naruszenia
Jeśli zakład produkcyjny nie spełnia wymagań, będzie musiał uzyskać licencję, niezależnie od przeznaczenia sprzętu do odwiertu. Procedurę komplikuje fakt, że nie powstał ugruntowany i szybki system dla osób fizycznych. W rezultacie właściciele witryn muszą spędzić nawet kilka miesięcy (aby uzyskać rejestrację katastralną, licencję, dokumenty).
Koszt licencji również nie jest zachęcający - biorąc pod uwagę całą pracę związaną z przetwarzaniem terytorium zgodnie z wymogami norm sanitarnych, koszt zbierania i rejestracji studni, może to zająć od 500 000 do 1 000 000 rubli.
Jeśli właściciel zdecyduje się przyspieszyć procedurę wydania zezwolenia, zwraca się do wykwalifikowanych firm. Organizacje działają w każdym regionie - ich zadaniem jest wydawanie licencji, będąc przedstawicielem właściciela serwisu. Dzięki połączeniom, ustalonemu schematowi, procedura jest czasami przyspieszana. Jednak usługi firmy zwiększają koszt i tak już drogiej licencji.
Świadomość obywateli nie jest najskuteczniejszym narzędziem zmuszającym ich do przejścia przez procedurę rejestracji. O wiele bardziej użytecznym sposobem jest odpowiedzialność prawna, którą będzie musiała ponieść osoba, która bez pozwolenia wykopała głęboką studnię.
Jeżeli właściciel terenu nie ma licencji na wydobywanie wody, zostanie na niego nałożona grzywna zgodnie z art. 7 ust. 3 Kodeksu wykroczeń administracyjnych - od 3 do 5 tysięcy rubli. Początkowo rozpoczyna się weryfikacja dokumentów i warunków korzystania z wody. Jeśli inspektor wykryje naruszenie, wydaje instrukcje – opisuje wszystkie nie przestrzegane normy dotyczące produkcji wody oraz ramy czasowe, w których należy je wyeliminować.
Niespełnienie tego wymogu lub kolejne naruszenia będą skutkować wielokrotnymi grzywnami. Przy długiej próbie może zostać wszczęta procedura przymusowej likwidacji odwiertu. Ten sam artykuł 7.3 Kodeksu wykroczeń administracyjnych opisuje odpowiedzialność właścicieli prywatnych. Ci, którzy mają licencję, ale naruszane są warunki korzystania ze studni - od 2 do 3 tysięcy rubli.
Przydatne wideo
Rejestracja licencji
Właściciel witryny może rozpocząć rejestrację studni, która nie została jeszcze wycięta, lub może zarejestrować istniejące źródło. Procedura rozpoczyna się od uzyskania koncesji – posiada oznaczenie „Na wydobywanie wód gruntowych”. W celu rejestracji należy skontaktować się z działem licencjonowania oddziału terytorialnego organu państwowego, w którego departamencie znajduje się rozwój Murzyna w regionie.
Dokumentacja
Aby zarejestrować studnię, osoba będzie musiała przygotować następujące dokumenty:
- Wniosek o zezwolenie;
- Szczegóły paszportu;
- Dowód posiadania prawa do posiadania gruntu (dzierżawa, czasowe użytkowanie itp.);
- Plany ogólne i sytuacyjne terenu;
- Paszport katastralny;
- certyfikat NIP;
- dane rachunku bankowego;
- Projekty: ZSO oraz do prac wiertniczych.
Obliczanie wielkości zużycia zasobów
Przed złożeniem dokumentów do organu wydającego koncesje należy obliczyć wielkość zużycia wody ze studni. Można to zrobić samodzielnie, sumując średnie zużycie płynów w ciągu dnia przez wszystkich, którzy będą korzystać ze źródła w przyszłości. Obliczenia może wykonać wyspecjalizowana firma opracowująca projekty studni.
Dla dokładności zaleca się uwzględnienie całego sprzętu zużywającego wodę (nawet tego, co zostanie podłączone po wybudowaniu źródła: wodno-kanalizacyjnych, nawadniających i nawadniających). Raport końcowy musi zostać zatwierdzony przez lokalny oddział Ministerstwa Przyrody (MNR&E). W przyszłości ten dokument będzie potrzebny do stworzenia projektu studni.
Projekt wiertniczy
Dokumentacja nie może zostać sporządzona bez specjalistycznego wykształcenia. Właściciel terenu będzie musiał sporządzić umowę z organizacją akredytowaną do przygotowania projektów wiertniczych (w każdym regionie są firmy prywatne). Specjalista samodzielnie udaje się na miejsce, sprawdza miejsce pracy, charakterystykę reliefu i plan budynków. Ostateczny projekt studni musi być certyfikowany przez Regionalny Komitet Wodny.
Stworzenie projektu ZSO
To drugi projekt, który jest potrzebny do drążenia źródła. Wokół studni należy utworzyć wydzieloną strefę sanitarną o promieniu co najmniej 30-50 metrów (indywidualnie stan można zmienić w dół, ale nie więcej niż 10 metrów).
Nikt nie powinien przechodzić poza ogrodzenie, z wyjątkiem właściciela terenu i pracowników obsługujących wiercone źródło. Wewnątrz strefy sanitarnej nie powinny znajdować się dodatkowe przedmioty niezwiązane z eksploatacją studni (na przykład drzewa, komunikacja, rośliny itp.). Ważne jest również prowadzenie stałego czyszczenia trawy na ogrodzonym terenie. Ścieżki do źródła muszą być uformowane z twardej powierzchni (beton, mur itp.). Aby uzyskać certyfikat zgodności z warunkami sanitarnymi, musisz skontaktować się z działem Rospotrebnadzor.
Warunki wydania i znaczenie licencji
Tworzenie warunków i gromadzenie dokumentacji ma bezpośredni wpływ na szybkość uzyskania licencji. Prace zostaną rozpatrzone w ciągu 2 miesięcy, po czym zostanie ogłoszona decyzja o wydaniu pozwolenia na użytkowanie podłoża gruntowego. Jeśli dokumenty lub warunki na terytorium nie spełniają norm, właściciel otrzymuje oficjalną odmowę.
Utworzenie studni artezyjskiej wymaga osobnej licencji (musi być dostępna od firmy, która otrzymała zamówienie).
Uwaga! Pozwolenie na studnię na wodę ma ograniczenie - po 25 latach trzeba będzie ponownie przejść całą procedurę rejestracji.
Rejestracja
Ostatnim etapem budowy studni jest jej rejestracja i nadanie indywidualnego numeru. Procedura podzielona jest na etapy:
- Wniosek składany jest do Zakładu Użytkowania Podłoża - specjaliści udają się na teren budowy w celu oceny.
- Jeśli wydadzą pozytywny werdykt, wówczas rozpoczyna się budowa uzgodnionej w projekcie (przygotowanej wcześniej) strefy sanitarnej.
- Pracownik Rospotrebnadzoru jedzie na miejsce, aby pobrać próbkę wody. Na podstawie wyników badania właściciel otrzymuje raport o jakości płynu (nadaje się do spożycia lub do celów technicznych: podlewanie, nawadnianie itp.).
Ostatnim etapem jest rejestracja studni na wodę jako gotowego źródła i nadanie indywidualnego numeru (pozwala na uwzględnienie go w rejestrze państwowym).
Wysokość podatku
Studnie i kolumny wlotowe gleby znajdują się na głębokości do 5-20 metrów - są to warunkowo wolne źródła. Aby jednak w pełni zrozumieć, że właściciel studni nie zostanie ukarany grzywną, konieczne jest przeprowadzenie badania hydrologicznego terytorium. Nie będzie możliwe samodzielne przeprowadzenie oceny (wymagana będzie umowa: dostarczenie dokumentacji technicznej, projektów, pozwoleń i licencji).
Jeśli studnia nie jest uznana za artezyjską, wodę można pić bez płacenia podatku. Jeśli nie, właściciel będzie musiał zainstalować licznik i pobierać odczyty zużycia. Podatek zależy od wielkości i regionu.
Przydatne wideo
Rosprirodnadzor odpowiada za sprawdzanie liczników. Stan wód podziemnych podlega prokuraturze środowiskowej. Podatnicy zobowiązują się co kwartał składać raport o zużyciu wody, składać deklarację do Federalnej Służby Podatkowej. Formularz dokumentacyjny - N ММВ-7-3/497, zatwierdzony w 2015 roku.
Tabela standardowych taryf za korzystanie z wody jest podzielona według typów studni i wymaga uwzględnienia regionu. Kwoty są przeliczane corocznie. W 2019 r. średnia taryfa wynosiła 141 rubli za 1000 m³. Deklaracja i płatność muszą wpłynąć do Federalnej Służby Podatkowej nie później niż 20 dnia miesiąca następującego po ostatnim w danym kwartale.
Podsumowanie
Każdy właściciel gruntu zobowiązuje się do zarejestrowania studni, jeśli jest ona wykorzystywana do celów komercyjnych lub osiąga głębokość większą niż 5 metrów. Aby uzyskać koncesję, należy przygotować dokumenty i plany oraz złożyć je do lokalnego organu nadzorczego. Po zarejestrowaniu studni u źródła instalowany jest licznik - właściciel będzie musiał regularnie płacić podatek za zużycie wody.
