Witraże we wnętrzu: czym są i jak są używane
Technologia mocowania małych kawałków szkła była znana w starożytnym Egipcie, ale ta sztuka naprawdę rozkwitła w średniowiecznej Europie, po tym, jak rzemieślnicy nauczyli się robić wielokolorowe szkło. Na początku XX wieku we wnętrzach dworów i budynków użyteczności publicznej o najróżniejszych stylach zaczęto umieszczać witraże, które stały się atrybutem architektury gotyckiej. Dziś witraże we wnętrzu to sposób na luksusową przestrzeń lub dodanie odrobiny luksusu, w zależności od sposobu umieszczenia.
techniki witrażowe
Do tej pory opracowano i stosuje się wiele metod tworzenia witraży; często używane i łączone techniki, które łączą kilka technik. Ze względu na metodę wytwarzania techniki witrażowe dzielą się na kilka grup.Do tej pory opracowano i zastosowano wiele metod tworzenia witraży; często używane i łączone techniki, które łączą kilka technik. Ze względu na metodę wytwarzania techniki witrażowe dzielą się na kilka grup.
skład tekstu
Zecerowano klasyczne obrazy na szkle, wciąż zdobiące gotyckie katedry. Przezroczyste kawałki kolorowego szkła zostały wycięte zgodnie z obrabianym przedmiotem i przymocowane przegrodami ołowianymi, które zostały przylutowane na złączach. Profil ołowiany służył nie tylko jako rama, ale także tworzył kontury rysunku. Od tego czasu klasyczna technika uległa poprawie: niezdrowy ołów został zastąpiony bezpiecznym mosiądzem, miedzią i aluminium. Oprócz tradycyjnego projektowania okien znajduje się w dekoracji ścianek działowych, paneli ściennych, ekranów.
Pod koniec XIX wieku francuski artysta Tiffany udoskonalił technikę klasyczną. Zmienił ołowiane pręty, które wydawały się zbyt szorstkie dla lekkiej i plastycznej miedzi. Wymiana okazała się udana: możliwe stało się łączenie najmniejszych kawałków szkła i tworzenie filigranowo-złożonych prac, nie tylko płaskich, ale i obszernych. Pełne wdzięku abażury Tiffany stały się jego znakiem rozpoznawczym i pokazały nowe możliwości witrażu.
Bezszwowy
Nowoczesne witraże, które pojawiły się po opracowaniu technologii, wykonane są w sposób bezszwowy; obejmują one:
- Łączenie. Kompozycja wielobarwnych kawałków szkła ułożona jest na podstawie - przezroczystego szkła. Obrabiany przedmiot umieszcza się w piecu, gdzie jest podgrzewany do momentu spiekania kolorowych fragmentów z przezroczystą podstawą. Czasami drut lub folia piecze się razem ze szkłem. Witraż spiekany okazuje się być lekko wypukły i wystarczająco gruby; nie ulega utlenianiu, jak witraże, dlatego chętnie stosuje się go w wilgotnych pomieszczeniach.
- Odlew. Technologia podobna do fusingu: metalowe kontury układane są na szklanym podłożu, a szkło pomiędzy nimi. Szkło po zmiękczeniu wypełnia przydzieloną przestrzeń, a gotowy witraż nabiera wyrazistości linii tak cenionych przez projektantów.
- Akwaforta. Uproszczony sposób, który pozwala tworzyć obrazy o dowolnej złożoności. Wyrazisty matowy wzór na szkle wypala się pastą, która zawiera kwas fluorowodorowy, który powoduje korozję wierzchniej warstwy. Reszta szklanej powierzchni jest chroniona specjalnymi szablonami.
- Technologia piaskowania. Pozwala na uzyskanie matowego wzoru w bezpieczniejszy sposób, piaskowanie. Piaskowany wystrój witrażowy jest nieco szkicowy; znaleźć w projektowaniu drzwi, ścianek działowych; bardzo często - w wilgotnych pomieszczeniach.
Tłoczone (fasetowane)
Do ich produkcji potrzebne jest szczególnie grube szkło, kolorowe lub przezroczyste, które przetwarzane jest na dwa sposoby:
- Wzdłuż obwodu szkła usuwa się krawędź (faza; faza - obróbka fazowania).
- Szkło jest polerowane lub szlifowane, po czym uzyskuje pożądaną objętość.
Im szersza faza, tym silniejszy efekt załamania światła i piękniejszy witraż. Aby uzyskać szeroką fazę, wymagane jest szkło o grubości 5 mm lub większej, dzięki czemu gotowa kompozycja witrażowa ma solidną wagę.
Oddzielne szklanki są połączone metodą składu. Rama elementów jest miedziana lub mosiężna; Kompozycja witrażowa nadaje się do montażu w drzwiach wewnętrznych lub drzwiach szafek. Miedziana rama wytrzymuje obciążenia, których miękki ołów nie jest w stanie wytrzymać, dodatkowo złoty odcień metali korzystnie podkreśla kolor naturalnego drewna, co jest ważne dla wyglądu mebli.
Imitacje techniki witrażowej
Demokratyczne technologie, które sprawiły, że nowoczesne witraże stały się niedrogim wystrojem wnętrz; który zawiera:
- Witraż foliowy. Na szkło nakleja się przezroczystą folię z wzorem. Aby imitować metalowe przegrody, wzdłuż linii konturowych przykleja się profil ołowiany. Poza budżetem witraż foliowy ma dodatkową zaletę - wzmacnia szkło i nie pozwoli na rozsypanie się fragmentów w krytycznej sytuacji. Folia z powodzeniem stosowana jest do ozdabiania okien, mebli, drzwi wewnętrznych.
- Konturowy (wypalany emalią) witraż witrażowy. Kontur jest nakładany na szklaną podstawę za pomocą polimeru akrylowego. Powstałe zamknięte obszary są wypełnione specjalną emalią, po czym obrabiany przedmiot jest wypalany w piecu. Doświadczony rzemieślnik może w ten sposób uzyskać złożone, z przejściami, odcieniami, a także efekt opalowego szkła, charakterystyczny dla wyrobów antycznych.
Przydatne wideo
Witraże w obiektach: 7 przypadków użycia
Dziś projektanci znacznie rozszerzyli zakres elementów witrażowych, oferując zastosowanie techniki do różnych elementów dekoracyjnych i dekoracji wnętrz. Najlepszym sąsiedztwem dla witraży będzie naturalne drewno, kamień, cegła, a także ściany pokryte tynkiem lub farbą w stonowanych odcieniach. Najczęściej technikę witrażową stosuje się przy projektowaniu powierzchni pionowych następujących detali wnętrz:
- Okna i drzwi zewnętrzne. Witraż w drzwiach wejściowych wygląda szczególnie atrakcyjnie, jeśli dom jest urządzony w jednym z rustykalnych stylów. Szyba drzwi wejściowych zostanie ozdobiona wzorami utrwalającymi. W przypadku dużego okna w łazience lub ogrodzie zimowym odpowiednie są wstawki ze szkła licowego lub fasetowanego.
- Drzwi i okna międzypokojowe. Kompozycję witrażową często montuje się w drzwiach między korytarzem a innymi pokojami, w kuchni, salonie, między sypialnią a łazienką. Witraż często tworzy roletę w łazience. Nie zaleca się ciężkich witraży; odpowiednie są obrazy wykonane w technice składu lub kombinowanej.
- Ekrany i ścianki działowe witrażowe. W kawalerkach lub mieszkaniach o dowolnym układzie ekrany i ścianki działowe z wstawką witrażową spełnią nie tylko rolę funkcjonalną, ale i estetyczną. Szklane fragmenty z załamującymi światło skosami prezentują się luksusowo w przegrodzie oddzielającej kuchnię i jadalnię, pulpit od części dziennej.
- Wkładki sufitowe. Sufitowe witraże to najtrudniejszy wariant kształtu płaskiego lub zakrzywionego. W zależności od geometrii pomieszczenia witraż jest instalowany w formie kopuły, koła, kwadratu, sufitu. Montaż gotowego witrażu odbywa się we wnęce z płyt gipsowo-kartonowych lub w litej konstrukcji z płyt gipsowo-kartonowych (jeśli zapewnione jest oświetlenie). Wstawka witrażowa Tiffany pięknie prezentuje się w przedpokoju, łazience, sypialni.
- Płyta. Przykuwający uwagę element dekoracyjny zdobiący ścianę w salonie lub okno wzdłuż schodów, wnękę w korytarzu (w tym przypadku delikatne oświetlenie zamieni obraz w oryginalną lampkę nocną). Każda technika jest odpowiednia dla paneli, od fusingu i Tiffany'ego, po folię, szpachlówkę i piaskowanie.
- Meble. Witraż stosowany jest jako efektowny wkład dekoracyjny w szafie lub komodzie, w drzwiach szafki RTV czy szafek kuchennych, w blacie stołu. Czasami witraże zdobią zagłówki. Do projektowania mebli wykorzystuje się fasetowane szkło, piaskowane i klasyczne rysunki witrażowe.
- Akcesoria. Pięknym elementem wystroju może stać się witrażowy żyrandol, lampa stołowa lub kinkiet Tiffany, dekoracyjny parawan kominkowy, zawieszenie na ścianie lub w otworze okiennym. Nie będzie dodatkowego wazonu ani naczynia wykonanego techniką fusingu.
Przydatne wideo
Witraże we wnętrzu: kolor i styl
Istotną zaletą witraży jest to, że można je łączyć z różnymi stylami, a jednocześnie mogą być wykonane w bardzo szerokiej gamie kolorystycznej. Najczęściej witraż w nowoczesnym wnętrzu pojawia się w pomieszczeniach o stylu klasycznym, nowoczesnym, neoklasycznym, współczesnym. W zależności od lokalizacji witraż posiada następujące cechy:
- Salon. Elementy witrażowe mogą być wykonane w dowolnym kolorze; idealnie wpasowują się w styl art deco, barokowy, nowoczesny, klasyczny. Popularne techniki to Tiffany, wypełnienie, fasetowanie, fusing, film.
- Gabinet. W przeciwieństwie do salonu, jasne kolory nie są tutaj polecane. Do elewacji szafki lub przegrody odpowiednie jest półprzezroczyste witraż w szlachetnych beżowo-brązowych i zielonych odcieniach.
- Sypialnia. Obraz witrażowy na ekranie, lampie lub wezgłowiu sprawi, że sypialnia stanie się bardziej komfortowa. Preferowane są spokojne, delikatne odcienie i naturalne sceny w technice Tiffany'ego lub piaskowaniu.
- Łazienka. Fabuły witraży do łazienki są nieskończone - od brzegu morza po kwitnący ogród japoński. Stosuje się witraże nieprzezroczyste i lustrzane, o różnym stopniu przezroczystości, odporne na wilgoć.
- Kuchnia. Żadna gospodyni nie odmówi świątecznej atmosfery, którą tworzy jasny witraż z motywami kwiatowymi lub geometrycznymi. Istnieje wiele możliwości zastosowania: okna, drzwi, fasady meblowe, fartuch kuchenny.
- Dziecięce. Główną cechą wystroju witrażowego jest kolorowość, dlatego ważne jest, aby wspólnie z dzieckiem wybrać działkę. Rysunek Tiffany (w połączeniu z obrazem) umieszczony jest na drzwiach, suficie, w oknie.
- Korytarz. Podświetlane wiszące witraże to dobra opcja do pokoju bez okien.
Więcej przykładów witraży we wnętrzu
Wniosek
Wystrój witrażowy nie traci na aktualności; magia kolorowych kawałków szkła odmienia zarówno miejskie mieszkanie, jak i wiejski domek. Nawet w zweryfikowanym stylistycznie wnętrzu znajdzie się miejsce na niedoścignioną lampę stołową Tiffany, zegar z tarczą utrwalającą czy mały świecznik witrażowy.
Trochę więcej uwagi!
Czy uważasz, że witraże to naprawdę właściwe rozwiązanie do wystroju domu? Wielu uważa, że ten projekt ma słabości: produkty z dużą liczbą fragmentów cierpią na szczelność, a najczęstsze witraże aluminiowe nie nadają się do kształtów kulistych, ponieważ nie mają wystarczającej wytrzymałości.
