Świerkowy żywopłot: jak stworzyć ozdobną ramę dla witryny
Wiele osób lubi nie klasyczne ogrodzenia z drewna lub profili metalowych, ale naturalne ogrodzenia z drzew lub krzewów. Dlatego też żywopłot świerkowy zyskuje na popularności - z łatwością zastępuje ogrodzenie wykonane ze znanych materiałów, tworzy wyjątkową atmosferę i skutecznie obramowuje teren. Z tego materiału dowiesz się o różnorodności odmian świerka, zawiłościach selekcji, sadzeniu i dalszej pielęgnacji.
Zalety i wady ogrodzenia świerkowego
Ogrodzenie świerkowe jest cenne nie tylko ze względu na swój spektakularny wygląd i możliwość niezawodnego ukrycia podwórka przed wzrokiem ciekawskich. Ma też inne niezaprzeczalne zalety:
- W przeciwieństwie do wielu innych żywych ogrodzeń, ogrodzenie choinkowe nie traci na atrakcyjności i pozostaje zielone przez cały rok. Daje właścicielom ochronę, gęsty cień i powietrze nasycone fitoncydami.
- Gęsta ściana jodły chroni teren przed kurzem, zaspami śnieżnymi i podmuchami wiatru. Wiele ogrodzeń cierpi z powodu kaprysów natury, traci stabilność i niszczeje pod wpływem wilgoci; puszyste choinki doskonale radzą sobie ze wszystkimi wyzwaniami.
- Wiele rodzajów drzew iglastych jest przystosowanych do trudnych warunków klimatycznych, co pozwala na ich uprawę w regionach północnych z długotrwałymi mrozami. Dzięki fitoncydom choinki praktycznie nie cierpią na choroby, chociaż nie są odporne na szkodniki owadzie.
- Młode choinki rosną powoli, więc początkowo nie wymagają częstego formowania i stałej pielęgnacji. Roślina należy do stulatków, więc o aktualizacji żywopłotu choinek będziesz musiał pomyśleć dopiero po 35-40 latach.
- Do sadzenia ogrodzenia świerkowego nie będą potrzebne wydatki finansowe, jeśli samodzielnie wykopiesz młode drzewa na polanie (na przykład pod liniami energetycznymi). Uprawiane sadzonki ciekawych drzew iglastych mogą być dość drogie.
- Wiele odmian dzikich i rozpłodowych nadaje się do stworzenia zielonego ogrodzenia. Ta odmiana pozwala ustawić dogodny dla siebie kształt i wysokość żywopłotu.
Wadą jest powolny rozwój roślin. Trzeba cierpliwości i kilku lat oczekiwania, aż uformuje się świerkowe ogrodzenie i nabierze zamierzonego wyglądu. Dla tych, którzy lubią szybkie rezultaty, ta opcja nie jest odpowiednia.
Również ogrodzenie świerkowe wymaga okresowej konserwacji (cięcie i przycinanie), co może być uciążliwe dla zabieganych.
Świerk ma płytki system korzeniowy, ale rekompensuje to obszarem rozprzestrzeniania się. Korzenie świerka nie wnikają głęboko w ziemię, ale rosną na dużą odległość (od półtora do trzech metrów w promieniu) i mogą zrujnować na przykład ścieżkę na terenie.
Kolejną wadą jest to, że drzewa iglaste szybko wchłaniają wilgoć i mogą hamować wzrost sąsiednich drzew i krzewów. Dlatego nie zaleca się łamania klombów w sąsiedztwie, lepiej ograniczyć choinki do pasa trawnika o długości 1-1,5 m, za którym sadzi się resztę roślin.
Różnorodność odmian
Na świecie występuje około czterdziestu dzikich gatunków świerka. Z selekcji uzyskano różnorodne odmiany, które podzielono na następujące grupy:
- Wysoki. Majestatyczne wiecznie zielone lub wiecznie niebieskie drzewka, ozdoba każdego ogrodu i prawdziwa świąteczna dekoracja. Sadzi się je pojedynczo lub w grupach; takie drzewa wymagają wystarczającej ilości miejsca, średnio w pierwszych 10 latach rosną o 2-3 m.
- Krasnolud. Około trzech tuzinów odmian o zróżnicowanym odcieniu igieł. Dzielą się na formy w kształcie stożka i dekoracyjne, pierwsze przypominają zwykłe drzewa iglaste w miniaturze, drugie często wyglądają jak gęsty krzew w kształcie poduszki, nie przekraczający 1,5 m wysokości. Ich kompaktowy rozmiar pozwala na zastosowanie ich w kompozycjach ogrodowych, ogrodach skalnych, skalniakach, ogrodach kamienistych i wrzosowych, a także uprawie w pojemnikach.
- Płaczące jodły (Pendula). Różnią się dekoracyjnym wyglądem, nadają ogrodowi szczególnego uroku. Odmiany płaczące różnią się kształtem korony; wysokość niektórych z nich określa osoba (w zależności od miejsca szczepienia). Dobrze prezentują się zarówno w nasadzeniach pojedynczych, jak i grupowych, nadają się do dekoracji eksponowanych miejsc, ogrodów skalnych.
W krajobrazach prywatnych częściej niż inne można spotkać następujące rodzaje świerków:
- Zwykły (europejski). Szeroko rozpowszechniony w centralnej Rosji. Należy do gatunków szybko rosnących: dorasta pół metra w ciągu roku, dożywotnio do 30-50 m. Ma stożkowatą ciemnozieloną koronę i igły do 2,5 cm długości, drzewo ma estetyczny wygląd , ale nie lubi gęstych nasadzeń. Rzadko stosowany w architekturze krajobrazu.
- Kolczasty (niebieski). Drzewo dorasta do 30 m i wyróżnia się kolorem igieł. Paleta uderza różnorodnością kolorów: jasnoniebieskim (na młodych drzewach), niebiesko-niebieskim i niebiesko-zielonym, szaro-zielonym ze srebrzystym odcieniem. Korona ma kształt stożkowy, z wiekiem staje się cylindryczny. Dobrze znosi ciepło, ale nie dobrze się ukorzenia, podczas sadzenia wymaga specjalnego opatrunku.
- Wschodni. W naturze występuje na Kaukazie iw górzystych regionach krajów Azji Mniejszej. Rośnie powoli, dorasta do 60 metrów wysokości, żyje do 400 lat. Roślina uwielbia dobrze nawilżoną glebę i miejsca zacienione, ale nie przystosowuje się dobrze do niskich temperatur.
- Kanadyjska Konika (szara, biała Konika). Odporny na zimę i wilgociolubny gatunek z koroną w kształcie stożka. Uważany jest za karła, ponieważ dorasta do 3 m, a średnica korony sięga 2 m. Korona ma jasnozielony odcień, igły są miękkie. Zaletą jest powolny roczny wzrost: 6-10 cm wysokości, 3-5 cm szerokości. Konika nie jest stosowana w gęstych nasadzeniach, ale pięknie wygląda w ozdobnym żywopłocie.
- Odmiany kanadyjskiej Konicy. Odmiana Sanders Blue przyciąga jasnoniebieskimi lub niebieskoniebieskimi igłami, powolnym wzrostem i bujną koroną o prawidłowym stożkowatym kształcie. Odmiana karłowata Alberta Globe to kulisty krzew iglasty. Dorasta do 0,5-0,8 m wysokości, przy średnicy do 1 m.
- Serbski. Występuje dziko na niewielkim obszarze (około 60 ha) zachodniej Serbii; ma wąski, włóczniowy (alpejski) kształt korony, dorasta do 35-40 m. W kulturze wyhodowano kilkanaście odmian o różnych kształtach: karłowate kuliste, włóczniowe, piramidalne.
Jak wybrać odpowiednią odmianę
Hodowcy wyhodowali wiele odmian ozdobnych, ale nie wszystkie nadają się do stworzenia żywopłotu. Przy wyborze interesuje ich przede wszystkim przydatność odmiany do uprawy w nasadzeniach grupowych, mrozoodporność i (jeśli to konieczne) w warunkach miejskich.
Przy wyborze świerka na żywopłot ważnym kryterium staje się wysokość drzew. Optymalnie nadają się odmiany ozdobne o wysokości nie większej niż 2-3 m; z większych roślin nie dostaniesz naturalnego ogrodzenia, ale nieprzekraczalny gąszcz.
W razie potrzeby możesz użyć odmian z igłami o różnych odcieniach, przy czym musisz upewnić się, że warunki uprawy i pielęgnacji choinek nie różnią się. W przypadku ogrodzeń najczęściej używane są następujące opcje:
- Świerk pospolity z dużą liczbą odmian różniących się wysokością, kształtem korony i igłami. Jedną z najpopularniejszych jest odmiana karłowata Barry, mocne drzewo o szerokiej i gęstej ciemnej koronie i gałęziach skierowanych do góry. W wieku 10 lat rośnie do 0,5-0,7 m, w wieku 30 lat - do 2 m.
- Świerk serbski (Bałkan). Rośliny tego gatunku mają niebieskawo-zielone igły, a wąski stożkowaty kształt utrzymuje się przez całe życie drzewa i nie wymaga ścinania. Aby stworzyć żywe ogrodzenia, odmiana Nana jest najbardziej odpowiednia, kochająca światło i bezpretensjonalna dla gleby.
Przydatne wideo
Zasady lądowania
Sadzenie młodych drzew na żywopłoty ze świerka pospolitego odbywa się późną wiosną, po stopieniu śniegu (w regionach północnych) lub wczesną jesienią (na środkowym pasie). Sadzonki w wieku 4 lat nadają się do założenia żywopłotu. Proces lądowania obejmuje następujące kroki:
- Zgodnie z oznaczeniem wykopany jest wykop o głębokości 0,5 m. Chcąc wykonać drenaż, należy wykop pogłębić o kolejne 20 cm, a dno należy zasypać żwirem lub gruzem.
- Drzewa sadzi się w przygotowanym wykopie z drenażem i nawozami (torf, kompost). Musisz skupić się na miejscu, w którym pień wchodzi do korzenia - powinien pozostać na poziomie powierzchni ziemi.
- Sadzonki przykrywa się ziemią, ubija, a następnie drzewa podlewa się wodą. Z góry ziemia jest mulczowana warstwą torfu.
Istnieje jedno- i dwurzędowy sposób układania żywopłotu ze zwykłego świerka; wzór sadzenia będzie się różnić w odstępach między drzewami. W pierwszym przypadku odległość jest ustalana na poziomie 1 m. Przy lądowaniu dwurzędowym odstęp zmniejsza się do 80 cm, a lądowanie odbywa się w szachownicę.
Przydatne wideo
Opieka
Po posadzeniu młode choinki wymagają podlewania raz w tygodniu, wiadro wody na roślinę. Aby zwiększyć przepływ tlenu do korzeni, ziemia jest poluzowana po podlaniu. Przez pierwsze kilka lat ważne jest, aby nie dopuścić do przekształcenia zwartych choinek w pełnowartościowe drzewka.
Jeśli chcą uzyskać gęstsze ogrodzenie, w drugim roku robią szczyptę: odcinają gałęzie o jedną trzecią lub połowę. Zabieg poprawia krzewienie i nadaje przyszłemu żywopłotowi zadbany wygląd, a wierzchołek jest jak najmniej obcinany, aby nie powstrzymać wzrostu drzew.
Szczypanie odbywa się zwykle wiosną, podczas przyspieszonego wzrostu. Jesienią młode pędy przycina się przed końcem opadania liści. Na pierwsze zimowanie sadzonki przykrywa się geowłókniną lub papierem pakowym.
Po tym, jak żywopłot jodłowy nabierze pożądanego kształtu, każde wiosenne strzyżenie odbywa się za pomocą sekatora, aby zachować wybrany kształt. Aby wyrównać linię fryzury, użyj rozciągniętego sznurka. Przypadkowe dziury w ścianie świerkowej nie powinny przerażać: z czasem zamkną się młodymi pędami.
Przydatne wideo
Podsumowanie
Świerkowy żywopłot to praktyczny i efektowny sposób na ogrodzenie i jednoczesną dekorację podwórka. Za zalety takiego rozwiązania uważa się całoroczną ochronę prywatności właścicieli, prostą konserwację i długowieczność żywego ogrodzenia.
Z całej gamy odmian należy wybrać te, które nadają się do sadzenia grupowego, odpowiadają wielkością i warunkami uprawy w danym regionie.
Ogrodzenie iglaste układa się na dwa sposoby: jednorzędowe (krata) i dwurzędowe (schodkowe). Drzewa sadzi się w wykopie z drenażem, nie zapomnij o nawozach i nawilżaniu ziemi.
Aby uzyskać idealny żywopłot świerkowy, ważne jest, aby na czas podlewać młode drzewa, w drugim roku przycinać gałęzie, a następnie kształtować koronę, nadając roślinom pożądany wygląd za pomocą sekatorów.
